Είμαι 25 ετών και είμαι υποτασικη. Πάντα είχα θεματάκια κλασικά με τη πίεση μου, όλα διαχειρισιμα. Μέχρι πριν ένα μήνα που με περικύκλωσαν κάποια ακραία. (απώλεια προσανατολισμου, ημικρανιες, μούδιασμα άκρων, κλάματα γοερά). Έλαβα την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή για την έλλειψη σιδήρου και νιώθω το σωμα μου δυνατό. Αλλο με κίνησε να σου γράψω. Σημαντικοτατη πληροφορία είναι ότι μου ετυχαν σε περιβάλλοντα εκτός σπιτιού με κόσμο. Εεεεεε από τότε άλλαξε η φύση μου. Εκεί που γούσταρα κόσμο, φασαρία, φώτα, γλέντια ξεκίνησα να φοβάμαι. Να φοβάμαι να βρεθώ ανάμεσα σε κόσμο, να μην νιώθω χαλαρή, να αρχίζω να μην νιώθω ασφαλης αν είμαι μόνη μου ανάμεσα σε κινήσεις και δρώμενα. Για να καταλάβετε καλύτερα εκεί που γουστάρα να περπατώ με έξω τους ώμους και να κουνιέμαι πλέον θέλω να κάνω ήσυχα βήματα στον δρόμο και να μην με κοιτά κανείς. Εγώ πιστεύω ότι βάζω μόνη μου τον εαυτό μου σε αυτό το mood επειδή συνδυαζω τα επεισόδια του παρελθόντος με τον λαοθαλασσα. Να τονίσω ότι μου αρέσει να κάθομαι μόνη μου ώρες,δεν υπάρχει αυτό σαν θέμα. Εσύ πως το βλέπεις? Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μακάρι να είμαστε ολ@ σε ασφαλή περιβαλλοντα, γόνιμα για την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Δείχνεις να έχεις κάποια συμπτώματα της λεγόμενης «διαταραχής πανικού με αγοραφοβία». Θα έλεγα να ξεκινήσεις άμεσα θεραπεία (αν δεν το έχεις ήδη κάνει), ώστε να αποφύγεις να εγκαθιδρυθούν αυτά τα νέα συμπτώματα στη ζωή σου, με αποτέλεσμα να είναι πιο δύσκολο να απαλλαχτείς από αυτά. Η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία είναι η θεραπεία εκλογής σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η χθέσινη κοπέλα που δεν της άρεσε η συμβουλή ‘πήγαινε σε ψυχολόγο’, σε αυτό τι απάντηση θα έδινε αναρωτιέμαι…