Αγαπητή Α,μπα και αναγνώστες, Το γεγονός ότι γράφω ερώτηση, ήδη σημαίνει ότι ηχεί καμπάνα και αυτό με προβληματίζει, αν όχι με τρομάζει. Έχω ένα μωράκι δύο μηνών, το πρώτο μου παιδάκι, ένα υγιέστατο κοριτσάκι. Τρώει, κοιμάται, κάνει όσα πρέπει να κάνει ένα παιδάκι στην ηλικία της Και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Τα βράδια όμως ρε παιδιά με πιάνει ένα παράπονο. έχει τελειώσει ημέρα, τα έχω βγάλει πέρα κούτσα στραβά, κι ενώ έχω έναν σύζυγο που θα με βοηθήσει σε όλα, θυμώνω η απογοητεύομαι όταν ξέρω πως όλοι θα πάνε για ύπνο και εγώ θα πρέπει να ετοιμάσω το φαγητό της επόμενης ημέρας, να αποστειρώσω μπιμπερό, να βράσω νερό και να μην προλάβω για άλλη μια φορά να κάνω ένα μπάνιο σαν άνθρωπος γιατί θα προτιμήσω να πέσω για ύπνο. Σκέφτομαι πως είναι άδικο για τις γυναίκες να επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος, ότι ο άντρας μου θα κάτσει να δει τον αγώνα απόψε και εγώ δεν θα προλάβω πάλι να λουστώ. Θα με ρωτήσετε τώρα, και πως σε βοηθάει σε όλα ο άντρας σου; Είναι πολλές φορές που επιλέγω να μην το πω σε τι χρειάζομαι βοήθεια, γιατί τον σκέφτομαι που γυρνάει κουρασμένος από την δουλειά. Και εγώ όμως σα να είμαι σε δουλειά δεν είμαι από το πρωί λίγο μέχρι το βράδυ; Και μετά αισθάνομαι τύψεις, ότι δεν εκτιμώ που έχω ένα υγιέστατο παιδάκι, που άντρας μου και εγώ είμαστε καλά επίσης στην υγεία μας και ότι γκρινιάζω αδίκως ενώ θα έπρεπε να ήξερα ότι το μεγάλωμα ενός μωρού δεν μπορεί να είναι πάρα ευθύνη του ενός ή των δύο γονιών. Άρα τι έχει συμβεί, δεν έχω πάρει απόφαση τον ρολο μου; Είμαι μία νέα αγχωμένη μαμά; Δεν το σκέφτηκα καλά το τι έρχεται μαζί με ένα παιδί; Υπερβάλλω; Είναι η κούραση μου; Και γιατί να είναι η κούραση μου, το παιδί μου κοιμάται το βράδυ ήσυχο και δεν γκρινιάζει παρά μόνο γιατί πεινάει η θέλει να αλλάξει η πάνα του. Θέλω να πω, θα έπρεπε να νιώθω κουρασμένη ενώ έχω ενα μωρό που ειναι ησυχο; Από τη μία νιώθω σα να δείχνω ασέβεια και από την άλλη ότι έχω κι ένα δίκιο. Εάν τυχόν μου το αναγνωρίσω το δίκιο, μετά φοβάμαι μήπως συμβεί κάτι στο παιδί και μου δείξει το σύμπαν ότι σκέφτομαι πολύ τον εαυτούλη μου κι οτι υπαρχουν καλυτερες μαμαδες ή μηπως δεν εκανα για μανα τελικα..
–Η ΠΕΛΑΓΩΜΕΝΗ
Ο άντρας δεν είναι εκεί να βοηθάει. Είναι για να επωμίζεται όλο το βάρος όσο κι εσύ. Όταν κάνεις παιδί, δεν έχεις ωράριο, είτε είσαι στο σπίτι είτε όχι, είτε είσαι άντρας, είτε είσαι γυναίκα. Όταν κάνεις παιδί, είσαι γονιός όλο το 24ωρο. Και αυτό ισχύει και για σένα, και γι’αυτόν. Είναι γονιός, όσο είσαι κι εσύ.
