Πες ότι βγαίνεις για πρώτη φορά ραντεβού με κάποιον. Ας πούμε για καφέ, όχι κάτι ακριβό. Και στο τέλος δεν σε κερνάει αλλά πληρώνει μόνο τα δικά του κι εσύ τα δικά σου. Είναι πατριαρχικό κατάλοιπο αν νιώσεις άσχημα που δεν σε κέρασε, για τη χειρονομία της πρώτης φοράς; Προσωπικά (αν και είμαι σε μονογαμική σχέση χρόνια) θα ένιωθα λίγο περίεργα, κάπως ότι δεν με τιμάει, ότι ξεκινάμε από χαμηλά στάνταρ. Μου είναι αδιάφορο το ποιος ήθελε περισσότερο το ραντεβού κλπ βλακείες. Το λέω σαν ενοχικός άνθρωπος που, όταν έβγαινα, δεν ένιωθα άνετα να με κερνάνε και να με πληρώνουν, και πλήρωνα τα δικά μου γρήγορα γρήγορα μην τυχόν και νομίσουν τίποτε άλλο. Για αυτό και με κερνούσαν σπάνια, μόνο όταν ήταν πραγματικά γαλαντόμοι. Στη σκέψη ότι μπορεί να φανεί ότι απαιτώ κέρασμα, ή να δεχτώ ένα ακριβό κέρασμα σε κοκτέιλ ή φαγητό ένιωθα μια ντροπή, ότι δεν μου αξίζει. Ούτε κερνούσα όμως, ίσως αντίστοιχα να μην άξιζε για μένα και ο άλλος. Πλέον ξέρω ότι αυτό συνδεόταν με το αίσθημα μειονεξίας που κουβαλάω, όμως πέρα από μένα, αν το δούμε πιο κοινωνικά, τι δυναμικές κρύβονται; Ακόμα και σε εμένα, αυτήν που δεν της άξιζε το κέρασμα, υπήρχε μια απαίτηση ενδόμυχα για το πρώτο ραντεβού. Όσο το αναλύω τόσο πιο πατριαρχικό μου ακούγεται, αλλά παράλληλα τόσο και πιο μάπας και μίζερος μου φαίνεται αυτός που θα έκανε κάτι τέτοιο, να μην κεράσει έναν ρημαδοκαφέ. ΥΓ. αυτή η λογική είναι σκέτο μπέρδεμα στις ομοφυλόφιλες σχέσεις. Κερνά ο πιο εξουσιαστικός τελικά;
-ΦοβαμαιΤουςΑνθρώπους
Κάνεις μια προβολή του τι σημαίνει να σε κερνάνε ή να κερνάς που δεν καταλαβαίνω ακριβώς, γιατί έχει σχέση με το αίσθημα μειονεξίας που έχεις, όπως λες, και αν θέλεις απαντήσεις, πρέπει να συνεχίσεις αυτή τη σκέψη. Διότι, κοινωνικά, δεν είναι τόσο περίπλοκο το πράγμα. Δεν τρέχει κάτι αν σε κεράσει ο άλλος έναν ρημαδοκαφέ, δεν τρέχει και αν δεν σε κεράσει. Δεν μπορείς να ξέρεις τι σημαίνει για αυτόν, επειδή δεν ξέρεις τι προβολή κάνει, όπως αυτός δεν έχει ιδέα για όλα αυτά που γράφεις εδώ, από το πρώτο ραντεβού.
Είναι πατριαρχικό να θεωρείς ότι ο άντρας πρέπει να κερνάει, ναι. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού. Είναι δικό σου θέμα όμως πόσο το επεξεργάζεσαι και πώς το εφαρμόζεις και πώς το ταυτίζεις με την προσωπική σου αξία: αν έχεις προσωπική αξία ανάλογη με το πόσο συχνά σε κερνάνε, μπορεί να πασχίζεις να κεράσεις πρώτη ώστε να μην χρειαστεί να μάθεις τα αποτελέσματα.
