«Α, μπα» classics: Μου την έπεσε ο αδερφός του συντρόφου μου

Γειά σου πολυαγαπημένη, Γράφω μες την άγρια νύχτα γιατί έγινε κάτι σήμερα που με τάραξε και πρέπει κάπου να το πω και κάποιον να ρωτήσω τι να κάνω… Απ’την αρχή: Είμαι 27 και ο φίλος μου ο Γ. 28 και είμαστε μαζί 4 χρόνια, τα τελευταία 2 συζούμε και όλα βαίνουν όμορφα. Ο Γ έχει μεγάλη και πολύ δεμένη οικογένεια (5 αδέρφια και συνήθως κάθε Κυριακή μαζεύονται στο πατρικό όλοι μαζί) σε αντίθεση με εμένα που μεγάλωσα σε ένα εντελώς τοξικό περιβάλλον και πλέον διατηρω πολύ προσεκτικά τη μικρότερη δυνατή επαφή που μπορώ να έχω με τους γονείς μου ώστε να έχω την ψυχική μου ηρεμία. Μετά από 4 χρόνια σχέσης και προθυμίας και του Γ και της οικογένειάς του να έρθω πιο κοντά τους, τους νιώθω σαν δικιά μου οικογένεια. Πηγαίνουμε πολύ συχνά στο πατρικό του, σε οικογενιακά τραπέζια, γιορτές κλπ, με την μητέρα του μιλάμε κυριολεκτικά σαν μάνα με κόρη, με τα αδέρφια του βγαίνουμε με κοινές παρέες και εγώ απολαμβάνω πάρα πολύ αυτό το κλίμα, και επειδή εγώ δεν το είχα αλλά και επειδή η οικογένειά του μοιάζει βγαλμένη από ταινία, απ’ αυτές που λες ότι σιγά μην υπάρχει τέτοια οικογένεια πουθενά στον κόσμο. Όλα τέλεια λοιπόν, μέχρι που: σήμερα σε μια τέτοια μάζωξη μου την έπεσε ο μεγαλύτερος αδερφός του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με πολύ άσχημο τρόπο. Το σκηνικό συνέβει όταν πήγα στο υπνοδωμάτιο του Γ να πάρω μια ζακέτα και με πέτυχε στον διάδρομο οπότε δεν ήταν κανείς μπροστά. Εγώ σοκαρίστηκα τόσο πολύ εκείνη την ώρα που το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν ένα “τι κάνεις”, τον έσπρωξα και έφυγα και βγήκα έξω που ήταν όλοι μαζεμένοι στο τραπέζι και μιλάγανε και γελάγανε και απλά δεν έκανα τίποτα, έκατσα σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωθα τόσο άσχημα εκείνη την ώρα αλλά όχι με τον λογικό τρόπο, ένιωθα τύψεις σαν να έκανα εγώ κάτι, σαν να έφταιγα εγώ. Δεν ξέρω γιατί δεν σηκώθηκα να φύγω. Ήρθε και έκατσε και αυτός και σαν να μην έγινε μέχρι που φύγαμε. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω, με τον συγκεκριμένο αδερφό δεν έχουμε τόσο στενή σχέση όσο με τους άλλους που βγαίνουμε κλπ αλλά και πάλι ξέρω πως θα τον ξαναδω όποτε πάω πάλι εκεί . Ντρέπομαι τόσο πολύ να το πω στον Γ, δεν ξέρω καν γιατί ακριβώς ντρέπομαι, ξέρω ότι δεν έκανα τίποτα λάθος. Αλλά δεν θέλω να το πω, δεν έχω ιδέα πως θα αντιδράσει είμαι σίγουρη πως θα σοκαριστεί και αυτός και ξέρω πως δεν έχει τσακωθεί ποτέ σοβαρά με τα αδέρφια του και νιώθω τόσο άσχημα να το προκαλέσω εγώ αυτό. Το ξέρω πως δεν βγάζουν νόημα αυτά που σκέφτομαι αλλά απλά δεν ξέρω τι να κάνω. Και νιώθω ότι δεν μπορώ και δεν θέλω να το πω πουθενά..

-Jenny

Καμία οικογένεια δεν είναι σαν από ταινία, γι’αυτό κάνουν επιτυχία αυτές οι ταινίες, επειδή μας αρέσουν τα παραμύθια. Ο λόγος που το βίωσες έτσι ίσως να είναι ότι είχες κι εσύ ανάγκη να πιστέψεις σε αυτό το τέλειο, επειδή σου λείπει μια δική σου οικογενειακή ζωή. Μολαταύτα, όσο τραγικό και αν σου φαίνεται, και δεν θέλω να το μειώσω, είναι σοκαριστικό, δεν είναι το τέλος του κόσμου.

Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε θα σου έκανα πολλές ερωτήσεις, κυρίως για την σχέση που έχει αυτός ο αδερφός με τον άντρα σου. Όχι για να δικαιολογήσω, για να εξηγήσω. Για να αντιμετωπίσουμε σοκαριστικά γεγονότα χρειάζεται να τα καταλάβουμε πρώτα. Όταν τα καταλάβουμε και φύγει το μυστήριο, σταματάνε να είναι τόσο τρομαχτικά. Δεν ξέρω αν είσαι σε θέση να το αναλύσεις και να το καταλάβεις, ελπίζω να είσαι.

Για το γιατί νιώθεις εσύ υπεύθυνη είναι δυστυχώς απλό, συνήθως τα θύματα/γυναίκες σεξουαλικής παρενόχλησης ή επίθεσης νιώθουν ενοχές, όσο και αν το μυαλό τους λέει ότι δεν φταίνε. Χρειάζεται λίγο θεωρητική υποστήριξη αυτό για να το καταλάβεις, ψάξε το θέμα και διάβασε σχετικά. Αυτό προτείνω να κάνεις για αρχή: να προσπαθήσεις να καταλάβεις τα γιατί. Και γιατί αυτός ο αδερφός αποφάσισε να σου επιτεθεί έτσι (τι περίμενε να γίνει, πιστεύεις;) και ποια είναι η κατασκευή που σε κάνει να νιώθεις ένοχη, ενώ ξέρεις ότι δεν είσαι. Όταν τα καταλάβεις, θα μπορέσεις να προχωρήσεις στο επόμενο βήμα, γιατί κυριολεκτικά, η γνώση είναι δύναμη.

Με αυτή τη δύναμη θα μπορέσεις να μιλήσεις πρώτα με τον ένοχο, πριν κάνεις οτιδήποτε άλλο. Δεν ξέρω τι άνθρωπος είναι, γι’ αυτό δεν ξέρω τι πρέπει να του πεις. Ήθελε να εκδικηθεί τον αδερφό του; Σε βλέπει σαν εύκολη λεία; Ήταν της μίας φοράς ή αν δει ότι δεν αντιδράς θα το πάρει ως συνενοχή; Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τον αντιμετωπίσεις πρώτα μόνη σου και να του πεις ότι αυτό που έγινε δεν θα ξαναγίνει.

Αν ξαναγίνει, θα υπάρξουν πολύ σοβαρές συνέπειες. Σχετικά με τον άντρα σου, πιστεύω ότι θα έπρεπε να του το πεις, γιατί πιστεύω ότι η σχέση με τους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει ως συντρόφους ζωής έρχεται πρώτη, πριν την οικογένεια. Αλλά αυτό είναι δική μου θεώρηση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News