είχα χρόνια σχέση – σχέσεις. Έπειτα από διάφορες εμπειρίες έρωτα, πάθους, στοργής, αγάπης, με συγκατοικήσεις, προτάσεις κλπ. τώρα νοιώθω πως δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά. Κουράστηκα; Συνειδητοποίησα τί αδυναμίες καλύπτουν οι άνθρωποι μέσω μιας σχέσης και το ξεπέρασα, απομυθοποίησα; Ψάχνω έναν λόγο για να αναζητήσω οποιαδήποτε σχέση ερωτικού τύπου και δεν βρίσκω. Πως να το πω; το έζησα πέρασα όμορφα, το απομυθοποίησα. Πολύς μπελάς για κάλυψη αναγκών που καλύπτονται με άλλους 1000 τρόπους. Γιατί σκέφτομαι έτσι; Ειλικρινά δεν βρίσκω λόγο γιατί να δίνω την ενέργεια μου σε αγάπες και έρωτες. Τί θα κερδίσω από τη σχέση με έναν άντρα; Τί θα μου προσφέρει παραπάνω από ό,τι προσφέρω εγώ στον εαυτό μου; ή από ότι προσφέρει μία φιλία; Έχω κάτι που πρέπει να το ξεπεράσω ή είναι μια φάση συνειδητοποίησης; Θα έρθει μετά ισορροπία; Καταλαβαίνει κανείς πως νοιώθω; Εσείς γιατί κάνετε σχέσεις; Γιατί γάμους; Γιατί μπαίνετε στον κόπο; Ειλικρινά, δεν τρολάρω, ψάχνω τα θετικά από κάποιον που έχει να μοιραστεί θετικές, ουσιαστικές, υγιείς εμπειρίες από τη σχέση του με έναν άντρα. Εγώ πλέον δεν βρίσκω και χτίζω τη ζωή μου μόνη μου και ανεξάρτητη και με τρομάζει ο δρόμος που παίρνω.
Λες πως έχεις ζήσει εμπειρίες στοργής και αγάπης. Αυτό από μόνο του μου φαίνεται εξαιρετικά θετικό, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσε να σου πω κάποιος ως θετικό, ουσιαστικό και υγιές για μία ανθρώπινη σχέση. Η στοργή και η αγάπη (μαζί με τη σεξουαλική απόλαυση) είναι από τα θετικότερα που μπορεί να αποκομίσει κάποιος από μία ερωτική σχέση.
Πράγματι, ο κόσμος οδηγείται σε σχέσεις γιατί μέσα σε αυτές νιώθει πιο ασφαλής. Η ανάγκη αυτή βασίζεται σε εξελικτικές αιτίες, αλλά το γιατί και με ποιον τρόπο αυτή η ανάγκη εφαρμόζεται, αλλάζει ανάλογα με την ιστορία και τις κοινωνικές νόρμες.
Αν σε τρομάζει ο δρόμος που παίρνεις, θα κάνω μια υπόθεση ότι δεν έχεις απομυθοποιήσει τις σχέσεις, αλλά έχεις ματαιωθεί από αυτές. Ο μπελάς αυτός σε αφορά ακόμα, γιατί αν δεν σε αφορούσε, δεν θα σε απασχολούσε το να ζήσεις μια ζωή μόνη και ανεξάρτητη (επιλογή πολλών ανθρώπων που δεν σκέφτονται καν γιατί κάποιοι άλλοι κάνουν σχέσεις). Απλά θα το έκανες. Όταν είμαστε συνειδητοποιημένοι για μια επιλογή στη ζωή μας, τότε σπανίως μας τρομάζει ο δρόμος που παίρνουμε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πριν λίγο καιρό με ρώτησε ενας φιλος πως μπορώ να περιγράψω τη σχέση μου με τον άντρα μου. Το σκέφτηκα πολύ και το έγραψα το παρακάτω, ελπίζω να σε βοηθήσει στην αναζήτηση σου: The love that connects us is not consuming or full of exploding passion. It is a deep bond that fulfils us and allows us to truly become who we really are. It is the kind of love that makes one a full person, gives us a place to stand to move the earth if we need to. That kind of love that is so pure that you… Διαβάστε περισσότερα »
Ειμαι σε παρόμοια φάση.
Δεν επιζητω μια σχέση για να είμαι καλύτερα, δεν νιώθω να μου λείπει στην καθημερινότητα μου, με αποτέλεσμα να μην έχω κανένα κίνητρο να ψάξω, να ενεργοποιήσω ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεν είναι κάτι που έχω αποκλείσει, αλλά και αν δεν συμβεί μου είναι οκ, δεν με τρομάζει ως ενδεχόμενο.
Μπορεί σε πολλούς να ακούγεται περίεργο όλο αυτό, εμένα μου φαίνεται φυσιολογικό, αλλά και αν αύριο (ή οταν θα είμαι γιαγια σε καποιο γηροκομειο) γνωρίσω και ερωτευτώ κάποιον, πάλι φυσιολογικό νομιζω οτι θα μου φανεί.
