Έξαλλη είμαι! Έξαλλη! Ρεαλίστρια ή πεσιμίστρια; Ιδού η απορία… 1ος Διάλογος: Ανάμεσα σε εμένα και καλό φίλο λογιστή, όσον αφορά την επιχειρηματική κίνηση που σκεφτόμαστε να κάνουμε με τον σύζυγό μου. Λογιστής: Σας συμφέρει να το ανοίξετε με το ΑΦΜ του άντρα σου (είναι ελεύθερος επαγγελματίας) να γλυτώσετε ΕΦΚΑ και λοιπά Εγώ: Φίλε λογιστή, τον αγαπώ τον λατρεύω τον συζυξ αλλά θέλω να έχω εξασφαλισμένο τον κ@λαρακο μου άμα γίνει καμία στραβή, ρε παιδί μου μας τελειώνει, στα 50 περνάμε κρίση ηλικίας και ερωτευόμαστε από ένα πιπίνι για να ξανανιώσουμε, σε νέο ΑΦΜ και με τα δύο ονόματα επομένως Λογιστής: Καλά πως σκέφτεσαι έτσι!!! μιλάμε για τον άνθρωπο σου, όλα μαύρα τα βλέπεις…. 2ος Διάλογος Ανάμεσα σε εμένα και την μητέρα μου, αναφέροντας τις ανησυχίες μου για την απόκτηση δεύτερου παιδιού Εγώ: Μανούλα μου γλυκιά ήδη δυσκολεύτηκα πολύ να βρω την αυτή τη δουλειά (μη φανταστείτε, συμβασιούχους ορισμένου), σε ότι συνέντευξη πήγα όταν μάθαιναν ότι είμαι μητέρα με απέρριπταν, φαντάσου να λέω ότι είμαι μητέρα δύο τέκνων, στο Κιάδα με βλέπω να με στέλνουν. Μητέρα: Αμάν πια!!! δεν σκέφτεσαι καθόλου θετικά. 3ος Διάλογος Ανάμεσα σε εμένα και την νονά του τέκνου μου Νονά: καλά δεν βαριέσαι να τρέχεις σε όλα αυτά τα σεμινάρια (αναφέρεται σε σεμινάρια για γονείς, για την εκπαίδευση κ.α) Εγώ: καλέ μου αρέσουν, γνωρίζω κόσμο μαθαίνω νέα πράγματα και στην τελική νομίζω ότι κάθε γονιός οφείλει να ενημερώνεται και να είναι υποψιασμένος για διάφορες καταστάσεις, δεν ξέρεις πότε τι σου επιφυλάσσει, να μου πουν δηλαδή από Σεπτέμβρη ότι το παιδί έχει δυσαριθμία και να να τους κοιτάζω σαν χάνος; ή να απαντησω, σιγά καλέ και τι έγινε που δεν γράφει όμορφους αριθμούς Νονά: πω πω ρε παιδάκι μου αμέσως το μυαλό σου στην υπερβολή, μια χαρά θα είναι το παιδάκι μας, μην είσαι απαισιόδοξη Εγώ: μα δεν είπα ότι δεν θα είναι μια χαρά, απλά αν προκύψει κάτι να μην είμαι λίγο υποψιασμένη; Έξαλλη είμαι! Έξαλλη Ρεαλίστρια ή πεσιμίστρια; Ιδού η απορία…
Αναλόγως ποιον ρωτήσεις, ρεαλιστή ή πεσιμιστή. Αισιόδοξοι δεν υπάρχουν στην κατηγοριοποίηση;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διάλογος 1ος: Ρεαλίστρια. Ο λογιστής αισιόδοξος και λίγο γλυκούλης…
Διάλογος 2ος; Ρεαλίστρια αλλά ας μην προσαρμόσουμε τη ζωή μας στις επιθυμίες των εργοδοτών. Η λύση δεν είναι να φοβόμαστε να κάνουμε παιδιά.
Διάλογος 3ος: Αν κάνεις αυτά τα σεμινάρια από προσωπικό ενδιαφέρον για έξτρα γνώσεις, οκ. Αλλά γενικά (και στο λέω εκ παιδαγωγικής πείρας) μην μπαίνεις στο τριπάκι της εξονυχιστικής παρατήρησης του παιδιού μπας και βρεις κανένα σύμπτωμα που να ταιριάζει με τις μαθησιακές δυσκολίες.
