Μα πόσο μ***ας είναι;;;;; Με τον ακατανόμαστο (με καταγωγή από μυστηριώδη χώρα της νότιας Ασίας με πάνω από ένα δις πληθυσμό) δεν είχαμε ποτέ σχέση. Μέναμε στην ίδια φοιτητική εστία και στην αρχή ήμασταν φίλοι. Κάναμε σεξ (συνήθως όταν ήταν τύφλα στο μεθύσι). Ήμουν τρελά (αρρωστημένα θα έλεγα) ερωτευμένη μαζί του. Επί ενάμιση χρόνο τον κυνηγούσα και αυτός εμφανιζόταν όποτε τον βόλευε και εξαφανιζόταν όποτε τον βόλευε. Ήθελε να ελέγχει τα πάντα στην επικοινωνία μας. Με είχε προσβάλει και άγρια για τη δουλειά που έκανα ενώ προσπαθούσα να ορθοποδήσω σε ξένη χώρα. Τελικά εγώ τα μάζεψα και έφυγα από εκείνη τη μυστηριώδη χώρα για να μετακομίσω σε άλλη μυστηριώδη χώρα εκεί κοντά. Βρήκα καλύτερη δουλειά, είχα τα πάνω και τα κάτω μου, μετακόμισα σε τρίτη μυστηριώδη χώρα (πολύ μακριά από τις άλλες δύο) και αν η ζωή μου ήταν καλλιστεία, αυτή τη στιγμή θα τη βαθμολογούσα με 8/10. Δεν μου λείπει κανένα υλικό αγαθό και μπορώ εύκολα να κάνω επιθυμίες μου πραγματικότητα. Η δουλειά μου έχει νόημα και μου ανοίγει τους ορίζοντες. Πάνω από όλα, έχω αρχίσει να ισορροπώ ως άνθρωπος. Ένα ωραίο αγοράκι μου λείπει για να δέσει το γλυκό. Και ξαφνικά, ο μυστηριώδης ακατανόμαστος μου στέλνει μήνυμα στο LinkedIn (γιατί με είχε διαγράψει πριν χρόνια από το Facebook), λέγοντάς μου περιληπτικά “Χρόνια και ζαμάνια! Πώς περνάς;” (αυτός σταμάτησε να μου μιλάει. Για αυτό πάνε και χρόνια και ζαμάνια). Του απαντάω πως τα πράγματα μου πάνε καλά (δεν άντεξα να μην υπερηφανευτώ, ακόμα θυμάμαι πώς με είχε προσβάλει, την τελευταία φορά μάλιστα που είχαμε βρεθεί από κοντά). Μου λέει “Τέλεια. Από εδώ έρχεσαι πού και πού;”. Του λέω “είμαι τυχερή, τα κάνω τα ταξιδάκια μου. Κάθε χρόνο έρχομαι λίγες μέρες διακοπές”. Και με αυτό ο ακατανόμαστος χάθηκε ξανά στα σκοτάδια της μνήμης και της ύπαρξής μου και το ερώτημα που του έθεσα (πόσο συχνά πάει στην πατρίδα του) μάλλον θα παραμείνει αναπάντητο. Και η ερώτησή μου είναι διττή: α. Πόσο μαλάκας είναι; β. εμένα γιατί η καρδιά μου γέμισε εκείνο το περίεργο συναίσθημα, μια μίξη λαχτάρας και ευτυχίας, μόλις είδα το όνομά του, μια δεκαετία σχεδόν από την τελευταία φορά που μιλήσαμε; Γιατί μετά από αυτόν άλλον πραγματικά δεν αγάπησα.
– Κολλημένο μυρμηγκάκι
Ωχ, όλα μια χαρά πήγαιναν, μέχρι που διάβασα την τελευταία πρόταση.
Τα κολλήματα δεν λένε πόσο μ***ας είναι ή δεν είναι ο άλλος. Λένε τα πάντα όμως για εμάς. Πολλά λέει επίσης η λέξη «πραγματικά» που έβαλες στο τέλος, που είναι ανησυχητική. Πέρασαν δέκα χρόνια, και εξακολουθείς να θεωρείς «πραγματική» αγάπη μια σχέση άνιση, έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση.
Τι λέει αυτό για σένα, συγκεκριμένα; Ξέρεις; Ξέρεις και δεν μας λες, ή δεν ξέρεις, και θεωρείς ότι δεν αγάπησες άλλον επειδή αυτός ήταν μοιραίος; Κανένας δεν είναι μοιραίος, εμείς τους κάνουμε. Κανένας δεν είναι ο ένας και ο μοναδικός, εμείς τους κάνουμε. Ιδανικά, εμείς αποφασίζουμε ποιος είναι, αφού επιλέξουμε τον κατάλληλο, αυτόν που μας κάνει να νιώθουμε καλά με την πάρτη μας, και όχι ανεπάρκεια και κόμπλεξ.
Τώρα που έχεις επιτυχία, δουλειά και λεφτά, πήγαινε και σε έναν ψυχολόγο, να μιλήσετε για «πραγματική» αγάπη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
4 μυστηριώδεις χώρες (η μια της νότιας Ασίας) πρέπει να είναι νέο ρεκόρ ερώτησης.
Και εκει που νομιζα πως θα ειχαμε ακομα μια γυναικα που καταλαβε ποσο χορταρι ταιζε τον εαυτο της μεσα σε μια ανισορροπη σχεση, ξαφνικα φτασαμε σε εναν ανεκπληρωτο δεκαχρονο ερωτα που σαν κι αυτον αλλον κανεις δεν εχει ματαξαναδει σε αυτον τον αδυσωπητο κοσμο.
