Αγαπητή Α, μπα… Ας πούμε ότι πλέον έχω αποκτήσει κάποια εμπειρία στις σχέσεις και ας πούμε επίσης ότι έχω βελτιωθεί πολύ σε αυτές, ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζω τον εαυτό μου. Το χρωστάω σε σένα αυτό, εκεί που παλιά μου δίνανε σκατά και έλεγα ευχαριστώ, τώρα πια μου έμαθες να με ακούω και έτσι να μην λογοκρίνομαι, να μην “είμαι υπερβολική και να μην ψάχνω δικαιολογία για την κάθε μαλακία που μου κάνουν ή που μου λένε. Με έμαθες να φεύγω. Όμως υπάρχει κάτι που πλέον δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Αισθάνομαι πως αν βρεθεί ένας νορμάλ άνθρωπος που να μου αρέσει, δεν θα θέλει εμένα. Πλέον έχω μάθει Α μπα μου τις βλακείες να τις πιάνω με το καλημέρα και να στρίβω. Και στο παρελθόν τις έβλεπα, καθόμουν να τις πειραματιστώ όμως. Και δεν υπήρξε μισή φορά που να έπεσα έξω. Τώρα πια βαρέθηκα και δεν κάθομαι να χάσω χρόνο με αυτό τον τρόπο. Οσους ανθρώπους γνωρίζω οι οποίοι είναι νορμάλ, δεν ενδιαφέρονται για την πάρτη μου. Έχω γνωρίσει τώρα έναν τύπο ο οποίος είναι πολύ εντάξει. Δεν έχουμε κάνει τίποτα και δεν μας κόβω να κανουμε, ή αν κάνουμε θα κρατήσει λίγο και θα φάω πακέτο αργότερα. Κι αυτό γιατί δεν έχω μάθει ακόμα να παρουσιάζω σωστά τον εαυτό μου. Κάποτε όταν ξεκινούσα μια σχέση, αν ένιωθα ότι έχω να κάνω με έναν καλό και κατανοητικό άνθρωπο αράδειαζα τα θέματα μου όλα, που είναι πολλά, με το καλημέρα, όχι με σκοπό να τον φορτώσω, όπως δικαίως εκείνος αντιλαμβανόταν, αλλά για να σιγουρευτώ ότι έχω όντως μια κατανόηση. Κι ο άλλος έκανε φτερά. Αργότερα δοκίμασα να μην λεω τίποτα. Αναγκαστικά βγαίνανε πράγματα στη φόρα με το λάθος τρόπο, όπου φύγει φύγει ο άλλος. Δεν ξέρω πως να βοηθήσω έναν άνθρωπο να με γνωρίσει. Δεν ξέρω πως να με παρουσιάσω σωστά.
–Δεν ξέρω τίποτα
Τότε, να πας σε ψυχολόγο.
Τα θέματα που λες ότι είναι πολλά, και δεν αναφέρεις καν, είναι μεγάλο βαρίδιο. Αυτά είναι όμως που πρέπει να επεξεργαστείς, ώστε να ξέρεις ποια χρειάζεται να ξέρει ο άλλος και ποια όχι. Έτσι όπως το γράφεις, είναι σα να ψάχνεις κάποιον να σε καθησυχάσει, να σου πει ότι σε θέλει παρόλο το παρελθόν σου. Δεν είναι ο σωστός τρόπος για να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου. Όλοι έχουν θέματα, και κανένας δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Όταν δεχτείς εσύ την ζωή σου όπως είναι, με τα παράσημα και τα σημάδια και τα τραύματα, τότε θα είσαι σε θέση να δεις κάποιον όχι ως κριτή, όπως κάνεις τώρα, αλλά κριτικά: είναι αυτός αρκετά καλός για να τον βάλω στη ζωή μου; Για την ώρα, αυτό που κάνεις είναι «είμαι αρκετά καλή για να με βάλεις στη ζωή σου;» Η απάντηση εξαρχής θα είναι πάντα όχι, γιατί κανείς δεν θέλει να αναλάβει το ρίσκο να δυσκολευτεί να φύγει, αν τελικά αλλάξει γνώμη.
Είσαι ένας άνθρωπος με προβλήματα και περιορισμούς, όπως όλοι οι άνθρωποι. Δεν είσαι τα προβλήματα όμως.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η πεποίθηση ότι η εξέλιξη (ή μη εξέλιξη) μιας γνωριμίας σε κάτι παραπάνω εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από σένα είναι ελαφρώς επικίνδυνη. Αυτό το «δεν θα γίνει κάτι κι αυτό γιατί δεν έχω μάθει ακόμα να παρουσιάζω σωστά τον εαυτό μου» ακούγεται σε μένα φοβερά αλαζονικό. Έχεις εκμηδενίσει τον άλλον ακόμα δεν γνωριστήκατε. Γενικότερα πάρε τον εαυτό σου λίγο πιο ανάλαφρα θα έλεγα.
