Στον επι επτα ετη συντροφο μου δεν αρεσουν οι αντιπαραθεσεις. Οταν διαφωνουμε σε κατι, ειτε για μικρα καθημερινα πραγματα ειτε για κοινωνικα θεματα κ.λπ. συχνα αρνειται να συνεχισει τη διαφωνια μαζι μου γιατι γινομαι εντονη, πολλες φορες ειρωνικη και ανεβαζω τονο φωνης. Ενιγουει, δεν αρνουμαι οτι εχει δικιο και προσπαθω να τα απομειωσω ολα αυτα και να μην εχω υφακι, αλλα δε βλεπω φως στον οριζοντα. Προσφατα καταλαβα πως αυτο το θεμα δεν το εχει μονο μαζι μου, ειναι ενα ευρυτερο πατερν της συμπεριφορας του. Για παραδειγμα ποτε δε θα ερθει σε αντιπαραθεση με τους δικους του, η καλυτερα για να ειμαι δικαιη δε θα ερθει ποτε σε λεκτικη αντιπαραθεση. Δλδη σε οσα θεματα διαφωνουν δεν ειναι οτι θα κανει οτι θελουν εκεινοι, πχ αν ο τροπος ζωης μας δεν τους βρισκει συμφωνους δε θα αλλαξουμε τιποτα , θα συνεχισουμε να ζουμε οπως εμεις θελουμε, αλλα δεν μπορει να το υποστηριξει αυτο με λογια μπροστα τους, απλα θα σιωπησει κ θα κανει αυτο που εχουμε αποφασισει. Σε μια σχετικη συζητηση ειμαι εγω αυτη που θα πει εμεις ετσι θελουμε να ζουμε / αυτη ειναι η αποφαση μας για αυτους τους λογους, ενω εκεινος θα πει πω αφηστε με ησυχο μην ανακατευεστε και θα αποχωρησει. Δε λεω οτι αυτο δεν ειναι καλο , σιγουρα ειναι πολυ καλυτερο απο το να διαφωνουσε στα λογια αλλα στην πραξη να εκανε πισω. Ομως δεν ξερω αν αυτο μπορει να δημιουργησει θεματα στο μελλον στο σπιτι μας. Μπορουμε να βρουμε μια ισορροπια που εγω θα μιλαω χωρις να απαιτω απο κεινον να το κανει και να πραττουμε μαζι οσα εχουμε πει; Αλλο παραδειγμα. Δεν ειναι καθολου διεκδικητικος σε πραγματα που εγω θα ημουν κ αυθορμητα εχω αυτην την απαιτηση απο κεινον , χωρις να ειμαι σιγουρη αν εχω αυτο το δικαιωμα. Ο συντροφος μου εχει εναν διδυμο αδερφο με τον οποιο ειναι η μερα με τη νυχτα, ο οποιος διεκδικει πραγματα οπως να τους γραψουν αμεσα τα σπιτια που τους εχουν υποσχεθει και οχι σε δεκα χρονια, να χρησιμοποιει το εξοχικο και τα αμαξια της οικογενειας κ.λπ. Αντιθετα, ο συντροφος μου μενει σιωπηλος χωρις να διεκδικει τιποτα απο αυτα γιατι η λογικη του ειναι πως ολα αυτα δεν του ανηκουν, αρα δεν θα τα απαιτησει, αλλα αν τα προσφερουν θα τα χρησιμοποιησει/αποδεχτει. Διαφωνουμε συχνα πανω σε αυτο γιατι δεν ζηταω να απαιτησει κατι, οπως κανει ο αδερφος του, αλλα να κανει μια συζητηση με επιχειρηματα μαζι τους και αν δεν ευδοκιμησει να μην το πιεσει αλλο. Κανω λαθος; Εχει δικιο; Να σταματησω να ασχολουμαι με πραγματα που δεν ειναι δικη μου δουλεια; Ειναι η αδυναμια λεκτικης αντιπαραθεσης ενα προβλημα πολυ σοβαρο για τη σχεση μας;
– μηπως η προβληματικη ειμαι εγω;
Αυτό που είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα στη σχέση σας είναι ότι δεν τον δέχεσαι όπως είναι. Φανερά, σου φαίνεται λάθος η προσωπική του φιλοσοφία σχετικά με την διαχείριση των προβλημάτων. Προτιμάς τον τρόπο του αδερφού του. Κάνεις μεγάλο λάθος αν συνεχίζεις μια σχέση πιστεύοντας ότι οι άλλος θα αλλάξει προς την κατεύθυνση που θέλεις, μόνο και μόνο επειδή εσύ την θεωρείς σωστή. Και άρα, είναι.
