Αγαπητή Α,μπα Είμαι μαθητής Γυμνασίου σε μια επαρχιώτικη πόλη, η οποία δεν φημίζεται για την ανοιχτομυαλιά της. Γενικά προσπαθώ να κρατώ τον εαυτό μου ενήμερο πάνω στις κοινωνικές εξελίξεις και πιστεύω ότι είμαι ένα άτομο με ανεκτικότητα και όχι πολλά ταμπού. Παρόλ’αυτά, λόγω και της δυσκολίας μου να κάνω φίλους, δεν επιδιώκω να θίγω τέτοιου είδους θέματα σε συζητήσεις με τους πιο “παραδοσιακούς” φίλους μου, ή και οποιονδήποτε άλλον, για να μην προκαλώ διαφωνίες. Τις προάλλες βέβαια, κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος, ένα παιδί άρχισε να πετάει μέσα στη τάξη, φαινομενικά χωρίς λόγο, ατάκες του στυλ: “Σκοτώστε τους ομοφυλόφιλους!” “Οι φεμινίστριες είναι ηλίθιες” κλπ. Μέσα στην τάξη, μόνο ένα κορίτσι αντέδρασε, όχι τόσο για να τον ενημερώσει αλλά για να τον αναγκάσει να σταματήσει να πετάει μ*λακίες αντιπροσβάλλοντάς τον. Μετά, άνοιξε μια συζήτηση με άλλα αγόρια πάνω στο κατά πόσο η ισότητα των φίλων είναι εφικτή και κατά πόσο ο φεμινισμός έχει λογικές απαιτήσεις. Το αποτέλεσμα, λόγω της αμφότερης ημιμάθειας, ήταν μια τρύπα στο νερό. Πέρα από τον καθηγητή, ο οποίος , ενώ άκουγε τον άλλον να λέει “τους γ*μώ τους γκέυ εγώ, ρε!”, δεν έκανε τίποτα (για να λέμε την αλήθεια, ούτε μάθημα έκανε), και τα υπόλοιπα κορίτσια της τάξης που δεν κούνησαν βλέφαρο, αναρωτιέμαι μήπως έπρεπε να επέμβω κι εγώ. Γνωρίζω αυτά τα αγόρια από παλιότερα και ξέρω ότι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, και επίσης δε νομίζω ότι οι σωστότερες από του κοριτσιού κατατοπίσεις μου θα είχαν κάποιο αποτέλεσμα από το να γίνω εγώ ο “περίεργος” της υπόθεσης. Και εδώ τίθεται το ερώτημα, όχι αν θα ‘πρεπε να κάνω κάτι (ξέρω ότι έπρεπε) αλλά πώς θα μπορούσα να χειριστώ μια τέτοια κατάσταση στο μέλλον. Ευχαριστώ.
– Pugsley Addams
Όχι, δεν θα έπρεπε να κάνεις κάτι.
Για το πώς θα μπορούσες να χειριστείς την κατάσταση στο μέλλον έχω απαντήσει εδώ. Για την συγκεκριμένη περίπτωση, θα έλεγα ότι ορθά έπραξες απέχοντας. Δεν είναι δική σου δουλειά να αναλάβεις τον ρόλο του καθηγητή στην τάξη.
