Α, μπα μου, το παιδί μου δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο, λόγω του ότι οι συμμαθήτες του κάνουν πολύ φασαρία σε βαθμό να έρχεται κάθε μέρα σπίτι με πονοκέφαλο. Αυτό είχε συμβεί και την προηγούμενη χρονιά, μιλήσαμε στη διευθύντρια, τίποτα. Έχει όλη μέρα νεύρα και πονάει το κεφάλι του, μέχρι που χθες έρχεται και μου λέει: “Ηχογράφησα την τάξη μου για να δεις που με στέλνεις, θα το δίξω και στην διευθύντρια”. Είμαι πολύ σοκαρισμένη α, μπα μου, δεν περίμενα να κάνουν τόση φασαρία! Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και πώς να αντιμετωπίσω το θέμα. Να το αφήσω έτσι κι αν όχι τι να κάνω; Κάνουν την ίδια φασαρία σε όλους τους δασκάλους, η κόρη μου λέει πως ούτε σηκωτή δεν θέλει να πάει ξανά σχολείο, είναι πολύ αρνητική, νομίζω πως αυτό της δημιούργησε ένα ψυχολογικό θέμα. Δεν έχω ιδέα τι να κάνω. Λίγη βοήθεια; Εκτιμώ άπειρα την άποψη σου!
– – Απελπισμένη μητέρα
Η βοήθεια πρέπει να έρθει από ειδικό, αν υπάρχει ψυχολογικό θέμα. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, και λυπάμαι που δεν είναι και πρέπει να το λέμε ξανά και ξανά, αλλά χαίρομαι που έρχεται εδώ αυτή η ερώτηση οπότε μπορούμε να το πούμε για άλλη μια φορά. Δεν έχει σημασία αν φταίει άλλος για ένα ψυχολογικό πρόβλημα που έχουμε, πάλι μόνο ο ψυχολόγος είναι η λύση.
Θα περίμενα περισσότερα από το «μιλήσαμε στη διευθύντρια». Τι της είπατε, τι σας είπε; Τι θα πει «τίποτα;»
Όπως και να έχει, χρειάζεται ψυχολόγος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πάντως επειδή έχω κι εγώ δύσκολη τάξη φέτος (όχι παιδιά με διαγνώσεις-αλλά παιδιά με πολύ άσχημη συμπεριφορά), αυτό που είδα ήταν ότι όταν στην ενημέρωση γονέων έφερα το θέμα προς συζήτηση, το τι γίνεται δηλαδή στην τάξη ως ομάδα και τι μπορούμε να κάνουμε όλοι (εκπαιδευτικοί και γονείς), όχι μόνο βρήκα τοίχο (πλήρης αδιαφορία, “το δικό μου το παιδί είναι άγγελος, οι άλλοι τον παρασύρουν” κτλ), αλλά και μετά στην ατομική ενημέρωση, ο κάθε γονιός άφηνε υπονοούμενα για τους υπόλοιπους. Δυστυχώς και οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι οι συμπεριφορά των παιδιών τους δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των δασκάλων και… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ και σας νιώθω και τις δυο σας. Η εκπαιδευτικός είναι κυρίως υπεύθυνη για το τι συμβαίνει μέσα στην τάξη, όμως η συμπεριφορά των μαθητών εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τους γονείς τους, οι οποίοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Προφανώς σε συνθήκες χάους και φασαρίας, μάθημα δεν μπορεί να γίνει. Ούτε μπορεί η δασκάλα να αφιερώνει όλη την ώρα προσπαθώντας να επαναφέρει την τάξη. Για κάτι τέτοιες περιπτώσεις, που είναι πολλές, πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχουν δύο εκπαιδευτικοί μέσα στην αίθουσα, ουσιαστικά παράλληλη στήριξη.
Μπορεί, όντως, να γίνεται φοβερή ηχορύπανση, αλλά για αρχή (αν δεν το έχετε κάνει ήδη δηλαδή) θα πρέπει να γίνει έλεγχος για το αν το παιδί έχει κάποια ειδική ακουστική ευαισθησία!