Οπότε, επανέρχομαι στο θέμα της μειονεξίας που πρέπει να λύσεις. Δεν θα το λύσεις κάνοντας κοινωνικές αναλύσεις, γιατί κάνεις υποθέσεις που θεωρείς αυτονόητες λόγω του τρόπου σκέψης σου, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι ισχύουν. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι στις ομοφυλόφιλες σχέσεις το κέρασμα είναι πιο περίπλοκο. Ίσα ίσα, ίσως να είναι αποδεσμευμένο από τους ρόλους ισχυρού/ανίσχυρου. Η σούμα είναι ότι αν φοβάσαι τους ανθρώπους, πρέπει να κάνεις θεραπεία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δράττομαι της ευκαιρίας να πω το δικό μου drama σε πρώτο ραντεβού. Γνωρίζω γοητευτικό τύπο από επαγγελματικό κύκλο και κανονίζουμε ραντεβού. Προτείνει ένα πανάκριβο εστιατόριο. Εγώ τότε μόλις είχα ξεκινήσει να δουλεύω βγάζοντας λίγο πάνω από τον βασικό μισθό και έβγαινα πολύ δύσκολα ζώντας μόνη μου. Αντιπροτείνω κάτι πιο οικονομικό και ο ίδιος καταλαβαίνοντας ότι με ανησυχεί το οικονομικό, με καθησυχάζει λέγοντας:”Βρε μη σε ανησυχεί το οικονομικό.” Δεν το έδεσα κόμπο ότι θα κεράσει, οπότε πήρα μαζί μου 60 ευρώ και πήγα. Καθόμαστε στο τραπέζι μην τα πολυλογώ λέει “το ξέρω το μαγαζί θα παραγγείλω εγώ” και παραγγέλνει για 4… Διαβάστε περισσότερα »
Πάλι καλά που δεν σε έβαλε να πληρώσεις και τα δικά του…
Εντωμεταξυ εγώ υπέθεσα όταν σου είπε “μην ανησυχείς για το οικονομικό” ότι θα σε κεράσει.αλλα μάλλον τα 60€ για αυτόν ήταν λίγα
Ακόμη κι αν του φαίνονταν λίγα τα 60 € είναι απαράδεκτος ο τύπος. Σου αντιπροτείνει ο άλλος κάτι πιο οικονομικό, επιμένεις να πάτε εκεί που θέλεις, παραγγέλνεις αυτοβούλως για ένα λόχο, πιθανότατα (ως άντρας) τρως μεγαλύτερη ποσότητα από τη συνοδό σου και μετά μοιράζεστε μισά-μισά τα έξοδα; Ε, όχι! Δεν έψαχνε ραντεβού. Θύμα έψαχνε…
Καλός μλκς κι αυτός.
Κοριτσαρα μου για ποιο λόγο να πληρώσεις; τον αφήνεις τον αντράκλα και τακτοποιει τα πάντα όπως τα παράγγειλε.
Με το “μην ανησυχεις για το οικονομικο” εννοούσε ότι δε θα χρειαστεί να κερασεις και το δικό του στο πρωτο σας ραντεβου.
“Στη σκέψη ότι μπορεί να φανεί ότι απαιτώ κέρασμα, ή να δεχτώ ένα ακριβό κέρασμα σε κοκτέιλ ή φαγητό ένιωθα μια ντροπή, ότι δεν μου αξίζει.”
Η λέξη “κοκτέιλ” και η λέξη “αξίζω” σε μια πρόταση που κανείς δεν περίμενε να δει γραμμένη.
Κάποτε έβγαινα με έναν τύπο ο οποίος πλήρωνε στα ραντεβού.Προσπαθούσα να του πώ οτι δεν χρειάζεται αλλά επέμενε.Κατάλαβα,μετά από περίπου 2 μήνες ότι ο άνθρωπος αυτός κάλυπτε τη συναισθηματική του ανεπάρκεια με τα χρήματα.Ελπίζω να απάντησα.
Ομολογώ ότι κι εγώ το εκτιμώ όταν ο άντρας κάνει κίνηση να πληρώσει στο πρώτο ραντεβού. Δεν θα τον αφήσω να το κάνει. Ή μπορεί και να τον αφήσω. Εξαρτάται απ’ τα κέφια μου. Το εκτιμώ, όμως, ως μια κίνηση που αποκαλύπτει, όσο γίνεται, τη σχέση που έχει ο άλλος με τα χρήματα. Δηλαδή, αν είναι τσιγγούνης ή όχι. Δεν θεωρώ ότι είναι υποχρέωση του να πληρώσει επειδή είναι άντρας, ούτε και δική μου υποχρέωση επειδή είμαι γυναίκα. Το αξιολογώ σαν ένα δείγμα χαρακτήρα.