Μα αυτή νομίζω είναι η ιδανική κατάσταση – όχι αυτή που περιγράφει η κοπέλα της ερώτησης, που προδίδει ματαίωση, και πλήρη απαξίωση της έννοιας της σχέσης. Αλλά αυτό που λες, να μην είσαι αρνητικός στο ενδεχόμενο της σχέσης, χωρίς όμως να αποζητάς μια σχέση έτσι γενικά και αόριστα. Να είσαι καλά με τον εαυτό σου και να είσαι διατεθειμένος να μπεις σε σχέση μόνον εφόσον κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο σου δημιουργήσει την επιθυμία, όχι εν γένει προς αναζήτηση μιας κατάστασης “ζευγαριού”.
Η αλήθεια είναι, IrisPrismatica, ότι έτσι λειτουργούσα πάντα. Δεν ήταν ποτέ η επιθυμίαλεπιθυμία για σχέση που με οδηγούσε σε σχέση, ηταν πάντα κάποιος άνθρωπος συγκεκριμένος. Τώρα είναι κάπως διαφορετικά, γιατί ενώ θεωρητικά δεν είμαι αποφευκτική για σχέση, με τον τρόπο που ζω είναι σαν το αποκλείω. Δεν είμαι πια φοιτήτρια σε ένα αμφιθέατρο με άλλους 100, να γνωρίζω κόσμο κάθε μέρα σχεδόν. Οι παρέες είναι πια πιο κλειστές, όχι όπως παλιά που κανονίζαμε να βγούμε 4 άτομα και καταλήγαμε 15 με τον γνωστό του γνωστού να ενσωματώνεται στην παρέα. Επίσης μιλάμε για άλλες ηλικίες και οι περισσότεροι που γνωρίζω, είτε… Διαβάστε περισσότερα »
Σε αυτή ακριβώς τη φάση μπήκα κι εγώ πριν 1μιση-2 χρόνια. Χώρισα από την τότε σχέση μου και ο χωρισμός σχεδόν συνέπεσε με μια μόνιμη δουλειά και τη σταθεροποίηση του κοινωνικού μου κύκλου. Για πρώτη φορά συνειδητοποιώ αυτό που περιγράφεις, πόσο δύσκολο είναι να γνωρίσεις κάποιον όταν είσαι σε αυτό το στάδιο, αν δεν κάνεις συγκεκριμένες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν ξέρω όμως, ενώ δεν μου φαίνεται και τόσο ελκυστικό να ανοίξω το τίντερ καμιά φορά μου λείπουν η ασφάλεια και η οικειότητα που απορρέουν από μια καλή σχέση.
Μια χαρά σε βρίσκω, Dioni
Εγώ έχω σχέση με τον σύντροφό μου επειδή είναι πολύ γλυκός άνθρωπος. Έχω φάει τεράστια πίκρα μετά από χωρισμό- καταστροφή επιπέδου Χιροσίμα Ναγκασάκι και τα πάντα έχουν απομυθοποιηθει. Δεν περιμενω κανέναν και τίποτα να μου καλύψει το οτιδήποτε και έχω αποδεχτεί ότι μια μέρα θα πεθάνουμε. έτσι, μπορώ και είμαι σε σχέση επειδή ο άλλος απλά είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος του κόσμου.
Αν με ρωταγε κάποιος για το αν θέλω σχέση στη ζωή μου 1 μήνα πριν και για ποιο λόγο να την θελω, θα έλεγα πάνω κάτω κάποια πραγματα από αυτά που λες εσύ. Ξέρεις όμως, ο έρωτας κι η αγάπη είναι αναπόφευκτα όταν έρχονται μια μέρα ξαφνικά και σου χτυπούν την πόρτα. Όταν απλά μια μέρα τυχαίνει και γνωρίζεις τον άνθρωπό σου, οι ερωτήσεις αυτές δεν υφίστανται πλέον. Εγώ τον σύντροφό μου τον γνώρισα πολύ πρόσφατα, αρχές Σεπτεμβρίου σε μια φάση που δεν ήθελα τίποτα από κανέναν και με πολλές πίκρες απο σκάρτους γκόμενους οι οποίοι ούτε καν με ξετρέλαιναν.… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί μπαίνουμε στον κόπο;
Μα, για μας δεν ειναι κόπος!
Ειναι ενθουσιασμός και ευχαρίστηση!
Αν πραγματικά (που δε το πιστεύω) σου είναι κόπος, απλά μην κάνεις σχέση, δεν είναι υποχρεωτικό.
Νομίζω πάρα πολλοί άνθρωποι περνάμε παρόμοιες φάσεις στη ζωή μας. Είναι κομμάτι της συνειδητοποίησης, της γνωριμίας με τον εαυτό μας και με τα θέλω μας. Δε χρειάζεται να ανησυχείς για αυτό, ούτε να νιώθεις άσχημα. Άκου τον εαυτό σου, κάνε αυτό που σε εκφράζει, μόνο εσύ ξέρεις τι σε γεμίζει. Αν και όταν έρθει η ώρα να κάνεις σχέση με κάποιον, θα ξέρεις το γιατί.