Αγαπητή «Α, μπα»: Με έκανε να νιώσω άβολα που δεν αγόρασα την κρέμα

Γεια σας Α, Μπα και φοβερό team! Πριν ξεκινήσω με την ιστορία μου θα ήθελα να μοιραστώ πως πολλές φορές που δεν ξέρω τι να κάνω, ή κάτι με προβληματίζει σχηματίζω μια ερώτηση προς το site, όπως θα ήταν αν πράγματι την έστελνα, να ξεκινάει με Αγαπητή Ά,Μπα και να φτάνει μέχρι την ερώτηση. Με βοηθάει να στοιχειοθετησω τα επιχειρήματα μου και να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Για να στέλνω λοιπόν σήμερα, κάπου δεν έφτασα μέχρι τέλους αυτή τη φορά… Βρισκόμουν σε γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ στο ράφι με τις κρέμες σώματος και κοιτούσα να βάλλω στο καλάθι μου της μάρκας ..κρεμ καραμελε..που παίρνω πάντα. Έρχεται κυρία του καταστήματος και με ενημερώνει ότι η ..κρεμ μπρουλε.. που πρώτη φορά την άκουγα έχει προσφορά 1συν1. Απαντάω ευχαριστώ πολύ δεν με ενδιαφέρει, αγοράζω μια συγκεκριμένη. Εκείνη μου είπε με ύφος επικριτικό ότι η κρεμ μπρουλε κάνει δωρεά χρήματα σε φιλανθρωπικό οργανισμό και “ας κάνω κάτι αν μπορώ και γω δεν είναι σημαντικό και βοηθαω”. Με έκανε να νιώσω άβολα και εμεινα να κοιτάω τις 2 κρεμες και να προσπαθώ να αποφασίσω τι να κάνω… είμαι ένα θύμα του branding, σκέφτομαι να μην κάνω μια ανυπεστητη αλλαγή ενώ μπορώ να βοηθήσω άλλους ανθρώπους…. Τελικά θυμήθηκα ότι μου είχε φέρει μια φίλη κρεμα οπότε δεν πήρα καμία. Ξαναπερασα μετά από τον ίδιο διάδρομο, διασταυρώθηκα με την ίδια κυρία η οποία κοιτούσε υποτιμητικά μέσα στο καρότσι μου να δει τι πήρα. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν κατάλαβα γιατί ένιωσα τόσο άσχημα και το σκέφτομαι ακόμα…. Για μέρες μετά αξιολογουσα το αξιακο μου σύστημα και τις προτεραιότητες μου και όλα αυτά για μια χαζο-κρέμα (ψωνίζω σπάνια καλλυντικά και βαφομαι ελάχιστα). Φταίει πράγματι ο τρόπος ζωής μου που μου κλωτσάει, ότι δηλαδή δεν ξεβολευτηκα για κάτι τόσο μικρό ή ότι ήταν ευγενέστατη η κυρία και είμαι ευάλωτη σε τέτοιες “επιθεσεις”. Για την ιστορία ειμαι δυναμική στη δουλειά μου, δε φοβάμαι να γίνω δυσάρεστη, υποστηρίζω τη γνώμη μου και μπερδεύτηκα πολύ με αυτήν μου την αντίδραση… Μου φταίει ο εαυτός μου ή η κυρία;

Αυτό το φοβερό μάρκετινγκ στον χώρο των καλλυντικών στην Ελλάδα, που προσπαθούν να σου πουλήσουν προϊόντα κάνοντας σε να νιώθεις γριά, άσχημη και αναίσθητη, νόμιζα, ή ήλπιζα, ότι έχει ξεπεραστεί πια.

Όταν ήρθα εδώ (στην Αμερική) και είδα ότι η μέθοδος για να πουλήσουν είναι να σε κάνουν να νιώσεις Θεά, σπιρτόζα κουκλάρα με γούστο, κατάλαβα πόσο χαζή, αφελής και άμαθή ήμουν που καθόμουν και έσκαγα σαν κι εσένα. Τώρα, όταν έρχομαι στην Ελλάδα, ανυπομονώ να μου πει καμία ότι έχω ξεραμένο δέρμα (λιπαρό αλλά αφυδατωμένο, το έχω ακούσει κι αυτό) ή ρυτίδες Γκραν Κάνυον, ή κάτι τέτοιο, για να πάρει την πληρωμένη απάντηση που δεν έχουν πάρει όλες αυτές μαζί, όλα τα χρόνια μεταξύ 20-35. Αλλά φευ! Μάλλον κάτι γυαλίζει στο μάτι μου πια και δεν μου λένε τίποτα. Ή αυτό, ή έχει ξεπεραστεί αυτό το φοβερό σύστημα πώλησης. Ελπίζω ότι έχει ξεπεραστεί. Πείτε μου στα σχόλια.

Για να τα λέμε όλα πάντως, έχω κάνει πεντικιούρ σε πέντε πολιτείες και τρεις ηπείρους, και το πιο ανθεκτικό από όλα μου το έκαναν φέτος το καλοκαίρι στην Αθήνα, σε μια επαγγελματία που δεν έβγαλε κιχ όσο έκανε τη δουλειά της, και σε πολύ καλή τιμή.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News