Είναι άλλο να υπάρχουν μικροδιαφορές ως προς επιμέρους θέματα, και εντελώς άλλο να μην σου αρέσει αυτό που τον χαρακτηρίζει περισσότερο ως άνθρωπο, που είναι να αποφεύγει τις λεκτικές αντιπαραθέσεις, ή να διεκδικεί με τον τρόπο που θα ήθελες να διεκδικεί. Ναι, φυσικά και θα δημιουργήσει θέματα στο μέλλον, αφού δημιουργεί ήδη. Νομίζεις ότι τα σχόλια που κάνεις για τον τρόπο που φέρεται είναι κάτι θετικό; Τον απορρίπτεις, δεν τον ενθαρρύνεις, και αυτό υποσκάπτει τη σχέση σας χωρίς να χρειάζεται να προκύψει καν πρόβλημα.
Ούτε εγώ βλέπω φως στον ορίζοντα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μια άλλη γυναίκα που θα τον εκτιμούσε, θα έλεγε για τον ίδιο άνθρωπο “είμαι με κάποιον που είναι σταθερός χαρακτήρας, κάνει αυτό που θέλει χωρίς να τον περιορίζει η γνώμη των άλλων, ακόμα και των γονιών του, δεν ξοδεύει τον εαυτό του σε περιττές αψιμαχίες, είναι αξιοπρεπής και έντιμος, δεν ζητιανεύει ό,τι δεν του ανήκει δικαιωματικά και ανέχεται τα ξεσπάσματά μου χωρίς να ρίχνει λάδι στη φωτιά”. Δεν ξέρω τι ψάχνεις, αλλά μην τον αδικείς κιόλας.
Εγώ πάντως είμαι team σύντροφος. Φαίνεται πολύ ισορροπημένος άνθρωπος, βάζει όρια, γνωρίζει τί είναι δικό του και τί όχι και πολύ καλά κάνει και δεν εμπλέκεται σε συζητήσεις αν δεν είναι εντός πολιτισμένων ορίων. Είσαι εντελώς φάουλ. Και για τον τρόπο που αντιδράς στις διαφωνίες αλλά και γιατί ανακατεύεσαι στα περιουσιακά της οικογένειάς του, τα οποία δεν σε αφορούν. Με τα ακίνητα της δικής σου οικογένειας να κάνεις ό,τι θέλεις. Προσωπικά πάντως, αν ήμουν μάνα σου και είχες τέτοια συμπεριφορά δεν θα σου τα έγραφα ούτε μετά θάνατον.
Κι εγώ στο ίδιο team! Πολύ τον συμπάθησα!
Εμένα μου φαίνεται ότι και στην κοπέλα της ερώτησης φαίνεται ισορροπημένος, μέχρι το σημείο που εμπλέκονται τα περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή αν ήταν ήδη γραμμένα, μοιρασμένα τα “κουκιά” θα συζητούσαμε ότι βρήκαμε τον τέλειο άντρα.
