Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω και θέλω τη δική σου οπτική. Πώς γίνεται άνθρωποι που γνωρίζονταν χρόνια ολόκληρα (ας πούμε 10), ξαφνικά να ερωτεύτηκαν; Τόσα χρόνια δεν τούς είχε βγει το ερωτικό; Δεν εννοώ να ήταν κάποιος από τους δύο κρυφά ερωτευμένος με τον άλλον, ο άλλος να είχε πολύχρονη σχέση, και, μόλις έληξε η σχέση του, να βρήκε την ευκαιρία να εκδηλωθεί. Εννοώ να υπήρχε το κατάλληλο έδαφος και από τους δυο ώστε να γίνουν ζευγάρι, αλλά να το απέφυγαν ή και να μην το σκέφτηκαν ποτέ. Τώρα τελευταία μού αναφέρουν τέτοιου είδους ζευγαρώματα κι έτυχε πριν λίγο καιρό να παρευρεθώ και σε έναν γάμο-απόρροια τέτοιας συνθήκης. Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια, εκεί άλλωστε κρύβεται και η μαγεία της, και ο έρωτας είναι σίγουρα ανεξήγητο φαινόμενο, αλλά βρε Λένα μου, όσο και να προσπαθώ να φανταστώ αν θα μου τύχαινε αυτό κάποτε (βλέπεις δεν αποκλείω τίποτε), δεν μπορώ να με “σκεφτώ” ερωτευμένη και ζευγαρωμένη ξαφνικά με κάποιον γνωστό ή φίλο μου. Νιώθω πως, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα σημαίνει ότι είναι μια επιλογή όχι πρώτης επιλογής, τύπου “δεν σε είχα προσέξει τόσο καιρό, δεν μου έκανες καν κλικ ερωτικό, αλλά είμαι μόνη μου, περνάνε και τα χρόνια, ε … ας το προσπαθήσουμε”. Αν ήταν να μου αρέσει κάποιος από το περιβάλλον μου, δε θα είχα επιχειρήσει τόσα χρόνια ώστε να του το δείξω; Ή το αντίστροφο; Και για να μην το επιχειρεί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δε σημαίνει ότι κάπου κολλάει το πράγμα;
-προβληματισμένη
Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις κάτι προσωπικά για να ισχύει. Δεν είσαι εσύ και ο κόσμος σου όλος ο ανθρώπινος ορίζοντας. Μου κάνει εντύπωση όταν συναντάω ανθρώπους που πιστεύουν πραγματικά ότοι επειδή δεν ταυτίζονται προσωπικά με κάτι, επειδή “δεν θα το έκαναν”, επειδή “δεν μπορούν να το φανταστούν”, η μόνη εξήγηση που βρίσκουν είναι ότι οι άλλοι που το βιώνουν κάνουν λάθος.
Δεν μου αρέσει καθόλου πώς υποτιμάς έτσι ολόκληρες σχέσεις. Πόσο βιαστικό και ισοπεδωτικό το συμπέρασμα σου.
Ο έρωτας δεν είναι ανεξήγητος. Αυτό που δε λαμβάνεις καθόλου υπόψη σου, και σε οδηγεί σε τόσο λάθος συμπεράσματα, είναι ότι οι άνθρωποι μέσα σε δέκα χρόνια, αλλάζουν. Αλλάζουν πολύ. Όπως ζευγάρια απομακρύνονται μέσα σε δέκα χρόνια και χωρίζουν (αυτό γιατί δεν σου κάνει εντύπωση; Αφού ήταν τόσο ταιριαστοί στην αρχή. Γιατί δεν παραμένουν ταιριαστοί για πάντα;) Έτσι και μια δεκάχρονη φιλική σχέση μπορεί να γίνει ερωτική. Για τους ίδιους λόγους.
Όταν καθιερωθεί η σχεσιακή αναρχία – και θα συμμετέχω στο καταστατικό της – θα καταργηθεί η ιεράρχηση των σχέσεων και οι φιλικές θα εξισωθούν με τις ερωτικές. Έτσι αυτές οι ερωτήσεις επιτέλους θα σταματήσουν να γίνονται.
