Αγαπητή Α,μπα, Είμαι 30 χρονών και τον τελευταίο χρόνο όλοι οι κοντινοί μου άνθρωποι γεννάνε. Φίλες, αδερφές, ξαδέρφες, συνάδελφοι. Εγώ θέλω πολύ να κάνω οικογένεια, με το σύντροφό μου είμαστε μαζί από τα 26, τον τελευταίο μήνα του έθεσα το θέμα, είπε πως δε θέλει παιδιά οπότε είμαστε σε διαδικασία χωρισμού, αν και αγαπιόμαστε και ταιριάζουμε στα περισσότερα. Το πρόβλημά μου είναι ότι δε θέλω να βρίσκομαι με αυτές που γέννησαν (δηλαδή με όλες μου τις φίλες), γιατί ζηλεύω. Ζηλεύω που βρήκαν τον κατάλληλο σύντροφο για να κάνουν οικογένεια και που έκαναν παιδιά. Το αποτέλεσμα είναι να είμαι μόνη μου τον τελευταίο καιρό. Ενώ από τα 20 μου έκανα παρέα με αυτά τα άτομα. Καμία ιδέα για το πώς να το διαχειριστώ;
-Σ.Σ.
Επειδή έκαναν παιδιά, δεν σημαίνει ότι βρήκαν τον κατάλληλο σύντροφο. Μακάρι όλες αυτές που λες να τον έχουν βρει, αλλά νομίζω ότι προτρέχεις επειδή έχεις το δικό σου ντέρτι και το θεωρείς αυταπόδεικτο. Πολλές γυναίκες κάνουν παιδιά χωρίς να εξετάζουν αν είναι ο κατάλληλος, ακριβώς γιατί βιάζονται να κάνουν παιδί στα τριάντα το αργότερο.
Δεν μπορώ να σου δώσω εγώ λύση για το πώς να διαχειριστείς ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής σου. Μπορώ να σου πω ότι η ζήλια είναι μια ασθένεια προσωπική και μόνο από σένα μπορεί να λυθεί. Με προβληματίζει πολύ ο τρόπος που το έγραψες. «Εγώ θέλω πολύ να κάνω οικογένεια, με τον σύντροφο μου είμαστε μαζί από τα 26». Επειδή θέλεις πολύ οικογένεια, απευθύνθηκες σε όποιον ήταν δίπλα σου αυτόν τον καιρό. Δεν λες πουθενά αν αυτός είναι κατάλληλος για πατέρας των παιδιών σου, αν έτσι έχεις ονειρευτεί τον πατέρα των παιδιών σου, αν είναι αυτός άνθρωπος με τον οποίον μοιραζόσαστε κοινές αξίες και έχετε κοινό όραμα. Μόνο «είμαστε μαζί από τα 26». Ε και; Και είσαστε μαζί τέσσερα χρόνια, και πριν από ένα μήνα έμαθες ότι δεν θέλει παιδιά; Είναι δυνατόν; Τι λέτε επί τέσσερα χρόνια;
Δεν μου αρέσει που σε μαλώνω ενώ φανερά περνάς δύσκολα, αλλά βρε παιδί μου, δεν υπάρχει και εύκολος ή ήπιος τρόπος για να σου πω να μην φέρεσαι ανεύθυνα. Θέλεις πολύ να κάνεις οικογένεια; Ωραία, ας πούμε ότι αυτός είναι ένας στόχος. Καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν περιορίζεται στα συγχαρητήρια στο μαιευτήριο; Η ζωή σου, η προσωπικότητα σου, είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο; Έχεις σκεφτεί πώς θα ζήσεις την οικογένεια σου; Μπορείς να αναγνωρίσεις τον άντρα που θα μπορούσε να σε εμπνεύσει για κάτι τέτοιο; Ή θα περιμένεις τέσσερα χρόνια πριν το αναφέρεις; Ποια είναι τα περισσότερα που