Έχω ένα πρόβλημα και αναρωτιέμαι πως μπορώ να το διαχειριστώ. Ελπίζω να μη γελάσεις, καταλαβαίνω πως ακούγεται από μια 34χρονη αλλά bear with me. Το λοιπόν, φοβάμαι τις κατσαρίδες. Γενικά δεν έχω έρθει αντιμέτωπη με πολλές κατσαρίδες στη ζωή μου. Η μάνα μου διατηρούσε το σπίτι πεντακάθαρο, και αν ποτέ καταλάθως πέφταμε πάνω σε καμία, λύναμε το πρόβλημα τσιρίζοντας στον πατέρα μου (ο οποίος δε νιώθει, οπότε κυριλέ). Όπως καταλαβαίνεις, δεν είχα δώσει σημασία στα αισθήματά μου γι αυτές, πέρα του ότι μάλλον τις σιχαίνομαι και καλό είναι να μην τις πετυχαίνω. Έλα όμως που μετακόμισα και άρχισα να μένω μόνη μου. Μόνη όμως (χωρίς σχέση ή συγκατοίκηση κάποιου τύπου). Ε, όπως καταλαβαίνεις τη 2η χρονιά εμφανίστηκε μια ολοζώντανη μπροστά μου. Αλληλοκοιταχτήκαμε και έπαθα μια κρίση *άλλου τύπου*. Ανέβηκα στον καναπέ και την κοίταζα να κόβει βόλτες, ενώ έπαιρνα τηλέφωνο κλαίγοντας τον πατέρα μου να έρθει να τη σκοτώσει. Ο άνθρωπος τι να κάνει, ήρθε! (δεν ξέρεις πόσο ντρέπομαι που το γράφω αυτό). Τέλος πάντων, μετά το σύμβάν οχυρώθηκα με εντομοκτόνα, πιο καθαρό σπίτι, κτλ, και δεν ξανασυνάντησα κάποια. Η ζωή όμως τα έφερε έτσι ώστε να χρειαστεί να μετακομίσω ένα διάστημα Νέα Υόρκη σε ένα sublet. Μπορείς να φανταστείς τη συνέχεια. Μέσα σε 4 μήνες, πέτυχα δύο: την πρώτη φορά είχα guest μια κοπελίτσα 22 ετών(!) που τη σκότωσε (γιατί εγώ είχα παραλύσει) και τη δεύτερη απλά την βρήκα ανάποδα, ψιλοζωντανή. Θα σου πω αυτό: 2 ώρες(!) μου πήρε να τη σκοτώσω (ενώ ήταν ανάποδα) και να τη βγάλω από το σπίτι. Δύο τρομακτικές ώρες κατά τις οποίες έτρεμαν τα χέρια μου, είχα ακουστικά να μην ακούω “τον ήχο”, πήρα μια τάβλα από ένα ράφι που πέταξα μετά, και γενικά έκανα ολόκληρη ιστορία γι αυτό το πράγμα! Δεν υπερβάλλω, γι αυτό σου γράφω άλλωστε. Γιατί ξέρω ότι ο πρότερος τρόπος που είχα (= κάποιον άλλο να τις σκοτώνει) δεν είναι βιώσιμος. Τι να κάνω; Νιώθω τόσο χαζή και ανίκανη όταν σκέφτομαι την κατάσταση. Τόσο μα τόσο χαζή! Αλλά σου μιλάω σοβαρά, τρέμω και πανικοβάλλομαι. Παρατήρησα επίσης πως δεν αντέχω ούτε σε εικόνα να τις βλέπω. Δε θέλω, δε μπορώ, ανατριχιάζω, δε γίνεται. Τι να κάνω; Έχω συνηθίσει να αντιμετωπίζω καταστάσεις γενικά σε αυτό νιώθω αβοήθητη. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει συνταγογράφηση για κάτι τέτοιο; Είμαι απλά υπερβολική;
Από όλες τις φοβίες που θα μπορούσες να έχεις, το να φοβάσαι τις κατσαρίδες είναι αρχικά πολύ συνηθισμένο και αρκετά λειτουργικό- εκτός και αν ζεις σε υπόγειο και τις συναντάς καθημερινά, οπότε η ζωή σου είναι ένα μαρτύριο. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν κατσαριδοφοβία, απλά θεωρούν ότι τις σιχαίνονται, αλλά σπανίως τα πράγματα είναι τόσο απλά. Δεν είναι απλή αηδία, όταν χοροπηδάς από τη θέση σου ή όταν η καρδιά σου αρχίζει να χτυπάει σαν ταμπούρλο.
