Αγαπητή Α μπα, Έχω μπλοκάρει. Πάντα είχα μια τάση για τις Τέχνες. Τελικα σπούδασα και εργάζομαι σε κάτι άλλο. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου οι τέχνες θεωρούνται χόμπι και δεν είναι για βιοπορισμό. Χρόνια έχω το σαράκι. Το κηνυγαω με διάφορους τρόπους, σεμινάρια, δράστηριοτητες. Ενώ όμως νιώθω εσωτερικά τόσο έντονη την ανάγκη να εκφραστώ καλλιτεχνικά.. όταν έρχεται η ώρα να βγάλω αυτά πάνω σε χαρτί..πάντα βρίσκω κάτι άλλο να κάνω. Πιο σημαντικό ή μη…όπως το να πλύνω τα πιάτα. Κουράστηκα με την αναβλητικοτητα μου. Με τα όνειρα που έχω βάλει εκεί ψηλά και δεν τα κυνηγάω καν..πώς θα ξεκολλήσω;
-Μαγικό κοχύλι
Αν τα βγάλεις από εκεί ψηλά που τα έχεις βάλει.
Σε έχουν πείσει ότι ο μόνος τρόπος που δικαιολογείται να ασχοληθείς με το θέμα είναι να βγάλεις λεφτά από αυτό, οπότε σου έχει φύγει κάθε όρεξη για πειραματισμό. Δεν έχεις μάθει πώς να ζωγραφίζεις απλώς για να περνάς ωραία, όπως κάνουν τα παιδιά. Χωρίς προσδοκία. Μόνο για την απόλαυση της στιγμής.
Είναι πολύ λίγοι αυτοί που διακρίνονται σε αυτόν τον τομέα, όχι επειδή χρειάζεται περισσότερο ταλέντο από άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά επειδή όντως, δεν είναι δραστηριότητα που δημιουργεί χρήμα, και ζούμε σε έναν κόσμο καπιταλιστικό (και δεν το λέω ως κατάρα, ως γεγονός). Είναι μια πολυτέλεια που λίγοι είναι σε θέση να πληρώσουν. Οπότε θα σου πρότεινα να σταματήσεις αν σκέφτεσαι την χρηματική ανταμοιβή και να προσπαθήσεις να αντλήσεις πάλι χαρά.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση να φοβάσαι τόσο πολύ μήπως δεν είσαι τελικά τόσο καλή όσο νομίζεις, που αποφεύγεις την πραγματικότητα, γιατί στα όνειρα μπορείς να είσαι όποια θέλεις. Αυτό μπορεί να σχετίζεται άμεσα με το προηγούμενο.
Και βέβαια αν δεν μπορείς να ξεμπλέξεις το κουβάρι και υποφέρεις, πήγαινε σε ψυχολόγο και θα το λύσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λοιπόν, για πολλά χρόνια είχα πάθει αυτό που περιγράφει η Λένα. Καταρχάς, ψοφάω για τέχνη αλλά ήμουν των μαθηματικών στο σχολείο και από αυτούς που δεν κάνουν μια ευθεία γραμμή ούτε με χάρακα. Άρα πως να ασχοληθώ με κάτι που δεν θα με βιοπορισει; Και αφού δεν θα μου βγάλει λεφτά, δεν είναι χρήσιμο, ας λύσω τις ασκήσεις στη φυσική. Επιπλέον, από παιδί αγαπούσα την ποίηση (μου διάβαζαν από μηνών, ίσως για αυτό) αλλά ποιος είπε ότι οι ποιητές δεν πεθαίνουν στην ψάθα; Και ποιος γονιός αρχές του 2000 θα προετρεπε το παιδί του να διαβάζει Πατρίκιο και να χαζεύει… Διαβάστε περισσότερα »
Μεταπτυχιακό στην ιστορία της τέχνης, ε; Δεν το είχα σκεφτεί! Αν έχω το κουράγιο μέχρι τότε, ίσως να το τολμήσω. Ευχαριστώ. Κι εγώ μια από τα ίδια. Παρόλο που αν βγάλουμε την ιστορία της τέχνης από ένα βιβλίο ιστορίας, θα καταλήξει το 1/10 και καλλιτέχνες δοξάζονται μέχρι και σήμερα, οι γονείς αποτρέπουν τα παιδιά τους από το να ασχοληθούν με τομείς των τεχνών (με μικρές εξαιρέσεις, π.χ. Αναγέννηση).
Λίγο πολύ, όλοι μας είμαστε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Αν θέλαμε πάρα πολύ κάτι άλλο, θα ήμασταν κάτι άλλο.