Έχω δυο αντικρουόμενα συναισθήματα. Το ένα είναι η βαθιά θλίψη που ο μάταιος βούρκος που περιέγραψες είναι η τάξη ενός δημόσιου σχολείου, αλλά δε μπορώ να πω ότι πέφτω από τα σύννεφα, ούτε βέβαια θα ισχυριστώ ότι στα δικά μας χρόνια ήταν καλύτερα διότι δεν ήταν, μάλλον χειρότερα ήταν – τότε η λέξη «φεμινισμός» μόνο γέλια θα προκαλούσε, ούτε καν αυτή την κατ’ επίφαση «συζήτηση». Το άλλο είναι η ελπίδα, αυτή η ανθρώπινη ανίατη ασθένεια, που σε αυτό το περιβάλλον, κόντρα σε όλες τις στατιστικές, δημιουργήθηκε ένας άνθρωπος όπως εσύ, αν όντως υπάρχεις. Να τολμήσω να πιστέψω ότι υπάρχεις;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Επειδή με στεναχώρησε η συγκεκριμένη ιστορία και επειδή μου έφερε στο μυαλό, το περιστατικό με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, που και τότε δεν μιλούσε κανείς, παραθέτω και εγώ την προσωπική ιστορία. Λίγο σεντόνι αλλά θα κάνω όσο πιο σύντομα μπορώ. Την θυμάμαι σαν χθες. Ξεκινώ..Στο δημοτικό, είχαμε και εμείς ένα παιδί νταή που φώναζε, έβριζε και κάποιες φορές χτυπούσε όποιο παιδί ήθελε. Δεν τον είχα δει να χτυπάει αλλά έτσι ακουγόταν. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος του σχολείου για πολλά παιδιά. Υπήρχε ένα παιδί από τη γειτονιά μου όπου οι γονείς του ήταν χωρισμένοι. Τότε και ειδικά στην επαρχία, αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα. Ακολουθεί σεντόνι και συγγνώμη γι’ αυτό. Συγχαρητήρια για το ότι έθιξες το θέμα. Δυστυχώς πολύ πρόσφατα βρέθηκα σε μια περίπου ίδια κατάσταση. Είμαι φιλόλογος σε ΕΠΑΛ και μου ανατέθηκε και το μάθημα της Πολιτικής Παιδείας στην Α΄Λυκείου. Ήσυχο τμήμα, μόλις 10 παιδιά (8 αγόρια, δύο κορίτσια) όλα τα μαθήματα ρολόι, ώσπου φθάσαμε στην ενότητα για την οικογένεια. Το βιβλίο έχει ήδη ξεπεραστεί από την πραγματικότητα θεωρώντας την οικογένεια ένωση ατόμων διαφορετικού φύλου. Όταν τόλμησα να επισημάνω το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων βρέθηκα σε ένα απίστευτο ορυμαγδό για τους π…δες, τους “ανώμαλους” που πληθαίνουν γύρω μας κτλ. Σοκαρίστηκα και προσπάθησα να… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν είσαι αποκύημα της φαντασίας μου/σου, σ’αγαπώ…
me, too!
εύγε!
Και δηλαδή αυτό το ον που φώναζε αυτά θα βγει στην κοινωνια σε λίγο καιρό, να ζήσει, να δουλέψει, να κυκλοφορήσει, να κάνει σχέσεις.
και να ψηφίσει 😐
-“τους γ*μώ τους γκέυ εγώ, ρε!”
-δηλαδή, είσαι γκέι;
Αχαχαχα τα μούτρα του σε αυτή την ερώτηση θα ήθελα να έβλεπα!
Για closeted gay μου ακούγεται ο συμμαθητής πάντως. Ποιός ξέρει τι ακούει κ στην παραδοσιακή οικογένεια του… Τραγικός κ ο καθηγητής φυσικά. Με πιάνει μια απελπισία με κάτι τέτοια που συμβαίνουν πιο συχνά κ πιο κοντά μας απ’ ότι νομίζουμε…
Αυτό σκέφτηκα μόλις το διάβασα. Δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτά που νιώθει.
