Αγαπητή «Α, μπα»: Υπάρχει ταξική ανισότητα μεταξύ μας

Θα απλώσω και εγώ το σεντόνι μου σήμερα! Είμαι 35 ετών και σε σχέση με έναν άνθρωπο της ίδια ηλικίας κοντά 6 χρόνια τώρα και ρέει καλά, δεν έχουμε καυγάδες, έχουμε κάποιες φορές κάποιες διαφωνίες για καθημερινά θέματα, αλλά δεν έχουμε κοιμηθεί ποτέ τσακωμένοι, το συζητάμε και κάνουμε έναν τρόπο να μοντάρουμε ό,τι προκύπτει. Τελευταία έχει αρχίσει να με ενοχλεί πολύ κάτι και παρόλο που το έχω συζητήσει μαζί του, στο συγκεκριμένο θέμα είναι σαν να μιλάμε σε άλλη γλώσσα. Περιστατικό 1: τον λέω ότι ο πατέρας μου με πλήρωσε τα τέλη του αυτοκινήτου μου (χωρίς να το έχω ζητήσει, για να με ελαφρύνει επειδή ζορίστηκα αυτούς τους μήνες) και ότι τα έβαλε σε 7 δόσεις και ότι εγώ δεν ήξερα καν ότι γίνεται με δόσεις. Και με απαντάει “Μα καλά έβαλε 100 ευρώ σε δόσεις; 100 ευρώ είναι πολύ λίγα γιατί δεν τα έδινε όλα μαζί; (με ειλικρινή απορία)!” Τον εξηγώ ότι 100 ευρώ δεν είναι λίγα για όλους και ότι εκ των πραγμάτων όταν ο άλλος τα βάζει σε δόσεις αυτό λογικά σημαίνει ή ότι δεν έχει να τα δώσει όλα μαζί ή ότι έχει αλλά θα ζοριστεί πολύ για να το κάνει, οπότε το να σχολιάζει ότι είναι λίγα κρίνοντας από τη δική του οικονομική κατάσταση και της οικογένειάς του (οι οποίοι είναι εισοδηματίες με πολλά ακίνητα από τα οποία λαμβάνουν ενοίκια ή τα διαθέτουν ως airbnb), σαν να μη βλέπει τι συμβαίνει γύρω του είναι στην καλύτερη περίπτωση εκνευριστικό. Εκνευρίστηκε γιατί τον είπα σνομπαρία, γιατί δεν είχε καμιά πρόθεση να με προσβάλλει και τον πιστεύω πως το είπε αυθόρμητα, αλλά αυτό το αυθόρμητα καταδεικνύει ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου και ότι υπάρχει μια ταξική ανισότητα μεταξύ μας, η οποία τόσα χρόνια δεν είχε κάνει την εμφάνισή της. Περιστατικό 2 και επαναλαμβανόμενο: Με τονίζει και με ξανατονίζει πόσο λάθος είναι που δεν αποταμιεύω για μια ώρα ανάγκης, καθώς εφόσον δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρησή και έχω καλά έσοδα για τα δεδομένα της εποχής είναι ανεπίτρεπτο να μην αποταμιεύω. Τον απαντάω ότι ναι μεν πληρώνομαι καλά σε σχέση με άλλους γύρω μας, όμως τα 950-1250 ευρώ που παίρνω δε με κάνουν πλούσια και αρκούν για να είμαι συνεπής σε ενοίκιο, σουπερμάρκετ και λογαριασμούς, να συντηρώ το αμάξι μου, να κάνω μπαλέτο, να μπορώ να διαθέσω 3.500-4000 ευρώ/έτος σε ταξίδια-αποδράσεις- διακοπές. Για να είμαι σε θέση να ανταπεξέλθω σε όλα τα παραπάνω, η καθημερινή μου ζωή είναι εξαιρετικά συντηρητική και τα προσωπικά μου έξοδα μηδαμινά. Για παράδειγμα αν ένα μήνα πάω στον οδοντίατρο για καθαρισμό και σφράγισμα, αυτόν το μήνα μπορεί η έξοδός μου να είναι 1 καφές όλο το μήνα (ή και κανένας), διότι το μηνιαίο μου budget δεν επαρκεί. Κάνω πολύ οικονομική ζωή, όμως στο μέτρο που ΕΓΩ θεωρώ αξιοπρεπή. Ε εκείνος θα με σχολιάσει πως αν δεν έκανα μπαλέτο και αν δεν αγόραζα παλτό θα είχα χρήματα στην άκρη. Και βρε αμπά συγχύζομαι τρομερά σε βαθμό δυσανάλογο με αυτό που με είπε και τσακωνόμαστε. Εκείνος δεν καταλαβαίνει την υστερική μου αντίδραση και εμένα με ανεβαίνει ένας κόμπος στο λαιμό, γιατί εκείνος δε χρειάζεται να στερηθεί κάτι, μπορεί να κάνει όλα όσα θέλει και παράλληλα να αποταμιεύσει και δεν αντιλαμβάνεται το πόσο εγώ προγραμματίζω και πιέζομαι και οργανώνομαι για να καταφέρω να κόψω έξοδα , αλλά να ζω με ποιότητα , αλλά να μην ξεφύγω στην ποιότητα και δεν μπορέσω να ακολουθήσω στο 3ήμερο που με προέκυψε στον Αρμενιστή ή στο rafting στα Ζαγοροχώρια ή στο ski στο Bansko ή στο roadtrip στα Βαλκάνια και εκεί που πασχίζω να βρω τη χρυσή τομή έρχεται εκείνος και με λέει ε άμα έκοβες από κει θα είχες! Μα προφανώς θα είχα βρε μπαγλαμά! Αν παρέδιδα τις πινακίδες του αμαξιού μου θα είχα επίσης, αν έτρωγα λιγότερο πάλι θα είχα, αν πήγαινα 3 μέρες διακοπές αντί για 7 πάλι θα είχα! Όμως αισθάνομαι μια αδικία για αυτήν την υπόδειξη από κάποιον που δεν έχει την ανάγκη να γυροφέρνει 100 φορές στο κεφάλι του πως θα καταφέρει να τα κάνει όλα ή τέλοσπάντων τα περισσότερα, πώς θα τα κάνει με τον οικονομικότερο τρόπο και όχι χύμα στο κύμα, γιατί εκείνος μπορεί να τα κάνει όλα με άνεση. Πρόκειται για άνθρωπο που έχει κατανόηση και προσπαθεί να σε καταλάβει και να συνεννοηθείτε και να βρείτε μια μέση λύση ικανοποιητική προς όλους. Όμως νιώθω πως στο συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει ένα gap και προσπαθώ να καταλάβω πόσο αυτή η διαφορετική οπτική, που λογικά είναι λόγω διαφορετικής οικονομικής επιφάνειας των οικογενειών μας (άλλο να έχεις 8 ακίνητα και να εισπράττεις και τα Χριστούγεννα να κάνεις διακοπές στις Άλπεις και άλλο να έχουν οι γονείς σου κατάστημα που μέσα στην κρίση δεινοπάθησε για να μείνει σταθερό, αλλά και πιο πριν δεν ήμασταν ποτέ και πλούσιοι), πόσο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή μας. Ίσως γίνομαι μελοδραματική δίχως να χρειάζεται, αλλά επειδή έχει συζητηθεί σε έντονο ύφος 2-3 φορές τους τελευταίους μήνες θα ήθελα τη γνώμη σου και των αναγνωστών.