Έχετε δίκιο. Γιατί όλα εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από τον καθένα μας και την σφοδρότητα της επιθυμίας μας. Δεν υπάρχουν παράγοντες όπως δύσκολες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, ψυχικές ασθένειες που οδηγούν σε μειωμένη λειτουργικότητα ή άλλοι παράγοντες που μπορεί να επιβραδύνουν ή να ανακόψουν την πορεία προς το στόχο μας.
…Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Σε ένα βαθμό ισχύει, αλλά υπάρχει και μια μεμψιμοιρία σε αυτό που λες. Πολλές φορές οι αγκιλώσεις για να γίνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι τόσο περίπλοκες που ο δρόμος προς αυτήν την κατεύθυνση είναι γεμάτος επικίνδυνες στροφές και εμπόδια. Αν ήταν έτσι όπως το λες, τότε δε θα προσπαθούσε κανείς για την αυτοβελτίωσή του. Θα ήταν εξαρχής μια μάταιη υπόθεση.
Πρίγκηπα, αυτό το πιστεύουν πολλοί, ίσως για να νιώσουν καλύτερα, αλλά έχει καταστρέψει πολύ κόσμο. Ίσως δεν έχεις βρεθεί ποτέ στη θέση του ατόμου που έκανε την ερώτηση, αλλά εγώ είμαι ακριβώς σε αυτή τη θέση και το να πιστεύεις αυτό που λες, απέχει πολύ από την αλήθεια. Μαγικό κοχύλι, τη λύση τη βρίσκω σιγά σιγα με θεραπεία και σου το συνιστώ ΆΜΕΣΑ. Υπάρχουν λόγοι που δεν κάνεις αυτό που θες. Παρά πολλοί. Και πολλοί είναι κρυμμένοι πάρα πολύ καλά και θα εκπλαγεις μόλις τους βρεις. Όμως, θα τους βρεις, θα τους αποδομησεις και θα κάνεις αυτό που πραγματικά θες,… Διαβάστε περισσότερα »
Θα διαφωνήσω.
Είναι κάπως αφοριστικό. Υπάρχουν πολλοί ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες που αναστέλλουν τη δημιουργικότητα. Πολλές προσδοκίες που αρκούν για να μετατραπεί μια αγνή επιθυμία σε νεύρωση.
Δε παίρνουμε όλοι αυτό που αξίζουμε (να έχουμε).
Εδώ οι ειδικοί εχουν φτάσει στο σημείο να λένε πως θα πρέπει να καταργήσουμε τους όρους τεμπελιά και βαρεμάρα.
Από τη στιγμή που την απασχολεί επίμονα για χρόνια προσωπικά αποκλείω να μην το θέλει. Δεν ξέρει απο που να ξεκινήσει.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση διαφαίνεται δίψα.
Κακούργε Κοέλιο, τι μας έχεις κάνει
Πόσο συμφωνώ μαζί σου. Αν αξαιρέσεις κάποιες πραγματικά δύσκολες συνθήκες διαβίωσης (πόλεμος, λοιμός).
Εγώ θέλω πάρα πολύ να γίνω top model. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ όμως! Αλλά μάλλον έπρεπε να το θέλω ακόμα πιο πολύ, γι αυτό δεν έγινα!
Στο μεταξύ έχω δει και το αντίθετο που για μένα είναι πιο τραγικό: Ένα παιδάκι που γεννήθηκε ζωγράφος, ζωγράφιζε τέλεια από νήπιο, στο δημοτικό έκανε κάτι ΕΡΓΑ παιδιά, κυριολεκτώ, στο δε γυμνάσιο, ήταν για γκαλερί. Είχε την απόλυτη υποστήριξη γονιών, πατέρα ανοιχτόμυαλο γραφίστα, θείο εικαστικό θα τον πω, δηλαδή πιο κατάλληλο περιβάλλον πεθαίνεις. Και στα 16 κατέβασε ρολά. Σαν τραγουδιστής που όχι δεν ξανατραγούδησε ποτέ, αλλά ούτε ξανασφύριξε. Και δεν έκανε και απολύτως τίποτα άλλο. Δεν τελείωσε το κάποιο ΤΕΙ που με το ζόρι πέρασε, δεν βρήκε καμία δουλειά πέρα από κάτι σε καφέ/μπιτς μπαρ κλπ. Ξέρω την οικογένεια του… Διαβάστε περισσότερα »
Ημουν αυτό το παιδί. Ο ένας λόγος – ο εμφανής- ήταν αυτό που έγραψα στο κείμενο “γιατί δεν εγινα αρχιτέκτονας”. Οτι φοβομουν τη ματαίωση και τη βαρεμάρα. Ο άλλος λόγος πιο υπόγειος και ύπουλος. Δεν ξέρεις τι βασανίζει το μυαλό του καθένα και γιατί μας φαίνεται ότι πετάει ένα ταλέντο στα σκουπίδια. Ή μάλλον εσύ, καλή μου Πόντια, ξέρεις τι βασανίζει το μυαλό, γι’ αυτό στα λέω.
