in

Αγαπητή «Α, μπα»: Κουράστηκα να παίρνω το ρόλο της μητέρας του στη σχέση μας

Νιώθω σαν να έχω συνεχώς ένα παιδί που του εξηγώ τον κόσμο

Αγαπητή Λένα, είμαι με τον σύντροφό μου 6 χρόνια, από τα 17 μας, και τώρα βρισκόμαστε στη φάση της ζωής μας που όλα αλλάζουν και πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. Έχουμε περάσει τα πάντα μαζί ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3e5fc228218cce01459837bd8183dc48

Αγαπητή Λένα, είμαι με τον σύντροφό μου 6 χρόνια, από τα 17 μας, και τώρα βρισκόμαστε στη φάση της ζωής μας που όλα αλλάζουν και πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. Έχουμε περάσει τα πάντα μαζί, από τις πανελλήνιες μέχρι το να είμαστε πάνω από 9 ώρες στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστήμιου μπας και ζεσταθώ, μιας και στο σπίτι δεν υπήρχε θέρμανση. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα στη ζωή του: την παρεμβατικότητα των γονιών του και κυρίως της μητέρας του. Από το να κρυβόμαστε κι ας έμενε σε δικό του σπίτι, μέχρι τα ρούχα του, τα φαρμακά του, ΟΛΑ. Ευτυχώς, έχουμε πλήρη μεταστροφή. Μετά από άπειρες συζητήσεις μεταξύ μας αποφάσισε και έθεσε όρια, τα οποία και έγιναν σεβαστά. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά τελικά δεν του επιτρέπει να είναι όσο αποφασιστικός θα ήθελε. Και νομίζω ότι έχω μπει εγώ στη θέση της μάνας του, όχι γιατί θέλω, αλλά γιατί αυτός μάλλον με ωθεί προς τα εκεί. Το θέμα είναι ότι κουράζομαι. Νιώθω σαν να έχω συνεχώς ένα παιδί που του εξηγώ τον κόσμο. Έχω παλέψει πολύ για να κατακτήσω πολλά στη ζωή μου και ειλικρινά κουράζομαι να κάνω την ίδια συζήτηση πάνω από έξι μήνες (π.χ. ποιο μεταπτυχιακό να διαλέξει). Θεωρείς ότι είμαι άδικη ή απαιτική; Μου έχει σταθεί στα ΠΑΝΤΑ χωρίς αντάλλαγμα/δεύτερη σκέψη. Πώς να τον διαχειριστώ; Ξέρω ότι εν μέρει είμαι άδικη, δεν είμαστε όλοι το ίδιο αποφασιστικοί. Αλλά όντως το βλέπω τόσο στραβά; Ευχαριστώ

Όταν ζητάς αναλογικότητα σε μια σχέση, δεν είσαι «απαιτητική», ούτε «άδικη», ούτε «υπερβολική».

Δεν είναι ελεημοσύνη οι σχέσεις. Το ότι σου έχει σταθεί στα πάντα δεν είναι απόδειξη ότι είσαι στην καλύτερη σχέση του κόσμου, αλλά ότι είσαι σε μια σχέση. Αυτό είναι η βάση μιας σχέσης. Δεν ξέρω και τι ακριβώς εννοείς. Το «δεν φέρνω αντίρρηση» δεν ισούται με το «σου στέκομαι στα πάντα χωρίς αντάλλαγμα». Δεν είναι για να πέφτεις στα γόνατα και να λες στον εαυτό σου πόσο τυχερή είσαι που έχεις κάποιον που σου φέρεται ανθρώπινα, ούτε σημαίνει ότι αν κάποιος σου φέρεται ανθρώπινα όλα τα άλλα που νιώθεις είναι υπερβολή. Σου έχουν μάθει να έχεις χαμηλά στάνταρ για να μην φεύγεις από άντρες που δεν σε καλύπτουν. Για να μη νιώθεις ότι είναι δικαίωμα σου να θέλεις έναν σύντροφο που θα σε πάει μπροστά.

Δεν είναι και μεγάλο μυστήριο το πώς πήγε από την εξάρτηση από τη μάνα του στην εξάρτηση από σένα. Άλλωστε δεν είχες ποτέ πρόβλημα με την μάνα του, πάντα με αυτόν είχες το πρόβλημα. Προσπάθησες να του μάθεις να είναι αυτόνομος, αλλά φυσικά δεν τα κατάφερε, γιατί δεν ήταν κάτι που ήθελε να κάνει, οπότε μετέφερε τον ίδιο τρόπο συμπεριφοράς σε σένα. Δεν έχετε «πλήρη μεταστροφή».

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο αποφασιστικοί, αλλά αυτό που είναι άδικο, είναι να μην ψάχνεις αυτόν που σου ταιριάζει. Είναι άδικο και γι’αυτόν, παρεμπιπτόντως, γιατί δεν του κάνει και ιδιαίτερα καλό να είναι με κάποια που κατά βάθος τον περιφρονεί. Η περιφρόνηση που τώρα εκδηλώνεται ως αγανάκτηση θα εμφανιστεί αργά ή γρήγορα στην επιφάνεια και μετά δεν θα υπάρχει γυρισμός.

Οι πανελλήνιες και οι σπουδές δεν είναι «τα πάντα», αγαπητή φίλη. Βασικά, είναι τα πιο προστατευμένα χρόνια που θα έχεις ποτέ στη ζωή σου. Οι διαφορές σας είναι τώρα πιο εμφανείς ακριβώς επειδή βγαίνετε και οι δυο από το θερμοκήπιο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

17 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
WordPress › Σφάλμα

Παρουσιάστηκε ένα κρίσιμο σφάλμα σε αυτόν τον ιστότοπό.

Μάθετε περισσότερα για την αποσφαλμάτωση του WordPress.