– Φτωχή πλην τίμια κορασίδα

Αν κατάλαβα καλά, κάνεις αιματηρές οικονομίες για να μπορείς να ακολουθείς τις δικές του προδιαγραφές στον τομέα διασκέδασης. Και αυτός, αντί να το καταλαβαίνει, σου λέει ότι αν είχες ακόμα μεγαλύτερες στερήσεις, τότε θα περνούσε ακόμη καλύτερα (ο ίδιος) γιατί θα είχες ακόμη περισσότερα λεφτά για ξόδεμα, οπότε θα ξεβολευόταν ακόμη λιγότερο (ο ίδιος).

Αν τα είχες με κάποιον που τα ετήσια έξοδα για διακοπές δεν ήταν 4.000 αλλά 8.000, τι θα έκανες; Ακόμα μεγαλύτερες στερήσεις για να μπορείς να ακολουθήσεις;

Δεν γίνεται να ζητάς γνώμες αναγνωστών για τη σχέση σου. Δεν υπάρχει επιτροπή αναγνώρισης δικαιώματος αγανάκτησης. Αν κάτι δεν σου αρέσει, γούστο σου και καπέλο σου, δεν είναι θέμα που τίθεται προς ψήφισμα. Μην αναρωτιέσαι πόσο μπορεί να επηρεάζει τη ζωή σας, γιατί ήδη επηρεάζει τη ζωή σας, και απ’ ό,τι κατάλαβα, δεν μένετε καν μαζί. Δεν είναι η διαφορά των χρημάτων που σας χωρίζει, αλλά η αδυναμία του (αδιαφορία; Μειωμένη αντίληψη; ) να καταλάβει. Ας πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, δεν εξηγείται με καλό τρόπο ότι δεν καταλαβαίνει γιατί κάποιος μπορεί βάζει 100 ευρώ σε δόσεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News