Ριξε τις προσδοκιες, το “τι θα επρεπε να ειναι”, “πως θα επρεπε να ειναι” και ασε το να κυλησει μεσα σου. Καταλαβαινω απολυτα(πιστεψε με) πως ειναι να προσπαθεις να ζωγραφιζεις σε ενα περιβαλλον δυσκολο(μεσα και εξω απο το κεφαλι σου), προσπαθησε ολα αυτα τα συναισθηματα να τα κανεις χρωμα, γραμμες , ο,τι θες. Κανε το καυσιμο! Οσο για βιοπορισμο, ναι ειναι δυσκολο αλλα οχι απιστευτο, αλλα για αρχη θα θελεις δικο σου χωρο και σιγουρα να μαζεψεις λεφτα στην ακρη τα οποια σιγα σιγα θα τα επενδυεις εκει. Οποτε για την ωρα απλα παρε τα συνεργα σου και τρεξε στην… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι ακριβώς στην ίδια φάση. Μετά από ένα δύσκολο χειρουργείο που έκανα το Μάιο και αφού επανήλθα, αρνήθηκα πεισματικά να γυρίσω στη δουλειά που έκανα τόσα χρόνια και ήταν κάτι τελείως άσχετο με εμένα, αλλά κάπως έπρεπε να ζήσω όλα αυτά τα χρόνια. Αποφάσισα να αφοσιωθώ στη φωτογραφία που λάτρευα από πάντα και επίσης κι εμένα στο σπίτι μου, τη θεωρούσαν χόμπι. Βέβαια στα 38 μου πλέον και μια ανάρρωση να με βαραίνει, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Αλλιώς είναι να ξεκινάς μικρός και αλλιώς σε μεγαλύτερη ηλικία. Παράλληλα ασχολούμαι και με τις χειροτεχνίες μου, που φαίνονται να πηγαίνουν… Διαβάστε περισσότερα »
Καλή ανάρρωση! Κι εγώ φωτογραφία! Είχα διαβάσει ένα άρθρο (πολύ παλιά, δεν μπορώ να το ανακαλέσω) για μια φωτογράφο, η οποία δεν έβγαινε από το σπίτι για πολλά χρόνια (νομίζω λόγω υγείας) και είχε βγάλει πολύ ωραίες φωτογραφίες εκμεταλλευόμενη σκιές, το φως των παραθύρων διάφορες ώρες της ημέρας.
Μού είχε κάνει εντύπωση, πόσες πολλές και διαφορετικές φωτογραφίες έβγαλε από ένα μικρό και καθημερινό (μην γράψω βαρετό) χώρο.
Καλή χρονιά ανάρρωση και καλές φωτογραφίες!
Ησουν πολυ καλη στο σχολειο ως παιδι χωρις να χρειαζεται προσπαθεια? Αν ναι, αυτο μπορει να σε οδηγησε στο να μην θελεις να δοκιμαζεις πραγματα στα οποια δεν εισαι αυτοματα καλη (σχεδον σε τιποτα δεν ειναι κανεις αυτοματα καλος) γιατι συνεδεσες καποτε την αξια σου με την “ευφυια” που σου επετρεπε απλα να παιρνεις καλους βαθμους χωρις να προσπαθεις. Αυτο μπορει να κανει το να εισαι αρχαριος ή απλα όχι κ τοσο καλος σε καποια δραστηριοτητα πραγματικα επιπονο. Δεν ειμαι γενικα φιλος των βιβλιων self-help αλλα υπαρχουν 2-3 που σχετιζονται μ αυτο το θεμα που ειναι πολυ καλα και θα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα μπορούσες να μας δώσεις μερικούς τίτλους, γιατί αυτό που ανέφερες χτύπησε λίγο φλέβα!
Γενικα νομιζω το ολο θεμα ειναι: να τολμας να αποτυγχανεις χωρις αυτο να σε καταστρεφει ψυχολογικα και να καταλαβεις οτι η ευφυια και οι ικανοτητες δεν ειναι κατι στατικο αλλα καλλιεργουνται και εξελισσονται. Τα βιβλια που μου ρχονται στο μυαλο ειναι το Daring Greatly της Brene Brown και το Mindset της Carol Dweck. Εχουν κ τα δυο τα κλασικα limitations αυτου του τυπου βιβλιων (aka εχουν μια απλη ιδεα την οποια εξηγουν με δυο χιλιαδες παραδειγματα) αλλα πιστευω οτι καποιον που τωρα αρχιζει να αντιλαμβανεται αυτες τις συμπεριφορες στον εαυτο του μπορουν να τον βοηθησουν να ξεκολλησει. Τουλαχιστον σε μενα… Διαβάστε περισσότερα »
Το daring greatly ξεκίνησα να διαβάζω κι εγώ μόλις τώρα! Είχα ακούσει τη συνέντευξη της Brene Brown στον Russell Brand και μου άρεσε πάρα πολύ! Θα δω και το άλλο βιβλίο, ευχαριστώ πολύ μπερμπάντισσα!