Δεν θα του λες τι πρέπει να κάνει για να «βοηθήσει», αλλά θα δείτε μαζί πώς θα γίνει να μοιραστείτε τις δουλειές του παιδιού ΣΑΣ. Δεν γίνεται, ούτε χρειάζεται να μοιραστεί με το σταγονόμετρο, αλλά αν ο ένας έχει χρόνο να αράξει στον καναπέ και να δει ολόκληρο αγώνα και ο άλλος δεν έχει χρόνο να πλυθεί, όχι μόνο δεν σε βοηθάει, αλλά σε επιβαρύνει. Από τον δικό σου χρόνο κλέβει για να δει τον αγώνα. Το λέω έτσι, ωμά. Από τον χρόνο σου κλέβει. Μένεις άλουστη για να δει τηλεόραση.
Το ήσυχο παιδί που ξυπνάει «μόνο» για να φάει ΕΙΝΑΙ λόγος για δικαιολογείται η κούραση σου. Ποια κούραση, ρωτάς. Αυτή που έχεις όταν έχεις σπρώξει ένα καρπούζι μέσα από τον κόλπο σου δυο μήνες πριν, που σε έχει οδηγήσει σε ακράτεια. Α, και αυτή που έχεις όταν αφού βγάλεις το καρπούζι, δεν έχεις κοιμηθεί πάνω από δυο ώρες συνεχόμενες.
Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι δεν περίμενες ότι θα αφήσουν όλοι τις ευθύνες του παιδιού πάνω σου πολύ αυτονόητα και εντελώς αυτόματα, τόσο αυτόματα που δεν πρόλαβες καν να αντιδράσεις, τόσο αυτονόητα που δεν καταλαβαίνεις τι έχει γίνει και νομίζεις ότι φταις που δεν σου αρέσει η απλυσιά και η αϋπνία σου. Παλιότερα οι γυναίκες ήταν σε χειρότερη θέση κοινωνικά, αλλά τουλάχιστον στο θέμα των παιδιών είχαν για βοήθεια άλλες γυναίκες, γιατί όλες έκαναν παιδιά μικρές και όλες ήταν στο σπίτι. Η πρόοδος είναι απελευθερωτική, αλλά δυστυχώς έχει δημιουργήσει αποκλεισμένες μάνες, μόνες, που πέρα από όλα τα άλλα, είναι και υποχρεωμένες να είναι πεσμένες στα γόνατα από την ευτυχία να αγκαλιάζουν το αγγελούδι τους. Πώς μας κατάφεραν πάλι να υποφέρουμε, ενώ διεκδικήσαμε ελευθερία, με τα μοντέρνα δεσμά της Αγίας Μητρότητας. Είναι σαν τη Λερναία Ύδρα η πατριαρχία.
Χρειάζεσαι χρόνο για τον εαυτό σου. Δεν γίνεται να είσαι μόνο μάνα, θα σου στρίψει. Και όταν λέω για τον εαυτό σου, δεν εννοώ το λούσιμο. Εννοώ να έρθεις σε επαφή με τις δικές σου σκέψεις, κάθε μέρα. Σου λένε ότι όλο αυτό περνάει πολύ γρήγορα και να το απολαύσεις, ε; Δεν ισχύει. Δεν περνάει γρήγορα και οι απολαυστικές στιγμές είναι πολύ λίγες. Κυρίως μέσα στο άγχος και στην αϋπνία θα είσαι, για αρκετό καιρό, ίσως και για χρόνια, οπότε διεκδίκησε τον χρόνο σου. Και πάρτε μια νταντά για κάποιες ώρες μέσα στην εβδομάδα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σε κάτι βιντεάκια με γλυκούλες ιδέες για γονείς, υπάρχει η ιδέα για ένα “monster spray” με το οποίο ψεκάζουν τα παιδιά γύρω τους όταν φοβούνται ότι τα απειλεί ένα τέρας. Κάνε λοιπόν ένα αντίστοιχο “guilt spray” και ψεκάσου όποτε κάνεις τέτοιες σκέψεις, γιατί είναι όπως τα τέρατα στα παιδικά μυαλουδάκια. Και τώρα, ας μιλήσουμε για τον κουρασμένο_ πατέρα _που_ γυρίζει_ απ’τη_ δουλειά. Κάποτε οι άντρες έκαναν δουλειές που σωματικά κούραζαν και είχαν όλες τις ευθύνες της επιβίωσης που ψυχικά κούραζαν. Έλειπαν όλη μέρα γιατί δε γινόταν αλλιώς και επέστρεφαν με το κεφάλι καζάνι και το σώμα εξαντλημένο. Έπρεπε να πλυθούν,… Διαβάστε περισσότερα »
Απολαυστικότατο σχόλιο!
