Αγαπητή «Α, μπα»: Με τις φίλες μου δεν ταιριάζουμε ιδεολογικά

Έχω δύο στενές φίλες, την Άννα χρόνια, τη Μαρία πιο πρόσφατα. Με αφορμή την τελευταία on/off σχέση της Μαρίας, η οποία κάνει check όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της πατριαρχίας (εκ μέρους του) και του εσωτερικευμένου μισογυνισμού (εκ μέρους της) συζητάμε συχνά τα δύο παραπάνω θέματα. Την τελευταία χρονιά διάβασα πολύ για τον φεμινισμό και την πατριαρχία και έχω καταλάβει αλλιώς συμπεριφορές που είχα, το σύνδρομο του cool girl, το “εμένα μ’ αρέσει να κάνω παρέα με άντρες” και πολλά άλλα και κάνω βήματα για να τα λύσω. Όλο αυτό μ’ έχει κάνει να εκφράζω πιο έντονα γνώμη σε τέτοια θέματα, κι όταν βλέπω τι περνάει (με τη συγκατάθεσή της κιόλας) η Μαρία, φτάνω πολλές φορές σε σημείο να βράζω. Της λέω τη γνώμη μου, προσπαθώ να της δείξω την άλλη οπτική, ωστόσο είναι πολύ μέσα σε αυτό και δεν το βλέπει ή δεν θέλει να το δει και δικαιολογεί τα πάντα. Καταλαβαίνω ότι πολλές φορές της γίνομαι ενοχλητική και της το έχω πει κιόλας, αλλά απ’ την άλλη με κάνει trigger και δεν αντέχω να μη μιλήσω. Χτες κάναμε πάλι μια αντίστοιχη συζήτηση και πέταξε την ατάκα “στο σεξ μπορεί να κάνεις και πράγματα που δεν θέλεις, για να ευχαριστήσεις τον άλλο”. Μου φάνηκε εξωφρενικό, της το είπα, της είπα ότι το σώμα είναι δικό σου και θα κάνεις πράγματα επειδή τα θες, όχι για τον άλλο, λες και ο άλλος έχει παραπάνω δικαιώματα στο δικό σου σώμα. Εκείνη νευρίασε και μου είπε “κι εσύ τι μιλάς, πώς ξέρεις; τι εμπειρία έχεις απ’ το σεξ;” επειδή δεν έχω τον ίδιο βαθμό σεξουαλικής εμπειρίας όσο αυτή, λόγω ενός ψυχολογικού θέματος που επίσης δουλεύω. Μου φάνηκε κακία, ξέρει τι είναι αυτό για μένα και με χτύπησε εκεί που πονάω, ενώ ταυτόχρονα δεν νομίζω ότι χρειάζεται να έχω γράψει το Κάμα Σούτρα για να ξέρω ότι κάνουμε ό,τι θέλουμε με συναίνεση και όχι ως χάρη ή ως υποχώρηση. Το συζήτησα και με την άλλη φίλη και μέσες-άκρες με είπε υπερβολική. Νιώθω να πνίγομαι σε αυτές τις σχέσεις, αλλά νιώθω πως δεν έχω και εναλλακτική γιατί δεν έχω κανέναν τεράστιο κύκλο, οπότε ή θα μείνω μόνη μου για άγνωστο χρονικό διάστημα ή θα το βουλώνω και θα ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές ή θα τσακώνομαι συνέχεια. Επίσης μας ενώνουν και πέντε πράγματα που το κάνουν ακόμη πιο δύσκολο, συναισθηματικά εννοώ. Έχει νόημα να φύγεις από μια φιλική σχέση όταν ξέρεις ότι ποτέ δεν θα τα βρείτε ιδεολογικά σε έναν τέτοιο τομέα; Ή δέχεσαι τους άλλους όπως είναι, όπως θες να σε δέχονται κι εκείνοι; Νιώθω εξωγήινη, σαν να είμαι η τρελή του χωριού, ενώ μέσα μου πιστεύω πως δεν λέω κάτι παράλογο και πως σε 40 χρόνια από σήμερα η πατριαρχία θα γίνεται αντιληπτή όπως αντιλαμβανόμαστε ως απαράδεκτες και παράλογες σήμερα διακρίσεις βάσει χρώματος, τύπου χωριστές τουαλέτες.

–I‘m an alien

Όταν λες ότι έχεις ένα ψυχολογικό θέμα που δουλεύεις, ελπίζω να εννοείς ότι κάνεις θεραπεία, γιατί η ίδια θεραπεία που κάνεις για αυτό το θέμα, θα σε οδηγήσει και σε καταλληλότερες παρέες.

Τώρα, για το πρακτικό του θέματος: δεν χρειάζεται να ακυρώσεις εντελώς μια φιλία για να βρεις άλλη. Ενώ ορίζεις τα όρια με την κάθε φιλία – κάτι που πρέπει να κάνεις έτσι κι αλλιώς, πάντα, ανεξάρτητα αν σε ικανοποιεί ή όχι – είσαι ελεύθερη να αναζητάς άλλες παρέες. Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο.

Η εναλλακτική που έχεις, γιατί πάντα υπάρχει εναλλακτική, είναι να περιορίσεις αυτές τις σχέσεις στις συζητήσεις που μπορείς να κάνεις. Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχουν φιλίες – πασπαρτού. Δεν υπάρχει ο τέλειος φίλος με τον οποίον θα συζητάς τα πάντα και θα συμφωνείς στα πάντα. Αυτά υπάρχουν στις κακές ταινίες, και δημιουργούν υπερβολικές προσδοκίες στους ανθρώπους. Αν αντέχεις την διαφωνία στον συγκεκριμένο τομέα ή όχι είναι δική σου απόφαση, πρόσεχε μόνο μην αντιδράς με τον ζήλο της νεοφώτιστης, γιατί αυτό νομίζω ότι είναι το πρόβλημα. Επειδή κατάλαβες κάτι, και μπράβο σου, δεν σημαίνει ότι όποιος δεν το έχει καταλάβει είναι χαζός. Αν αντιστέκεται, τον εαυτό του υπερασπίζεται, συνήθως, και τις επιλογές του. Είναι πολύ δύσκολο σε όλους μας να παραδεχτούμε ένα λάθος.

Καταλαβαίνω ότι πόνεσες επειδή σε πάτησε εκεί που πονάς, αλλά κι εσύ τι νομίζεις ότι κάνεις όταν προσπαθείς να της ανοίξεις τα μάτια, όπως πιστεύεις; Της ακυρώνεις όλες τις επιλογές της. Χρειάζεται περισσότερη κατανόηση και τρυφερότητα, δεν γίνεται να μιλάς στον κόσμο όπως μιλάμε εδώ, μεταξύ αγνώστων. Εδώ δεν υπάρχουν προσωπικές σχέσεις, όλοι είμαστε άγνωστοι, είναι πολύ διαφορετικό το πλαίσιο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News