ταιριάζετε, αν δεν ταιριάζετε σε αυτό;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως Λένα, αν και έχεις δίκιο σε όσα λες, είναι δυνατό και να τα έχεις πει αυτά με τον σύντροφο τόσα χρόνια, και να έχετε συμφωνήσει και να έχει προχωρήσει το θέμα, αλλά όταν έρχεται η ώρα, ο λεγάμενος να κόψει λάσπη. Ξαφνικά, “βιάζεσαι”, “δεν είμαστε ακόμα οικονομικά άνετα” (κι αν το φας ο παραμύθι, τρώς ακόμα 2-3 χρονάκια να περιμένεις τις ‘συνθήκες’) και αφού έχεις απηυδήσει κι αφού κοντεύουν τα παιδιά των φίλων σου να τελειώσουν το νηπιαγωγείο, ο λεγάμενος δεν θυμάται τίποτα από όλα αυτά και “αλλιώς φανταζόταν τη συγκατοίκηση” και “ο γάμος δεν είναι τίποτα, ένα χαρτί… Διαβάστε περισσότερα »
Το ΄χω ζήσει δυστυχώς ακριβώς όπως το περιγράφεις αγαπητ@ Felis, έπεσα και γω από τα σύννεφα από την μεταστροφή χαρακτήρα και αναπόφευκτα οδηγηθήκαμε στο χωρισμό, με μένα να αισθάνομαι τέρμα εξαπατημένη και να μην έχω αναρρώσει πλήρως ακόμα και 1,5+ χρόνο ακόμα, μη μπορώντας να συγχωρήσω τον εαυτό μου που του έδωσα τόσο χρόνο με ψεύτικες υποσχέσεις και όλα μιλημένα-συμφωνημένα, όπως λες. Δε ξέρω πραγματικά τι κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις… 🙁
Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Δεν αναγνωρίζεις τον άλλο, λες “καλά, ψέμα ήταν όσα ζούσαμε;” Τι να κάνεις; Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορείς να ελέγξεις κανέναν εκτός από τον εαυτό σου, το ότι ο άλλος φέρθηκε όπως φέρθηκε, ήταν και είναι κυρίως εκτός του ελέγχου σου. Ο,τι έκανες κάνεις, παίρνεις τα κομμάτια σου και κοιτάς μπροστά. Είναι κρίμα μετά από 1,5 χρόνο να μην έχεις συγχωρήσει τον εαυτό σου που έχασες χρόνο, αλλά η ζωή στο μεταξύ προχωράει και είναι σαν να ζεις στο παρελθόν. Δεν είναι κρίμα κι επιπλέον σπατάλη χρόνου; Γιατί να του τον χαρίσεις, κι άλλος χρόνος χαμένος;… Διαβάστε περισσότερα »
Τι γλυκό και βοηθητικό σχόλιο Felis
🧡
Μιμόζα ❤ 🙂
Υπέροχο σχόλιο Felis!!
Κακώς έκοψες σχέσεις με τους ανθρώπους που ζηλεύεις. Με τη συνεχή επαφή, θα έβλεπες περισσότερα από αυτα που βλέπεις σε μια μοναδική, σύντομη επίσκεψη. Αν είσαι ανοιχτή και ώριμη για κάτι τέτοιο θα δεις τις καθημερινές προκλήσεις, την κούραση, την επαφή με τα σόγια, την αλήθεια πίσω απ’ τη διαφήμιση.
Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση να το κάνεις χαιρέκακα. Ούτε εννοώ να μάθεις από τα λάθη τους. Το λέω για να δεις τι σημαίνουν πράγματα που φαίνεται να τα θεωρεις απλά και δεδομένα και αναμενόμενα, αποκλειστικά επειδή αποτελούν κοινωνική απαίτηση. Και να τα χρησιμοποιήσεις στο δικό σου ταξίδι.