Θα σου πω την εμπειρία μου ως πατέρας μικρού παιδιού. Καταρχάς, η κούραση είναι απολύτως φυσιολογική. Δε θεωρώ ότι κάποιος που δουλεύει κουράζεται περισσότερο από κάποιον που κάθεται στο σπίτι με ένα μικρό παιδί. Το αντίθετο θα έλεγα. Το παιδί θέλει να είσαι σε συνεχή εγρήγορση, σωματική και πνευματική. Αυτό είναι αρκετά εξαντλητικό. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αρκετοί γονείς ανυπομονούν να πάνε στη δουλειά για να “ξεκουραστούν”. Στην κατηγορία αυτή ανήκω κι εγώ. Περνάω υπέροχα και πολλές ώρες με τον μικρό αλλά στη δουλειά θα “ξεκουραστώ”. Και δε με απασχολεί καθόλου το ότι δουλεύω και ορισμένα σαββατοκύριακα. Κάποιες… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε Wolfcry, ειλικρινά μπράβο σου για την μετάλλαξη. Συγνώμη που γίνομαι αδιάκριτη και εννοείται αγνόησε το σχόλιό μου ελεύθερα, αλλά με το που γεννήθηκε το παιδί αποφάσισες να αλλάξεις τρόπο ζωής από μόνος σου ή κατόπιν συζήτησης με τη σύζυγό σου; Γιατί αν το αποφάσισες μόνος σου και το τήρησες (ειδικά το τήρησες, γιατί πολλοί το αποφασίζουν στα λόγια, αλλά στην πράξη το ξεχνάνε) 1. υπάρχει ελπίδα, 2. χαλάς την πιάτσα των άλλων ανδρών, 3. αποτελείς παράδοξο. Και πάλι μπράβο σου!
Καλά κάνεις και ρωτάς. Δε χρειάστηκε να κάνουμε κάποια συζήτηση. Μόνος μου πήρα την απόφαση. Πάντως το συζητάμε σαν να είναι κατόρθωμα αλλά δεν είναι. Είναι το αυτονόητο. Απλά προφανώς το αυτονόητο δεν υφίσταται σε πολλές περιπτώσεις.
Τονίζω και πάλι όμως πως είναι λίγα σε σχέση με όσα κάνει εκείνη. Εκείνη θα ψάξει να δει τι θα φάμε, εκείνη θα μαγειρέψει και και και.
Υ.Γ. Σαφώς και υπάρχει ελπίδα. Απλά είναι κάτι που η άλλη πλευρά πρέπει να το καταλάβει από μόνη της.
Είστε τυχεροί που γυρνάς νωρίς από τη δουλειά και έχεις 4-5 ώρες τη μέρα να ασχολείσαι με το παιδί. Έχω ένα νεογέννητο και ένα τρίχρονο (το οποίο κάθεται σπίτι αυτές τις μέρες λόγω εξάρσης ιώσεων στον παιδικό) και ο άντρας μου κατάφερε και πήρε μόνο καμια βδομάδα άδεια που τη φάγαμε στο μαιευτήριο. Ενώ θα έπρεπε να είναι σπίτι στις 5.30 θα έρθει στις 7-8 και αυτό όταν δεν έχει να πάει να πάρει κάτι από το σούπερ ή το φαρμακείο πχ Αν θα κάνει μπάνιο και θα φάει τότε δε θα δει καθόλου το τρίχρονο, όμως προτιμάει να παίξουν… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό το σκέφτομαι πολλές φορές κι εγώ. Το ότι είμαι τυχερός που γυρνάω νωρίς και περνάω τόσο χρόνο με το παιδί. 16:00 είμαι στο σπίτι μου (πιάνω δουλειά στις 07:00). Άλλοι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και επιστρέφουν σπίτι όταν τα παιδιά κοιμούνται. Δουλεύω βέβαια και ορισμένα σαββατοκύριακα αλλά λιγότερες ώρες.
