Πριν μερικές μέρες ένας σχολιαστής θεώρησε δεδομένο ότι αφού είμαι γυναίκα θα θέλω να τραβάω την προσοχή των ανδρών. Έτσι είπα να σας γράψω την ιστορία μου.
Στο πρώτο έτος που ήμουν φοιτήτρια άρχισα να βγαίνω νύχτα σε club με τις φίλες μου. Δεν ήμουν ιδιαίτερα όμορφη άλλο είχα μεγάλο και στητό στήθος. Θυμάμαι μια φορά φόρεσα ένα φόρεμα με ανοιχτό ντεκολτέ. Από εκείνο το βράδυ θυμάμαι σε δύο διαφορετικούς άνδρες που με πλησίασαν και μετά τις αρχικές κουβέντες να λέω ξεκάθαρα ότι δεν θέλω να τους δώσω το τηλέφωνο μου και ούτε να βγω μαζί τους την άλλη μέρα. Θυμάμαι την δυσφορία μου, να λέω θέλω να μιλήσω με την παρέα μου και αυτοί να μην φεύγουν και να επιμένουν. Δεν ένιωθα φόβο- είχε πολύ κόσμο και ούτε ήξερα ότι μπορούσα να θυμώσω (δεν υπήρχε η Α,μπα τότε για να ξέρω) ήμουν ευγενική όπως έμαθα να είμαι. Αλλά δεν πέρασα καλά εκείνο το βράδυ.
Την επόμενη φορά έγινε κάτι παρόμοιο και αποφάσισα να μην ξαναφορέσω το φόρεμα. Όταν ένα μεσημέρι καθώς περπατούσα ένας άγνωστος περνώντας από δίπλα μου μου είπε με ένα αηδιαστικό ύφος τι ήθελε να κάνει στο στήθος μου σταμάτησα γενικά να φοράω ανοιχτές ή στενές μπλούζες. Και θυμάμαι δύο φορές να μου φωνάζουν μέσα από αυτοκίνητα και εγώ να νιώθω φοβισμένη και ντροπιασμένη. Και τον χειμώνα φορούσα πάντα μακρύ παλτό, μου άρεσε το στυλ και από μέσα μπορούσα να φορέσω κάτι κοντό χωρίς να φαίνεται. Ήταν καλύτερα να κρύβομαι. Και ένα βράδυ όπως ήμουν τυλιγμένη στο παλτό μου και γυρνούσα σπίτι, δεν ήταν αργά αλλά ήταν χειμώνας και είχε νυχτώσει, ένας άγνωστος μου είπε έχω λεφτά, έλα μαζί μου. Τον κοίταξα τρομαγμένη και άρχισα να τρέχω. Ευτυχώς δεν με ακολούθησε. Δεν το είπα ποτέ, ούτε στις φίλες μου, ούτε στους γονείς μου. Ντρεπόμουν και φοβόμουν τι θα σκεφτούν. Αφού οι γυναίκες θέλουν να τραβούν τα βλέμματά, έτσι δεν είναι;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
πήγα να προσπεράσω το κείμενο με ένα απλό κρίμα, αλλά τελικά αποφάσισα να μοιραστώ και γω κάποιες από τις ιστορίες μου για να ξέρεις ότι δεν είσαι μονη. Σε νιώθω αγαπητή cyora, και πραγματικά ειναι όπως λες. Θυμάμαι ένα συγκεκριμένο κόκκινο ζιβαγκο που φορούσα όταν γυρνούσα από το φροντιστήριο μια μερα. Δεν ήταν το πρώτο μου catcalling από περαστικό αμάξι, αλλά όπως και να έχει το πέταξα όταν έφτασα στο σπίτι. Θυμάμαι εναν Ιούλιο που έβραζε ο τόπος και πήγαινα στη σχολή με το λεωφορείο. Είχα τολμήσει να φορεσω,όχι ακριβώς ντεκολτέ, αλλά μπλουζάκι ανοιχτό. Ο απέναντι μου λοιπόν στο ψιλό… Διαβάστε περισσότερα »
Σ’ευχαριστώ🙂
Εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία <3
Το εξοργιστικό είναι που δεν υπάρχει άντρας με τον οποίο να μίλησα και να μη με θεώρησε υπερβολική όταν μίλησα για το catcalling. Και το πιο εξοργιστικο είναι πως με λένε υπερβολική άντρες που ποτέ δεν το έκαναν. Αλλά θεωρούν προφανώς πως είναι μέρος του φλερτ και δικαίωμα των ανδρών.
Ναι, οι περισσότεροι το θεωρούν δικαίωμα τους και ότι στο κάτω κάτω ένα κοπλιμέντο κάνουν. Και η γυναίκα θα κολακευτει και θα της αρέσει. Όμως, δεν είναι έτσι.
