Αγαπητή μου α μπα, Έχω ένα θέμα το οποίο με απασχολεί πολύ εδώ και καιρό και έχει να κάνει με τους γονείς του συντρόφου μου. Είμαι σε σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο εδώ και 1,5 χρόνο και όλα πάνε μια χαρά. Ο σύντροφός μου υποστηρίζει οικονομικά την οικογένειά του (είναι ο μόνος ο οποίος δίνει λεφτά στο σπίτι, αυτός και η γιαγιά του από την σύνταξη) κάτι το οποίο το κατανοώ πλήρως, άλλωστε στο παρελθόν κι εγώ το ίδιο έκανα σε στιγμές τις οποίες οι γονείς μου δυσκολεύονταν, το ίδιο κάνει και η μισή Ελλάδα. Το μεγάλο θέμα είναι όμως πως (νομίζω) οι γονείς του τον εκμεταλλεύονται. Πέρα από το γεγονός ότι δεν κάνουν καμία απολύτως προσπάθεια να βρουν κάποια δουλειά, απαιτούν (!!!) να τους δώσει χρήματα τα οποία δεν επιστρέφονται ποτέ (μιλάμε για ποσά της τάξεως των 1.000 €) και δεν πιέζουν τα αδέρφια του να βρουν μια δουλειά ώστε να ελαφρυνθεί κάπως ο ίδιος από την πολυετή αυτή προσφορά. Το ακόμη χειρότερο όμως είναι ότι πριν από λίγες μέρες πήρε ένα χ ποσό από το οποίο του απαίτησαν να δώσει το 1/3 των χρημάτων αυτών γιατί δεν μπορούσαν να περάσουν, και την επόμενη μέρα βγήκαν σε γνωστό ακριβό μαγαζί της Αθήνας για θαλασσινά. Επίσης προγραμματίζουν ταξίδι στο εξωτερικό το οποίο πρόκειται να κοστίσει περίπου στα 1700 €. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό με το ταξίδι γιατί κάθε χρόνο πάνε ένα μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό το οποίο όμως στο μεγαλύτερο ποσοστό το πληρώνει ο σύντροφος μου (Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία, Ισραήλ, Πράγα, Βουδαπέστη τα ταξίδια από τότε που έμειναν άνεργοι). Πέρυσι να φανταστείς είχαν πάει ταξίδι αφήνοντας την ΔΕΗ απλήρωτη, και τον έπαιρναν κλαίγοντας τηλέφωνο να τους δώσει 800 € γιατί αλλιώς θα τους έκοβαν το ρεύμα. Το θέμα είναι ότι ο σύντροφός μου στεναχωριέται να μην βοηθάει τους δικούς του -γονείς του είναι αν μη τι άλλο πρέπει να τους προσφέρει τώρα που δεν μπορούν (;)- αλλά από την άλλη στεναχωριέται πολύ να ζορίζεται και να μην μπορεί να πάρει βασικά πράγματα για τον εαυτό του τα οποία έχει ανάγκη. Και το δικό μου πρόβλημα έρχεται ακριβώς εδώ, τον αγαπάω πολύ και θέλω να του πω ότι όλο αυτό που γίνεται δεν είναι ωραίο γιατί δεν μπορώ να τον ακούω να σκάει επειδή δεν έχει καθόλου χρήματα να περάσει επειδή του απαίτησαν να τους τα δώσει όλα. Δεν μπορεί άλλωστε να τους πληρώνει πολυήμερα ταξίδια στο εξωτερικό και εκείνος να μην έχει μπουφάν να βάλει (στην κυριολεξία). Τι να κάνω; Να του μιλήσω, να σκάσω και να τον υποστηρίζω όπως ήδη κάνω; Σ’ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων
-στενοχωρημένη σύντροφος
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ζυγίσεις αν σου κάνει αυτός ο άνθρωπος, με τη σχέση που έχει με τους γονείς του, χωρίς να χρειάζεται να “σκας”.