βλ. http://www.hyperacusis.net/what-is-it/4-types-of-sound-sensitivity/
Τι λες τώρα;;; δεν είχα ιδέα για κάτι τέτοιο…. Υπέφερα καθ’ολη την διάρκεια των σχολικών μου χρόνων από την φασαρία των συμμαθητων μου. Δεν έβγαινα διάλειμμα, δεν άντεχα στο σχολικό, οι εκδρομές ήταν εφιάλτης. Ακόμα και σήμερα με ενοχλει η τηλεόραση και οι ομιλίες. Μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας κατάφερα να μην εκνευρίζομαι
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ, βλαχάκι.
Ναι, γι’αυτό πρέπει να πάνε σε ειδικό. Οι παιδοψυχολόγοι τα ξέρουν αυτά.
Υποθέτω και οι ωριλά (για τον αποκλεισμό παθολογικού αιτίου τλχ).
Ή ενδεχομενως να έχει κάποια αισθητηριακή δυσκολία…και πάλι θέμα του ψυχολόγου. Εννοείται και παθολογικός έλεγχος δε βλάπτει, όπως προτείνειτο βλαχάκι. Η κόρη μου που είναι στο φάσμα με τις φωνές των συμμαθητών της αποσυντονίζεται εντελώς. Δεν της αρέσουν οι δυνατοί θόρυβοι και η οχλαγωγία και η αντίδραση του παιδιού της ερώτησης μου θύμισε τη μικρή μου.
Δεν είμαι σίγουρη γιατί χρειάζεται ψυχολόγος σε αυτή την περίπτωση. Το ότι το παιδί αναγκάζεται να υποφέρει ανησυχητικά επίπεδα θορύβου κάθε μέρα, που την έχουν κάνει να απεχθάνεται το σχολείο και να έχει καθημερινά πονοκέφαλο, δεν είναι ψυχολογικό πρόβλημα. Είναι κάτι που πρέπει να λυθεί άμεσα.
Η ίδια η μητέρα γράφει επί λέξη “νομίζω πως αυτό της δημιούργησε ένα ψυχολογικό θέμα.”
Γι’αυτό χρειάζεται ψυχολόγος.
Δεν έχει σημασία αν ένα πρόβλημα έχει προκύψει από άλλους. Πάλι δικό σου είναι. Αν λυθεί εκεί, δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν θα έχει πια το ψυχολογικό θέμα. Και τα δυο πρέπει να γίνουν.
Είστε σίγουροι ότι πρόκειται για πονοκέφαλο; Όταν ήμουν μικρή έλεγα στους γονείς μου ότι είχα πονοκέφαλο όποτε γύριζα από το σχολείο γιατί δεν ήξερα τότε τι θα πει ημικρανία. Πολύ θα ήθελα να με είχαν πάει τότε σε έναν νευρολόγο να μου εξηγήσει τι έχω και τι πρέπει να αποφεύγω. Δεν με πείραζαν μόνο οι φωνές αλλά και τα φώτα της τάξης (τα πιο πολλά φώτα οικονομίας εκτός από τις led κάνουν flickering και ας μην το βλέπουμε πράγμα που προκαλεί κρίσεις ημικρανίας και επιληψίας στις ευπαθείς ομάδες. Σε όλους τους άλλους πονοκέφαλο ή εκνευρισμό). Επίσης με πείραζαν και αρκετά… Διαβάστε περισσότερα »
Από πολλούς το ακούω αυτό, καλά όχι πάρα πολλούς, όμως νομίζω επικρατεί μια ψιλοχαοτική κατάσταση και φταίνε πολλά γι’αυτό. Η διευθύντρια πόσα μπορεί αντικειμενικά να ελέγξει; Γιατί στο τέλος πάντα θα φτάνουμε στο ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα παιδιά όταν είναι μικρά ούτε να εφαρμόσεις τιμωρητικές μεθόδους σε μεγαλύτερα. Πρακτικά, αυτό που χρειάζεται το παιδί σου είναι να το πιστέψεις και χωρίς την ηχογράφηση. Και να μάθεις εσύ τι φταίει και επικρατεί αυτό το χάος, συζητώντας με τη διευθύντρια με σκοπό να καταλάβεις την κατάσταση συνολικά, για να καταλαβεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις και να… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είσαι η μόνη, κι εγώ το ίδιο παθαίνω. Μία και μοναδική εκπομπή παρακολουθώ στην τηλεόραση και μόλις βάλουν διαφημίσεις το χαμηλώνω σχεδόν τελείως, ίσα να ακούω πότε θα τελειώσουν γιατί δεν την παλεύω με τίποτα.
