Αγαπητή «Α, μπα»: Ένας άνθρωπος πέθανε διότι όλοι οι γιατροί έλειπαν σε διακοπές

Αγαπημένη μου Α,μπα, Το θέμα μου είναι στενάχωρο αλλά θα ήθελα να το μοιραστώ γιατί σας νιώθω όλους σαν παρέα μου. Τη Δευτέρα του Πάσχα έχασα τον πολυαγαπημένο μου παππού. Ήταν ένας παππούς-μπόμπιρας. Ένας γλυκός παππούλης. Σε καμιά περίπτωση δε θύμιζε τον σχεδόν αιώνα που τον βάραινε. Ήταν άνθρωπος ακούραστος, χαρούμενος, ευγενής αν και ουσιαστικά αγράμματος. Ήταν αγαπητός σε όλους, και πολύ περισσότερο στους νέους (25-35) που έβρισκε στο καφενείο και τους έλεγε τα μυστικά του επαγγέλματος (ψαράς). Στην όψη ήταν πάντα χαμογελαστός, με δέρμα χωρίς μια ρυτίδα. Το δε σώμα του, που το είδα τώρα στο νοσοκομείο, σφιχτό και λευκό, σαν έφηβος. Ούτε οι γιατροί πίστευαν στα μάτια τους και στα αυτιά τους, διότι ούτε η άνοια του είχε χτυπήσει την πόρτα. Τα είχε 800, όχι 400! Δυστυχώς όμως, το ζωντανό του πνεύμα ήταν εγκλωβισμένο σε ένα γέρικο σώμα, τουλάχιστον ως προς τις λειτουργίες των εσωτερικών οργάνων. Αυτή ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που μπήκε στο νοσοκομείο και οι γιατροί μετά τον πρώτο θαυμασμό, προσπάθησαν να βρουν τρόπους “να μη διαταράξουν την ισορροπία που είχε βρει ο οργανισμός κι είχε καταφέρει να ζήσει τόσο”. Το θεματάκι που παρουσίασε, αντιμετωπίστηκε με επιτυχία και με μεγάλη χαρά μετά από 10 ημέρες νοσηλείας ξαναγύρισε σπίτι. Η νοσηλεία σαφώς και του δημιούργησε προβλήματα: δε μπορούσε πια να σταθεί όρθιος και να κάνει βήματα όσο κι αν το πάλευε, παρ’ όλη την προσπάθειά μας εμφάνισε μια μικρή κατάκλιση που τον ενοχλούσε, λόγω της κατάστασής του έπρεπε να φορέσει πάνα και δεν μπορούσε να φάει στερεά τροφή ως μέρος της θεραπείας. Όλα, ωστόσο, σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς θα διορθώνονταν διότι ήταν πολύ δυνατός οργανισμός. Όπως εξελίχθηκαν όμως τα πράγματα, η ισορροπία όχι απλά είχε διαταραχθεί αλλά του δημιούργησε τόσο σοβαρό πρόβλημα που μέσα σε 3 ημέρες ο παππούς “έφυγε”. Λόγω του ότι βγήκε από το νοσοκομείο Μ. Πέμπτη και επειδή καταλαβαίναμε ότι θα χρειαζόμασταν βοήθεια (από γιατρό, νοσηλευτή μέχρι και φυσικοθεραπευτή) για να καταφέρουμε να τον σηκώσουμε από το κρεβάτι αρχίσαμε αμέσως τα τηλέφωνα. Ειλικρινά, κάλεσα όλους τους παθολόγους, γενικούς ιατρούς, καρδιολόγους και πνευμονολόγους της περιοχής μου (επαρχία 40 λεπτά από την Αθήνα). Έλειπαν όλοι σε διακοπές, βλέπεις έπεσε κι η Πρωτομαγιά και πήραν όλοι 1 βδομάδα άδεια. Αυτό που χρειαζόμασταν ήταν έναν ειδικό να βάλει στον παππού καθετήρα (από το νοσοκομείο βγήκε χωρίς καθετήρα, ίσως κι αυτό να ήταν λάθος των γιατρών). Κι είχαμε δίκιο. Μέχρι την Κυριακή του Πάσχα είχαν πρηστεί τα άκρα του λόγω νεφρικής ανεπάρκειας και τελικά εντός λίγων ωρών “έφυγε” από οξύ πνευμονικό οίδημα. Πήγα στο Κέντρο Υγείας της περιοχής αλλά φυσικά ο μοναδικός διαθέσιμος γιατρός δε μπορούσε να αφήσει το πόστο του. Καλέσαμε ΕΚΑΒ για να ξαναμπει νοσοκομείο, όπως κι έγινε, απλά για να ξεψυχήσει εκεί κι όχι στο σπίτι. Ένας άνθρωπος έμεινε αβοήθητος διότι όλοι έλειπαν σε διακοπές. Πολλοί μου απαντούν σε φάση ‘πώς κάνεις έτσι, 100 χρονών ήταν, πόσο να ζήσει’. Και έτσι να είναι, ένας άνθρωπος – ανεξαρτήτου ηλικίας – έμεινε αβοήθητος να πεθάνει διότι όλοι οι γιατροί έλειπαν σε διακοπές! Κι αναρωτιέμαι, δε θα έπρεπε με κάποιο σύστημα να είναι καταγεγραμμένοι οι γιατροί μιας περιοχής και τέτοιες μέρες γιορτινές να κανονίζουν ποιος θα παραμένει στην περιοχή για να παρέχει βοήθεια αν χρειαστεί; Αν το κανονίζουν εναλλάξ, θα πέφτει μια φορά στα 5 χρόνια στον καθένα και αν (συνυπολογίζοντας Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτομαγιά, Δεκαπενταύγουστο). Μιλώντας με μια γνωστή μου γιατρό ενοχλήθηκε από αυτή την ιδέα, διότι “να μην πάνε να δουν τους δικούς τους”…; Κι όταν της είπα ότι “δεν είναι μόνο η οικογένεια που τους νοιάζει, γιατί αυτή θα μπορούσαν να τη δουν κάποιο ΣΚ, είναι και το αρνάκι και η παρέα και το γλέντι στις περισσότερες περιπτώσεις κι ας πεθαίνει ένας άλλος” δεν το συνέχισε. Ίσως είμαι ιδιαιτέρως φορτισμένη ακόμα και δε μπορώ να σκεφτώ πιο καθαρά. Ήμουν το μοναδικό εγγόνι, είναι σαν να έχασα πατέρα για 2η φορά (ο μπαμπάς μου πέθανε όταν ήμουν 8), είχαμε σχέση λατρείας. Εδώ και 20 μέρες βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου ότι είναι ακόμα ζωντανός, ταλαιπωρημένος μεν αλλά ακόμα κοντά μας. Και ίσως να ήταν αν υπήρχε ένας άνθρωπος να βάλει έναν καθετήρα… Σε ευχαριστώ που διάβασες το παράπονό μου