Αν συμβαίνει αυτό, θα συμβαίνει με όλο το φάσμα των σχέσεών σου. Θα εκτιμάς τους ανοιχτούς-λαρτζ ανθρώπους και σαν φίλους και σαν γνωστούς και σαν συγγενείς. Το πρόβλημα για μένα είναι αν το περιορίζεις στο “ραντεβού”. Προσωπικά έχω συνηθίσει φίλοι που συναναστρέφομαι τακτικά να είναι έτσι, ανοιχτοί, να έχουν τη λογική “περνούσα από το φούρνο κι έφερα να φάμε”, ή “μου τη βάρεσε και παρήγγειλα μια γύρα σφηνάκια για την παρέα”. Το εκτιμώ γιατί δε γίνεται με την ανταποδοτική λογική, τύπου να διαιρέσουμε το ποσό και να σου χρωστάω το επόμενο ποτό, αλλά όταν αυθόρμητα κεράσω κάτι το εκτιμούν και… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά και είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για όλο το φάσμα σχέσεων, για τις φιλικές σχέσεις το βλέπω όμως λίγο πιο χαλαρά. Ας πούμε ότι δεν είμαι τόσο αυστηρή με τους φίλους μου σε αυτό το θέμα γιατί δεν προβλέπεται ότι θα ζω μαζί τους ή ότι θα πρέπει να διαχειριστούμε μαζί τα οικονομικά μας στο μέλλον. Ραντεβού συνήθως (εγώ, δεν λέω οτι είναι ο κανόνας) βγαίνω με άτομα που θα με ενδιέφερε να δω εάν θα πάει πιο κάτω και ίσως καταλήξει σε σχέση. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα (για μένα πάντα) η σχέση που έχει με τα χρήματα,… Διαβάστε περισσότερα »
That’s true, αν μιλάς για σχέση-συμβίωση-κοινό ταμείο τότε πρέπει από νωρίς να δεις αν λειτουργείτε παρόμοια γιατί θα το βρεις μπροστά σου πολλάκις!
Το καλοκαίρι ο ξάδερφος μου με την κοπέλα του θα πήγαιναν στη θάλασσα και μας κάλεσαν να τους συνοδεύσουμε με τον αδερφό μου. Τα σπίτια μας ήταν δίπλα οπότε δεν ήρθαν να μας πάρουν και όταν επιστρέψαμε δε βγήκαν από το δρόμο τους. Κι όμως χωρίς να επιβαρύνουμε με έξτρα βενζίνες (εφόσον έτσι κι αλλιώς θα πήγαιναν για μπάνιο και δεν τους βγάλαμε από την πορεία τους ούτε στο ελάχιστο) κερασαμε και τους καφέδες και τα παγωτά σαν ένδειξη ευγένειας για την πρόσκληση! Σε έπεισα να never let me go ή πρέπει να προσπαθήσω κι άλλο? Χαχαχα
Θα μοιραστώ κι εγώ κουλοιστορία για να ευθυμίσουμε. Γουστάρω τύπο ανώτερο στη δουλειά και μεγαλύτερο σε ηλικία κι ενώ βλέπω ότι γουστάρει, είναι τα ζώα μου αργά. Δράττωμαι λοιπόν της ευκαιρίας και για κάτι που με βοήθησε στη δουλειά τον καλώ για φαγητό έξω. Το εστιατόριο ήταν μακρυά και από των δυο τα σπίτια και πήγαμε εκεί με συγκοινωνία. Του λέω τι θα πάρεις και μου λέει παρήγγειλε εσύ ότι θες. Ο λογαριασμός έρχεται και δεν κάνει κίνηση – εντάξει είχα πει θα κεράσω εγώ (80 ευρώ για την ιστορία). Μετά μου λέει να πάμε για ποτό και εκεί χαίρομαι… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ εδώ να πω τον πόνο μου, που βγήκα πριν 2 βδομάδες ραντεβού με το εδώ και καιρό αντικείμενο του πόθου μου και είχα να βγω ραντεβού κατι αιώνες και εννοείται ήπια 3 κοκτέιλ χωρίς αλκοόλ ήσυχη ότι αυτές οι “ιπποτικες” κινήσεις του πρώτου ραντεβού είχαν εκλειψει και εννοείται πήγα τουαλέτα και πληρωσε χωρίς να το ξέρω και ακόμα το φυσαω και δεν κρυώνει που δε μου ξαναστειλε κιόλας να βγούμε και νιώθω ότι του “χρωστάω” κι απο πανω και 24 ευρώ αφού δεν ξαναβγηκαμε για να πληρώσω εγώ αυτή τη φορά 😕
Απο τη στιγμή που πλήρωσε χωρίς καν να είσαι μπροστά δεν νομίζω οτι του χρωστάς τίποτα.