Η γνώμη μου είναι πως η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία είναι η λύση στο πρόβλημα σου, και συγκεκριμένα η συστηματική αποευαισθητοποίηση. Πρόκειται για μία μέθοδο όπου σταδιακά αρχίζεις να εκτίθεσαι στον φόβο σου και αντιμετωπίζεις τα συμπτώματα που σου προκαλεί σε ασφαλές περιβάλλον. Στην αρχή για παράδειγμα μπορεί να μιλάς για τις κατσαρίδες και τη φοβία σου. Όταν αυτό δεν θα σου προκαλεί πια ανατριχίλες, τότε μπορείς να βλέπεις εικόνες με κατσαρίδες, και πάει λέγοντας. Τη φαρμακοθεραπεία δεν θα τη σκεφτόμουν καν, τη συστήνουν μόνο σε ακραίες περιπτώσεις άγχους που προκαλεί η έκθεση στο αντικείμενο του φόβου (αλλά και όταν η έκθεση είναι συχνή).
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φίλη, για αρχή μη ντρέπεσαι. Ξέρεις τι είχα κάνει εγώ; Είχα αντιμετωπίσει κατσαρίδα με τον πατέρα μου *στο τηλέφωνο*, στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Εγώ έκλαιγα κλειδωμένη στο μπάνιο (μη με ρωτήσεις γιατί κλείδωσα, δεν ξέρω) κι ο πατέρας μου μού έδινε κουράγιο να κάνω ηρωική έξοδο. Βγήκα, ψέκασα ένα τέζα πάνω της και έφυγα από το σπίτι τρέχοντας
Εχω ξαναπετυχει συζητηση για το ζήτημα που θα θέσω παρακάτω, δε θυμάμαι μάλιστα αν ήταν εδώ στο Α,μπα. Λένε ότι οι βόρειοι δε φοβούνται τόσο τις κατσαρίδες ή τελοσπάντων δεν έχουν την ίδια τρέλα που έχουμε εμείς. Ισως επειδή δεν τις συναντανε συχνα ή επειδή έχουν άλλα είδη κατσαρίδας και όχι τις ιπταμενες ψωμομενες που έρχονται μαζί με το ελληνικό καλοκαίρι. Χρόνια πριν σε επίσκεψη σε μεγάλο ερευνητικό ινστιτούτο στη Δανία μας ξεναγούσαν στους χώρους και μας πήγαν και στο δωμάτιο που μελετούσαν τις κατσαρίδες. Όπου μιλάμε για ένα τεράστιο χώρο με γυάλινα κλουβια με άπειρες κατσαρίδες. Όχι όμως απλά… Διαβάστε περισσότερα »
Ιπτάμενες;
Καλά και οι βόρειες κάνουν κάτι αεροπλανικά ενίοτε αλλά παιδιά τι να λέμε. Εγώ όταν είδα πρώτη φορά κατσαρίδα αθηναϊκή, δεν κατάλαβα ότι είναι κατσαρίδα. Είναι αδιανόητα μεγάλες και τρομακτικές, το τι βρισίδι έχουν ακούσει δεν περιγράφεται.
Επίσης να πω ότι λατρεύουν το μαγειρεμένο ψάρι, το νου σας, εξαφανίστε τις μυρωδιές με χλωρίνες ή/και ξύδια.
Μου έχουν πει άτομα με ακοοομα μεγαλύτερη φοβία από εμένα που έχουν κάνει εκτενή έρευνα, ότι όλες μα όλες έχουν φτερά απλώς δεν τα χρησιμοποιούν ιδιαίτερα. Επίσης, γενικώς λέει τις ενοχλούμε πολύ εμείς οι άνθρωποι…τύπου να φύγουμε κιόλας ας πούμε.
Αφού σου λέει αυτές θα επιβιώσουν, άρα κάνουν τα πάντα να μας διώξουν για να κάνουν το παρτάκι τους.
Σιχαμένες. Το σουκου θα ψεκάσω έτσι για αντίσταση.
Ομοιο-φοβούσα εδώ!!
Ήμουν έγκυος στον 8ο μήνα και συνάντησα μια ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΗ (έτσι τις λέω)…Η καρδιά μου χτυπούσε ρελά,τσίριζα και χοροπηδούσα(εγώ και η τεράστια κοιλιά μου) πάνω στο κρεβάτι. (Spoiler:δεν γέννησα εκείνο το βράδυ)
Αφού την εξουδετέρωσε ο σύζυγος, έκλαιγα όλο το βράδυ και δεν κοιμήθηκα μέχρι το επόμενο πρωί.