Μη μου πείτε ότι ήμουν υπερβολικά αυστηρή. Πήγε σε γάμο και με το μυαλό της τον έβγαλε Β’ διαλογής. Συγνώμη, αλλά την κάλεσαν για να γιορτάσει τη μέρα μαζί τους. Αν ήξεραν τι πιστεύει, δε νομίζω να έστελναν πρόσκληση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ρε παιδιά, τι στέλνετε τέτοιες ερωτήσεις? Τι απάντηση περιμένετε ακριβώς σε ένα τέτοιο σαιτ? Κουτσομπολιο θα κανουμε? Η ερωτωσα εστειλε σκανδαλισμενη ερώτηση του στυλ “μμμμμ, φτιάξε καφέ να στα πω! Πήγα σε γάμο που το ζευγάρι γνωριζοταν 10 χρόνια και ξαφνικά τους ήρθε ο έρωτας, δε λένε καλύτερα ότι φοβούνται που ξεμειναν μόνοι και συμβιβαστηκαν”.
Ε, εντάξει τώρα.
Χίλια δίκια Λένα, και λίγα είπες 😊
Φωτεινή, δυστυχώς δυσκολεύομαι πλέον να παρακολουθώ τα σχόλιά σου. Είτε συζητάμε για κάποιον θάνατο είτε ένα τυχαίο μενού εστιατορίου (λέμε τώρα) εσύ θα το αναγάγεις στην κοινωνία κλπ. Που ακριβώς αναφέρθηκε στο κείμενο η γράφουσα για το πως ιεραρχούνται οι φιλικές και οι ερωτικές σχέσεις ας πούμε; Κατανοώ την σκέψη σου, αλλά νομίζω ότι κάπου πια έχει φτάσει στο άλλο άκρο. Συγνώμη αν γίνομαι δυσάρεστη, αλλά το αισθάνομαι καιρό. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Στην αρχή εγώ θύμωνα με τα σχόλια αυτά, τώρα πια γελάω με το πόσο καμμένα είναι. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης. Και στενοχωριέμαι λίγο που χαίρει μεγάλης προστασίας η συγκεκριμένη και το έχω εκφράσει και ιδιωτικά.
Βασικά Φωτεινή τα σχόλιά σου είναι σαν αυτά που ακούμε σε παρέες που συζητούν και πετάγεται ο φανατισμενος γραφικός κουμουνιστης και θα πει την πιο άκυρη στιγμή για τα οφέλη του μαρξισμου και τα δεινά της κοινωνίας από τον καπιταλισμό είτε η συζήτηση αφορά πολιτική είτε μαγειρική. Φαίνεται σαν να κάνεις προσηλυτισμό με γραφικό τρόπο και καταντάς να είσαι σαν αυτούς που στηλιτευεις:αδιαλλακτη.Αυτη την γραφική εικόνα φεμινισμου θέλει να αναπαράγει η σελίδα ;αυτό αναρωτιέμαι. Το κακό είναι πως κάποιες φορές κάνεις σχόλια που αφορούν θέματα για τα οποία μάλλον δεν έχεις εμπειρία και πληγώνεις κόσμο ,δεν μπαίνεις στη θέση των… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι όλες οι ερωτήσεις εδώ θέμα σχολιασμού με κοινωνικό φεμινιστικό μήνυμα. Είναι προσωπικές παρατηρήσεις και προβληματισμοί σε ανάλαφρα και πιο σοβαρά θέματα. Σίγουρα στα θέματα σεξισμού έχουν χώρο κάποια από τα μηνύματά σου .Στην σημερινή ερώτηση που κολλάνε αυτά που γράφεις ;έτσι από περιέργεια, μήπως σε αδικώ. Εμένα δυστυχώς μου φαίνεται εκτός τόπου και χρόνου και με όλα τα χαρακτηριστικά που σου ανέφερα πριν σε πλήρη ανάπτυξη. Καπιταλισμός και μαγειρική.Εχεις χρηστει κάποιο ρόλο που μου διαφεύγει ; Αν θες να σε παίρνουμε στα σοβαρά και να μην αγανακτουμε με τα σχόλια σου, προσπάθησε να περιορισεις τα κοινωνικά μηνύματα εκεί… Διαβάστε περισσότερα »
Μετά την καταιγίδα, ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης και έκφρασης. Κι ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και νιώθει τα δικά του πράγματα διαβάζοντας τις ερωτήσεις. Δεν είναι ευγενικό να λες ότι τα σχόλια κάποιου είναι καμμένα και να αναφέρεσαι σε αυτόν ως “η συγκεκριμένη” απευθυνόμενη σε άλλο σχολιαστή. Είναι σα να δείχνεις τον άλλο με το δάχτυλο και γελάς.
