Αγαπητή «Α, μπα»: Είμαι κακή νύφη που δεν καλώ την πεθερά μου να φάει μαζί μας;

Aγαπητή Αμπα, είμαι ζευγάρι με τον άντρα μου εδώ και πέντε χρόνια, έχουμε και ένα παιδάκι τριών. Η μητέρα του ζει στην ίδια πολυκατοικία με εμάς, τέσσερις ορόφους πιο κάτω. Είναι πάρα πολύ διακριτική, δεν έχω καταλάβει καν ότι μένουμε κοντά. Γενικά για να μην μακρηγορώ είναι η πεθερά που θα ευχόμουν να έχω. Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου από τότε που κάναμε παιδί, με έχει ρωτήσει για ποιο λόγο δεν έχω προτείνει να έρχεται για φαγητό κάθε μεσημέρι η μητέρα του μαζί μας μιας και μένει από κάτω. Μου είπε ότι δεν του είχε περάσει από το μυαλό να τρώμε μαζί με την μάνα του πριν κάνουμε παιδί, αλλά τώρα είναι έτσι κι αλλιώς το παιδί μαζί μας, η ιδιωτικότητα σαν ζευγάρι δεν υπάρχει στο γεύμα. Εγώ αισθάνθηκα άσχημα που δεν το είχα σκεφτεί μόνη μου, γιατί μας βοηθάει και με το παιδί, και γενικά νιώθω νοιάξιμο για εκείνη και δεν τη βρίσκω δυσάρεστη παρουσία. Είναι μία ήσυχη γυναίκα που δεν μιλάει και ξέρεις ότι όλες της οι σκέψεις είναι καλοπροαίρετες. Την επόμενη μέρα από τη συζήτηση με τον άντρα μου, της είπα να έρχεται από εδώ και πέρα να τρώει κάθε μέρα σε εμάς (μέχρι τώρα έρχεται μόνο Κυριακές, και πάλι όχι όλες). Εκείνη είπε ότι ευχαριστεί πολύ αλλά προτιμάει να αφήνει την οικογένεια μόνη της στις στιγμές των γευμάτων γιατί είναι μια στενή οικογενειακή στιγμή. Της είπα ότι κι αυτή είναι μέλος της οικογένειας, είπε το ξέρω, αλλά είμαι μέλος της ευρύτερης οικογένειας, όχι της στενής οικογένειας που είστε εσείς οι τρεις. Νιώθω ενοχές που κι εγώ δεν πετάω τη σκούφια μου να έρχεται και άλλος εκτός από εμάς τους τρεις στο μεσημεριανό τραπέζι. Ο άντρας μου είπε ότι θα προτιμούσε να έρχεται η μαμά του δύο τρεις μέρες την εβδομάδα για φαγητό και αυτό θα ήταν το ιδανικό σενάριο. Αν διαφωνώ, είπε ότι δε μπορεί να με καταλάβει, αλλά δε θα επιμείνει και είναι δικαίωμά μου να πω όχι. Θεωρείς ότι είμαι κακή σύζυγος και νύφη?
– Νυφούλα

Θεωρώ ότι ο καθένας μας έχει διαφορετικά όρια με τους άλλους ανθρώπους και αυτό είναι οκ. Εσύ είσαι σαν την πεθερά σου, η οποία, παρεμπιπτόντως, σου είπε πολύ ευγενικά «δεν έρχομαι επειδή δεν θέλω να έρθω». Είναι σαφές αυτό που είπε, δεν είμαι σίγουρη ότι το άκουσες μέσα από αυτό που επέλεξε να πει τελικά. Είναι πραγματικά πολύ διακριτική.

Τώρα, ο άντρας σου δεν κατάλαβα τι ακριβώς θέλει. Να γίνει αυτό που έχει αυτός στο μυαλό του ως ιδανικό, κόντρα στους άλλους δύο, και ειδικά κόντρα σε αυτόν που τον αφορά άμεσα;

Πιστεύω ότι ούτε ο άντρας σου έχει καταλάβει ότι η μάνα του δεν θέλει. Θεωρεί αυτονόητο ότι η μάνα του θέλει αυτό που θέλει αυτός, που είναι να είναι αυτοκόλλητη με την νέα του οικογένεια, και η ίδια θα εισέρχεται σε αυτή ως αξεσουάρ. Αυτός το τιμόνι, οι υπόλοιποι στο καράβι. Δεν γίνεται αυτό που θέλει, όχι επειδή δεν το θέλεις εσύ, αλλά επειδή δεν το θέλει η μάνα του. Με αυτή έχει το «πρόβλημα», όχι με σένα.

Αν δεν πείθεται, γιατί δεν της προτείνει ο ίδιος να έρχεται για φαγητό; Ίσως χρειάζεται να το ακούσει με τα αυτιά του. Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί είναι δική σου δουλειά να το κανονίσεις.
Τέλος, το παιδί σας θα μεγαλώσει. Τι λέει ακριβώς; Ότι από τη στιγμή που κάνει κανείς παιδί, το ζευγάρι εξαφανίζεται ως μονάδα;

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News