Είμαι 35, ζαχαροπλάστρια και σήμερα ήμουν μόνη στην κουζίνα με τον σεφ. Ήρθε η συζήτηση σε γάμους και παιδιά, και είπα α όχι, εγώ δε θέλω να κάνω παιδιά. Και είπε με τεράστια έκπληξη: “Ε ΕΣΥ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΖΕΙΣ;”
Πείτε παιδιά, εγώ γιατί ζω;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
“Για να κάνω ζωάρα χωρίς να με ρωτάνε μ@λακίες” πες του. Δεν θα σου ξαναμιλήσει ποτέ. Εγγυημένα αποτελέσματα.
Αχ, τώρα σχεδόν εύχομαι να μου τύχει για να απαντήσω αυτό ακριβώς!
Αν ήμουν ζαχαροπλάστης πάντως θα ζούσα για τα τσουρέκια, τα κέικ, τα σιροπιαστά, τα εκλέρ, τα παγωτά, τις τούρτες, τα μπισκότα, τους κορμούς, τις σοκολάτες, τα πουράκια, τις πάστες, τις μους. Εποχιακά θα ζούσα και για τα μελομακάρονα, τις δίπλες και τους κουρουμπιέδες. Αχ τι γλυκιά ζωή.
Επιβεβαιώνω. Τον καιρό που δούλευα σε ζαχαροπλαστείο ήταν λες κι ήμουν στον Παράδεισο, αν εξαιρέσεις τα ωράρια. Είχαμε και εργοδότη αστέρι, οπότε τρώγαμε λες και δεν υπήρχε αύριο.
Το handmaid’s tale θυμίζει αυτό
Α αλλού πήγαινε, πιο κάτω
εγώ ζω για όλα αυτά χωρίς να είαι ζαχαροπλάστης…
«Γιατί ζω; Μα… για την υπέρμετρη χαρά του να συναναστρέφομαι ανοιχτόμυαλους, φωτεινούς ανθρώπους σαν εσένα!» Κόρες, ή θα μας τρελάνουν ή θα τους τρελάνουμε! Διαλέγω το δεύτερο….
Θα ‘χει πολλές άγνωστες λέξεις σ’ αυτή την πρόταση για να πιάσει την ειρωνεία.
Αλήθεια! Αλλά… γιατί να την πιάσει; 😉
Αχ, η ιστορία μου θύμισε τη χιλιοειπωμένη ατάκα που έχω ακούσει τόοοοοοοοσες φορές: “Μα εσύ γιατί δεν παντρεύτηκες; Μια χαρά κοπέλα είσαι.Δεν βρέθηκε κανένας;” Και επειδή έχω βαρεθεί να απαντάω, έχω πιάσει τον εαυτό μου να δηλώνει με σοβαρό ύφος διαζευγμένη. “Και γιατί χωρίσατε;” “Δεν έκανε οικιακά και έπρεπε να καθαρίζω μόνη μου”. Στον επόμενο που θα με ρωτήσει γιατί δεν παντρεύτηκα, αφού είμαι μια χαρά κοπέλα, σκέφτομαι να απαντήσω ότι έχω μείνει τρεις φορές χήρα και ότι θα ήθελα να κάνω μια καινούρια γνωριμία για γάμο.
“Όταν ακούω τέτοιες λαλακίες, κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί ζω”..
Louk Ritia, πολύ καλό, γιατί διατηρεί και την essence της διερώτησης!!!
😂😂😂😂😂
Για παγωτό, μιλφ φέιγ και προφιτερολ. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.
Αλήθεια εκπλήσσεσαι που ένας άνθρωπος θεωρεί την τεκνοποίηση ως σκοπό της ζωής;
Μα ισχύει για το 90% των συνανθρώπων σου.
Αδυνατούν να φανταστούν τη ζωή τους δίχως να παίζουν το ρόλο του γονιού από μιά ηλικία και μετά.ΔΕΝ ξέρουν να ζήσουν αλλιώς πως να στο πω.
Μην εκνευρίζεσαι ,δεν είναι προσωπική επίθεση ,είναι αληθινή απορία.
Χαμογέλα και..be compassionate.if you can..
Μπορει για καποιους ανθρωπους η τεκνοποιηση να ειναι το απολυτο (κι ισως το μοναδικο) ουσιαστικο νοημα στη ζωη, σε βαθμο που αποχτουν παιδια κ αισθανονται οτι τωρα γεννηθηκαν κι οι ιδιοι, πριν η ζωη δεν ειχε ουσια…κ γουστο τους κ καπελο τους. Ας απολαυσουν αυτη τη χαρα, ας το ζησουν κι ας ειναι καλα, κ δεν το λεω ειρωνικα, αλλα ας μην ”χτυπανε” αυτη την εμπειρια (η επιθυμια) τους στους αλλους με αυτο το διαφημιστικο χαζο στυλ του τυπου ”κοιτα εμενα που το καταφερα, ανεβα κ συ στην επιπεδαρα μου να μη με χαζευεις απο κει χαμηλα”…
Με την τελευταία σου φράση μου θύμισες μια ταινία που δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το ονομά της. Είχαν τις γυναίκες μόνο σαν αναπαραγωγικές μηχανές και αν καμιά δεν μπορούσε να μείνει έγκυος τη σκότωναν. Plot twist: αν θυμάμαι καλά, κάποιος απο τους άρχοντες της κοινωνίας αυτής ήταν στείρος. Αν ξέρει κάποια ποιά είναι, ας μου πει, άνετα την ξανάβλεπα.
Όχι, αναφερόταν σε μεταγενέστερη εποχή. Τα σκηνικά σίγουρα δεν ήταν αυτά.
Po, ίσως είχες δει την κινηματογραφική μεταφορά του Handmaid’s tale του 1990. Η υπόθεση πάντως είναι ίδια με αυτή που περιέγραψες.
Ναι, αυτό ήταν, θυμήθηκα το γιατρό! Ευχαριστώ πολύ κορίτσια!!
Είναι το handmaid’s tale.
Πες του πως έχει κόψει άλυσο, και άρπα μια γλυκάρα απ’τα χεράκια σου.
Κανείς δεν τις λέει…. Όλοι την κατηγορούν… Ναι συμβαίνει αυτό που λες απο κάποιους. Όχι απο όλους.