Συνέχισε την δουλειά που κάνεις με τον εαυτό σου με την βοήθεια ενός ειδικού. Το πρόβλημα δεν είναι το αν ένας “νορμάλ” άνθρωπος θα θέλει να μείνει μαζί σου, αλλά η σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Κουράγιο! Αξίζει τον κόπο!
Φαντάσου αν αγαπούσες τον εαυτό σου με τον ίδιο τρόπο που έχεις μάθει να αγαπάς άλλους ανθρώπους ° χωρίς να σε πειράζουν τα ψεγάδια στο σώμα τους ή στο μυαλό τους, μεγενθύνοντας τις αρετές τους, στηρίζοντας τούς, φροντίζοντας τους κ.ο.κ.
Αυτό θα ήταν ένα καινούργιο επίπεδο αυτοεκτίμησης και ένας άλλος τρόπος να γίνεις άτρωτη!
Αχ αγαπητή φίλη, ταυτίστηκα σε πολύ μεγάλο βαθμό με την ερώτησή σου ακόμα και με την υπογραφή που χρησιμοποίησες. Σε νιώθω εντελώς να το ξέρεις, κι εγώ είχα/έχω μια παρόμοια συμπεριφορά και όπως λέει η Λένα κατά βάθος έβγαζα ακριβώς αυτό : μόλις “με καταλάβει” θα την κάνει τρέχοντας γιατί γενικά “έχω πρόβλημα” . Και σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία κάτι τέτοιο συνέβαινε συνήθως…. Κατάλαβα κάποια στιγμή, ότι όλο αυτό έχει δύο όψεις. Η μία είναι η ανάγκη να μας αποδεχτεί κάποιος άλλος όπως λένε και στα σχόλια γιατί έτσι θα “νομιμοποιηθεί” η ύπαρξή μας…αν κάποιος άλλος μας δεχτεί με όλα τα… Διαβάστε περισσότερα »
Για αρχή, δώσε τον ορισμό του νορμάλ ανθρώπου. Σκέψου το για λίγο πριν συνεχίσεις να διαβάζεις το σχόλιο. Τον έδωσες; Τώρα, αν ρωτήσεις 10 διαφορετικούς ανθρώπους για αυτόν τον ορισμό, το πιο πιθανό είναι να πάρεις δέκα διαφορετικές απαντήσεις. Δεν υπάρχουν νορμάλ και μη νορμάλ (εκτός απο πολύ ακραίες περιπτώσεις που χρήζουν επαγγελματικής βοήθειας), υπάρχουν άνθρωποι που ταιριάζεις και άνθρωποι που δεν ταιριάζεις. Δεν σε επιλέγουν αυτοί σαν να είσαι εμπόρευμα στο ράφι που χρειάζεται μάρκετινγκ, συμμετέχεις κι εσύ ενεργά στην όλη διαδικασία, όντας απλά ο εαυτός σου και αξιολογώντας αν η σχέση που έχεις με τον κάθε άνθρωπο σε… Διαβάστε περισσότερα »
«Οσους ανθρώπους γνωρίζω οι οποίοι είναι νορμάλ, δεν ενδιαφέρονται για την πάρτη μου.»
Και γιατί να ενδιαφερθούν όταν δείχνεις ότι δεν έχεις τη διάθεση να «πειραματιστείς» αλλά στρίβεις με το παραμικρό που νομίζεις ότι σε στραβώνει; Πολύ εγωκεντρική είσαι και μην περιμένεις πολλά από τους τρίτους όταν το εκπέμπεις. Οι σχέσεις θέλουν άλλο τύπο προσέγγισης. Δεν είναι θέμα να «παρουσιάζεις σωστά τον εαυτό σου», προέχει να αγαπήσεις. Grow-up (έστω και με τη βοήθεια ειδικού -σε κάτι τέτοια χρειάζονται αυτοί)! Αλοιώς περιορίσου στο sex και μη ζητάς σχέση. Δεν είναι κακό…
Αχ πόσο ταυτίστηκα με κάποια σημεία αγαπητή φίλη. Πρόσφατα συνειδητοποίησα πόσο δεν μου αρέσει ο τρόπος που παρουσιάζω τον εαυτό μου, ειδικά στις σχέσεις, αλλά για διαφορετικούς λόγους από τους δικούς σου. Πήγαινε σε έναν/μία ψυχολόγο και θα δεις πως όλο αυτό θα αλλάξει! Είναι υπέροχο ταξίδι!