«Α, μπα» classics: Η αποτυχία στα συναισθηματικά με κάνει να αισθάνομαι λίγη

Αγαπητή Λένα, διαβάζω καιρό τη στήλη σου και σκεφτόμουν να σου στείλω, αλλά μετά έλεγα πως υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα και δεν το έπαιρνα απόφαση. Ίσως επειδή δεν ήθελα κιόλας να δω την κατάσταση σαν πρόβλημα. Όπως και να ‘χει, η γνώμη σου ίσως με βοηθήσει να ξεμπλοκάρω λίγο. Είμαι λοιπόν κοντά στα 25. Σαν παιδί ήμουν ντροπαλή και γενικά συνεσταλμένη. Στα 18 πέρασα στη σχολή που ήθελα αλλά σε άλλη πόλη. Οι σπουδές πήγαν ανέλπιστα καλά. Βραβεία, υποτροφίες, Erasmus, τελειώνω πρώτη τη σχολή και μετά αποφασίζω να φύγω στο εξωτερικό για ένα χρόνο για εθελοντισμό, κάνω πολλά ταξίδια… Όλα δείχνουν να πηγαίνουν ρολόι, όμως δεν έχω κανενός είδους εμπειρία στα ερωτικά κι αυτό αρχίζει να γιγαντώνεται σαν πρόβλημα στο μυαλό μου. Γυρνώντας από το εθελοντικό πρόγραμμα, πιάνω δουλειά στην Ελλάδα για το καλοκαίρι κι εκεί δουλεύω με εθελοντές από άλλες χώρες. Ανάμεσά τους κι ένας 32χρονος Ρώσος, πολύ όμορφος σαν άνθρωπος. Για να μην τα πολυλογώ, έδειχνε πως του άρεσα, συναντηθήκαμε και εκτός δουλειάς, φιληθήκαμε κι εγώ φρίκαρα. Αυτά όλα έγιναν το καλοκαίρι του 2016. Μετά βρέθηκα στην Αγγλία με υποτροφία για μεταπτυχιακό. Εκείνος ήθελε να έρθει, κράτησε επαφή για περίπου 2-3 μήνες, ενώ εγώ φρίκαρα και πάλι. Που θα έμενε; ως τι θα ερχόταν;, με τι προσδοκίες; Δεν ήξερα αν μου αρέσει αρκετά, γενικά δεν θεώρησα δίκαιο να τον βάλω σε μια τέτοια διαδικασία απ’τη στιγμή που εγώ δεν ήμουν σίγουρη. Του το εξήγησα, μου είπε πολύ όμορφα λόγια, πως ήταν ερωτευμένος κλπ αλλά δεν πιστεύει σε φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών κι εκεί τελείωσε η ιστορία. Να σου πω επίσης πως μίλησα και με σύμβουλο ψυχικής υγείας όταν ήρθα στην Αγγλία γιατί αισθανόμουν πως δε μπορούσα να το διαχειριστώ. Πέρασε λοιπόν ο καιρός, ακολούθησε μια πιεστική χρονιά με πολύ διάβασμα και δουλειά παράλληλα και κάπως έτσι το μεταπτυχιακό ολοκληρώθηκε. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά και πάλι όλα δείχνουν να πηγαίνουν τέλεια. Όλα, εκτός από το γνωστό θέμα. Η βελόνα έχει κολλήσει στα περσινά ξινά σταφύλια λόγω έλλειψης εμπειριών. Αισθάνομαι πως κάνω κάτι λάθος, ο χρόνος με αγχώνει, βλέπω τους άλλους να είναι σε διαφορετικές φάσεις στη ζωή τους κι ενώ έχω καταφέρει πολλά σε άλλους τομείς η αποτυχία στα συναισθηματικά με κάνει να αισθάνομαι λίγη. Φοβάμαι πως το ίδιο μοτίβο θα συνεχιστεί και αυτό με τρομάζει. Συν ότι οι γονείς δείχνουν να ανησυχούν και τα σχόλια τρίτων γίνονται πιεστικά. Τι κάνω λάθος;

– Κολλημένη στα ίδια

Ένα μέρος της απάντησης ίσως να βρίσκεται πίσω από την ανάγκη σου να παρουσιάσεις την επιτυχία σου στα επαγγελματικά, που δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα. Θέλεις να μας πεις ότι είσαι πετυχημένη, άρα δικαιολογείται να σκοντάφτεις σε άλλον τομέα; Ένα άλλο μέρος της απάντησης ίσως να βρίσκεται στο «φρίκαρα» που λες δυο φορές και δεν αναλύεις καθόλου. Αυτό το «φρίκαρα» μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε.

Για να φτάσεις στο φρικάρισμα, ό,τι και να σημαίνει αυτό, έχεις κάνει δουλειά πολλών ετών, που πρέπει να αναλύσεις μαζί με έναν ψυχολόγο. Αφού έχεις πάει μια φορά, ξέρεις πόσο θα σε βοηθούσε κάτι τέτοιο. Επειδή δεν έχεις καμία απολύτως ιδέα για το τι κάνεις, πώς φαίνεται αυτό που κάνεις, και γιατί κάνεις ό,τι κάνεις, νομίζω ότι ο ψυχολόγος είναι η μόνη λύση που έχεις.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News