Αρχικά συγχαρητήρια για το κοινωνικό έργο που προσφέρεις. Είμαι 28 ετών, με σχέση 10 χρόνια, αρραβωνα, συμβίωση. Τον τελευταίο χρόνο η σχέση δεν πάει καλά. Δεν θα αποδώσω ευθύνες, νομίζω ότι το δικό μου λάθος είναι ότι δεν ξεκαθάρισα τα όρια μου και ο σύντροφός μου κυριάρχησε στη σχέση. Το θέμα είναι ότι φοβάμαι να χωρίσω. Φοβάμαι την αντίδραση του, το ότι θα πληγωθει, το ότι έχουμε προσπαθήσει πολύ να φτιάξουμε ο,τι έχουμε φτιάξει. Τον αγαπαω, τον νοιαζομαι αλλα ειναι μια χλιαρη κατασταση στην οποια αισθανομαι παγιδευμενη.Έχω μπερδευτεί πολύ ρε Α, μπα. Δεν ψάχνω λύση, απλά έναν μπούσουλα μήπως ξεμπερδευτω. Ευχαριστώ.
Θα πληγωθεί. Η αγάπη δεν είναι αρκετή. Τι μπούσουλα θέλεις; Μπούσουλα για το πώς να χωρίσεις; Στο τέλος κανείς δεν είναι καλά, αλλά στην καλύτερη περίπτωση, κάποιος είναι ανακουφισμένος.
Νιώθεις παγιδευμένη γιατί δεν θέλεις να σε δει διαφορετικά. Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Αυτό που έχετε χτίσει, όπως φαίνεται, στηρίζεται πάνω στις πλάτες σου. Δεν είναι όλα τα κτίσματα άξια συντήρησης, μερικά πρέπει να κατεδαφίζονται. Ο χρόνος είναι που σε κάνει να διστάζεις. Οι σχέσεις δεν αποκτούν αξία με τον χρόνο όμως, ο χρόνος δεν είναι απόδειξη για κάτι. Μερικές φορές το μόνο που δείχνει είναι πόση πολλή καταπίεση μπόρεσε να αντέξει κάποιος, πόσο μεγάλο είναι το όριο δυστυχίας που μπορεί να διαχειριστεί. Αυτό που ίσως βλέπεις ως παράσημο, μπορεί να είναι θλιβερό σύμβολο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εχασα πολλα χρονια απο τη ζωη μου με κάποιον και φοβομουν να χωρισω επειδη με αγαπαει, επειδη δεν ηθελα να τον πληγωσω, επειδη φοβομουν να τα διαλυσω ολα, και στο μεταξυ να περνανε τα χρονια.
Αχ να χαρεις… θα το μετανιωσεις… Μη χανεις αλλο χρονο, δεν γυρνανε πισω τα χρονια.
Εγω δυσκολευτηκα να συγχωρησω τον εαυτο μου
Μωρέ, είμαι κι εγώ κλειστοφοβική, αλλά με έπιασε πάλι ένα σφίξιμο. Αν όταν περιγράφεις τη σχέση σου η λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι παγιδευμένη, αυτό από μόνο του αρκεί.
Τελικά, εμένα το όριο μου ειναι τα 10 χρόνια δυστυχίας. Εντάξει, δεν ήταν δυστυχία και τα 10.
Φρόντισε όμως να μην γίνουν 15 ή 20.
Ο χρόνος πολύ σωστά δεν είναι παράσημο. Πολλοί μένουν σε καταστάσεις άβολες, δυσάρεστες, χλιαρές για πολλούς λόγους, αυτό δεν συνεπάγεται μια καλή, ισορροπημένη σχέση. Δεν μπορεί κανείς να σου πει πώς θα χωρίσεις. Και οι δύο θα πληγωθείτε αλλά αν καθυστερήσεις και άλλο, και λάβουν χώρα και άλλα γεγονότα, εγκυμοσύνη, γάμος, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να βγεις απο μια σχέση η οποία πλέον είναι προβληματική, τη στιγμή που νιώθεις εγκλωβισμένη σε αυτή.
Να μια ιστορία που θα ‘θελα να δω update.
Μολις βρεις καποιον αλλο θα το λυσεις πανευκολα!!!!!!! Ειμαι συνομιληκη σε παρομοια κατασταση βρηκα το τεκνο και ξεμπερδεψα απο ενα σπιτι οπου απλα συγκατοικουσα με ” τον αδερφουλη” μου !!! Μακριά!!!! Αυτα μετα τα εξηντα!!!!!!
Είναι σημαντική η συνειδητοποίση ότι όταν αποφεύγουμε τις συγκρούσεις συνήθως είναι εις βάρος μας.Μη περιμένεις όμως ότι η οριοθέτηση μέσα σε μία σχέση δεν θα βρει σθεναρές αντιστάσεις.Βέβαια ο κόπος αξίζει…