Οι διαφημίσεις έχουν πάντα μεγαλύτερη ένταση από το έργο που βλέπουμε. Και καλά για να τις προσέχουμε.
Εγώ πέρυσι είχα μια τάξη που πραγματικά έδωσα εξετάσεις για την κόλαση. Το λέω με θράσος και ας πέσουν να με φάνε. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Ευτυχώς περνώντας οι μήνες έστρωσαν και αυτοί αλλά το μεγάλο μυστικό ήταν η συνεργασία με τους γονείς. Τους εξηγησα σε συλλογικο επιπεδο τι συμβαινει στην ταξη και ατομικα ενημερωνα τους γονεις συνεχεια. Θεωρω πως ολες οι πλευρές εχουν ευθυνες για τον χαμο μια ταξης. Φέτος ο Θεός με έστειλε πάλι στο πολυαγαπημένο ΖΕΠ να δουλεύω με ηρεμία.
Αχ ζεπ <3 μακάρι να μπορούσα για πολλά χρόνια ακόμα!!!
Χμ, να ξέρεις ότι και οι εκπαιδευτικοί υποφέρουν με μεγαλύτερη πιθανότητα και ένταση από προβλήματα ακοής λόγω της ηχορύπανσης. Αν περάσεις πχ από δημοτικό σχολείο σε διάλειμμα δε θέλει και πολλή φαντασία να το καταλάβεις. Αλλά και σε ώρα μαθήματος, μου κάνει εντύπωση.
Αυτό όμως δεν θα έπρεπε να είναι επιχείρημα για να μην πειράζει η φασαρία το παιδί. Οι εκπαιδευτικοί επέλεξαν αυτή τη δουλειά. Το παιδί είναι υποχρεωμένο να πάρει τη βασική εκπαίδευση.
Όχι βέβαια! Το ανέφερα μόνο ως επιχείρημα ότι υπάρχει πράγματι θέμα γενικότερα.
Εφόσον το πειράζει η φασαρία κατά τη διάρκεια του μαθήματος, καλά έκανε και το ανέφερε η μητέρα, και καλά θα κάνει και τάξη/σχολείο να του αλλάξει και να διερευνήσει τυχόν αισθητηριακά ή ψυχολογικά θέματα που προυπάρχουν ή προκλήθηκαν.
Θα ήταν επίσης χρήσιμο, να μας έλεγες την ηλικία της μικρής αλλά και να μας δώσεις λεπτομέρειες για τη φασαρία. Γίνεται εν ώρα μαθήματος και αδυνατεί να παρακολουθήσει το μάθημα; Ο δάσκαλος ή οι καθηγητές (ανάλογα την τάξη) δεν μπορούν να θέσουν όρια στα παιδιά; Επίσης, πριν την επίσκεψή σου σε ειδικό, σκέψου μήπως έχουν υπάρξει και άλλες στιγμές που η μικρή δυσανασχέτησε είτε με φασαρία είτε σε πολυκοσμία (σου έχει παρουσιάσει συμπτώματα π.χ. αγοραφοβίας;) ώστε να τις αναφέρεις. Είναι πολλά πράγματα στα οποία τα παιδιά μας αντιδρούν με τρόπο που μας φαίνεται φυσιολογικός και τον δικαιολογούμε γιατί ίσως δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εμένα αυτή ήταν η απορία μου, τι θα πει “μιλήσαμε στη διεθύντρια, τίποτα”΄; Ελπίζω να μην προσδοκούσες να διώξει τα άτακτα παιδιά από το σχολείο τη διευθύντρια, και δεν το έκανε, οπότε “τίποτα”.
Στο μεταξύ ειλικρινά, όρκο θα έπαιρνα ότι η πλειονότητα των σχολίων σου δεν είναι οι σεξουαλικές σου εμπειρίες αλλά όσα είναι τέτοια, προκαλούν έντονα συναισθήματα και μένουν έστω ως αίσθηση στη μνήμη. Εγώ δηλαδή ούτε θυμάμαι τι έχεις πει ακριβώς, ξέρω μόνο ότι έχω νιώσει όλα τα συναισθήματα κατά καιρούς διαβάζοντάς τα. Αυτό που λέμε Έγραψες.
έεεεεεεγραψεεεεεεες, υπάρχει και κοτζάμ άζμα.