Δεν είναι αυτό ένα πρόβλημα και “κατά τα άλλα” είσαστε καλά. Δεν υπάρχει “κατά τα άλλα”. Ο τρόπος που φέρεται στους γονείς του είναι ένα από τα δυο, άντε τρία ΒΑΣΙΚΑ του χαρακτηριστικά που δεν αλλάζουν. Είναι μέσα στην ουσία της ύπαρξής του. Μπορείς να πεις τη γνώμη σου, αν σου τη ζητήσει, αλλά δεν είναι η δική σου ζωή, είναι η δική του, και αν θέλει να τη ζει έτσι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Υπάρχει λόγος που ανέχεται την συμπεριφορά των γονιών του. Δεν είναι ότι δεν ξέρει τι κάνουν. Είναι ότι αυτός είναι, έτσι είναι. Αν δεν θέλει από μόνος του να αλλάξει (αλλά να το θέλει διακαώς, πάρα πολύ) ή το δέχεσαι, ή φεύγεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτές οι ερωτήσεις μου ταράζουν το νευρικό μου σύστημα, όπως τις προάλλες εκείνη με την κουνιάδα που απαιτούσε χρηματοδότηση και την έπερνε πάντα. Εντάξει αυτοί απαιτούν, εκείνος γιατί τους δίνει; Με ποιά λογική χρηματοδοτεί ταξίδια και ακριβά εστιατόρια και γιατί τους δίνει αναφορά πόσα παίρνει ώστε να του ζητούν το 1/3; Όντως δεν υπάρχει “κατά τα άλλα” καλά, όμως εγώ (καλώς ή κακώς) τη γνώμη μου θα την έλεγα και χωρίς να μου ζητηθεί. Υπάρχει περίπτωση ο σύντροφός σου να μη θέλει μεν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, αλλά να μην ξέρει πως έχει το δικαίωμα να μη θέλει και,… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου no_roots!
Μου δόθηκε η αίσθηση ότι τέτοιου είδους ζητήματα σε μια σχέση δεν μπορούν να περιγραφούν με όρους απολυτότητας, άσπρου/μαύρου.
Μου άρεσε πολύ που παραθέτεις τη δική σου εμπειρία γιατί φώτισες και τις δύο πλευρές των συντρόφων και τη στάση που μπορεί να τηρήσουν όταν υπάρχει ένα θέμα που ναι μεν αφορά τον ένα, αλλά ενδεχομένως να έχει αντίκτυπο και στους δύο.
♥️
Σ’ ευχαριστώ Galina 😊
Εγώ ήξερα το “να σου δώσουν ένα ποτήρι νερό στα γεράματα” που μεταφράζεται να σε γιατροπορεύουν μέχρι να πεθάνεις, αυτό με την ανεργία δεν το ήξερα ομολογώ, θα είναι το καινούριο με την κρίση.
no_roots μαζί σου. Φυσικά και μιλάς, ειδικά αν είσαι παντρεμένος και οι οικονομικές απώλειες προς πάσα κατεύθυνση έχουν αντίκτυπο στις υποχρεώσεις του σπιτιού. Ακριβώς τα ίδια πέρασα κι εγώ, με έναν άντρα που δεν ήξερε να πει “όχι” σε κανέναν. Η μάνα του και ο αδερφός του τον εκμεταλλευόταν στο έπακρο, η πεθερά απαιτούσε χρήματα γιατί “τόσα χρόνια σε μεγάλωσα και σε σπούδασα (!) και τώρα μου χρωστάς (!) “, μόλις είχαμε χάσει και τον πεθερό και εκμεταλλευόταν γενικά την όλη κατάσταση. Τα ετρωγε στο καζίνο. Εκανα πάρα πολλή υπομονή μέχρι να αρχίσω να μιλάω, γιατί εντάξει ήταν ιδιάζουσα η… Διαβάστε περισσότερα »
Και ο δικός μου σύντροφος ήταν κάπως έτσι και πάλι καλά όπως και εσύ άνοιξα και εγώ το στόμα μου (ίσως και παραπάνω από αυτό που θα ήταν καλό). Παρολαυτά αν και ακόμα είναι πρόθυμος να βοηθήσει, έχει και το δικό του καλό στο μυαλό του αλλά και το δικό μας.
Κατ΄αρχήν δεν υπάρχει κάτι τόσο συνηθισμένο στην περίπτωση σου, ούτε προφανώς το κάνει η μισή Ελλάδα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι γονείς και οι παππούδες είναι εκείνοι που δίνουν τον οβολό τους στα βλαστάρια τους και όχι το αντίθετο.
Ναι, να βοηθούν τους γονείς τα παιδιά όταν έχουν ανάγκη αλλά μιλάμε για στοιχειώδη πράγματα. Φαί, ενοίκιο, ΔΕΗ, τέτοια. Ταξίδια στο εξωτερικό ? Σοβαρά τώρα ?
Δηλαδή αν μεθαύριο συζήσετε και κάνετε και κάνα παιδάκι, θα μένετε εσείς νηστικοί για να πάνε εις τας Ευρώπας οι παππούδες ?