Μπράβο σου και στον άνδρα σου και σε εσένα μια και φαίνεται ότι είστε μαζί ενεργά σε όλο αυτό. Μου αρέσει που αφήνει κάποια πράγματα πίσω του προκειμένου να κάνει όλα αυτά με το παιδί. Όπως είπα, αυτές οι στιγμές δεν αναπληρώνονται.
Ν’αγιάσει το στόμα σου Wolfcry! Μακάρι να καταλάβαιναν και άλλοι πόσο υποτιμητικό είναι να θεωρείται αυτονόητο ή δεδομένο ότι ένας άνθρωπος επειδή είναι άντρας, είναι οκ να μην έχει ιδέα πώς να φροντίσει τον χώρο που ζει, το παιδί του ή τα αγαπημένα του πρόσωπα. Εγώ με τους γονείς του άντρα μου νευριάζω γιατί ο ίδιος πάντα σπεύδει, πάντα θέλει, δεν είναι αδιάφορος. Και είναι εξοργιστικό για μένα να βλέπω ότι δεν ξέρει “πώς” και δυσκολεύεται ή τα κάνει μαντάρα και μετά νιώθει και άσχημα. Δεν υπάρχει κάτι που του έδειξα πώς γίνεται και δεν το έκανε. Και φυσικά υπήρχαν… Διαβάστε περισσότερα »
Θα στα πουν πολλές, πολλές μανάδες με μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά. Αλλά άκουσε τα και από εμενα που ήμουν μάνα την εποχή των παγετώνων (19 και 16 τα παιδια μου) . Ο άντρας σου δουλεύει 8 ώρες την ημέρα και όταν έρχεται σπίτι πρέπει να ξεκουραστεί; Εσύ δουλεύεις 24 ωρες την ημέρα χωρίς ξεκούραση. Καθόλου. Το ότι βρίσκεσαι στο σπίτι δεν σημαίνει οτι κάθεσαι. Μην περιμένεις να σε βοηθήσει, κανονικά δεν θα έπρεπε καν να του το ζητάς, θα έπρεπε να αποστειρώνει τα μπιμπερό πριν πάει για ύπνο, να κραταει το μωρό για να κάνεις μπάνιο να βάζει σκουπα το… Διαβάστε περισσότερα »
τα λες πολύ ωραία, όπως πάντα, origami μου. Σχετικά με το ξεκούνημα του πισινού, θέλω να δώσω μια δικαιολογία στους συντρόφους. Όχι για κανέναν άλλο λόγο ούτε γιατί δεν υπάρχουν και άντρες που είναι εγωιστές και μουλάρια. Αλλά μπαίνουμε άντρες και γυναίκες στους ρόλους που μας έχουν μοιραστεί απο γεννησιμιού μας βουτώντας με το κεφάλι, χωρίς να αμφισβητήσουμε ποτέ τίποτα. Είπαμε, φτάνει με το σανό.
Αν εισαι αντρας γτ να αμφισβητησεις ενα τοσο καλο deal? Τα λεφτα μισα μισα, γτ τωρα εχουμε ισοτητα, τα οικιακα η γυναικα που το εχει απο τη “φυση της”.
