Συνάδελφος διηγείται με αγωνία ότι το κοριτσάκι που έχει βαφτίσει της ζήτησε για δώρο ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι. Δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να βρει ένα τηλεκατευθυνόμενο “για κορίτσια”, τελικά βρήκε στο ίντερνετ ένα με ροζ χρώμα, δεν το είχαν όμως σε κανένα μαγαζί. Να της πάρει “αγορίστικο” ούτε λόγος. Τελικά της πήρε ένα μωβ τηλεκατευθυνόμενο (next best thing).
“Αλλά δεν μπορούσα να την αφήσω μόνο με το αυτοκινητάκι, της πήρα φυσικά και μια Barbie!”
ΦΥΣΙΚΑ. Μην τυχόν και παρεκκλίνουμε υπερβολικά από τα πρότυπα που μας κάνουν κλύσμα από το πρώτο μιλισεκοντ της ζωής μας.
Καλές γιορτές και αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τι μου θυμισες τωρα…Οταν ημουν μικρή ο νονος, αλλα και οι γονεις και γενικα οι συγγενεις και φιλοι, μιυ εφερναν δωρο κουκλες, κυριως μωρα με καροτσακια. Εγω λοιπόν ειπα οτι δεν μου αρεσουν οι κουκλες και θέλω ζωακια! Ευτυχως μου επαιρναν πλεον ζωακια αλλα πολλα απο αυτα ηταν σε μορφή κουκλας με φουστανακια κλπ. Το δε “παραπονο” της μαμας ηταν παντα οτι “με μια κουκλα δεν έπαιξες ποτε μικρή”! Νομιζω ειναι απο τα τελευταία σεξιστικα κατάλοιπα που θα φυγουν απο μεσα μας, αυτος ο διαχωρισμός των παιχνιδιων.
Ακριβώς το ίδιο παράπονο είχε κι η δικιά μου μάνα. Όλα μου τα παιχνίδια ήταν λούτρινα, σπιτάκια, επιτραπέζια. Είχα αλλεργία στις κούκλες. Τώρα απλώς προσπαθώ να ακούω στ’αλήθεια αυτό που ζητάει το κάθε παιδί και να του το παίρνω χωρίς γκρίνια. Σιδερώστρα ήθελε το τρίχρονο αγόρι αβαφτιστήρι μου, σιδερώστρα του πήρα (ροζ, γιατί δεν βγαίνει σε άλλα χρώματα). Κανά χρόνο νωρίτερα του πήρα μια μαύρη κούκλα για να εξοικειώνεται και με ανθρώπινες μορφές όταν περίμενε αδερφάκι. Τον ξένισε λίγο αλλά μια χαρά έπαιξε. Ευτυχώς δεν είναι όλοι οι νονοί τόσο παραδοσιακοί όσο το παράδειγμα του σχολίου.
Αφού δεν την αποκλήρωσε από βαφτισημιά που τόλμησε να ζητήσει αυτοκινητάκι, κορίτσι πράμα, πάλι καλά να λες…
Δεν ξηγιέται σωστά η δικιά σου: γιατί δεν της πήρε μια ΚΟΚΚΙΝΗ Φεράρι; Σίγουρα θα στράβωσε άγρια η πιτσιρίκα με το μοβ όχημα. Για ροζ, ευτυχώς που η άλλη δε βρήκε: θα το έτρωγε στο κεφάλι!
Το πρόβλημα δεν είναι πάντως με τη συνάδελφο. Το πρόβλημα είναι με την βιομηχανία παιχνιδιών η οποία αναπαράγει απίστευτα στερεότυπα και προβάλει τα παιχνίδια με ιδιαίτερα σεξιστικό τρόπο. Το διαπίστωσα για άλλη μια φορά φέτος τα Χριστούγεννα ψάχνοντας δώρο για την 3χρονη κόρη μου….
Το πρόβλημα είνα και με την βιομηχανία, και με τη συνάδελφο
Σε όποιον λέω ότι δε θέλω να επιβαλω στο παιδί μου να παίζει μόνο με αυτοκινητάκια και “αγοριστικα” παιχνίδια με κοιτάνε λες και είμαι εξωγήινη! Και μου λένε ότι μόνο τέτοια θα του παίρνουν.. Λες και είναι δικό τους το παιδί… ΕΛΕΟΣ!!!!
Εδώ στο λινκ μια τρομερή διαφήμιση ακριβώς για αυτό το θέμα των παιχνιδιών:
https://m.youtube.com/watch?v=Tstc6NmNAus
Οι γονείς μου πολύ γρήγορα αποδέχτηκαν ότι μου άρεσαν τα αυτοκινητάκια του αδερφού μου (λίγο το ότι τον ζήλευα, λίγο του ότι ήταν μεγαλύτερος και το πρότυπό μου, λίγο του ότι έπαιζα μόνο με τους φίλους του λίγο το ότι πως να το κάνουμε είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα τα αυτοκίνητα :)) μας έφερναν είτε επιτραπέζια (αγαπημένα) είτε αυτοκινητάκια!!! Η συλλογή των barbie μετά βίας έφτασε τις 3 κυρίως δώρα συγγενών που δεν ακουγαν τους γονείς οτι στην κόρη αρέσουν τα αυτοκινητάκια!! Αξέχαστα παιδικά παιχνίδια 🙂