Ακριβώς Su Li-zehn και Mafalda. Το θέμα είναι να γίνεται διάλογος και να μην προσβάλλει κανένας κανέναν, εντός και εκτός του σαϊτ.
Δεν γνωρίζω καμία από τις σχολιάστριες όμως ήθελα να προσθέσω ότι αυτό το νήμα είναι πολύ άσχημο και η επίθεση προς το πρόσωπο της Φωτεινής είναι ad hominem.
Δεν βρίσκω τίποτα προσβλητικό ή απρεπές στα σχόλιά της και δεν έχει καμία σημασία αν συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά.
Επιτέλους κάποια το είπε.
…έλεγα μήπως είμαι υπερβολική…
Ηλιοστάλλακτη, μια χαρά τα λέει η Φωτεινή.
Το πάει στο πως αντιμετωπίζονται άντρας και γυναίκα στην κοινωνία, την οποία και αναγνωρίζει ως προβληματική, γιατί αυτές οι διαφορές μας κάνουν να τους βλέπουμε σαν πρώτη και δεύτερη επιλογή.
Θεωρώ ότι όσοι παρακολουθούν την σελίδα καιρό γνωρίζουν ήδη αυτά τα φαινόμενα. Η “στεγνή” επανάληψη και υπεραπλούστευση όπως είπαν κι άλλοι χωρίς προσωπική οπτική δεν νομίζω πως έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο. Άποψή μου απλά.
Και θεωρείς ότι ειδικά σε εμάς εδώ πρέπει να τα επισημαίνεις συνέχεια; Δεν τα γνωρίζουμε ήδη; Φιλικά μιλώντας.
Πάντως, για να πω την πικρή αλήθεια, και γω έχω πάει σε γάμο που θεώρησα (σύμφωνα με το δικό μου σκεπτικό) β’ διαλογής και εντάξει, δεν ένιωθα και τύψεις. Οι σκέψεις είναι σκέψεις και ευτυχώς δεν αστυνομεύονται!
Επίσης φαντάζομαι πως πολλά προσκλητήρια δεν θα είχαν αποσταλεί προς όλες τις κατευθύνσεις αν πραγματικά ξέραμε όλοι τις γνώμες όλων 🙂
Κι εγώ!! Αλλά ντρεπόμουν που έκανα τέτοιες σκέψεις.. (βέβαια η ντροπή μου δε με εμποδισε να φαω ολο τον μπουφέ και να πιώ εναν Σηκουάνα κρασί) :p
Εντάξει ρε παιδιά, αλλά δε στείλατε και ερώτηση στη Λένα να βρείτε το δίκιο σας ξέρω γω και να σας αναλύσει το κοινωνικό φαινόμενο!
Ή μήπως στείλατε? :Ρ
Προσωπικά δεν θα έστελνα ερώτηση για να μου το εξηγήσουν αλλά δεν μπορώ να πω κιόλας ότι δεν έχω κάνει σκέψεις γύρω από κάποιους όψιμους έρωτες/ζευγαρώματα -να το θέσω έτσι. Η κάθε περίπτωση βέβαια είναι διαφορετική.
