Αγαπητή «Α, μπα»: Πειράζει που δεν μπορώ να ασχολούμαι με το παιδί μου όλη την ώρα;

Τι να κάνω που δεν έχω πολλή όρεξη να ασχοληθώ με το παιδί μου; Τι εννοω. Έχω ένα αγοράκι γλυκύτατο, υπέροχο, 15 μηνών. Κάνω ο,τι μπορώ για να είναι και να περνάει καλά αλλά υπαρχουν φορές μέσα στη μέρα που βαριέμαι- δεν έχω κουράγιο/όρεξη/διάθεση να κάνω πραγματα μαζί του και απλά τον αφήνω να παίζει μόνο του με τα παιχνιδάκια του ή να περιφέρεται και να ανακαλύπτει το σπίτι ή άλλους χώρους που επισκεπτόμαστε (πχ πάρκο, παιδική) με επίβλεψη αλλά χωρίς να συμμετέχω όσο ενεργά θα ήθελα στη διαδικασία (εννοω να του μιλάω ή να αλληλεπιδρώ όσο θα ήθελα ή όσο θεωρώ ότι θα έπρεπε). Γενικά νομίζω ότι θα του άξιζε μια μαμά με περισσότερη διάθεση. Σε αυτές τις φασεις μπορεί επίσης να ασχοληθεί μαζί του ο μπαμπάς του ή η γιαγιά του ή η θεία του πχ αλλά τυχαίνει και να είμαι μόνη μου και να το παθαίνω. Η αλήθεια είναι ότι έχω ενοχες γι αυτο και αισθάνομαι ότι του στερώ πολύτιμες στιγμές μάθησης και υποστήριξης ίσως συναισθηματικής. Εν τω μεταξύ είμαι δασκάλα και ξέρω τι επίπτωση μπορεί να έχει σε ένα παιδί η αδιάφορη συμπεριφορά των γονιών του και φοβάμαι μην είμαι τελικά σε αυτή την κατηγορία. Σαν άνθρωπος γενικά έχω μέσα στην ημέρα ώρες μεγάλης ενεργητικότητας και ώρες ραθυμιας αλλά περίμενα ότι με το μωρό θα κινητοποιουμουν περισσότερο κάτι που έχει μεν συμβει αλλά όχι στον βαθμό που θεωρώ απαραίτητο. Άραγε του δημιουργώ ελλείψεις και τραύματα; Επιπλέον, τώρα είμαι ξανά έγκυος και σκεφτομαι ότι με το δεύτερο παιδί ο χρονος και οι δυνάμεις μου θα μοιραστούν. Θα είμαι άραγε επαρκής; Θέτω ίσως πολλά ερωτήματα όμως όλα έχουν ενα κοινό κέντρο νομίζω. Ισως η απάντηση να έχει να κάνει με τις προσδοκιες που έχω από τον εαυτό μου και μου έχουν δημιουργηθεί από την κοινωνία και την πατριαρχία γιατί ο αντρας μου που ασχολείται πολύ λιγότερο με το μωρό δεν είχε ποτέ τέτοιους προβληματισμούς, ίσως όμως έχει να κάνει με τον άνθρωπο επίσης. Θέλω να πω ότι και μόνο που τα έγραψα βοηθήθηκα στο να τα ξεκαθαρίσω έστω στο κεφάλι μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων και εσένα Α, μπα και τους σχολιαστές για την πολύτιμη οπτική σας καθώς και γενικότερα για όλη τη βοήθεια και τα insights που μου έχετε δώσει εν αγνοία σας κατα καιρούς. Το αγαπώ το site και όλους εσας! Καλή συνέχεια, είτε δημοσιευθεί είτε όχι!

–Νέα Μαμά

Η συνεχής ενασχόληση με ένταση και συμμετοχή από τους γονείς, αυτό το συνεχές μπίρι μπίρι από δίπλα, δημιουργεί παιδιά που έχουν ανάγκη αυτό το συναίσθημα της συνεχούς εναλλαγής και καταλήγουν σε παιδιά και έφηβους που η κάθε δεύτερη λέξη τους είναι «βαριέμαι».

Δε μπορώ να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να κάνει το παιδί πράγματα δικά του και να ανακαλύπτει το χώρο μόνο του. Ως δασκάλα είμαι σίγουρη ότι ξέρεις, αλλά υποφέρεις τόσο πολύ από τις μαμαδοτύψεις, μια ειδική κατηγορία κόλασης επί γης, ειδικά για γυναίκες, που δεν μπορείς να διακρίνεις το σωστό από το λάθος. Οι προσδοκίες που έχεις δεν είναι να είσαι επαρκής, αλλά να είσαι ΤΕΛΕΙΑ. Και να μεγαλώσεις ένα ΤΕΛΕΙΟ παιδί σε ένα ΤΕΛΕΙΟ περιβάλλον με τις ΤΕΛΕΙΕΣ συνθήκες. Οι αδιάφοροι γονείς δεν έχουν ιδέα ότι είναι αδιάφοροι, αν το υπονοήσεις θα πέσουν να σε φάνε. Για ρώτα τον άντρα σου αν πιστεύει ότι στερεί από το παιδί σημαντικές στιγμές μάθησης, να γελάσουν και τα πεζοδρόμια.

Αν καταφέρεις να σταματήσεις να παρακολουθείς τον εαυτό σου ως κριτική επιτροπή Μοντεσόρι και αφεθείς στο να είσαι απλώς ένας άνθρωπος μαζί με ένα παιδί, θα δεις πόσο διαφορετικό βάρος θα πάρουν οι ώρες που περνάτε μαζί. Δεν είναι ΚΑΘΕ στιγμή ευκαιρία για μάθηση, και τις σημαντικές στιγμές δεν θα τις καταλάβεις καν. Οι παύσεις και τα διαλείμματα είναι όσο χρήσιμο είναι και κάθε παζλ και κάθε τραγούδι. Δεν είσαι ο διασκεδαστής του παιδιού, είσαι η μητέρα του. Έχετε πολλά χρόνια μπροστά σας. Δεν θα είναι όλες οι μέρες το ίδιο σημαντικές, αλλά αν είναι όλες οι μέρες ήρεμες, με πρόγραμμα και αίσθηση ασφάλειας, έχεις δώσει ήδη περισσότερα από όσα έχουν τα περισσότερα παιδιά.

Όταν το παιδί πάει σε έναν καλό παιδικό και έχεις εξασφαλίσει επαγγελματικού επιπέδου διδασκαλία κατάλληλη για την ηλικία του, θα είσαι πιο ήρεμη όταν είσαστε μαζί σπίτι γιατί τότε σίγουρα δεν θα είναι απαραίτητο να είναι τα πάντα αφορμή για μάθηση. Επειδή νιώθεις όπως νιώθεις, πιστεύω ότι έχει έρθει αυτή η στιγμή.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News