Η νονά του παιδιού μου μένει στο διπλανό ακριβώς σπίτι από εμάς. Ημασταν χρόνια φίλες γιαυτό και κουμπαριάσαμε. Εχουμε κάνει άπειρες κουβέντες και έχουμε μοιραστεί πολύ προσωπικά πράγματα. Γενικά ειμασταν πολύ δεμένες. Τα χρόνια πέρασαν όμως, εγώ παντρεύτηκα και έκανα παιδιά ενώ εκείνη όχι. Ζει μόνη της, χωρίς κάποια σχέση. Αυτό μας έκανε να απομακρυνθουμε κάπως, αφού παρόλο που συνεχίζουμε να τα πηγαίνουμε καλά, οι ζωές μας είναι διαφορετικές. Εγώ δουλεύω και έχω δύο παιδιά, ευτυχώς έχω και βοήθεια από πεθερικά, αλλα και πάλι είμαι αρκετά πιεσμενη. Εκεινη, έχει τη δουλειά της αλλά είναι γενικά αρκετά πιο χαλαρή. Κρατάει όμως μια απόσταση από τα παιδιά μου, δεν θέλει πολλά πολλά. Μπορεί να παίξουν για λίγο, αλλά αν αρχίσει η γκρίνια δυσανασχετεί έντονα και βρίσκει δικαιολογίες για να φύγει. Επίσης δεν έχει προσφερθεί ποτέ να με βοηθήσει, πχ να τα κρατήσει να πάω στο γιατρό. (δεν λέω ότι οφείλει να το κάνει, απλώς περιγράφω τη σχέση). Οπότε και εγώ δεν την καλώ συχνά πλέον, ούτε στο σπίτι ούτε έξω σε οικογενειακές μας εξόδους, αφού καταλαβαίνω ότι δεν τα μπορεί τα παιδια (οχι μόνο τα δικά μου). Και φυσικά ούτε και εκείνη με καλεί στα μπαρ και στις εξόδους της, αφού ξέρει ότι δεν μπορώ να ακολουθήσω. Η αλήθεια είναι ότι ενώ ξέρω ότι δεν οφείλει να αγαπάει τα παιδιά μου, με πικραινει που δεν έχει γίνει αυτό. Αρχικά, είχαμε ξεκινήσει με ενθουσιασμό ότι θα έχω και έναν δικό μου άνθρωπο στο διπλανό σπίτι, που και σε αυτή την εξέλιξη της ζωής μου θα μπορούσα να μοιραστώ πραγματα. Αυτό δεν συνέβη και ήταν μια απογοήτευση για εμένα, παρότι ξέρω ότι προφανώς και δεν έχει καμία υποχρέωση προς τα παιδιά μου. Αυτό που με εξέπληξε όμως είναι ότι σε μια πρόσφατη συζήτηση, μου είπε ευτυχώς έχω και εσας δίπλα και νιώθω σα να έχω την οικογένεια μου. Έπεσα από τα σύννεφα. Πως είναι δυνατόν να το λέει αυτό, όταν έχει κρατήσει τόσο τυπική σχέση με την οικογένεια μου; Εκείνη τη στιγμή δεν είπα κάτι. Τι να έλεγα κιόλας δηλαδή; Αλλά αλήθεια, πιστεύεις θα έπρεπε να απαντήσω έστω και έτεροχρονισμενα;
– Θελμα
Δεν βλέπω κάτι ασυμβίβαστο σε αυτό που είπε, να πω την αλήθεια. Η ίδια έτσι το βιώνει. Εσύ όχι. Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που μια σχέση βιώνεται διαφορετικά από τους ανθρώπους που την σχηματίζουν. Φαντάζομαι ότι αν της τύχει κάτι σοβαρό, θα της συμπαρασταθείτε, έτσι δεν είναι; Αυτό εννοεί. Εσύ έχεις διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει «οικογένεια», και γι’αυτό έφτιαξες αυτή που έφτιαξες. Έχετε πολύ διαφορετική στάση απέναντι στο θέμα.
