Αγαπητή «Α, μπα»: Ένιωσα τέλεια που του απάντησα έστω κάτι

Φτάνω στην παραλία, παρκάρω, κατεβαίνω, στρώνω πετσέτα, βγάζω ρούχα. Σε απόσταση 6-7 μέτρων 2 αγόρια και 1 κοπέλα, κατευθύνομαι προς το μέρος τους γιατί στο ενδιάμεσο δεν υπάρχει πέρασμα για τη θάλασσα (στυλ πισίνα). Φτάνοντας στο 1 μέτρο, ακούω τον έναν να λέει, μια χαρά δυνατά για να ακούω «Ήρθε το κορίτσι για μπάνιο» και μόλις που είχα προσπεράσει συνεχίζει «από εδώ και κάτω για τον χειμώνα καλή, από εδώ και πάνω…» και προφανώς συνέχισε με κάποια χειρονομία, αλλά πλέον δεν είχα οπτική επαφή. Είχα ήδη φτάσει στο σημείο που μπαίνουν στην θάλασσα και είχα βουτήξει. Ήταν σα να είχα πάει για μασάζ να χαλαρώσω κι εκεί που ήμουν ξαπλωμένη κάποιος άγνωστος μου είχε δώσει μια κλωτσιά στα ξαφνικά. Δεν με ένοιαζε καθόλου το ότι δεν έβρισκε ωραίο το σώμα μου ή κάποια σημεία πάνω μου γιατί είμαι πραγματικά εντάξει με τον εαυτό μου. Με ξεπέρναγε το γεγονός όμως ότι το είχε πει τόσο δυνατά και με ένα τόσο υποτιμητικό και αλαζονικό τόνο στην φωνή του. Δεν έμεινα πάνω από 5 λεπτά στη θάλασσα και το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι θα πέρναγα πάλι μπροστά του αναγκαστικά. Ήξερε ότι είχα ακούσει τα πάντα και αν περνούσα σκυφτά, βιαστικά ή γρήγορα θα ήξερε ότι είχε πετύχει το σκοπό του να νιώσω άσχημα κι ίσως άκουγα και τίποτε χειρότερο. Βγαίνω από τη θάλασσα, κάνω ένα ντους και καθώς τον πλησίαζα, είδα ότι με κοίταζε πάλι. Στέκομαι μπροστά του όρθια, αυτός αραχτός στην πετσέτα του και του λέω, με κοίταζε και η παρέα του, « Σχετικά με το σχόλιο που έκανες πριν, εσύ δεν είσαι για καμία εποχή». Δεν αντέδρασε καθόλου, αντιθέτως ο φίλος του πετάχτηκε και μου είπε κάτι του στυλ ότι δεν κατάλαβα καλά, αλλά τσαντισμένος, και μετά ένα «καλό μεσημέρι» του στυλ άντε γεια. Η δε κοπέλα με κοίταζε κατακεραυνωμένη. Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα τόσο υπέροχα, άσχετα αν είπα ό,τι έπρεπε ή όχι, ένιωσα τέλεια που του απάντησα έστω κάτι. Το γεγονός ότι ήταν ένας άγνωστος στην παραλία με βοήθησε πάρα πολύ, σε κάποιον γνωστό μπορεί να μη μίλαγα καθόλου. Το γεγονός ότι μου είχε τρίψει τη γνώμη του στα μούτρα χωρίς να τον ρωτήσω καν, με έκανε να του φερθώ με τον ίδιο τρόπο, που παρεμπιπτόντως όντως δεν μου άρεσε ο συγκεκριμένος. Μετά σκέφτηκα, το ότι αντέδρασα πάνω κάτω προσβλητικά σε αυτόν με κάνει κι εμένα αγενή; Δηλαδή αν προσπέρναγα αγέρωχη, θα εκτιμούσε την ανωτερότητά μου που δεν ασχολήθηκα ενώ τον είχα ακούσει; Όχι!

–Από εδώ και κάτω

Η σκηνή είναι για ταινία.

Ναι, απάντησες αγενώς σε έναν αγενή. Αυτό δεν σε κάνει εγγενώς αγενή. Αγενής σίγουρα είναι αυτός που είπε την αποψάρα του για το κατά πόσο τον ερεθίζει το σώμα μιας περαστικής δυνατά και όχι από μέσα του, και θεώρησε ότι είναι δικαίωμα του να το κάνει και μπροστά στους φίλους του, αλλά και μπροστά στην ίδια. Αγενής είπα; Μισογύνης εννοούσα.

Συγνώμη που δεν αντιμετώπισες με σεβασμό τον μονόλογο του Γιακουμή; Εντάξει, συγχωρεμένη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News