Τα είπε όλα η Λένα. Εγώ θα σου μιλήσω από τη θέση της νέας μητέρας, γιατί έχω βρεθεί ΑΚΡΙΒΩΣ στην ίδια θέση με εσένα όταν το παιδί μου ήταν 2-3 μηνών. Με τις ίδιες σκέψεις, την ίδια επιφόρτιση εργασιών και ευθυνών με το σύζυγο, με τις ίδιες ενοχές. Φτάνει όμως κορίτσι μου. Μας έχουνε ταϊσει πολύ σανό. Εγώ έπρεπε να κάνω μια θεαματική έκρηξη και μια πολύ ειλικρινή συζήτηση με το σύντροφό μου. Και στη συνέχεια να αρχίσω να ορίζω πολύ πολύ ξεκάθαρα στο τι θέλω να με βοηθήσει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Και να αναγνωρίζω την κούρασή μου, να αποδεχτώ… Διαβάστε περισσότερα »
Ταυτίζομαι με όλα! Και με την έκρηξη, αλλά το υστερόγραφο σου έγραψε 🤣🤣🤣
Αφού το μωρό πίνει ακόμη γάλα με το μπιμπερό, για ποιον κάθεσαι να μαγειρέψεις για την επόμενη μέρα; Ταΐζεις κανέναν λόχο; (Όχι.) Έχεις μεγαλύτερα παιδιά; (Κατά πώς φαίνεται, όχι.) Έχεις κάποιο άτομο που αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί; (Μάλλον όχι.) Επομένως, κοιμίζεις το μωράκι και κάνεις ένα ωραίο μπανάκι. Κι όποιος θέλει να φάει, ας φτιάξει φαγητό να φάει.
Ο ρόλος της μητέρας δεν είναι να είναι δούλα και κυρά. Οκ αυτός εργάζεται. Λογικό εσύ να προσφέρεις περισσότερα στο σπίτι αλλά αυτό που περιγράφεις δεν είναι συζυγικό ζευγάρι. Συ-ζω σημαίνει μοιράζομαι. Δε θέλω να σε σοκάρω αλλά αυτά στα γράφει ένας άνδρας πατέρας δύο παιδιών. Μην παίρνεις τον “ρόλο”, όπως εσύ γράφεις. Δεν είναι παράσταση η ζωή σου να ακολουθείς σενάρια που σου έχουν γράψει άλλοι.
Τι ενοχή κι αυτή απέναντι σ’αυτόν που δουλεύει. Θυμήθηκα τώρα ένα φίλο μου που είχε πάρει άδεια αυτός ως δημόσιος υπάλληλος για να μεγαλώσει τον μικρό γιατί η γυναίκα του δεν μπορούσε. Τον βλέπω σε άθλια κατάσταση ενώ περνούσα από κάτω απ’ το σπίτι με το καρότσι να ψωνίζει και μου λέει έχεις χρόνο ν’ανεβείς να κρατήσεις τον μικρό όσο να βάλω ένα πλυντήριο και να κάνω ένα μπάνιο; εννοείται ανέβηκα. Ήταν το πρώτο ζευγάρι που έζησα από κοντά που δεν είχε γονείς να βοηθούν με το παιδί και είδα το ζόρι. Μοίρασε καλύτερα τις δουλειές. Μίλα. Πες χρειάζομαι βοήθεια.… Διαβάστε περισσότερα »
Για να καταλάβεις πως ειναι το πραγματικά μοίρασμα: όταν γεννήθηκε το παιδί μας, εγώ τον πρώτο μήνα ασχολήθηκα μόνο με τη σωματική επαφή μαζί του και το θηλασμό. Ούτε πάνα δεν άλλαξα. Ο άντρας μου έκανε τα πάντα στο σπίτι και αλλαξε και πάνες για να έχει χρόνο με το παιδί του. Από τον δεύτερο μήνα που συνήλθα, ήμουν στο σπίτι με το παιδί, και έκανα οτι προλάβαινα απο δουλειές, και με το που γύριζε ο άντρας μου, έπερνε το παιδί, και είχα μία ώρα για μένα, να πληθω να πάω τουαλέτα κτλ. Και μετά απο κοινού κάναμε ότι δουλειές… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι φίλη! Να δίνεις το μωρό στον άντρα σου και να λες εγώ τώρα πάω για μπανιο, κράτησε τη για λίγο. Ας δει τον αγώνα κρατώντας παράλληλα και το μωρό, δεν πειράζει να χάσει καμια φάση. Ο αντρας σου μπορεί πράγματι να έχει πρόθεση να βοηθήσει και να είναι σίγουρος ότι το κάνει αλλά αν δεν το ζήσεις δεν αντιλαμβάνεσαι ποσό full time job είναι να φροντίζεις ένα μωρό ολη μέρα. Επίσης μειώστε όσο γίνεται τα μαγειρέματα. Ζητήστε έτοιμα φαγητά από γονείς αν υπάρχει η δυνατότητα, παραγγείλτε, μαγειρέψετε μεγαλύτερες ποσότητες το σ/κ που είστε κ οι δυο σπίτι. Μολις κοιμάται… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω φίλο που γυρνώντας από την δουλειά τάιζε το παιδί του (μωρό) βλέποντας τηλεόραση και έλεγε: βλέπω αγώνα με το γιο μου.
