Χαιρετώ την Α, μπο-παρέα. Αγαπητή Α, μπα, είναι φυσιολογικό να υπάρχουν καυγάδες σε ένα ζευγάρι; Πιστεύω πως ναι, αλλά θα ήθελα τη γνώμη σου σχετικά με το τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ανησυχητικό και τι οκ. Με το φίλο μου δε φωνάζουμε όταν μαλώνουμε, δεν προσβάλλουμε, δε μιλάμε υποτιμητικά, αλλά υπάρχουν ορισμένες περίοδοι που μπορεί να μαλώνουμε και δυο φορές τη βδομάδα, καταλήγοντας στενοχωρημένοι, με εμένα κυρίως να κλαίω (κλαίω εύκολα). Συνήθως εγώ είμαι αυτή που παρεξηγείται/θυμώνει από κάτι και σχεδόν πάντα, στο τέλος του καυγά σκέφτομαι ότι δεν άξιζε τελικά και ότι το έκανα πολύ μεγάλο θέμα. Σε ευχαριστώ για τη βοήθεια σου.
– Χαρά
Χαρά μου, όχι, δεν είναι φυσιολογικό να υπάρχουν καυγάδες σε ένα ζευγάρι. Δεν είναι φυσιολογικό, ούτε αυτονόητο. Δεν είναι. Έτσι σου είπαν, για να μην φεύγεις από άντρες που δεν σου κάνουν.
Αυτό που είναι αυτονόητο είναι να μη συμφωνείτε στα πάντα. Υπάρχει τρόπος για να λυθούν οι διαφωνίες, χωρίς να καταλήξουν σε καυγά. Συμβιβασμός λέγεται, και για να γίνει πρέπει και οι δυο να υποχωρήσουν, και να το κάνουν χωρίς πικρία, αλλά με αγάπη προς τον άλλον.
Δεν ξέρω αν εσύ φταις για όλα, αλλά μου φαίνεται πολύ ανησυχητικό που του περιγράφεις σα να φταις εσύ για όλα. Εσύ κλαις εύκολα, εσύ το ξεκινάς, εσύ έχεις άδικο που το κάνεις θέμα. Φοβάμαι πολύ ότι έχεις φάει πάρα πολύ gaslighting και έχεις αρχίσει να αμφισβητείς τη λογική σου. Είναι εξαιρετικά απίθανο να φταις εσύ από μόνη σου για τα πάντα, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Θα χρειαζόταν να μας πεις κι άλλα. Αν διαβάζεις, στείλε μας περισσότερες πληροφορίες.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η κατάσταση που περιγράφεις μου φάνηκε εξαιρετικά οικεία. Ζούσα κάτι αντίστοιχο με τον προηγούμενο σύντροφό μου: καυγάδες και εντάσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση. Δεν ήθελα να αντιμετωπίσω το πραγματικό πρόβλημα οπότε είχα πείσει τον εαυτό μου ότι αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά. Και πράγματι, υπάρχουν άνθρωποι που τρέφονται από το δράμα και την ένταση. Εγώ δεν ήμουν όμως έτσι. Μισούσα τις εντάσεις κι όμως κατέληγα πάντα να ουρλιάζω και να κοπανιέμαι γιατί δεν μπορούσα να εκφραστώ διαφορετικά. Σαν το μωρό που δεν μπορεί να μιλήσει, οπότε εξωτερικεύει απλά την αγανάκτησή του με το κλάμα και τις φωνές. Και φυσικά, με έτρωγαν… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν να το έγραψα εγώ. Βρέθηκα σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση πριν μια δεκαετία και όταν με χώρισε πίστευα ότι έχασα τον άνθρωπο της ζωής μου. 10 χρόνια fast forward, μια χαρά ήταν ο άνθρωπος αλλά όχι για μένα, ήπιαμε και καφέ πρόσφατα και σχεδόν αναρωτιόμουν πώς κοπανιόμουν στα πατώματα τότε, δεν έβλεπα ότι δεν ταιριάζουμε; Φυσικά και δεν έβλεπα, we were meant to be together όπως μου είχε πει ο ίδιος και το πίστευα και γω. Μετά πίστεψα ότι θα μείνω για πάντα μόνη επειδή αυτός ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου και θα πω πως όντως έμεινα 5-6… Διαβάστε περισσότερα »
και επειδή πολλοι εχουν μεγαλωσει σε τετοιο οικογενειακό περιβαλλον (οχι ολοι) νομίζουν οτι αυτό αποτελει τη νόρμα και το βαφτίζουν και απο πανω “πάθος”.. με αποτελεσμα οταν ενηλικιωθούν να τρεχουν σε ψυχολογους και συμβουλους γάμου.