Εμένα κανένα παράδειγμα που αναφέρεις δε μου δείχνει την αντιθεση πεσιμισμού vs ρεαλισμού, πιο πολύ τη διαφορά του πώς αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα όταν αφορά εμας vs όταν αφορά τους αλλους. Γιατι σε ολες τις περιπτώσεις που περιγράφεις, οι άλλοι σου δίνουν συμβουλές εκ του ασφαλούς καθώς το τι θα κανείς εσυ λίγο τους επηρεάζει εκείνους ενώ εσυ είσαι εκείνη που θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεων σου. Έτσι, για παράδειγμα ο λογιστής σου λέει τι συμφέρει περισσότερο φορολογικά με τα σημερινά δεδομένα, τι τον νοιάζει αυτόν τι θα γίνει αν εσυ σε 20 χρόνια χωρίσεις με τον άντρα σου. Γι… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι όλοι αυτά που περιγράφεις είναι οι αφορμές που βρήκαν οι άνθρωποι που σε περιτριγυρίζουν για να σου πουν αυτό που θέλουν. Προφανώς δεν έχουν μόνο τα παραδείγματα που ανέφερες. Έχω μια φίλη που παντού βλέπει την καταστροφή, πάντα υπάρχει το χειρότερο σενάριο στο μυαλό της, με τίποτα δεν ενθουσιάζεται και έχει πάντα ένα “αλλά” στο στόμα. Θεωρεί τον εαυτό της ρεαλιστρια αλλά τη θεωρώ τρομερά αρνητικό άνθρωπο. Με κουράζει αφάνταστα ο τόσος “ρεαλισμός”. Άλλωστε, όσο και να έχεις στο μυαλό σου το χειρότερο σενάριο, ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά όταν τελικά έρχεται. Οπότε ποιο είναι το νόημα να… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά ρεαλίστρια και βάστα γερά!
Εννοείται ότι οι άλλοι που αναφέρεις δεν κάθονται να δουν μακροπρόθεσμα γιατί φυσικά τι ειναι εκατό ξυλιές σε ξένο κωλο;
Από τη μια φύλαγε τα ρούχα σου για να χεις τα μισά και από την άλλη όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει. Όποιος καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτές τις δύο μεγάλες αλήθειες, έχει βρει την υπαρξιακή ηρεμία του.
Ομοιοπαθουσα εδω. Εγώ αυτό που κατάλαβα για μένα είναι ότι το ρεαλισμό μας καλύτερα να τον κρατάμε για τον εαυτό μας και στους υπόλοιπους να παρουσιάζουμε τις επιλογές μας ως αυτό που είναι, επιλογές.
Καταλήγει να υπάρχει μια αρνητικουρα όχι γιατί αυτά που λες είναι μη ρεαλιστικές καραστροφολογιες αλλά γιατί θα αρκούσε να πεις μπα προτιμώ να είμαι εξασφαλισμένη κι εγω. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες για τους άλλους και οι δικαιολογίες κουράζουν. Ασε τες για τον ψυχοθεραπευτή σου και πες απλά αυτό στο οποίο έχεις καταλήξει χωρίς να εξηγείς το σκεπτικό σου εκτός κι αν υπάρχει σαφές ερώτημα.
Ρεαλίστρια! Μια χαρά φέρεσαι. Προφανώς έχουν δει τα ματάκια σου ιστορίες και ιστορίες και θέλεις να είσαι προετοιμασμένη γιατί δε γίνεται να βασίζεσαι πάντα στην τύχη. Για μένα είναι ΝΑΙ.
Ανασφαλής.
Αυτοπροσδιορίσου! Δε χρειάζεται να μάθεις πώς φαίνεσαι από ΄κει που στέκονται αυτοί, αρκεί να ξέρεις τι βλέπεις εσύ!
Με βάση την δική μου θεώρηση πραγμάτων, που όχι απλά βλέπω το ποτήρι μισοάδειο, βασικά δεν υπάρχει ποτήρι ούτε στα ράφια του ΙΚΕΑ, είσαι ρεαλίστρια που αγγίζει σχεδόν την αισιοδοξία. Συνέχισε, μια χαρά το πας.
Ένας φίλος είχε πει «οποίος ρίχνει ιδέες / έχει απαιτήσεις για τη ζωή άλλου να τις χρηματοδοτεί κιόλας» γιατί όπως λένε και στο χωριό μου «σε ξένο κ@λ%# τι ειναι δέκα βουρδουλιές»
Άποψη προσωπική και υποκειμενική: Όσο γίνεται απέφευγε να ανοίγεται συζήτηση στο γιατί επιλεγεις κάτι, γιατί ο καθένας λέει την άποψη του και εσυ μπαίνεις στη διαδικασία να δικαιολογείσαι. Δεν ειναι εύκολο πάντα.