Ό,τι πιο διορατικό έχω διαβάσει! Ρισπέκτ!
😊
Όπως τα λες, σαν οποιοδήποτε συναίσθημα, αφού το ζει, ας το αναλύσει και χρησιμοποιήσει.
Άνθρωποι είμαστε!
Νομιζω οτι επιλεγεις να δεις αυτο που θες εσυ να δεις: σιγουρα ΔΕΝ παντρευονται ουτε γεννουν παιδια ολοι με το που θα πατησουν τα 30. Εγω τυχαινει να γνωριζω μονο 2 περιπτωσεις. Μηπως
ν´αλλαξεις κυκλο;
διαφωνώ, στα 30 γίνεται της τρελής με το θέμα.
Έλα ντε.. Εγώ είμαι 31 και στον πολύ κοντινό μου κύκλο κανείς δεν είναι παντρεμένος, ούτε έχουν παιδιά.
Ναι είναι θέμα κύκλου. Κι εγώ δε νομίζω ότι έχω στον άμεσο κύκλο μου κάποιον που έκανε παιδιά πριν τα 30, αρκετοί δε έκαναν κ μετά τα 35. Γι’αυτο και δε μου φαίνεται και τόσο αξιοπερίεργο να μην κανεις σοβαρή συζήτηση για παιδιά με τη σχέση σου στα 26-28.
Νομίζω ότι σ’αυτή τη χρονική περίοδο υπάρχουν οι νέοι ως πάνω κάτω 30 που έχουν πανικοβληθεί και αγχωθεί λόγω κρίσης και ούτε καν σκέφτονται σενάρια γάμου και ειδικά παιδιών γιατί άλλα είναι αυτά για τα οποία αγωνιούν, και οι άλλοι που παίρνουν απόφαση και κάνουν οικογένεια και παιδιά, γιατί το θέλουν και σκέφτονται ότι αν περιμένουν να βελτιωθούν τα πράγματα, απλώς θα χάσουν χρόνο.
Ποιος ξέρει, μπορεί και ο πρώην της γράφουσας αλλιώς να τα είχε στο μυαλό του 4 χρόνια πριν. Σημασία έχει φυσικά, τι έχει σήμερα στο μυαλό του .
4 χρόνια και δεν ήξερες καν αν έχετε κοινό όραμα; Δε συζητήθηκε ποτέ; Δεν ειπώθηκε ποτέ; Ούτε καν υπονοηθηκε; Με αυτά τα δεδομένα θα μπορούσες να κάνεις παιδί με οποιοδήποτε, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Μια φίλη μου, 25 χρόνια φίλες, όταν γεννησα ήρθε στο μαιευτήριο και μετά έκανε να με ξαναδεί 1.5 χρόνο. Την καλούσα συνεχώς, της έλεγα συχνά να βρεθούμε αλλά συνεχώς με απέρριπτε και είχα καταλάβει το λόγο. Τελικά όταν ήρθε σπίτι μου 1.5 χρόνο μετά μου είπε ότι όλες γεννάνε και η ίδια που ήθελε παιδί περισσότερο απ όλες, δεν έχει κάνει παιδί ακόμα. Τότε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω θα σταθώ στο “διαδικασία χωρισμού”. Είσαι με έναν άνθρωπο που δεν έχετε κοινό όραμα. Σήκω φύγε. Σήμερα! Μην περιμένεις να βρεις αντικαταστάτη και μετά. Τέσσερα χρόνια δεν είναι αρκετά; Νομίζω φτάνει.
Και κάτι άλλο… αν πιστεύεις ότι θα τον αλλάξεις και θα σου κάνει το χατήρι να κάνετε παιδί, πιστεύεις θα είναι καλός πατέρας;
Και τέλος το “όλοι κάνουν παιδί” δεν είναι καλός λόγος να κάνεις παιδί!!