Έτσι ακριβώς είναι κ ο σύντροφός μου, κ είναι αυτό το χαρακτηριστικό του που με έκανε να τον αγαπήσω τόσο! Μετά από 14 χρόνια σχέσης κ 2 παιδιά αντί να προσπαθώ να τον αλλάξω , άλλαξα εγώ ,από υστερική έγινα ήρεμη, έμαθα να λύνω τις διαφορές μου με ήπια συζήτηση κ να μην έρχομαι σε αντιπαράθεση με όποιον διαφωνεί μαζί μου εφόσον δεν με θίγει! Μου αρέσει που παρόλο που αδικήθηκε στα κληρονομικά όπως λες κι εσύ ,αυτός δεν κράτησε κακία σε κανέναν κ πραγματικά δεν τον ένοιαξε! Μου αρέσει που τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς… Διαβάστε περισσότερα »
χαχαχαχχαχα! παρομοιως…
Δεν ζητάς να απαιτήσει κάτι (όπως ο αδερφός του), αλλά ζητάς να κάνει μια συζήτηση με επιχειρήματα (δηλαδή να απαιτήσει). Και όχι, το αν θα ζητήσει να του γράψουν οι γονείς τα σπίτια δεν είναι δική σου δουλειά. Δεν του ανήκουν, και δεν μπορεί να τα απαιτήσει. Επίσης, όταν ανεβάζεις τόνο φωνής και το ρίχνεις στην ειρωνία, δεν διαφωνείς, αλλά τσακώνεσαι. Μήπως θα έπρεπε να σε απασχολήσει περισσότερο γιατί σου βγαίνει αντανακλαστικά ο καυγάς, αντί να παραπονιέσαι που ο σύντροφός σου δεν κάνει το ίδιο; Δηλαδή θα το θεωρούσες προτιμότερο να άρχιζε κι αυτός να τσιρίζει και να χτυπιέται; ΥΓ:… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά μου ακούγεσαι εντελώς αντιπαθής. “Οταν διαφωνουμε σε κατι, ειτε για μικρα καθημερινα πραγματα ειτε για κοινωνικα θεματα κ.λπ. συχνα αρνειται να συνεχισει τη διαφωνια μαζι μου γιατι γινομαι εντονη, πολλες φορες ειρωνικη και ανεβαζω τονο φωνης.” Επειδή ίσως να μην είσαι τόσο προσπάθησε να μην προσπερνας μια τόσο εριστική συμπεριφορά στον συντροφό σου με ένα “ενιγουει”. Φαντάζομαι τον εαυτό μου να μου βάζει τις φωνές ο σύντροφός μου με ειρωνίες και υφάκια για την κάθε τυχούσα διαφωνία και σκέφτομαι ότι θα ένιωθα λεκτικά κακοποιημένη. Και ότι θα τον σούταρα σε χρόνο dt. Και να μην θαυμάζεις το evil twin… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι, λέει ότι τα διεκδικεί το evil twin, δεν ξέρουμε αν οι γονείς το εκαναν κιολας.
Μίλτο, δεν λέει καθόλου κάτι τέτοιο. Λέει ότι ο αδερφός του πιέζει για να του γράψουν τώρα τα περιουσιακά στοιχεια που του αναλογούν και όχι μετά το θάνατό τους ίσως. Η δε γράφουσα, που είναι υπέρμαχος της πίεσης, είτε κάτι την αφορά είτε όχι, πιέζει τον σύντροφό της να κάνει το ίδιο.
Ρε παιδιά, συγγνώμη κιόλας, αλλά πώς πιέζεις κάποιον να σου γράψει το σπίτι; Δεν είναι σαν να του λες “παίζει να τα τινάξεις όπου να ‘ναι, οπότε δωσ’μου το σπίτι από τώρα για να μην ξεπαραδιαστώ στην εφορία αργότερα”; Οκ, αν έχει γίνει σχετική συζήτηση με συμβολαιογράφο ή αν το έχει ήδη κατά νου ο γονέας, αλλά πώς γίνεται να τους ΠΙΕΖΕΙΣ για κάτι τέτοιο;
Αχ, αθώα μου penthesilea, αν είσαι χειριστικός άνθρωπος και θεωρείς οτι το σύμπαν σου χρωστάει κάτι απλά και μόνο επειδή υπάρχεις, όλα γίνονται. Έχω ιστορίες απο το σόι μου να σου φύγει το κεφάλι. Μία απο αυτές ενδεικτικά: Δύο αδερφές συμμάχησαν εκβιάζοντας τους γονείς να γράψουν σε αυτές πέρα απο τα δικά τους σπίτια και το σπίτι του αδερφού τους εξ ημισείας, με το σκεπτικό οτι όταν γεράσουν αυτές θα τους φροντίσουν γιατί μένουν στην οικογενειακή πολυκατοικία ενώ ο αδερφός όχι. Χωρίς ο αδερφός να έχει ιδέα για όλα αυτά και να μπορεί να εκφέρει άποψη εννοείται, παρόλο που ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Το μόνο φως, φτιάξ’ τα με τον δίδυμο αδερφό..