Από τότε έχω συναντήσει πολλές, δυστυχώς η αντίδραση μου παραμένει ίδια…
Κάνω εγκαίρως απεντόμωση στο διαμέρισμα και μετρώ ΠΤΩΜΑΤΑ στο μπαλκόνι (έτσι τις λέω μετά θάνατον…)
ΥΓ: πως γίνεται σε ένα σπίτι με κόσμο να είμαι ΠΑΝΤΑ εγώ που τις βλέπω;; Συμβαίνει και σε άλλους αυτό;
Ναι. Εγώ και έξω και σε σπίτια είμαι αυτή που τις βλέπω πρώτη, νομίζω ότι επειδή έχουμε πάντα το άγχος, κάτι μας κάνει να κοιτάμε εξονυχιστικά τον χώρο κι έτσι τις βλέπουμε εμείς, ενώ άλλοι δεν το σκέφτονται οπότε δεν κοιτάνε το πάτωμα και τις γωνίες μήπως και…
Όχι, όχι… Είμαι σίγουρη ότι ΑΥΤΕΣ μας βρίσκουν… Ξέρουν τι σημαίνουν για μας….
Κι εγώ το πιστεύω. ΑΥΤΕΣ μας βρίσκουν. Όπως και όλα τα ζουζούνια που φοβάμαι. Από μια παρέα 15 ατόμων εμενα θα τσιμπήσει ο σκούρκος, ενώ τρέχω σαν τρελή και οι άλλοι μένουν ακίνητοι. Η σφήκα εμενα θα τσιμπήσει πάλι. Η κατσαρίδα στο πόδι μου θα έρθει. Είναι κακιές ρε φίλε.
Mafalda, επιβεβαιώνω..!
Εγώ και τις ακούω αλλά και τις βλέπω με την άκρη του ματιού. Αντιλαμβάνομαι την κίνησή τους στο πιτς φιτίλι.
Ομοιοπαθούσα! Το 3ήμερο της 28ης πήγαμε στο χωριό να κάνουμε και κανα μπανάκι, εγώ έγκυος με την κοιλιά τούρλα να περιμένω πως και πως να φτάσουμε γιανα πάω στο μπάνιο. Με το που μπαίνω μέσα να βλέπω κάτι μεγάλες κόκκινες κατσαρίδες στο πάτωμα. Αν η απελιπισία είχε πρόσωπο θα ήταν το δικό μου. Εντάξει, αηδία. Δεν έχω κάτι προσωπικό με τις κατσαρίδες, όλα τα έντομα σχεδόν το ίδιο τα σιχαίνομαι. Δεν είναι τυχαίο ότι σε τόοοοοσα πολλά θριλερ βλέπουμε έντομα να βγαίνουν από τα ρούχα από τα στόματα και δεν περιγράφω άλλο. Είναι μικρά τρομαχατικά άλιεν.
Δε θέλω να περιγράψω τις εμπειρίες μου με τις ακατανόμαστες, γιατί νομίζω πως αν τις φέρω στο μυαλό μου θα προκαλέσω να συμβούν πάλι. Μία μοναδική φορά ήρθα ολομόναχη αντιμέτωπη με μία, πήρα τον άντρα μου (τότε αγόρι μου) κι άρχισα να τσιρίζω γιατί ο ίδιος δε θέλει εντομοκτόνα και τέτοιου είδους χημικά μέσα στο σπίτι και παίζει να τον είχα βρίσει κιόλας, τη σκότωσα με οινόπνευμα, της πέταξα ένα ριχτάρι που ήταν της πεθεράς μου κι άρχισα να πατάω πάνω στο ριχτάρι, το οποίο εννοείται πήγε για πέταμα. Η φωνή μου έκλεισε για δύο μέρες σχεδόν. Είναι το μοναδικό… Διαβάστε περισσότερα »
Στην αρχή νόμισα ότι η κατσαρίδα ήταν αγουροξυπνημένη
Τζελ να πάρεις! Είναι σε μορφή σύριγγας, βάζεις στις γωνίες και ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ. Μόνο πτώματα μαζεύω πλέον (ο σύντροφός μου δηλαδή εγώ δε μπορώ ούτε αυτό 😂).