Νομίζω ότι έχεις πάρει πολύ προσωπικά το ότι δεν θέλει να έχει πάρε δώσε με τα παιδιά σου. Ενώ καταλαβαίνω πλήρως την απογοήτευση, επαναλαμβάνεις τόσες φορές ότι δεν είναι υποχρεωμένη να τα βάλει στη ζωή της, που αρχίζω να πιστεύω ότι δεν το πιστεύεις στην πραγματικότητα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ενδιαφερθείς στα σοβαρά για παιδιά άλλων. Πολύ λίγοι άνθρωποι είναι έτσι, οι πιο πολλοί παριστάνουμε ότι ενδιαφερόμαστε, από κοινωνική ευγένεια, όταν απαιτείται, αλλά δεν είναι ότι μας αρέσει να ακούμε τις ασυναρτησίες, τη γκρίνια, τις φωνές, τις απαιτήσεις τους. Τα παιδιά είναι συγκεντρωτικά. Μπορεί να είναι και πολύ χαριτωμένα και αξιαγάπητα, μέσα στο ίδιο πεντάλεπτο. Αλλά όποτε εμφανίζονται όλες οι ενήλικες δραστηριότητες πάνε στον βρόντο. Αυτό, ή μπορείς να το κάνεις, ή δεν μπορείς. Ή θέλεις, ή δεν θέλεις. Η φίλη σου σας κάνει τη χάρη να μην υποκρίνεται. Δεν αντέχει τα παιδιά, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί, και δεν ξέρω αν δικαιολογείται να νιώθεις ότι ειδικά με τα δικά σου παιδιά θα έπρεπε να νιώσει κάτι διαφορετικό. Απομακρυνθήκατε λόγω συνθηκών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ψυχική απομάκρυνση είναι φυσικό επακόλουθο. Αν ήθελες, θα μπορούσες να την δεις χωρίς τα παιδιά σου, για μια ώρα, αφού δίπλα μένετε. Δεν χρειάζεται να ακολουθείς στα μπαρ. Έχεις κάνει κι εσύ την επιλογή σου, όμως. Και δεν σε κατηγορώ γι’αυτή. Αλλά δεν είναι μονόπλευρη η απομάκρυνση, αν την θεωρούμε όντως απομάκρυνση. Θεωρείς ότι θα έπρεπε να προσαρμοστεί αυτή στο δικό σου ρυθμό, γιατί αυτή «είναι χαλαρή», κατά τη γνώμη σου. Αυτό, είναι πολύ προσβλητικό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτό το χαλαρή με ξένισε και μένα και το έχω παρατηρήσει από πολλούς γονείς να θεωρούν ότι όσοι δεν έχουν παιδιά αράζουν όλη μέρα και δεν έχουν τίποτα το σημαντικό να κάνουν. Κι εσύ βρε γράφουσα, σε βοηθούν τα πεθερικά, ήθελες και έξτρα βοήθεια από τη νονά; Πόσοι να ξεβολευτούν για τα δικά σου παιδιά, κάπου ακούγεται πολύ εγωιστικό. Αν ήθελε να νταντεύει μωρά έκανε και δικά της.
…Αν, δε, είσαι και “χαλαρή” και δουλεύεις απ’το σπίτι, την έβαψες τιρκουάζ. Ο χρόνος σου δεν είναι ΠΟΤΕ δικός σου, γιατί δεν έχεις ούτε σπίτι, ούτε παιδιά, ούτε 9-5, είσαι πολύ εύκολα το go-to των πάντων.
Υπνερωτομαχία, ταυτίστηκα απόλυτα!
Γενικώς οι “χαλαρές” δεν είναι υποχρεωμένες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις παντρεμένες κ πιεσμενες. Γιατί νομίζετε οτι σας χρωστάμε χάρη;; νομίζετε οτι υπηρετείτε κάποιο ανώτερο καθήκον; ας μην κάνατε οικογένεια.. αλλά πού να ξεφύγεις από την νόρμα, μπορείς;; γι αυτό σε ενοχλεί η φίλη σου. Που είδες οτι δεν ακολούθησε τη νόρμα κ μάλλον περνάει καλύτερα από σένα
Ως παντρεμένη και πιεσμένη προσυπογράφω! Δική μου απόφαση, δική μου υπευθυνότητα και εγώ θα τραβήξω το κουπί. Όταν διάλεξα αυτήν τη ζωή, ήξερα σε τί λούκι έμπαινα και δε ζητάω από κανέναν να βοηθήσει, πόσο μάλλον να το θεωρήσω δεδομένο. Αν θέλει κάποιος να είναι κοντά, οκ ευχαρίστως. Αν όμως θέλει να ζει ελεύθερη ζωή, ανιδιοτελώς θα χαρώ πολύ για εκείνον/η!
Έτσι ακριβώς!
Το χαλαρή σημαίνει ταυτοχρόνως εσύ δεν έχεις παιδιά και δεν ξέρεις. Εμένα δεν με ενοχλεί γιατί θεωρώ πως όντως η 24ωρη ευθύνη των παιδιών δε συγκρίνεται με ότι κι αν κάνω εγώ. Όμως θα ήθελα να μη θεωρείται αυτονόητο ότι ο χρόνος μου είναι λάστιχο και μπορώ να τον χρησιμοποιήσω όπως θέλεις εσύ κι επίσης προτιμώ τις ενήλικες παρέες. (Εκτός από τις ανιψιές μου. Αυτές τις προτιμούσα πάντα.)