χαχαχαχ με τον δίδυμο αδερφό θα έχουν τη γνωστή μας”θυελλώδη γεμάτη εντάσεις” σχέση που ο ένας δεν αντέχει τον άλλο.
Άσε τον άνθρωπο στην ησυχία του, σε παρακαλώ πολύ. Που θα του κάνεις και υποδείξεις για το πως θα διαχειριστεί το θέμα με τα περιουσιακά στοιχεία της οικογένειάς του. Ανησυχείς μήπως σας ρίξει ο άλλος απαιτητικός της οικογένειας και φυλάς τα εδάφιά σου? Ο αδερφός που σίγουρα, χρησιμοποιείς σαν μέτρο σύγκρισης στις συζητήσεις σας? Τι είσαι που σηκώνεις τον τόνο της φωνής σου και ειρωνεύεσαι? 5 χρονών? Γιατί να συνεχίσει κάποιος διάλογο ή διαφωνία μαζί σου με τέτοια αντιμετώπιση? Θα έχει κάποιο νόημα? Τι υποτίμηση είναι αυτή? Ναι, η προβληματική είσαι εσύ. Η σε μεγάλο βαθμό προβληματική. Ο αδερφός του,… Διαβάστε περισσότερα »
Μια χαρά τον βλέπω τον άνθρωπο. Επειδή δεν θέλει να κάθεται να τσακώνεται με το οτιδήποτε όπως εσύ κι απλά επιλέγει τις μάχες του και τις δίνει με πιο ήρεμο τρόπο, δε σημαίνει ότι έχει πρόβλημα. Ίσα ίσα εσύ φαίνεται να έχεις κάποιο πρόβλημα και η συμπεριφορά σου απέναντί του είναι πολύ άσχημη. Και κάτι άλλο. Εσένα τί σε νοιάζει αν θα διεκδικήσει την περιουσία των γονιών του; Δική τους είναι και πολύ καλά κάνει και δεν τους πιέζει. Από ο, τι κατάλαβα όμως, το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να επωφεληθείς εσύ, να έχεις το τζάμπα αμαξάκι σου και… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν μια τραγική ταινία με την Καρέζη και τον Καζάκο. Αππαπαπα, τι θυμήθηκα 😖
Mafalda, δεν λεει πουθενά ότι της έχει δώσει δικαιώματα για να έχει γνώμη για τα περιουσιακά της οικογένειας του. Αντιθέτως, λέει ξεκάθαρα ότι δεν σκοπεύει να απαιτήσει κάτι που δεν του ανήκει. Παρολ αυτά η γράφουσα τσακώνεται γι αυτό. Πολύ καλά έκαναν οι συνσχολιαστές και στάθηκαν σε αυτό το σημείο. Και να με συγχωρείς, αλλά καθόλου δουλειά του ζευγαριού, δεν είναι η γονική περιουσία. Σοβαρά τώρα? Τι πάει να πει αν έχει “δοθεί στο σύντροφο το δικαίωμα για κάτι τέτοιο”? Και ο κάθε γονιός έχει δικαίωμα να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, τέτοια διαμεσολάβηση. Αδυνατώ να κατανοήσω για ποιο… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι. Και εγώ ξεκάθαρα δεν συμφωνώ.
Μια χαρά διαφωνεί, απλώς ούτε η οικογένειά του (τους λεει “αφήστε με ήσυχο/μην ανακατεύεστε, σε υποδείξεις τους”) ούτε η συντροφός του (της λέει “δεν μου ανήκουν για να τα διεκδικήσω” ) φαίνεται να τον υπολογίζουν. Και πολύ είναι, γιατί δεν είναι να εξηγείς και κάτι παραπάνω σε τύπους με το ταπεραμέντο της γράφουσας. Το “ενιγουέι” και “προσπαθώ να το διορθώσω” και παρακάτω να περιγράφεις 10 καυγάδες, δεν πιάνεται για αυτοκριτική.