Πες όνομα τζελ οπωσδηποτε pleaseeee!
Λοιπόν αυτό που πήρα εγώ τελείως τυχαία από μια έκθεση γράφει απ΄εξω tabakahob (ρώσικο πρέπει να είναι). Αλλά υπάρχουν πολλά παρόμοια αν το γκουκλάρεις και σούπερ αποτελεσματικά. Αφήνεις μικρές δόσεις σε μέγεθος φακής στις γωνίες ανά 1-2 μέτρα 1 φορά το χρόνο. Σώθηκα λέμε!!
Εγώ παίρνω αυτό της Bayer από μαγαζί με φυτοφάρμακα. Είναι θαυματουργό. Λίγο ακριβό αλλά το βάζεις σε γωνίες και κρατάει για μισό χρόνο. Θα τις βρίσκεις ανάσκελα με το τζελ στο στόμα.
Νομίζω το τζελ είναι για τις ξανθές – οντως πολύ αποτελεσματικό. Δεν ξέρω αν κάνει αν έχεις κατοικίδια όμως. Για τις άλλες τις κλασικές τους μαύρους Δράκουλες νομίζω ότι ψεκάζουν.
Ναι για τις ξανθές είναι σούπερ! Καλά μαύρες τεράστιες είχα στο φοιτητικό μου σπίτι, ΕΦΙΑΛΤΗΣ. Φώναζα την ηλικιωμένη γιαγιούλα από δίπλα να τις σκοτώσει, εν τω μεταξύ η γιαγιουλα ήταν σαν σίγμα τελικό (ήταν και 90 χρονών) οπότε μπαίναμε στο σπίτι εκείνη μπροστά με μια μυγοσκοτώστρα
και εγώ από πίσω σκυμμένη για να με κρύβει! Αξέχαστα φοιτητικά χρόνια!! 😂😂
Αυτό το τζελ είναι πολύ αποτελεσματικό και για τις τεράστιες τύπου Γκρέγκορ Σάμσα. Μόνο να έχετε υπόψη ότι τις προσελκύει και βγαίνουν όξω για βόλτα οπότε λάβετε τα μέτρα σας.
Εμένα μου το είπε ο γεωπόνος που μου το έδωσε και έκανα πρότζεκτ να πω την αλήθεια: Άδειασα εντελώς τα ντουλάπια που εμφανίζονταν και πριν ξαναβάλω τα πράγματα τα έπλυνα ή τα πέρασα με χλωρίνη για σιγουριά, και στο μεταξύ ήμουν με τον μπαμπά μου και τις περιμέναμε να βγουν. Εγώ φώναζα και τις έδειχνα, ο μπαμπάς τις σκότωνε. Θα μπορούσαμε να βγάλουμε λεφτά, όχι αστεία.
Αδέρφια μου, πείτε μου τη γνώμη σας. Στο σπίτι που μένω πλέον, δεν έχω συναντήσει ούτε μια. Στο δρόμο δε με ενοχλούν τόσο, απλά περνάω από πάνω τους σαν αναστενάρισσα κι απομακρύνομαι. Υπάρχουν όμως πάρα πολλές στη δουλειά. Οι υπόλοιποι συνάδελφοι είναι κουλ και με αντιμετωπίζουν με ύφος “δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου”. Απεντόμωση γίνεται τακτικά, αλλά όπως φαίνεται δεν αρκεί. Τι άλλο μπορώ να κάνω στη δουλειά; Σε αυτή τη μάχη είμαι μόνη.
Πάρε τη σύριγγα με το τζελ (είναι τελείως άοσμο) και άφησε μικρές ποσότητες μεγέθου φακής στις γωνίες στο πάτωμα και σε μέρη από τα οποία περνάνε. Απλά δεν πρέπει να σφουγγαρίσεις τις επόμενες 2-3 μέρες για να μη φύγει το τζελ. Μετά θα μαζεύετε τα πτώματα. 😅
Εκτός από το τζελ εγώ λέω ν’αφήσεις και μερικά υπονοούμενα σχετικά με τη ανοχή των συναδέλφων σε ένα ζήτημα που επειδή δε συμβαίνει στο σπίτι τους, θεωρούν ότι δεν είναι επικίνδυνο. Στον χώρο που περνάνε τόσες ώρες απ’τη ζωή τους δεν τους πειράζουν οι κατσαρίδες;;;; Τζίσας. Δεν είναι κουλ, είναι αδιάφοροι για το σύνολο και αυτό δεν είναι καθόλου κουλ όταν ζεις κανείς σε κοινωνία. Προσωπικά νομίζω και μόνη να ήμουν, θα απευθυνόμουν στον υπεύθυνο, σε κάποιον ανώτερο, λέγοντας του ότι έρχομαι σε δύσκολη θέση που πρέπει να μιλήσω για τα αυτονόητα αλλά το θέμα είναι υγειονομικής φύσης. Θα το… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα θα σου πω. Όταν εμενα Αθήνα είδα ΜΙΑ μικροσκοπική και κάλεσα την εταιρία που κάνει απεντόμωση στο μέτρο της Αθήνας!!!!! Τους είπα ψέματα ότι το σπίτι ήταν γεμάτο. Ήμουν τελείως άφραγκη για 15 μέρες αλλά δεν πείραξε στιγμή!