Μπελ Ρεβ μάλλον σου πατήσανε τον κάλο γιατί δεν καταλαβαίνω την τόση επιθετικότητα; Επίσης δεν νομίζω ότι φάνηκε ότι υπάρχει θέμα για το ποιος περνάει καλύτερα. Μεταξύ μας; Κρίμα είναι
Τον δικό μου κάλο; τα 2/3 των σχολίων εδω έχουν την ίδια προσέγγιση. Δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις (όχι οτι καίγομαι κιόλας)
Δεν νομίζω ότι κανείς πήρε το μέρος της Θέλμα, οπότε πάμε για το 100%. Η προσέγγιση των υπολοίπων που διάβασα δεν σχολίαζαν με την ίδια αιχμηρότητα τις επιλογές ζωής της, αλλά τη στάση απέναντι στη φίλη της. Αφού δεν καίγεσαι, όλα καλά λοιπόν
Εγώ πάντως είμαι η ανύπαντρη, χωρίς παιδιά, χωρίς σχέση “χαλαρή” που γυρνάω στις 21:00 κάθε μέρα σπίτι μου από την δουλειά. Και αν καμιά μέρα έχω 1 ώρα ελεύθερη προτιμάω να την περάσω όντας πραγματικά χαλαρή με μια φίλη παρά κυνηγάω το 3χρονο να μην βγάλει το μάτι του αδερφού του. Μην πω πως πρόσφατα το έζησα και με 12χρονο και 9χρονο που έπαιζαν μπουνιές για το τάμπλετ. Αν είχε μεγάλη ανάγκη η Θέλμα να της το ζητούσε της κολλητής να βοηθήσει, αλλά όταν υπάρχουν τουλάχιστον 4 άτομα (Θέλμα + πατέρας των παιδιών + πεθερικά) τότε γιατί να χάσει η… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ νομίζω είναι πιο πολύ πίκρα γιατί κάπως αλλιώς φανταζόταν αυτή τη σχεση, πιο κοντινή. Κι εγώ πριν κάνω παιδί, κάπως έτσι ήμουν. Όχι ότι τώρα με το παιδί περιμένω κάτι άλλο από όσες φίλες δεν έχουν.
Τι απαντησαρα ειναι αυτή σήμερα. Είμαι στο γραφείο και έχω ενθουσιαστεί, στριφογυριζω διακριτικά αλλά ενθουσιασμενα στην καρέκλα, πίνω το τσάι μου ενθουσιασμενα, μέχρι που εγνεψα στον πιο αχώνευτο συνάδελφο που συνήθως αποφεύγω, όχι ενθουσιασμενα αλλα εστω.
Έβαλε σε λόγια αυτό ακριβώς που πολλοί από μας αισθανόμαστε και σκεπτόμαστε για τα παιδιά αγαπημένων μας προσώπων, που δε λέμε. Και το κλείσιμο? Καρδούλες και αστεράκια στα μάτια μου. Απάντηση για το δεύτερο βιβλίο, οπωσδήποτε!
Πολύ γέλασα με το “μέχρι που εγνεψα στον πιο αχώνευτο συνάδελφο που συνήθως αποφεύγω, όχι ενθουσιασμενα αλλα εστω.”
Χα!
” Θεωρείς ότι θα έπρεπε να προσαρμοστεί αυτή στο δικό σου ρυθμό, γιατί αυτή «είναι χαλαρή», κατά τη γνώμη σου. Αυτό, είναι πολύ προσβλητικό.”
ΑΥΤΟ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Το περιγράφεις σαν ο μοναδικός τρόπος για να βρεθείτε είναι να έρθει σπίτι σου. Και όλα γυρίζουν γύρω σου. Δεν αγαπάει τα παιδιά σου. Δε σε βοηθάει να πας στον γιατρό. Δε σε καλεί στα μπαρ. Συγνώμη κιόλας αλλά εσένα σε νοιάζει τι κάνει; Πως περνάει; Αν είναι καλά; Αν χρειάζεται κάτι; Είναι φίλοι μας οι άλλοι όταν μας ενδιαφέρει το τι συμβαίνει στη ζωή τους γενικώς. Όχι μόνο όταν επηρεάζει κι εμάς κάπως.
ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ παντού, πραγματικά.
Εδώ εμείς καταλάβαμε ότι την έκανε νονά του παιδιού της προσβλέποντας σε μελλοντική βοήθεια επειδή μένουν κοντά, να μην το έχει καταλάβει εκείνη;
Η παγίδα συνήθως είναι ότι “θεωρείς” πώς η άλλη είναι καλά, είναι ενήλικας, παιδιά δεν έχει, αν χρειαστεί κάτι θα μου πει, αλλά και γω ελπίζω να μπορέσω να βοηθήσω, ελπίζω να βρω το χρόνο. Δεν λέω ότι είναι και σωστό.
