Θα ήθελα να ρωτήσω την Φαινια, είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να “σκληρύνει” συναισθήματικα? Την συμβουλή μου την έδωσε η μητέρα μου, η οποία μου ανέφερε ότι δεν πρέπει να είμαι τόσο “συναισθηματική”.. Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι λίγο πριν με πάνε οι γονείς μου στο αεροδρόμιο, όπου πέταγα για την χώρα στην οποία ζω και εργάζομαι, ανέβασαν τους τόνους και καβγαδισαν με αποτέλεσμα να κλάψω για λίγο μπροστά τους όταν τους είδα σε αυτή την κατάσταση. Η μητέρα μου μου εξήγησε ότι έτσι επικοινωνουν οι δυο τους και να μην στεναχωριέμαι, δίνοντας μου την συμβουλή να σκληρύνω ως χαρακτηρας.. Γενικά όταν κάτι μου φέρνει δάκρυα, τα αφήνω να εκδηλωθουν χωρίς να τα κρύψω, και δεν μου είναι καθόλου εύκολο να τα καταπατησω για να μην εκδηλωθούν. Πιστεύεις ότι αυτό είναι μειονέκτημα για ένα άτομο? Θα μπορούσα να μάθω να τα συγκρατω?
Εσένα σε πειράζει; Το θεωρείς μεινονέκτημα; Το τι θεωρώ εγώ, η μαμά σου ή ο γείτονας, δεν έχει καμία σημασία.
Η απάντηση στην κεντρική σου απορία, αν μπορεί δηλαδή κάποιος να σκληρύνει, είναι πως μάλλον αυτό συμβαίνει έτσι και αλλιώς με τις εμπειρίες. Μαθαίνουμε να βάζουμε όρια- αν για κάποιον λόγο δεν μπορούμε να το κάνουμε, είναι μια καλή ιδέα να πάμε σε ένα ψυχολόγο, για να εντοπίσουμε αρχικά τι είναι αυτό που μας δυσκολεύει.
Παρόλα αυτά, όσο και αν σκληρύνεις, κάποια συναισθήματα που αφορούν πολύ κοντινά και αγαπημένα σου πρόσωπα ίσως δεν σου είναι εύκολο να τα αποβάλεις. Ή είναι τέλος πάντων δυσκολότερο.
Η μαμά σου το είπε αυτό γιατί μάλλον ένιωσε ενοχές και δεν ήξερε να διαχειριστεί την κατάσταση (ή τουλάχιστον έτσι το ερμηνεύω εγώ). Είπε όμως μάλλον και μια αλήθεια, πως η επικοινωνία της με τον πατέρα σου είναι με ένταση, οπότε αυτό δεν θα πρέπει να το περνάς αψήφιστα. Ίσως να έχουν όντως μάθει έτσι.
Πάντως κανείς δεν θέλει να είναι μπροστά σε δύο αγαπημένα του άτομα που τσακώνονται, ειδικά όταν τα αποχαιρετά στο αεροδρόμιο. Η αντίδραση σου δεν ήταν παράλογη. Ναι, μπορεί κάποιο άλλο άτομο να αντιμετώπιζε τη σκηνή με απάθεια, αλλά όχι εσύ, και αυτό είναι οκ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τι γλυκια ερωτηση. Αγαπητη φιλη, νομιζω πως με τη συναισθηματικη σκληρυνση η μητερα σου περισσοτερο εννοει να βαζεις τα συναισθηματα κατω απο το χαλί (δικος μου όρος: συναισθηματικο ‘κατωαποχαλίκωμα’). Αυτο δεν ειναι σκληρυνση, ειναι περισσοτερο υποκρισια (προς τον εαυτο σου). Να νιωθεις ό,τι νιωθεις και να εκδηλωσεσαι οπως νιωθεις. Εμενα παντως τα αεροδρομια με κανουν παντα πιο συναισθηματικη. Σκεφτομαι τι αφηνω πισω, τι βρισκω μπροστα, και τετοια διαφορα. Ειδικα αμα εχω πιει και καφε μπορει να συγκινηθω και με τις κολονιες. Εν τω μεταξυ, ας κρατηθουν λιγο οι γονεις σου και ας τσακωθουν αμα φυγεις. Χρόνος υπαρχει. Αντι να σου… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά ολόκληρη γυναίκα είναι δεν είναι κάνα μωράκι.
