Από τους cowboys στα mom jeans: Μια αναδρομή στην ιστορία του αγαπημένου παντελονιού

Tο 2018 θα μείνει επισήμως στην ιστορία ως η χρονιά που έκανε το comeback του το τσαντάκι μπανάνα και τα εξορισμένα στη λήθη των σκονισμένων φωτογραφικών άλμπουμ της εφηβείας μας φριχτά αξεσουάρ των ’90s. Ανάμεσά τους και το ψηλοκάβαλο, σε ίσια γραμμή, πετροπλυμμένο μπλουτζίν, που έκανε την επανεμφάνισή του πριν μερικές σεζόν και η δημοφιλία του επιμένει να εξαπλώνεται σθεναρά. Τι κάνει τελικά τα mom jeans τόσο δημοφιλή;

Καταρχήν, μάλλον το γεγονός ότι πρόκειται για ένα τζιν παντελόνι –το διαχρονικό ενδυματολογικό σήμα κατατεθέν του 20ού αιώνα. Η ιστορία του μπλουτζίν ξεκινά το 1853 όταν ο Γερμανός Levi Strauss λανσάρει στην αμερικανική αγορά τα φτιαγμένα από ντένιμ παντελόνια, που χάρη στην ανθεκτική φύση του υφάσματος, ήταν προορισμένα αρχικά ως στολή εργασίας για εργάτες και κτηνοτρόφους -δηλαδή καουμπόηδες. Μέχρι, το 1955, που ο Τζέιμς Ντιν ως «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» έκανε το μπλουτζίν το πλέον δημοφιλές παντελόνι για τους επαναστατημένους εφήβους των αμερικάνικων ’50s –μιας περιόδου όπου οι έφηβοι (teens) άρχισαν να αυτοπροσδιορίζονται ως δημογραφική ομάδα και να αποτελούν μια υπολογίσιμη πολιτισμική και καταναλωτική δύναμη στη δυτική κοινωνία.

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, τα τζιν ήταν απανταχού παρόντα ντύνοντας όλες τις νεανικές υποκουλτούρες, τα μουσικά και πολιτικά κινήματα που ξεπήδησαν τις δεκατίες του ’60 και του ’70: από τους χίπις με τις χαμηλοκάβαλες καμπάνες να σκουπίζουν τα χώματα του Γούντστοκ και τους φοιτητές του Μάη του ’68, μέχρι τις ψηλόμεσες, εφαρμοστές, με κίνδυνο εμφάνισης cameltoe καμπάνες στα ’70s, ιδανικά συνδυασμένες με πατίνια έως και τους πρωτοπόρους της πανκ σκηνής, που επέλεγαν τις πιο στενές γραμμές.

Eκείνη ακριβώς την καμπή στην ιστορία του casual ντυσίματος αλλά και ένα κενό στην αγορά μυρίστηκε, η βαθύπλουτη κληρονόμος Γκόρια Βάντερμπιλτ, η οποία ξεκινά το 1976 να χτίζει τη δική της αυτοκρατορία λανσάροντας μια νέα σειρά από τζιν παντελόνια ειδικά σχεδιασμένα για γυναίκες. Φτιαγμένα από πιο μαλακό ύφασμα, αγκαλιάζουν το γυναικείο σώμα, προσφέροντας άνεση, κομψότητα αλλά και ένα brand στο οποίο οι γυναίκες νιώθουν ότι «ανήκουν». Fast forward στο 1980 και τη διαφήμιση της Μπρουκ Σιλντς για τα τζιν Calvin Klein, που σηματοδότησε μία νέα εποχή για τα επώνυμα ντένιμ παντελόνια, ειδικά σχεδιασμένα για το γυναικείο κοινό.

Αγνοώντας τη μίνιμαλ προσέγγιση της Μπρουκ Σιλντς, στα λαμπερά ’80s άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους τα φαρδιά, σε ίσια γραμμή πετροπλυμένα τζιν, φορεμένα συνήθως με τα μπατζάκια μαζεμένα στο ύψος των αστραγάλων. Κάπως έτσι έγινε και η ομαλή μετάβαση στις unisex, ίσιες γραμμές των ’90s που έντυσαν τη δεκαετία της οικονομικής ευμάρειας, χαρίζοντας ένα ομοιογενές, χωρίς διακρίσεις στυλ σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Περνώντας στο μιλένιουμ, τα παντελόνια έγιναν όλο και πιο χαμηλοκάβαλα -κάποιοι κατηγορούν την Μπρίτνεϊ για αυτό- για να γίνουν στη συνέχεια όλο και πιο ασφυκτικά skinny -κάποιοι κατηγορούν τους Horrors για αυτό. Ήταν ταυτόχρονα η στιγμή που οι baby boomers, πάρα πολύ απασχολημένοι με τις καριέρες τους και την ανατροφή των παιδιών τους, δεν είχαν προλάβει να ανανεώσουν τις ’90s γκαρνταρόμπες τους με τα ψηλοκάβαλα, σε ίσια γραμμή πετροπλυμμένα 501, ενώ ταυτόχρονα οι πρώιμοι millennials κυκλοφορούσαν με τζιν σε χαμηλοκάβαλες slim γραμμές και emo τάσεις.  Επιπλέον, ήταν κάπως ντροπή να σε δουν να φοράς κάτι που θύμιζε έστω και αμυδρά ότι το πήρες από την ντουλάπα της μαμάς σου ή ότι δεν είχες διαβάσει το μέμο για τα παντελόνια σωλήνες.

Μέχρι, που κάπου εκεί στο 2013 ήρθε το normcore, για να απενεχοποιήσει το απλουστευμένο έως και basic στυλ και να προλειάνει το έδαφος πριν την οριστική «επιστροφή στα 90s», μέρος των οποίων είναι φυσικά και τα πετροπλυμμένα, ψηλοκάβαλα 501 τζιν, σαν και αυτά που φορούσαν οι μαμάδες μας τη δεκαετία του ’90. Το mom jeans δηλαδή.

Δειλά δειλά, κάποιες εταιρείες άρχισαν να τα επαναφέρουν στις συλλογές τους, κάνοντας τα in κορίτσια να ψάχνονται στα παζάρια και το ebay για υπερτιμημένα τζιν από τα ’90s, μέχρι που τα τελευταία δύο χρόνια έχουν γίνει το κυρίαρχο τρεντ και ξαναβγήκαν στη μαζική παραγωγή. Και στο σημείο αυτό, εξακολουθούμε να αναρωτιόμαστε: γιατί είναι προορισμένη για μαμάδες η συγκεκριμένη κοψιά;

Μερικές διαπιστώσεις:

1. Δεν είναι άνετα: όταν η μέση του παντελονιού είναι τόσο τρομερά ψηλά τοποθετημένη και τόσο μικρή σε διάμετρο, δεν μπορείς να αναπνεύσεις.
2. Δεν είναι κολακευτικά: τονίζουν την κοιλιά, τους γοφούς και δημιουργούν μία περίεργη αίσθηση ως προς τις αναλογίες του σώματος
3. Δεν ξέρεις με τι να τα συνδυάσεις: αν βάλεις ψηλοκάβαλο παντελόνι, πρέπει να βάλεις κοντό τοπ. Ή μήπως να βάλεις ένα μακρύ XXL φούτερ για να δείχνει πιο ’90s;
4. Συνήθως είναι κοντά: αυτό είναι και το νόημα μάλλον αλλά γιατί να ξεγυμνώνεις τους αστραγάλους σου χειμωνιάτικα;

Πολλά τα ερωτήματα. Οι απαντήσεις -ίσως- στο βίντεο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News