Προσωπική ιστορία: Ανήκω στις γυναίκες που βιάστηκαν

Από την black river

Ανήκω στις γυναίκες που βιάστηκαν και πέρασε πολύς καιρός να συνειδητοποιήσω τι μου συνέβη. Πάνω από 20. Περιτύλιγα το φριχτό αυτό συμβάν με ψέμματα και δικαιολογίες κατηγορώντας τον εαυτό μου πάνω από όλα. Πίστευα ακράδαντα ότι έφταιγα και γι’αυτό έπρεπε να πληρώσω. Δεν είχε καμία σημασία ότι δεν προκάλεσα, ούτε με τα ρούχα μου, ούτε με την συμπεριφορά μου. Απλά ήμουν απελπισμένη. Και πολύ κουρασμένη ψυχικά. Και το εκμεταλλεύτηκε όσο δεν έπαιρνε. Με κάλεσε στο διαμέρισμα του για να βοηθήσει υποτίθεται. Πήγα, έχοντας κατά νου ότι αν κάτι δεν πάει καλά απλά θα φύγω. Μιλάμε για άνθρωπο δύσμορφο σχεδόν, με θέση εξουσίας και απίστευτη ευφυΐα. Όταν είδα ότι το διαμέρισμα στο οποίο με είχε καλέσει είχε όλο κι όλο ένα ξέστρωτο κρεβάτι και τίποτα άλλο, έμεινα στήλη άλατος. Κατάλαβα ότι είχε άλλα στο μυαλό του, ευθύς εξαρχής προφανώς και προχώρησε αμέσως στην επίθεση. Ούτε φώναξα, ούτε κινήθηκα. Έμεινα να παρακολουθώ τον εαυτό μου να βιώνει κάτι που επαναλάμβανα ότι αποκλείεται να συμβαίνει. Αποκλείεται να ΜΟΥ συμβαίνει.

Αυτό ήταν ένα επεισόδιο διάσχισης. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε πότε ακριβώς συνέβη, ούτε πώς ακριβώς ήταν διαμορφωμένος ο χώρος. Η πρότερη χαρούμενη ζωή μου τελείωσε εκείνη την μέρα. Η σεξουαλική κακοποίηση ήταν δεδομένη. Το ίδιο και η συνέχεια της ιστορίας μ’αυτόν μια και προσπάθησα να ωραιοποιήσω το αδιανόητο. Η σχέση διήρκεσε 7 μήνες. Και διακόπηκε όπως ξεκίνησε. Απροειδοποίητα. Για χρόνια επαναλάμβανα τον ίδιο κύκλο στις σχέσεις μου. Ίδια ηλικία, εξουσία και εκμηδένιση. Δεδομένο ότι έφταιγα κατά την κρίση μου, εως ότου διάβασα για την τονική ακινησία. Προσπαθώντας να ανακτήσω την χαμένη μου ζωή και αυτοεκτίμηση (γιατί πήγα; γιατί δεν έφυγα; γιατί συνέχισα με έναν άνθρωπο ο οποίος με κακοποιούσε;). Διάβασα πολλά άρθρα τα οποία με έπεισαν ότι δεν έφταιγα που ο άλλος ήταν άρρωστος. Μπαίνοντας σε διαδικασία ανάλυσης προσπαθώ να πάρω πίσω αυτό που έχασα μετά από αυτό το τρομερό συμβάν, να συναρμολογήσω το παζλ, να δω πώς συνέβη αυτό. Παλεύω να ανακτήσω την πίστη μου στους ανθρώπους και στους άντρες. Δεν είναι όλοι γουρούνια .Δεν είναι όλοι προβληματικοί και διεστραμμένοι. Δεν είναι όλοι κακοποιητικοί και εγκληματίες.

Όμως εγώ αυτό αναπαρήγαγα με αδιανόητη ακρίβεια σε όλες σχεδόν τις μετέπειτα σχέσεις μου. Ένα καμβά όπου το αρσενικό ήταν ισχυρότερο, μεγαλύτερο, δεσμευμένο και ανελέητο. Ενίοτε, σπάνια, αντιστρέφονταν οι όροι. Όταν διαπίστωσα την τελευταία φορά ότι συνέβη αυτό, ότι ασυνείδητα θα έκανα κακό σε άνθρωπο που δεν έφταιγε καθόλου, αναζήτησα βοήθεια. Μάλλον αργά πια. Για μένα. Όχι όμως και για τις γυναίκες που θα διαβάσουν αυτό και θα πειστούν ότι δεν είναι υποχρεωμένες να είναι ευγενικές με τον δάσκαλο, καθηγητή, διευθυντή, συνεργάτη που τους την πέφτει, που τις πιέζει, που τις ταπεινώνει, που τις χρησιμοποιεί με οποιονδήποτε τρόπο. Καμία ανοχή σε τίποτα. Η απώλεια της αυτοεκτίμησης οδηγεί σε άλλες καταστάσεις, φριχτές και δυνητικά μη αναστρέψιμες.

Το σώμα μας το αγαπάμε και το σεβόμαστε και εμείς και επιβάλλουμε το ίδιο και στους άλλους.Το σώμα έχει μνήμη, όχι μόνο το μυαλό. Η ψυχή τραυματίζεται και προσπαθεί μάταια να προστατέψει εκ των υστέρων από το παρελθόν που, αλίμονο, δεν αλλάζει πλέον. Είναι απερίγραπτο το πόσο πολύ μπορεί να βασανίσει κανείς τον ίδιο του τον εαυτό καταλογίζοντας ενοχή που δεν υφίσταται επι της ουσίας. Το κείμενο το στρογγυλοποίησα αποφεύγοντας αιχμηρές εμετικές, δηλητηριώδεις λεπτομέρειες. Αυτός ο άνθρωπος έχοντας την αποδοχή, τον θαυμασμό και την εκτίμηση όλων, ασχολήθηκε με την πολιτική. Το μόνο που εύχομαι πλέον είναι να τιμωρηθεί όπως θα έπρεπε από το σύστημα δικαίου μια και πολλές, πάμπολλες γυναίκες έπεσαν θύματά του χωρίς ποτέ καμία να βρει το θάρρος να τον καταγγείλει.

Το κείμενο το γράφω παραμονές εκλογών, αυτός δεν θα συμμετέχει στις εκλογές και εγώ θέλω να ελπίζω ότι κάποια, κάπου, κάποτε θα βρει το θάρρος να τον στείλει στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News