Να ξέρεις ότι οι ευαίσθητοι και συναισθηματικοί άνθρωποι είναι και οι πιο δυνατοί, οι οποίοι όμως το αντιλαμβάνονται λιγότερο επειδή η ευαισθησία θεωρείται από πολλούς αδυναμία. Υποσυνείδητα όμως χτίζονται άμυνες που οι “δυνατοί” και “σκληροί” δεν τις έχουν δει ούτε στον ύπνο τους. Γενικά όμως το πρέπει να σκληρύνεις, ή πρέπει να μαλακώσεις, ή πρέπει να αδυνατίσεις ή πρέπει να παχύνεις είναι συμβουλές ανεφάρμοστες από τα lidl εκτός αν δίνονται στα πλαίσια μακράς και με επιχειρήματα συζήτησης και με σεβασμό στην προσωπικότητα σου και χωρίς προσπάθεια πατροναρίσματος. Και πάλι δεν είναι βέβαιο οτι θα έχουν αποτέλεσμα. Στην τελική ο καθένας… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που σου λένε οι γονείς σου πως να νιώσεις ή να φερθείς για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες, το βρίσκω άδικο και ανώριμο. Γιατί χρησιμοποιούν την επιρροή που έχουν στα παιδιά τους για δικό τους όφελος. Όχι για να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο για να κρύψουν την ανωριμότητα τους.
Και εγώ σε στιγμές έντασης, τσακωμων, όταν είμαι οργισμένη ή πολύ χαρούμενη μου “ξεφευγουν” κάποια δάκρυα, όσο και αν προσπαθώ να το καταπιέσω. Και πόσες φορές έχω ακούσει την ίδια ατάκα… Η οποία υποκρύπτει ή συνήθως συνοδεύεται από την ακόμα πιο εξοργιστική “Τι θα πει ο κόσμος”. Γιατί το να βάλεις τα κλάματα ή έστω να δακρυσεις θεωρείται αδυναμία, έλλειψη αυτο κυριαρχίας ή ακόμα καλύτερα αδυναμία ελέγχου των γυναικείων ορμονών (ναι το έχω ακούσει και αυτο). Και ποιος φίλος / σύντροφος / εργοδότης θα σε πάρε σοβαρά Νέα Ζωή μου αν στην πρώτη στρεσογονο κατάσταση βάλεις τα κλάματα? Γι αυτό,… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί.
Όπως και σε όλα τα πράγματα που τελικά δεν είναι τόσο απλά στη ζωή, κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Τελικά η σούμα εξαρτάται από τόσα πράγματα που μόνο σε προσωπικό επίπεδο και μετά από πολλή ενδοσκόπηση βγαίνει κάποιο συμπέρασμα.
Περα απο τη σ6μβουλη της μητερας σου, που δεν ειναι συμβουλη αλλα βλακεια, το να εισαι ενηλικη και να κλαψεις επειδη τσακωθηκαν οι γονεις σου, δεν σου κρυβω οτι το βρισκω ενα τσικ περιεργο, οχι ισορροπημενο; Πως να το πω… το θεμα δεν ειναι να «σκληρυνεις» αλλα να το ψαξεις λιγο γιατι μπορει να ερχεσαι σε αυτη την κατασταση.
Το ‘Η αντίδραση σου δεν ήταν παράλογη. Ναι, μπορεί κάποιο άλλο άτομο να αντιμετώπιζε τη σκηνή με απάθεια, αλλά όχι εσύ, και αυτό είναι οκ’ της Φαινιας το διαβασες ή σου διεφυγε? Ξαναδιαβασε την απαντηση απο την αρχη πριν αποκαλεσεις την γραφουσα ανισορροπη……
Μάλλον να απογαλακτιστεις σου χρειάζεται. Αν ζεις κ εργάζεσαι έξω είσαι αρκετά μεγάλη για να καταλάβεις ότι η σχέση των γονιών σου είναι αυτή που είναι κ τέλος. Ουτε καν σε αφορα πια. Το να σου περάσουν την ένταση τους το καταλαβαίνω αλλά κ στενοχώρια που τους είδες έτσι..δηλαδή δεν ξέρεις ότι τσακώνονται? Επίσης δεν ξέρεις τι χάνεις που δεν σε πάει αεροδρόμιο η κολλητή κ όχι η μαμα κι ο μπαμπάς..