Πλάκα κάνω βρε, μη μου απαντάς σοβαρά! : )
χεχε ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ αυτό με το μπουφέ και το κρασί!
Έτερον εκάτερον!
Για να υπάρξει μια ευτυχισμένη σχέση ή ένας γάμος, δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει συγκλονιστικό πάθος που σε κατατρώει με τη φλόγα του. Μπορεί οι 20+ να το ακούνε με περίσκεψη αυτό, ή να το θεωρούν συμβιβασμό, αλλά σας λέω ειλικρινά, δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη.
Ω ναι, το ακούμε με περίσκεψη αυτό:)
πειράζει να ελπίζουμε και στη φλόγα και στα υπόλοιπα;
Εσύ τώρα αν δεν ερωτευτείς μέσα στον πρώτο μήνα, να μην ζευγαρωθείς. Και αργότερα αν σου έρθει δηλαδή, να πεις ΟΧΙ, αποκλείεται, αφού δεν μου ήρθε από την αρχή, δεν γίνεται να μου έρθει ποτέ. Δεν θα γίνεις εσύ 2ης διαλογής χρυσό μου, με τίποτα.
Οι άλλοι όμως να κάνουν ό,τι θέλουν, ναι;
Φίλη δεν είσαι προβληματισμένη, παραπονεμένη είσαι.
Πιστεύω ότι στους “ανοιχτούς” (τελοσπάντων, καταλαβαίνετε τι εννοώ) γάμους πολλοί καλεσμένοι είναι εκεί για να κρίνουν, να κουτσομπολέψουν, να συγκριθούν και – φυσικά – να βγουν καλύτεροι. Είμαστε τρομερά εγωιστικά, ατελή όντα.
Θα λυτρωθείς από την ταλαιπωρία να προσπαθείς να καταλάβεις ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, όταν πεις Αχ πόσο θα θέλα να παντρευτώ τον μεγάλο έρωτα μου μετά από μακροχρόνια σχέση κάνοντας έναν ονειρικό γάμο όπου όλοι θα συγκινηθούν με την αγάπη μας. Σε ενοχλεί τι κάνουν οι άλλοι όταν αυτό που κάνουν δεν είναι αυτό που θα ήθελες να σου συμβεί, γιατί είναι σαν να σου χαλάνε το όνειρο? Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο τότε να σε καθησυχάσω καθώς έχω υπάρξει καλεσμένη σε πάρα/πολλούς/γάμους: Οι φαντασμαγορικοί σούπερ συγκινητικοί, αν παραμένουν ακόμα γάμοι είναι για να τους κλαίνε οι ρέγγες και στην καλύτερη έχει παίξει… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ αυτό ακριβώς σκεφτόμουν, Πόντια: Αυτό που φαίνεται στη γράφουσα ένας πεζός, ξενέρωτος συμβιβασμός, σ’ εμένα φαίνεται φουλ ρομαντικό.
Φωτεινή είναι σχεδόν ανησυχητικός ο τρόπος που καταλήγεις σε συμπεράσματα.
…σαν το ανέκδοτο “ο αστυνόμος είναι όργανο άρα ο αστυνόμος είναι μπουζούκι”…
Όπως επίσης η ερώτηση θα μπορούσε να είναι “πώς και δεν σε είχα προσέξει τόσο καιρό”; Γιατί να είναι οπωσδήποτε λύση απελπισίας η σχέση με κάποιον/κάποια που γνωρίζεις χρόνια; Εμείς με τον άντρα μου ήμασταν κολλητοί φίλοι 5 χρόνια πριν κάνουμε σχέση, δεν προσπαθήσαμε τίποτα, ούτε θεωρήσαμε ο ένας τον άλλο λύση β διαλογής. Όχι Λένα μου, δεν είσαι εσύ αυστηρή, η φίλη είναι.