Δυστυχώς για την ουσία του ζητήματος δεν έχω απάντηση… μάλλον δεν θα το άντεχα αλλά ας μη λέμε μεγάλα λόγια! Εγώ κάτι άλλο θέλω να πω… έχετε παρατηρήσει και εσείς ότι με το που αναφερθεί τέλεια σχέση με ένα “υπέροχο άνθρωπο” μετά σκάει βόμβα; είναι κάτι σαν κωδικό σύνθημα πια ή μου φαίνεται;;;
Ισχύει! Το κάνουν μάλλον για να αντισταθμίσουν τη βόμβα που ακολουθεί.
Ισχύει τόσο πολυ! Όποτε διαβάζω “είμαι με έναν υπέροχο άνθρωπο, έχουμε μία υπέροχη ισορροπημένη σχέση με αγάπη ειλικρίνεια συντροφικότητα” μπλα μπλα μπλα, ξέρω ότι θα ακολουθήσει σεντόνι άξιο συμπαντικής τηγανιάς!
Και στην Αγγλία το έχουν αυτό αλλά το λένε βασιλική οικογένεια και είναι περήφανοι. Κατάλαβες Μέγκαν των φτωχών;
Υπήρξα σε παρόμοια θέση με τον σύντροφό σου. Μόνο μέσα από την ψυχανάλυση μπόρεσα να βάλω τα όριά μου. Το να δίνει τα λεφτά του σε οποιονδήποτε (ακόμα και στους γονείς του) δεν είναι τόσο αναμενόμενο όπως το παρουσιάζεις (“το ίδιο κάνει και η μισή Ελλάδα”). Δείχνει τα όρια που έχει επιλέξει να θέσει. Και είναι ο μόνος που μπορεί να τα θέσει αλλιώς.
Πάμε όλοι μαζί “Δεν έχεις πρόβλημα με…”
Καλά, ανέργους δεν τους λες, παράσιτα και γαϊδούρια τους λες. Αλλά για ακόμη μια φορά ισχύει το γνωστό μάντρα, έχεις πρόβλημα με το σύντροφό σου και όχι με τους γονείς του. Είναι πολύ σοβαρό το γεγονός ότι δεν τους έχει βάλει κανένα όριο και πάντα κάνει ό,τι του ζητούν. Ασχέτως του οικονομικού, η συμπεριφορά του αυτή καθεαυτή θα έπρεπε να σε προβληματίσει, δεν μπορείς να την παραβλέψεις. Είναι δείκτης για το τι θεωρεί και θα θεωρεί προτεραιότητα. Εφόσον δεν μπορείς να το ανεχτείς(που ελπίζω να είναι έτσι) και εκείνος δεν έχει σκοπό να αλλάξει έστω σιγά σιγά τον τρόπο που… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ στη θέση σου θα του μιλούσα. Και το έχω κάνει στο παρελθόν, με την μητέρα ενός πρώην μου (που είχε βέβαια πολλάααα λεφτά, αλλά ήταν λαίμαργη). Δεν είστε 2 μήνες μαζί, να πεις πως δεν μπορείς να του μιλήσεις ανοιχτά. Ο σύντροφός σου είναι σε δύσκολη και στενάχωρη θέση..Από τη μία έχει αναλάβει (και μάλλον χωρίς να ερωτηθεί αν μπορεί ή αν θέλει και μέχρι ποιο βαθμό) τις οικονομικές απαιτήσεις των δικών του με συναισθηματικούς εκβιασμούς, από την άλλη όμως, το καταλαβαίνει και του είναι δύσκολο να παραδεχθεί στον εαυτό του, ότι οι ίδιοι του οι γονείς τον εκμεταλλεύονται… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε παιδιά τι αρρώστια είναι αυτή
Θα συμφωνήσω με τη Λένα. Ο σύντροφός σου διαχειρίζεται με τέτοιον τρόπο τη σχέση του με τους γονείς του και η σχέση τους είναι αυτή που είναι, οι λόγοι λίγο σε αφορούν (και δεν είναι και δική σου αρμοδιότητα να τους ανακαλύψεις (πού θα σε βοηθούσε άλλωστε;). Εναλλακτικές προφανώς υπάρχουν, ακραίες και μη: από το να “νίψει τας χείρας του” μετά από τόσα χρόνια που μόνο αυτός προσφέρει (δύσκολο και σκληρό), το να διαθέτει στους γονείς του συγκεκριμένο ποσό μηνιαίως (που ο ίδιος θα καθορίσει, ανάλογα με τις δυνατότητές του), χωρίς όμως “εξτραδάκια” (διαθέτει την αυτοπειθαρχία να κάνει κάτι τέτοιο;),… Διαβάστε περισσότερα »