Έχω πάθει χειρότερο: Βγαίνω ραντεβού με τρελό μου κόλλημα, φάση σβήνω-χάνομαι. Περνάω υπέροχα, πίνω ένα ποτό, παίρνω και μια μπυρούλα μετά και όλα τέλεια. Αρχίζουν οι διαχύσεις, βλέπω αστεράκια, έχω χάσει τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Κάποια στιγμή λέμε να φύγουμε, μισό να πάω πρώτα τουαλέτα, λέω ‘γω. Πάω τουαλέτα και φεύγουμε. Κι άλλες διαχύσεις, περπατάμε χέρι-χέρι, κουαρτέτα εγχόρδων ηχούν στο πλακόστρωτο. Με πάει μέχρι τα ταξί και αποχαιρετιόμαστε. Και κάπου 5 λεπτά πριν φτάσω σπίτι μου συνειδητοποιώ ότι όχι απλά δεν πλήρωσα τα ποτά μου, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. Παιδιά, δεν σας κάνω πλάκα,… Διαβάστε περισσότερα »
Penthesilea τι γλυκό σχόλιο! Σε κάνω εικόνα να λιώνεις, να χάνεσαι και μόλις φεύγεις με χαζό χαμόγελο στα χείλη, γουρλώνεις μάτια ξαφνικά και αρμενίζεις το υπερπέραν να θυμηθείς τι έγινε!
Χαχαχα! Πράγματι, κάπως έτσι έγινε! Κόντεψα να πεθάνω απ’ τη ντροπή μου, πάλι καλά τα φτιάξαμε τελικά και μετά το θυμόμασταν και γελάγαμε!
Ντάξει, ζήλεψα λίγο! Πού είναι τα δικά μου κουαρτέτα εγχόρδων???
Α. αν διαβάζεις, στείλε ένα μήνυμα ή έστω τηλεφώνα, αλλιώς σταμάτα να με κοιτάς μ αυτό το βλέμμα και σταμάτα να μου χαμογελάς τόσο υπέροχα όποτε με πετυχαίνεις στη δουλειά!
Μια που σε βρήκα Penthesilea, να πω ότι έχεις από τα πιο όμορφα nicks του σάιτ! : )
Αχ, σ’ ευχαριστώ, lioness! Είμαι μεγάλη φαν του Κλάιστ, καθώς και των σχολίων σου, επίσης!
Το μόνο σχετικό που μου έχει μείνει από ραντεβού είναι όταν ήμουν 22 σε κάποιο πρώτο ραντεβού έκανα κίνηση να πληρώσω θεωρώντας ότι εκείνος θα με “έκοβε” για να κεράσει. Δε με έκοψε, πληρώσαμε μισά μισά.
Στο επόμενο ραντεβού, εκτός του ότι κέρασε, μου εξήγησε ότι ποτέ δεν κερνάει στο πρώτο ραντεβού για να αξιολογήσει την αντίδραση της κοπέλας ως προς αυτό, π.χ. αν θα πάρει κάποια έκφραση δυσαρέσκειας, αν επιλέξει να μην τον ξαναδεί κλπ.
Δεν τον παρεξήγησα. Ίσως με αυτή την πρακτική να έβγαζε κάποιο σημαντικό γι αυτόν συμπέρασμα, αλλά ο τρόπος μου έκανε λίγο βλακώδης.