Από πού προκύπτει ότι θέλει παιδιά “για να ανέβει πίστα”;; Βρίσκω υπερβολικό και άκομψο το σχόλιο στη προκειμένη περίπτωση.
Γιατί δε το παρουσιάζει σαν προσωπική και εσωτερική ανάγκη της, αλλά συγκρίνεται με τους γύρω της, που “όλοι γεννάνε”.
Φαίνεται σαν να ζηλεύει που μένει πίσω.
Το αν πρόκειται για εσωτερική ανάγκη πώς ακριβώς θα φανεί; Θα πρέπει να το δηλωσει ρητά ή το καταλάβατε μόνο από το γεγονός ότι νιώθει τη ζήλεια που λέει; Κι αυτό όμως, ανθρώπινο δεν είναι; Γιατί το ένα να αποκλείει το άλλο; Δε συμφωνώ καθόλου.
Θα συμφωνήσω με την Αρλέτα κι εγώ. Δεν ξέρω βρε παιδιά, εμένα μου φαίνεται έως και προσβλητικό να υποθέτουμε για άλλους ότι έχουν επιθυμίες τόσο προσωπικές και υπαρξιακές, όπως το να αποκτήσουν παιδί, επειδή είδαν άλλους να το κάνουν. Όταν κάποια εκφράζει την επιθυμία της να ΜΗΝ αποκτήσει παιδί δεν της λέμε ότι μιμείται και ακολουθεί το ρεύμα ή οτιδήποτε. Γιατί προφανώς δεν θεωρούμε ότι είναι ρεύμα το να εκφράζεις τις προσωπικές σου επιθυμίες και ανάγκες. Είναι το σωστό, απλά. Όλοι τα ίδια βλέπουμε γύρω μας. Η ματιά μας όμως στέκεται σ’εκείνα που θέλουμε κι εμείς οι ίδιοι. Ο δικός… Διαβάστε περισσότερα »
Κι όμως Μίτσι μου, η διατύπωση της είναι πιο σαφής πεθαίνεις: Εγώ θέλω πολύ να κάνω οικογένεια (αυτό και μόνο αρκεί) με το σύντροφό μου είμαστε μαζί από τα 26, τον τελευταίο μήνα του έθεσα το θέμα, είπε πως δε θέλει παιδιά Το πρόβλημά μου είναι ότι δε θέλω να βρίσκομαι με αυτές που γέννησαν (δηλαδή με όλες μου τις φίλες), γιατί ζηλεύω. Ζηλεύω που βρήκαν τον κατάλληλο σύντροφο για να κάνουν οικογένεια και που έκαναν παιδιά. Στο αντίθετο, θα σκαλίζαμε το γιατί δε θέλει να κάνει οικογένεια; Θα λέγαμε ότι την έχει επηρεάσει ο κύκλος της που δεν γεννοβολάει;… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ απολύτως με την Πόντια. Δε λέω ότι αποκλείεται κιόλας να το επιθυμεί επειδή ζηλεύει. Αλλά από τις λίγες γραμμές που γράφει δεν έχουμε κανένα λόγο να μην πιστέψουμε ότι απλούστατα ζηλεύει επειδή (από μόνη της ήδη) το επιθυμεί.
Δεν είναι και κάτι περίεργο εξάλλου, δεν χρειάζεται ο μιμητισμός για να το θες, είναι από τις συχνότερες επιθυμίες των ανθρώπων. Το αν έχει ή όχι μια ανώριμη προσέγγιση στο θέμα είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Αγαπητη φιλη, περνας πολυ δυσκολα. Καταλαβαινω απολυτα τη ζηλεια σου για τις ζωες των αλλων οταν εχουν αυτο που εσυ λαχταρας τοσο, ειδικα οταν στους αλλους ερχεται φαινομενικα τοσο ευκολα. Και καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι να συνυπαρχεις με την ευτυχια του αλλου οταν πιστευεις πως εσυ δε θα την εχεις ποτε. Δεν ξερεις αν τα πραγματα ειναι τοσο υπεροχα ομως. Υπαρχει το ενδεχομενο που αναφερει η Λενα, οτι δεν ξερεις αν ο συντροφος τους ειναι «καταλληλος» η απλως μια επιλογη στον αυτοματο πιλοτο. Μπορει επισης να ειναι τελεια μαζι και να μη μπορουσε ο ενας (η και οι δυο) να… Διαβάστε περισσότερα »
Υπέροχο σχόλιο και to the point.