μα πραγματικά κάτι παθαίνουν μερικές που παντρεύονται, νομίζουν ότι είναι σε ανώτερο level και κάπως πρέπει να θυσιάζουμε εμείς οι ελεύθεροι τον χρόνο μας για να τις συναντήσουμε. Το έχω πάθει και με φίλη μου αυτό που τις 5 τελευταίες φορές που συναντιόμασταν τα λέγαμε σε παιδότοπο. Βασικά δεν τα λέγαμε ..απλά ανεχόμασταν η μία τη παρουσία της άλλης στον ίδιο χώρο έτσι για να βγάλουμε την υποχρέωση….
Αυτό το “στα μπαρ” της γράφουσας ακούγεται λίγο judgemental.
Ακούγεται γιατί είναι.
Όχι λίγο, πολύ judgemental
Αφού δεν είπε “στα νάιτ κλαμπς” πάλι καλά.
Στο νάιτ κλαμπ ”Τροπικάνα”
@Louise B. έεετσι. Κάθε βράδι γλεντικοπάνε με τη Τζίνα, τη Τζέφη, τη Τζέσι και τη Τζούλια.
Όλες τις ανύπαντρες άτεκνες και χαλαρές. Ουουουουοου.
Άντε πάλι αυτοί οι δόλιοι νονοί!!! Αν ήξεραν τι περιμένουν υποσυνείδητα από αυτούς οι γονείς, δε θα τα βάφτιζαν ποτέ!!! Ρε Παιδιά, τα παιδιά σας είναι δικά σας και δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να τα θεωρεί αξιολατρευτα και να μετράει τα δευτερόλεπτα για να κανει baby sitting!! Οι νονοί είναι φίλοι μας που τους θεωρούμε γαματους και Θέλουμε καπως να τους κανουμε συγγενείς! Δεν ειναι ουτε οι δευτεροι γονείς του παιδιού, ούτε ο ισόβιος σπονσορας (αλλο δράμα κι αυτό) ούτε τζάμπα baby sitters!! Δηλαδή eleoc kapu!!!
Τα παιδιά είναι συχνά συγκεντρωτικά και αυτοαναφορικά με αποτέλεσμα να απαιτούν με παράλογους όρους και να μην γίνονται συμπαθή. Κάποιες φορές είναι και οι ενήλικοι έτσι (wink wink)
Αυτό!
Εκτός από προσβλητικό, δείχνει μεγάλη αδιαφορία για τον άλλον, που μάλιστα θεωρείς (οκ, θεωρούσες) κοντινό σου άνθρωπο. Ξέρεις, υπάρχουμε κι εμείς που δεν κάναμε παιδιά για να έχουμε την ησυχία μας, τον ελεύθερό χρόνο μας, ευελιξία, ό,τι προκρίνει ο καθένας ως σημαντικότερο. Το γεγονός ότι από έξω ίσως φαίνομαι πιο χαλαρή (ως άτεκνη) δεν σημαίνει αυτομάτως ότι παρέχω δωρεάν υπηρεσίες κράτησης παιδιών – εκτός αν συντρέχει σοβαρός λόγος, δεν είμαι αναίσθητη. Καλό θα ήταν να το σκεφτείς αυτό, έστω και λίγο. Δεν σου χρωστάει κανένας να σε ανακουφίζει από τις επιλογές σου. Επίσης, δεν σημαίνει ότι δεν αγαπά τα παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτο το entitlement που εχουν ορισμενοι φταιει τελικα. Ετσι εξηγουνται πολλες παραλογες απαιτησεις . Και σιγουρα συνδεεται αυτο το χαρακτηριστικο με αντικεικοινωνικο χαρακτηρα, ελλειψη ενσυναισθησης και σεβασμου απεναντι στον αλλον.
Είναι η παγιωμένη αντίληψη χρόνων, ότι εφόσον κάποια αποκτήσει παιδιά, αποκτάει μια αξία, μια σημαντικότητα που μια άτεκνη γυναίκα δεν αξίζει. Όλοι στην υπηρεσία της μητέρας. Φυσικά και η μητρότητα ενέχει υποχρεώσεις και καθήκοντα, και είναι σωστό και όμορφο όταν υπάρχει βοήθεια αλλά το να κρίνεις, γιατί αυτό κάνεις, την νονά του παιδιού σου γιατί δεν βοηθάει αλλά το συγκαλύπτεις με την αισθηματική πλευρά ότι δεν τα αγαπάει, πέρα του ότι κάνεις ένα λογικό άλμα, (δεν προκύπτει ότι δεν αγαπάμε κάποιον επειδή δεν θέλουμε να τον ξεσκατίζουμε και να ακούμε τις τσιρίδες μέσα στο αυτί μας) είναι και πολύ προσβλητικό… Διαβάστε περισσότερα »