Το τι εννοεί ο καθένας καβγά νομίζω είναι διαφορετικό· για άλλους είναι μια απλά διαφωνία και για άλλους να ουρλιάζουν και να σπάνε πράγματα. Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εννοεί η κοπέλα, αλλά βγάζει μια ενοχικοτητα η ερώτηση σε συνδυασμό με το ότι κλαίει όταν μαλώνουν δυο φορές την εβδομάδα. Δεν παραπέμπει σε υγιή σχέση.
Κοίτα και εγώ δε μαλώνω, ούτε σε ερωτικές σχέσεις ούτε σε φιλικές. Σε γενικές γραμμές είμαι καλόβολη αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος. Ο λόγος είναι ότι μισώ την αντιπαράθεση και νομίζω ότι δεν μπορώ να πω τα σωστά λόγια για να με υποστηρίξω. Το δουλευώ πάντως. Όχι το να μαλώσω, το να λέω αυτό που με ενοχλεί όταν συμβαίνει ώστε να μη φτάσω στο σημείο να μαλώσω. Κάθε διαφωνία δε σημαίνει αυτόματα καυγάς.
Ποιες είναι οι πιθανότητες να είσαι εσύ πάντα λάθος και πάντα υπερβολική?
Gaslighting alert.
Είναι φυσιολογικότατο να μην συμφωνείτε στα πάντα, δεν είστε ο ίδιος άνθρωπος σε 2 σώματα. Αλλά μιλάμε για απλή διαφωνία ή όντως για καβγά που κανείς δεν υποχωρεί; Απ’ ότι καταλαβαίνω δηλαδή, υποχωρεί κάποιος, εσύ.
Πάντως οι σχέσεις γενικά θεωρώ ότι πρέπει να είναι εύκολες, να ρέουν. Την και καλά αδρεναλίνη που αποζητούν κάποιοι, ποτέ δεν την κατάλαβα. Η σχέση είναι η ηρεμία στη ζωή σου, αρκετό ζόρι είναι ο έξω κόσμος.
Oρισμενοι ανθρωποι προτιμουν να τους βαλουν σε σακι με γατες παρα να πουν συγγνωμη.
Οταν το πάρω πρεφα.. εχετε γεια..
Λένα, σε ευχαριστώ προσωπικά για αυτή την απάντηση. Έχω βαρεθεί να μου λένε ότι επειδή δεν τσακωνόμαστε με τους εκάστοτε συντρόφους μου, δεν είμαστε αρκετά ερωτευμένοι.
Ξέρω αρκετά ζευγάρια τα οποία δεν μπορούν χωρίς καβγα, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι μερικές σχέσεις μόνο έτσι δουλεύουν, με καβγάδες. Τελικά νομίζω ότι ισχύει αυτό που λέει η Λένα, όσο κι αν διαφωνείς με τον άλλον, ο καβγάς δεν είναι πάντα η μόνη επιλογή.
Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει και άλλοι, εγώ πάντως συνειδητοποιώ ότι πολλά ζευγάρια γύρω μου έχουν εκρηκτικές σχέσεις με συνεχείς καυγάδες και φωνές και πανικό. Και μιλάω για πολύχρονες σχέσεις και για ώριμους ηλικιακά ανθρώπους. Στην αρχή σκεφτόμουν οτι μάλλον εγώ είμαι ξενέρωτη με τις σχέσεις μου, μεγαλώνοντας όμως διαπιστώνω ότι αυτές οι εκρήξεις μπορεί να μην απέχουν και τόσο κάποιες μορφές κακοποίησης. Δεν λέω Χαρά οτι αυτό ζείς, αναρωτιέμαι όμως μήπως θα ήταν χρήσιμο και πιο ασφαλές για σένα να γίνεις πιο επιφυλακτική και πιο σκεπτική απέναντι στην σχέση σου και στον άνθρωπο σου;