-η εγγονή

Αγαπητή φίλη, συλληπητήρια.

Λυπάμαι πολύ για αυτό που πέρασες, και δεν έχεις άδικο στη γενική ιδέα, ναι, πρέπει πάντα να υπάρχει διαθέσιμος γιατρός. Θα έπρεπε. Αλλά δεν υπάρχει – αυτό είναι μια σκληρή πραγματικότητα, σε πολλά μέρη της γης. Μόνο στις πόλεις υπάρχει πάντα γιατρός, κι αυτό ισχύει για ορισμένες μόνο πόλεις. Δεν είναι ότι δεν θέλουμε, ή ότι πρέπει οι γιατροί “να δουν τους δικούς τους”. Είναι θέμα προϋπολογισμού, και δυνατοτήτων μιας χώρας. ΕΚΑΒ, όμως, υπήρχε πάντα, έτσι δεν είναι; Ούτε αυτό είναι αυτονόητο. Και δεν μιλάω για καμία επαρχία της Κίνας, μιλάω για τους Έλληνες που μένουν σε νησιά.

Αυτό που λες, για τους γιατρούς και τις εφημερίες, είναι αφελές. Δεν αρκεί ένας γιατρός, κάπου. Ο γιατρός χρειάζεται νοσοκόμα, χρειάζεται ρεύμα, εργαλεία, χρειάζεται να πληρωθεί έξτρα, χρειάζεται stand by ασθενοφόρα, σύνδεση με άλλα ιατρικά κέντρα, πρόσβαση σε εξετάσεις, μηχανήματα. Αλλιώς θα γιατρευόμασταν από το τηλέφωνο.

Τώρα είσαι πολύ ταραγμένη, και αυτό που προσπαθείς να κάνεις, που είναι πολύ κοινό σε όσους έχουν χάσει άνθρωπο, είναι να σκέφτονται το “αν είχα κάνει το Α ή το Β, τώρα θα ζούσε”. Όχι μόνο για το δικό σου καλό, αλλά επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν το ξέρεις αυτό. Δεν ξέρεις αν θα ζούσε, ακόμα και αν δεν είχε βγει ποτέ από το νοσοκομείο. Δεν είναι πολύ πιθανό να έφταιγε μόνο ο καθετήρας ή μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Ήταν μεγάλος – όταν πολύ μεγάλοι άνθρωποι περνάνε το κατώφλι του νοσοκομείου, όλα παίζονται κορώνα γράμματα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να το ανατρέψει αυτό, είναι πολύ χαοτικά τα γεγονότα από εκεί και πέρα. Εσείς, αυτό να θυμάσαι, κάνατε ό,τι ανθρωπίνως είναι δυνατό. Ανθρωπίνως, ξαναλέω. Αυτό σημαίνει “με πάρα πολλούς περιοριοσμούς”. Μπορεί να φαινόταν γερός, αλλά ήταν μεγάλος, και αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση ήταν πολύ εύθραυστη. Αυτό σημαίνει, πολύ πέρα από τις ανθρώπινες εφευρέσεις ή μεθόδους.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News