Κοίτα έχω ακριβώς το ίδιο θέμα. Μικρη απλα κατατρομαζα μόλις έβλεπα μια. Η ιδέα να τη σκοτώσω μου ήταν αδιανόητη. Μετά άλλαξα πόλη και στη νέα πόλη οι κατσαρίδες ήταν από εκείνες τις καστανό -ξανθές . Αυτές δε τις φοβόμουν τόσο, μπορούσα κ να τις σκοτώσω αν χρειάζοταν βρε αδερφέ. Νομίζω με αυτές τις κατσαρίδες επήλθε μια “απευαισθητοποιηση” που λέει και η κα Ξανθοπουλιδου. Βέβαια ακόμα και σήμερα άμα δω μαύρη κατασαριδα ξυπνά μέσα μου ένας φόβος που μοιάζει πρωτόγονος. Καλα να μη μιλήσω για τις κατσαρίδες που.πετανε κιόλας . Γενικα να μη τα πολυλογω χαίρομαι πολύ που δεν αναγκάζομαι… Διαβάστε περισσότερα »
Οι καφέ μεγάλες κατσαρίδες που πετάνε! Δεν έχω χειρότερο! Κάποια στιγμή μπήκε μια πετώντας από την ανοιχτή μπαλκόνοπόρτα μέσα στο καθιστικό μου στις 12 το βράδυ και άρχισε να πετάει γύρω γύρω σε όλο το σαλονι. Τις φοβάμαι κι εγω γενικά, αλλά με αυτές που περπατάνε κάπως την παλεύω, τις πλησιάζω δειλά δειλά και τις ψεκαζω με κατσαριδοκτόνο. Αλλά αυτή την φτερωτή τι την κάνεις;; πρώτη μου αντίδραση, τρέχω και κλεινομαι μέσα στο δωμάτιό μου σε απόγνωση. Περιμένω εκεί κανένα μισάωρο. Ρίχνω τα μούτρα μου και παιρνω τηλέφωνο τον πρώην για βοήθεια. Δεν απαντάει. Αποφασίζω με βαριά καρδιά να βγω… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδιά έχω τη λύση : ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΣΚΟΥΠΑ. Βγαζεις προφανώς την κεφαλή που περιεχει τη σκούπα ώστε να μεινει ο μεταλλικός σωληνας ή προσαρμόζεις το στενόμακρο στόμιο που είναι για τις γωνίες και αρχίζεις και ρουφάς. Έπειτα κλείνεις το στόμιο με χαρτί κουζινας μην τυχον και υπάρξει καμια τραγικη επιστροφή και κοιμάσαι ησυχος. Αυτό το πρωτοεφάρμοσα όταν πετυχα μια αναθεματισμένη από τις ιπτάμενες η οποία πετουσε από την πόρτα του δωματιου μου ως την πόρτα της κουζινας και τούμπαλιν. Να μη με αφήνει να πάω πουθενα! Από τότε αν πετυχω καμια σε δύσκολο σημείο εκει που δεν την πιανει η παντοφλα…ηλεκτρικη… Διαβάστε περισσότερα »
Femme κι εγώ το εφάρμοζα αυτό με την ηλεκτρική αλλά να ξέρεις ότι δεν πεθαίνουν δυστυχώς!! Δε το συζητώ το καθαρό σπίτι είναι μόνο για πρόληψη, σε παλιές οικοδομές που έχουν ήδη εγκατασταθεί μόνο με απεντόμωση σώζεσαι, και πάλι πρέπει να κάνει όλη η πολυκατοικία αλλιώς το προβλημα δε λύνεται.