Όπως βλέπεις, πολλά μάτια δάκρυσαν διαβάζοντας τις σκέψεις τους γραμμένες από άλλον άνθρωπο. Οκ, δε δακρύσαμε αλλά θα θέλαμε να κάνουμε μια group hug όπου οι πιο εξωστρεφείς θα άρπαζαν κι εμάς τους εσωστρεφείς. Η αναβλητικότητα δεν είναι απόδειξη έλλειψης θέλησης πάντως, αντιθέτως, νομίζω είναι αποτέλεσμα σφοδρής επιθυμίας που έχουμε συνηθίσει να καταπνίγουμε. Το γιατί την καταπνίγαμε, μόνο εμείς το ξέρουμε. Μιας και είσαι καλλιτέχνης, σκέψου ότι είσαι ένα παρτέρι. Ας πούμε ότι είσαι 28 χρονών. Έχεις χώμα, καλό χώμα, και πράσινα φυτά που είναι εκεί από πάντα και με τα χρόνια μεγαλώνουν λίγο λίγο. Είσαι ένα παρτέρι που εδώ… Διαβάστε περισσότερα »
Μαγικό κοχύλι, είναι σαν να έγραψα εγώ την ερώτηση… Πόσο σε νιώθω δε φαντάζεσαι! Procrastination λέγεται αυτό που περιγράφεις και έχει πολλές αιτιολογίες (μπορείς να το γκουγκλάρεις). Μπορεί να οφείλεται στο φόβο της απόδοσης που σχετίζεται με την έμφυτη σε κάποιους τελειομανία, μπορεί να σχετίζεται με την τεμπελιά, μπορεί με το φόβο της έκθεσης, μπορεί με λίγο από όλα αυτά… Προσωπικά, ο φόβος της απόδοσης είναι αυτός που με μπλοκάρει πιο πολύ από όλα. Μπορώ να επικαλεστώ χίλιες δυο δικαιολογίες, προκειμένου να αποφύγω την αναμέτρησή μου με το χαρτί, γιατί στην πράξη φοβάμαι ότι θα διαπιστώσω ότι τελικά δεν είμαι… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που θα συνιστούσα είναι να οργανώσεις μια ρουτίνα. Να γίνει συνήθεια. Και ιδίως στην αρχή-ξέρω ότι είναι δύσκολο- προσπάθησε να αδιαφορήσεις για το αποτέλεσμα.
Βρες πράγματα που σε εμπνέουν. Όχι μόνο εικαστικά.Μη περιμένεις την έμπνευση. Σε αντίθεση με την άποψη που επικρατεί και η τέχνη θέλει εργατοώρες, όπως κάθε εργασία. Επίσης μην δείχνεις αυτά που φτιάχνεις στην αρχή γιατί θα ακούς το μακρύ και το κοντό του καθενός και μπορεί να σε επιρεάσει.
Α!…και μην ακούς ποτέ αυτούς που λένε ότι πρέπει να προϋπάρχει το ταλέντο. Το ταλέντο είναι μόνο η αφετηρία.
Το πιο σημαντικό είναι η επιθυμία.
Λοιπον, ακριβως η ιδια ιστορια, ειχα παντα αγαπη για τη ζωγραφικη και (συμφωνα με τους αλλους) ταλεντο. Οι δικοι μου εννοειται ουτε να ακουσουν για Καλων Τεχνων, οποτε σπουδασα κατι ασχετο, που ομως μου αποδιδει ενα καλο μισθο. Μετα τις σπουδες μου ειχα περιοδους που ζωγραφιζα μανιωδως και αλλες που δεν επινα πινελο για χρονια. Τελικα τα τελευταια 2 χρονια ξεκινησα ξανα, πειραματιζομενη. Οι πρωτοι πινακες που εκανα ηταν για τα σκουπιδια, αλλα σιγα σιγα βελτιωθηκαν. Το 2019 εκανα την πρωτη μου εκθεση και πουλησα και καποιους! Εννοειται δεν βιοποριζομαι απο αυτο, αλλα ποτε δεν ξερεις… Αυτο μου εμαθε οτι… Διαβάστε περισσότερα »