Πιστεύεις ότι αυτά που κάνεις εσύ δεν είναι μορφή εργασίας; Όσο δηλαδή ο σύζυγός σου δουλεύει σε μια εταιρία πχ, εσύ απλά κάθεσαι στο σπίτι και δεν κάνεις τίποτα; Έχεις αναλάβει ένα μωρό, έχεις αναλάβει ενα σπίτι ολόκληρο ολομόναχη. Ξέρεις πόσα λεφτά θα έπαιρνε μια οικιακή βοηθός και μια μπέιμπι σίτερ για τόσες ώρες εργασίας; Εργάζεσαι στην ουσία χωρίς μισθό για να μπαίνει στο σπίτι ο άντρας σου και να τα βλέπει όλα έτοιμα και τα ρούχα του σιδερωμένα, και το φαί του, και το μωρό έτοιμο να παιξει μαζί του χωρίς ποτέ να αναλαμβάνει τη φροντίδα του. Εννοείται όσο… Διαβάστε περισσότερα »
Εν τω μεταξύ για μένα το πιο τρομακτικό που το ακούμε σε όλες τις περιγραφές από τις νέες μητέρες είναι αυτό με το μπάνιο. Ένα λούσιμο να πάρει 5 λεπτα;; Δεν έχουν ούτε 5 λεπτά διαθέσιμα για τον εαυτό τους;; Σκιάχτηκα και ας μην έχω παιδί.
Ποιος λούζεται σε 5 λεπτά;;;; Εγώ το πιο γρήγορο μπάνιο που έχω κάνει είναι 20 λεπτά και το θεωρώ χρόνο ρεκόρ (χωρίς όμως να χτενιστώ μετά – αυτό είναι άλλα 20 λεπτά). Το μαλλί μέχρι τη μέση θέλει και πολύ ώρα ξέπλυμα… Η αδερφή μου που έχει σγουρό έχει ολόκληρη διαδικασία: λούσιμο – χτένισμα – πιστολάκι – παύση – ξανά πιστολάκι. Δύο ώρες. Δ Υ Ο ΩΡΕΣ!!! Κουράζομαι και μόνο που τη βλέπω, κι αν όταν ήμουν λεχώνα είχα τέτοιο μαλλί, παίζει και να το γύριζα σε Sinead O’ Connor!
Demonoula εννοούσα λούσιμο μαλλιών 5 λεπτά και ντους άλλα 5, σύνολο 10 λεπτά μου παίρνει εμένα. Βοηθάει και το μαλλί μου βέβαια που κατεβαίνει αμέσως και μερικές φορές δεν κάνω καν πιστολάκι. Τέλοσπάντων και 20 να θέλεις πάλι μου φαίνεται τρομακτικό να μην έχεις 20 λεπτά / 24ωρο για σένα.
Και όμως, αν δεν το ζήσειςς δεν το καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο έιναι να κάνεις μπάνιο. Ακόμη και όταν είμαστε 2 με την γυναίκα μου έιναι πολλές φορές (συνήθως τα σκ που κάνουμε όλες τις άλλες δουλειές) που και οι δύο έχουμε να κάνουμε μπάνιο απο την παρασκευή. Ακούγεται αηδιαστικό αλλα έχουμε συνηθίσε να γελάμε με αυτό το θέμα