Μια φορά με τις φίλες μου, μέσα στο αυτοκίνητο όλες μαζι, κάναμε catcalling σε άντρες που περνούσαν στο δρόμο. Χρησιμοποιήσαμε ατάκες που χρησιμοποιούν αντίστοιχα οι άντρες. Ήμασταν και παρέα οπότε και γέλουσαμε. Ε λοιπόν το πόσο άσχημα και αμήχανα αισθάνθηκαν όλοι οι άντρες; δεν το περίμενα. Παρα πολύ σύντομα σταματησε να έχει πλάκα, και ήταν ξεκάθαρα ένα συναίσθημα εξουσίας αυτό που νιώθεις και όχι οτι κάνεις κοπλιμεντο. προφανώς αυτό που κάναμε ήταν ανόητο και λάθος. Αλλά δυστυχώς πολλές φορές η αλήθεια είναι αυτή, αν δεν το πάθεις, αν δεν μπεις στη θέση του άλλου, δεν καταλαβαίνεις. Πρέπει να έχεις παρά… Διαβάστε περισσότερα »
Φοβάμαι πως όλες έχουμε κρύψει ένα ρούχο για πάντα στην ντουλάπα μας για όλους τους λόγους που μπορείς να σκεφτείς: είτε γιατί “προκαλούσε” σχόλια για το στήθος ή τα πόδια μας ή ακόμα και γιατί όποτε το φορούσαμε μας αποκαλούσαν “φάλαινες” στο δρόμο. Και δεν το λέω για να απαξιώσω πόσο τρομακτικά απαίσια ένιωσες, αλλά για να σου πιάσω το χέρι και να σου πω me too. Στα 20 μου άρχισα να εκτιμώ τα πόδια μου και ξεκίνησα να φοράω πάρα πολύ κοντά φορέματα, μια φορά φεύγοντας από μία ταβέρνα στην πλατεία Άθωνος ένα παλικάρι μου φώναξε “θέλω να σε… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως μου άρεσε που θύμωσες και αντέδρασες, αφού ήσουν ασφαλής. Εγω δεν άφηνα τον εαυτό μου να θυμώσει, φοβόμουν και είχα την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Ότι αν δεν φορέσω αυτό, θα σταματήσουν τα σχόλια. Και ως ενα βαθμό πέτυχε αλλα είναι μια καταπιεστικη λυση και δεν λειτουργεί παντα.
Εγώ θυμάμαι ήμουν 5η δημοτικού, είχα αρχίσει να αναπτύσομαι νωρίς σε σχέση με τα άλλα κοριτσάκια και αγαπούσα πολύ μια πορτοκαλί μπλούζα που μου είχε μικρύνει και ήταν πολύ στενή.
Σε ένα διάλειμμα καθώς παίζαμε κυνηγητό, έρχεται ο Παναγιωτάκης και μου λέει:
-Τώρα εσύ τι τη φοράς αυτή τη μπλούζα για να μας δείξεις τα βυζιά σου;
Ακόμα θυμάμαι το ποσό είχα σοκαριστεί, στην αρχή δεν είχα καταλάβει καν τι εννοούσε. Πάντως αυτή ήταν η φορά που έχω ντραπει περισσότερο από όλες για σχόλιο αλλού! Μάλλον επειδή ήταν η πρώτη.
Εμετικός ο συμμαθητής.
Ελπίζω ο Παναγιωτάκης να έχει μεγαλώσει κ να έχει μάθει 2 πράγματα απο τότε…
Θυμαμαι ενα βραδυ σε ενα στενο στην κηφισια με μια φιλη μου, 17 χρονων και οι δυο. Ενα διερχομενο οχημα κανει αποτομο ελιγμο προς το μερος μας, ωστε να τρομαξουμε και φρεναρει αποτομα λιγο πριν πεσει επανω μας. Ο οδηγος ηθελε να το παιξει “αντρας” και θεωρησε τον επικινδυνο ελιγμο δειγμα “αντριλας” προς επιδειξη… το κορυφαιο ηταν οταν απευθυνθηκαμε σε διερχομενο περαστικο εντρομες, για να ζητησουμε βοηθεια(ημασταν δυο 17χρονα κοριτσια, αδυνατα σαν κλαρια, χωρις στηθος, παιδια σχεδον, και λιγα δευτερολεπτα πριν ενα αυτοκινητο παραλιγο να πεσει πανω μας για τσαμπουκα). Ο περαστικος μας αγνοησε και επαινεσε τον οδηγο για τον… Διαβάστε περισσότερα »
Καλή μου Μήτση, ήταν ένα σχόλιο στο post για την θεατρική παράσταση του γιου μου και του είχα απαντησει. Πάντως κάτι καλό βγήκε, μπήκα στην διαδικασία να γράψω κάτι μήπως και κάποιος καταλάβει και να επεξεργαστώ λίγο περισσότερο εμπειρίες που ειχα ξεχασει.
Βεεεβαια οι γυναίκες θέλουν να τραβούν τα βλέμματα…σαν και σένα και εγώ ήθελα παρά πολύ στα 19 ο πατέρας του φίλου μου να του πει ‘μπράβο, είναι ενισχυμένη στο στήθος’