οι συνάδελφοι του δημοσίου σχολείου δεν συμμετέχουν σε τέτοιες συζητήσεις για διάφορους λόγους. Ένας είναι ότι πιστεύουν κ αυτοί αυτές τις ιδεολογίες. Ένας άλλος είναι ότι μπορεί συνάδελφοι στο σχολείο να πιστεύουν σε αυτές τις ιδεολογίες κ να συσπειρωθούν ως αγέλη κ να περιθωριοποιήσουν τον/την καθηγητή/τρια ή ακόμη κ να σαμποτάρουν τα μαθήματά του/της ή το πρόγραμμά του/της. Ένας τρίτος είναι ότι η συμπεριφορά γονέων είναι πλέον επιθετική σε πολλές περιπτώσεις κ πολλοί καθηγητές/τριες δεν θέλουν να μπλέξουν σε τέτοια αντιπαράθεση (πόση στενομυαλιά να ανεχτεί κανείς μετά από 6 ώρες στην τάξη;;!!)΄ Ένας τέταρτος είναι ότι για να ξεριζωθεί κάτι… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά points… Ας ελπίζουμε ότι τα έστω λιγοστά παιδιά που σκέφτονται σαν το αγόρι της ερώτησης να είναι αρκετά ωστέ να υπάρξει λίγο φως στο τούνελ γιατί δε μας βλέπω καλά!
Συχνά σκέφτομαι ‘Έντάξει όταν περάσει κ αυτή η στενόμυαλη γενιά, θα πάμε καλά’, αλλά αυτη η στενόμυαλη γενια έχει μεγαλώσει κ άλλη μια καθ’ εικόνα της κ να ‘τος ο φαύλος κύκλος.
να μην πέσεις από τα σύννεφα πάντως αν πάρεις απάντηση: “θα τον πέταγα έξω από το σπίτι μου”
Άλλο ένα παράδειγμα καθηγητή που αδιαφορεί να έιναι παιδαγωγός. Εκτος φυσικά κι αν ο ίδιος συμφωνεί με τον συμμαθητή σου. Πόσο κρίμα. Χάθηκε μία σπουδαία ευκαρία για ένα μάθημα που θα τους έμενε αξεχαστο. Ακόμα σ’αυτή την ηλικία θυμόμαστε τον θεολόγο μας, έναν φωτισμένο παιδαγωγό που όποτε έβρισκε ευκαιρία μας έθετε θέματα. Γιατί; τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό. Το ίδιο κάνει μία φίλη μου καθηγήτρια η οποία ποτέ δεν αφήνει ευκαιρίες ανεκμετάλευτες για κουβέντα βαθιά με τους μαθητές της. Γιατί την ενδιαφέρει να είναι καλή καθηγήτρια αλλά πρωτίστως να γίνουν άνθρωποι. Τι θλιβερός καθηγητής. Εσύ πουλάκι μου συνέχισε… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ωραία και τρυφερή απάντηση. Σε τόσο σάπια περιβάλλοντα είναι κάπως σαν θαύμα η ύπαρξη κάποιων λίγων “φάρων” λογικής και προόδου. Που φυσικά και αυτοί μεγαλώνοντας κατά πάσα πιθανότητα θα θέλουν να φύγουν και να ξεφύγουν από εκεί, και καλά κάνουν. Έχουμε ανάγκη να ελπίζουμε, ακόμα και αν αναλογικά πρόκειται για ψύλλο στα άχυρα. Φίλε της ερώτησης, μη νιώθεις άσχημα ούτε να σκέφτεσαι ότι αποδέχτηκες αυτή τη νοσηρότητα επειδή δεν απάντησες. Σιγά σιγά θα ξέρεις και τι να απαντάς και πού να απαντάς, θα διαλέγεις τις μάχες σου. Συνέχισε να ενημερώνεσαι και να ψάχνεσαι και να προσπαθείς να κάνεις παρέα… Διαβάστε περισσότερα »
Βρέθηκα πρόσφατα σε Πειραματικό Γυμνάσιο ως εξωτερικός συνεργάτης. Μέσα στην τάξη υπήρχαν συνεχώς ρατσιστικά αστεία που λέγονταν τη δεκαετία του ’90. Μου φάνηκε εξωφρενικό να τα ακούω το 2019 και να βλέπω μια καθηγήτρια ανέκφραστη κι αμέτοχη.