Αγαπητή «Α, μπα»: Όταν ήμουν στο δημοτικό ο αδερφός μου με παρενόχλησε σεξουαλικά

Δεν έχω ουσιαστικά ερώτηση Α, μπα μου. Όμως έχω έναν εκνευρισμό, μια ανησυχία. Δε ξέρω πως να το ονομάσω … Να πω αρχικά πως παρενοχληθηκα σεξουαλικά από τον αδερφό μου όταν ήμουν στο δημοτικό. Στα τέλη Λυκείου άρχισα να συνειδητοποιώ κι να αντιλαμβάνομαι τι μου συνέβη. Το αποδέχτηκα σα γεγονος στα 30 μου κ κατάλαβα πως δε φταίω εγώ λίγα χρόνια αργότερα. Δε το είχα πει στους γονείς μου (εκ των υστέρων ΕΥΤΥΧΩΣ που δε το είπα όσο ήμουν παιδί. Δεν θ άντεχα την απόρριψη που βίωσα όταν το αποκάλυψα στα 32 μου) Τώρα πια έχω μια κόρη. Αυτο που δεν μπορώ να αποδεχτώ, που με ανησυχεί, που βλακωδως με σοκάρει κάθε φορά είναι οι απόψεις των ΓΥΝΑΙΚΏΝ για τη σεξουαλική κακοποίηση, αλλά κ για όλα τα είδη κακοποίησης των γυναικών. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που άκουγα τη μάνα μου να υποστηρίζει με ζήλο πως φταίνε οι γυναίκες που βιάζονται, κακοποιουνται κλπ. Που στην καλύτερη ένοιωθε οίκτο για τη χαζή που τη ξυλοφορτωνει ο πατέρας, αδερφός, γκομενος, άντρας κλπ κ ας ήταν που_ _ _άκι.. Εχω μια πεθερά που θεωρεί πως φταίνε οι κοπέλες που κυκλοφορούν το βράδυ που βιάζονται. Που λυπάται αν μια γυναίκα ξυλοφορτωνεται, κ κάνει το σταυρό της, αλλά αν μάθει πως σηκώθηκε κ έφυγε να γλυτώσει, τη θεωρεί ανάξια, ανήθικη, αμυαλη κλπ. Γνωρίζω άλλες που κατακουτσομπολευουν γυναίκες που ξέρουν πως κακοποιουνται κ γελάνε με το ποσό χαζές είναι αφού αλλιως δε θα τα πάθαιναν. Κάθε φορά που, στη θεωρία και μόνο, πάνω στη συζήτηση υπερασπιζομαι τις γυναίκες αυτές,προσπαθώ να τους εξηγήσω πως πιθανώς να φοβούνται, γτ πιθανό να κάθονται ακόμα στη κακοποίηση, πως δεν είναι δυνατό να φταίνε οι γυναίκες γ τη κάθε είδους κακοποίηση τους κλπ κλπ, πως οι γυναίκες πρέπει να στηρίζουμε η μία την άλλη, δέχομαι βλέμματα βλοσυρά κ εχθρικά, επιθετικές απαντήσεις, απαξιωτικά σχόλια αλλά κυρίως μια αδιανόητη επιμονή πως ναι μεν υπάρχουν παλιανθρωποι αλλά φταίνε οι γυναίκες που έκαναν ή δεν έκαναν το ένα ή το άλλο. Όλα καταλήγουν πως με κάποιο τρόπο ΦΤΑΊΝΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ που το επέτρεψαν. Που βγήκαν ενώ νύχτωσε. Που είχαν συντρόφους. Που δεν εκατσαν σπίτι τους : ” αν ήταν σωστό κορίτσι θα είχε βγει το βράδυ; γι αυτό συνάντησε τον ανώμαλο που..που..που..που..που..”. Αν ένα ανήλικο κορίτσι κακοποιηται; Εκεί συνήθως σιωπή… Δε θα σταματήσει ποτέ; Με πιάνει αηδία…. Και όχι δεν έχω πει τι μου έχει συμβεί στη παιδική μου ηλικία. Ούτε στην ενήλικη. (Μία φορά το έκανα κ έγινα το” γαργαλιστηκο κουτσομπολιό” της παρέας) Νιώθω πως καμία γυναίκα δε θέλει πραγματικά να ακούσει. Θέλει μόνο να κρίνει, να εξευτελίσει και να νικήσει στο διαγωνισμό “Δε το έπαθα γτ εγώ δε το αξίζα..” Το μόνο που με κρατά είναι πως ο δικός μου περιορισμένος γυναικείος κοινωνικός κύκλος είναι τόσο αρρωστος κ πως εκεί έξω υπάρχουν γυναίκες που υποστηρίζουν τις γυναίκες. Θέλω να το ελπίζω για την κόρη μου… Ίσως έχω ερώτηση. Γιατί υπάρχουν γυναίκες που σκέφτονται έτσι; Πως μπορούν να σκέφτονται έτσι. Πόση ενημέρωση πρέπει να έχουν πια για να συμπονεσουν αν όχι να καταλάβουν;;

–Προφανώς έφταιγα κ εγω. Ήμουν 9 κ κοιμόμουν στο κρεββάτι μου.

Δυστυχώς, ισχύει ότι οι περισσότερες είναι όπως τα λες εδώ, διότι η πατριαρχία στηρίζεται και από τους άντρες, και από τις γυναίκες. Οι γυναίκες την υποστηρίζουν γιατί ελπίζουν ότι έτσι θα γλιτώσουν το ξύλο, τον βιασμό, τον θάνατο. Ότι αν φέρονται σύμφωνα με τους κανόνες και υποστηρίζουν όλα αυτά, οι άντρες θα τις αναγνωρίσουν ως υπάκουες, και θα επιτεθούν στις άλλες, στις ανυπάκουες.

Δεν ισχύει ότι καμία γυναίκα δεν θέλει να ακούσει. Είμαστε πολλές που ακούμε και δεν χρειάζεται να μας πείσεις, συμφωνούμε, συμπονούμε και πονάμε μαζί σου. Μην ελπίζεις μόνο για την κόρη σου, να ελπίζεις και για σένα. Ψάξε να βρεις γυναίκες φίλες και συμμάχους. Θα έλεγα ότι η καλύτερη αρχή είναι αυτό εδώ το σάιτ, με τις συναντήσεις που κανονίζονται.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News