Έχω πάθει ζημιά με την ηλεκτρική σκούπα.Δε φοβάμαι τις κατσαρίδες.Έχω θέμα με τα σερνάμενα.Σκουλήκια,γυμνοσάλιαγκες,κάμπιες,τέτοια.Και με βρίσκει ένα σκουλήκι μαύρο από αυτά της εξοχής με τα εκατομμύρια ποδαράκια,που βγαίνουν με την υγρασία,μόνη κι ανυπεράσπιστη.Θα το ρουφήξω λέω.Δεν μπορώ.Κατουριέμαι και είναι στο μπάνιο.Μετά ας κάνουν ό,τι θέλουν με τη σκούπα και τη σακούλα της.Κι όσο το τραβούσε η σκούπα και το ένιωθα να χτυπιέται στο σωλήνα,τόσο χτυπιόμουν κι εγώ και ούρλιαζα.Σπαρταρούσα από τον τρόμο και την αηδία.Και που γράφω αυτές τις κακές λέξεις μου σηκώνεται η τρίχα και με τρώει το κεφάλι μου.
Εγω τις εξολοθρευω με λακ και μετα τους παταω μια με την παρουσα μου και αυτο ηταν.
Πραγματικά κυλούσαν δάκρυα από τα μάτια μου, συμπαράστασης και γέλιου 😂
Εντάξει κατατρόμαξα απο την περιγραφή!
Ώστε αποευασθητοποίηση λέγεται η σταδική ανοσία σε κάτι!!!
Μετακομίζεις για ένα χρόνο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, οπλίζεσαι με θάρρος και στη συνέχεια έρχεται και η ανοσία.
Απίθανα φοιτητικά χρόνια, φωνάζαμε και τους φίλους μας για συμπαράσταση. Υπέροχες, αξέχαστες στιγμές🤗🤗🤗
Οποίος έκανε φοιτητής Θεσσαλονίκη και δεν είχε κατσαρίδα για κατοικίδιο έπρεπε να μηνύσει τον ιδιοκτήτη που του παρέδωσε άδειο σπίτι! Όλες μου οι φίλες μπορεί να ξέμεναν από σερβιετες, από τέζα ποτέ! Πρώτη μούρη στο καβούρι! Στα Γιάννενα άλλοι έβρισκαν σκορπιούς όμως…τι να διαλέξουμε;
Μπαίνω στο φοιτητικό σπίτι στη Θεσσαλονίκη μετά από καλοκαιρινές διακοπές (1 μήνα κλειστό). Με το που άνοιγες την πόρτα είχε ένα μικρό διάδρομο που στη μία πλευρά του είχε το μπάνιο. Σηκώνω βλέμμα στον τοίχο του διαδρόμου και είναι ΟΛΟΣ καλυμμένος με καστανές κατσαρίδες ΟΛΩΝ των μεγεθών. Δεν φοβήθηκαν, μόνο τις κεραίες κουνούσαν. Δεν πάτησα το πόδι μου μέσα, δεν ούρλιαξα γιατί φοβήθηκα ότι θα έρθουν πάνω μου, απλά έκλεισα την πόρτα και έφυγα όπως ήρθα με τη βαλίτσα μου. Σε δύο μέρες μετακόμισα.
Ανατρίχιασα. Γιατί; Πώς συνέβη; Πες κάτι για να εκλογικεύσω αυτή την εικόνα που έφτιαξα στο μυαλό μου αλλιώς δε θα κοιμηθώ σήμερα.
Κάποτε έμενα σε μια περιοχή της Αθήνας που κυκλοφορούσαν πάρα πολλές κατσαρίδες στους δρόμους, οι μεγάλες με τα φτερά. Το καλοκαίρι έτρεμα να κυκλοφορήσω έξω. Είχα πάρει τηλέφωνο την αρμόδια Διεύθυνση του Δήμου και μου είχαν πει ότι ίσως κάποιο φρεάτιο στο δρόμο μου δεν είχε ψεκαστεί και ότι θα μεριμνούσαν να ψεκάσουν όλα τα φρεάτια του δρόμου. Αυτό βέβαια δεν είχε βάση γιατί δεν ήταν θέμα δρόμου, παντού είχε κατσαρίδες η περιοχή. Το σπίτι μου δεν είχε αλλά επειδή υπήρχε κίνδυνος να μπουν από τις βεράντες είχα φέρει κάποιον να κάνει απολύμανση. Όταν συζήτησα μαζί του το πρόβλημα και… Διαβάστε περισσότερα »