ειναι το γνωστο ‘προσεξε αγορι μου μηπως σε θελει μονο για τα λεφτα σου’…
Λολ οι σόδες. Μπορεί, αλλά αν είναι έτσι, καλύτερα. Δεν ξέρω, εγώ αισθάνομαι άσχημα με το κέρασμα. Έχω ένα πολύ καλό φίλο ο οποίος πρέπει να με περνάει 16-17 χρόνια μπορεί και παραπάνω, βαριέμαι τώρα να μετρήσω. Αυτός ζει μόνος του, τώρα είναι γύρω στα 40 αν δεν τα έχει ήδη κλείσει και παρόλα αυτά καταφέρνει και ζει μόνος του με λιγότερα λεφτά από όσα βγάζω εγώ το μήνα. Ζει την απόλυτη αβεβαιότητα, κάνει μόνο ευκαιριακές δουλειές που εξασφαλίζουν λεφτά για κάποιες μέρες ή κάποιους μήνες και μόνο που σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος ζει έτσι παθαίνω μια κρίση πανικού.… Διαβάστε περισσότερα »
Ο άντρας μου, φεμινιστής από τους λίγους, αναρρωτιόταν για ποιο λόγο έχω φάει κόλλημα οτι πρέπει να μου κάνει δώρο δαχτυλίδι για να παντρευτούμε. Τότε, μετράμε πάνω από 7 χρόνια τώρα, εγω είχα συνδέσει στο μυαλό μου οτι για να δείξει ο γαμπρός πόσο σημαντική ειναι η γυναικα για αυτόν πρέπει να της πάρει οποσδήποτε το διαμάντι. Έκλεγα και έτρωγα φρίκη οτι δεν ειμαι αρκετά σημαντική για αυτόν, οτι εγώ δεν έχω αξία και άλλα ωραία. Αυτός, ομως, ήξερε πως όχι μόνο δεν φοράω δαχτυλίδια αλλά δεν μου αρέσουν κιόλας. Και δεν καταλάβαινε το πρόβλημα. Μου πήρε ενα ωραίοτατο μονοπετρο… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πρόσφατο αυτό το έθιμο με το μονόπετρο; Γιατί εγώ δεν το έχω δει ποτέ από κοντά, μόνο στις σειρές και ταινίες από τις ΗΠΑ και σε ίνσταγκραμ ευκατάστατων Ελληνίδων. Δηλ και σε αρραβώνες που έχω πάει(ο τελευταίος τη δεκαετία του 1990, ατόνισε αυτό το έθιμο τα τελευταία χρόνια) τις βέρες του γάμου φοράει το ζευγάρι απλά στο αριστερό χέρι.
Τί μου θύμισες τώρα!
Εγώ, λοιπόν, που επίσης δεν φοράω δαχτυλίδια και φυσικά δεν είχα καμία (μα καμία) απαίτηση, ούτε και λαχτάρα, να λάβω μονόπετρο και δεν έλαβα, τα άκουσα μια χαρά από τη μάνα μου. Και δεν τα άκουσα έτσι ευθέως, αλλά πάνω σε καυγά όταν πια είχα φτάσει στα όριά μου που τόσα κάνουν για την αδερφή μου και σε εμάς ούτε δώρο γάμου (αλήθεια) και η απάντηση ήταν “γιατί εσύ μονόπετρο πήρες ποτέ;”.
Μεγάλες στιγμές.
Αχαχα! Για το άλμπουμ το flirt σου βρε Μήτση! Να τα ‘χεις να τα βλέπεις και να γελάς (ή να κλαις). Κατά τ’ άλλα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Κι επειδή συνήθως πρώτο ραντεβού είναι καφές κι επειδή κι εγώ είμαι άνθρωπος που θα κάνει κίνηση να πληρώσει (γιατί το θέλω πραγματικά, ότι για τα μάτια του κόσμου) μου αρέσει να προθυμοποιείται και ο άλλος. Δείχνει ευγένεια, ότι δεν σκέφτεται τα χρήματα/είναι τσιγκούνης, είναι καλό πάτημα για ατάκα “Ωραία, οπότε πρέπει να υπάρξει και 2ο ραντεβού για να κεράσω εγώ 😛 Επαναλαμβάνω ότι μιλάω για μικρά ποσά: έναν καφέ/μια μπίρα (στην… Διαβάστε περισσότερα »