Υ.Γ. το αστειακι με τις μυστηριωδεις χωρες εχει γινει πλεον ενοχλητικο. Υπαρχει καποιος νομος περι προστασιας εθνικων δεδομενων που μας απαγορευει να ονομαζουμε τις χωρες;
Καλέ, κάνε ό,τι έκανε μια φίλη, που ο ακατανόμαστος εξαφανίστηκε μετά από 2 χρόνια που τραβιοντουσαν (=τον κυνηγουσε καληωρα) με sms με γενικούρες τύπου βασανίζομαι, Σ’αγαπώ,πρόσεχε τον εαυτό σου, εγώ είμαι μοναχικός λύκος, τα λεμε κλπ και αρνουνταν να συναντηθούν να της εξηγήσει. Η φίλη έκανε αίτηση στην εταιρεία του, την πήρανε μετά από μήνες, κ αφού μπήκε κατάφερε να την πάρουν σε πρότζεκτ στο εξωτερικό όπου οι δυο τους θα δούλευαν 12ωρα διπλα διπλα για μήνες, ώστε να πάρει την εξήγηση της. #δόξα Αν δεν σου αρέσει το πλάνο “Γκλεν Γκλόουζ απ’τα Λιντλ”, αναλογίσου πόσο έχεις προχωρήσει κ συνέχισε… Διαβάστε περισσότερα »
αλήθεια τώρα;
“Γκλεν Γκλόουζ από τα Λιντλ”, πέθανα στο γέλιο!
Mitsi, όχι! Έκανε ότι δεν την ήξερε! Θαυμάζω τη στοχοπροσήλωση και των 2 😁😁😋
Πόσο απελπισμένη δλδ;
Ινδουλης Ινδουλης; λενε τιποτα αυτοι ή μπα;
να σας θυμισω την σκηνη στον Αγγλο ασθενη με τον Κιπ που λυνει το τουρμπαν για να λουστει..
υγ
ενταξει τις τρεις μυστηριωδεις χωρες τις αφηνω ασχολιαστες ξεκαθαρα Βορειο Λεσοτο Νοτιο Λεσοτο και Κεντρικο
Α. Τόσο 1-0.
Β. Είσαι κι εσύ μια από τα ίδια.
Jelly ακόμη γελώ με το #toso_1-0
😂😱😎
Αχ αυτοί οι τύποι που εμάς μας φέρνουν ζαλούρα έναν αιώνα μετά ενώ στην πραγματικότητα αυτοί παίζει να βαριούνται φριχτά στη ζωή τους..
Τι ακριβως αγαπησες στον” αγαπημενο ” και ποτε προλαβες;Αναμεσα στο ” γραψιμο” και στα περιστασιακα παρτι_ ξερειςτι εννοω_;
Αγαπη δεν ειναι να σε φτυνει πατοκορφα , αγαπη ειναι να νοιαζεται, να ρωταει πως περασες ,πως εισαι , πως νιωθεις , αννθες μια αγκαλια, ενα φιλι αληθινο…
Εγω θα κατεβαζα ( οπως και το χω κανει παλιοτερα)ρολα μια για παντα.
Θα προτεινα το ιδιο.Δεν προκειται να αλλαξει και να σε εκτιμησει εκτος και αν συμβει καποιο κοσμοιστορικο γεγονος που φερει τα πανω κατω .Και παλι δεν ξερεις .
Σιγα τον σαχλαμαρα που αγαπησες .
Αγαπησε τον εαυτο σου , ξεκοβοντας τον.
α. Μακάρι να υπήρχε μετρητής. Ενδεχομένως να απλοποιούσε πολλά πράγματα.
β. Η ερώτηση φαίνεται να αναιρεί όλο το παραπάνω κείμενο. Νομίζω ότι αρκετοί αναγνώστες δε θα περίμεναν τέτοιου είδους εξομολόγηση σχετικά με τα συναισθήματα που ένιωσες και, μάλιστα, μετά από μία δεκαετία.
Συμφωνώ με την απάντηση της Α,ΜΠΑ.
Με τοσα μυστηριωδη πραγματα στην ζωη σου πως να βγαλεις ακρη;
Βρε κορίτσι… Βρε κορίτσι! Με την ίδια ευκολία που αλλάξεις χώρες (και μπράβο σου, πραγματικά!) χώρα 1, χώρα 2, χώρα 3… θαρρεις και είναι όροφοι στο ασανσέρ, με την ίδια ευκολία χαρακρηριζεις “αγάπη” ένα νταλαβέρι κακής ποιότητας;;; Οκ, όλοι ξέρουμε ότι πολλές έννοιες όπως ο έρωτας, η αγάπη κλπ κλπ είναι λίγο της ελεύθερης μετάφρασης για τον καθένα μας, αλλά υπάρχουν και κάποιες σταθερές. Μην τα ισοπεδωνουμε όλα! Δηλαδή όσο καιρό τον ήξερες, αφουγκράστηκε τους προβληματισμους σου; Σε στήριξε σε κάποια δύσκολη περίοδό σου; (δεν εννοώ τον κύκλο σου – αλλά ακόμα κι έτσι, το να σου φέρουν ένα παυσιπονο… Διαβάστε περισσότερα »
Αχου, εχει παει κ αργα και τα ματια μου κανουν “ντελιβερι κακιας ωρας”