Εύχομαι η κοπέλα να καταλάβει πως είναι μόνο 30 χρόνων, να απευθυνθεί σε ειδικό, εφόσον δε μπορεί να διαχειριστεί τη κατάσταση, και με μια νέα, ορθότερη ματιά να φτιάξει αυτό που θέλει, μια και ξέρει τι είναι, με τις καλύτερες των προϋποθέσεων.
“Εμένα να ‘ρθουν να ρωτήσουν. Διότι τα φαίνομαι απατουν!” Ατακάρα από Είσαι το ταίρι μου.
Πω, στον wolfcry από κάτω πήγαινε το σχόλιο.
“Ζηλεύω που βρήκαν τον κατάλληλο σύντροφο για να κάνουν οικογένεια και που έκαναν παιδιά.”. Εσύ (και όλοι μας) βλέπεις την επιφάνεια. Ποτέ δεν ξέρουμε όμως τι πραγματικά συμβαίνει μέσα σε ένα σπίτι. Και έξω και στα social media θα δεις πολλά ζευγάρια που δείχνουν πόσο όμορφα περνούν με διακοπές, βόλτες και παιχνίδια με τα παιδιά. Και μέσα στο σπίτι η εικόνα να είναι εντελώς διαφορετική. Σημασία έχει όμως τι κάνεις εσύ. Εσύ πρέπει να βρεις τον τρόπο να διαχειρίζεσαι όλες αυτές τις εικόνες με τους φίλους και τις φίλες σου. Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που όλοι οι άνθρωποι το… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις απόλυτο δίκιο. Όσο περνάνε τα χρόνια βλέπω ή μαθαίνω πράγματα για ζευγάρια του περιβάλλοντος μου που είναι πολλά χρόνια μαζί και θεωρούσα σε γενικές γραμμές οτι ήταν καλά και σκέφτομαι οτι κοιμόμουν ύπνο βαθύ.
Ξεκίνα να θεωρείς ως δεδομένο ότι είναι πανεύκολο να βρεις κάποιον που ΛΕΕΙ ότι θέλει παιδιά μαζί σου αλλά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, κατάλληλος και τελικά μπορεί να εννοεί και κάτι άλλο. Πολλές από τις φίλες σου έχουν κάνει το ίδιο λάθος. Και μετά πήγαινε σε ένα ψυχολόγο, θα σε βοηθήσει πολύ!
Τα ερωτήματα που σου θέτει η Α μπα είναι καίρια. Δηλαδή όλα τα άλλα τα έχεις λύσει και μένει μόνο το παιδί; Ή για το παιδί σε έπιασε βιασύνη ακριβώς επειδή είσαι γυναίκα και 30; Και επειδή το έκαναν όλες οι γύρω σου και ζηλεύεις; Πώς θα ζήσετε; Που; υπάρχει σπίτι; υπάρχουν χρήματα για εμβόλια, γιατρούς, θέρμανση, σίτιση περισσότερων ατόμων; Προσπάθησε να ωριμάσεις για να διακρίνεις αυτό που σου λέει η Λένα. Το κατάλληλο άνθρωπο. Μπορείς βέβαια να κάνεις παιδί και χωρίς τον κατάλληλο. Μπορείς και μόνη σου. Τι ζητάς από τη δική σου ζωή και ποιο είναι το όραμα… Διαβάστε περισσότερα »