Καλησπερα Α μπα!Έχω βγει αρκετα ραντεβου, καποια αποτυχημένα κάποια όχι αλλά στην πλειοψηφία τους αυτό που παρατηρώ είναι ότι γενικά οι άντρες που βγαίνω μιλάνε πολύ για τον εαυτό τους. Δεν ξέρω αν έτυχε απλά ενώ γενικά θεωρώ τον εαυτό μου καλό ακροατή, οπότε τους ακούω με ενδιαφέρον, τις περισσότερες φορές παρατηρώ ότι είτε δεν με ακούνε με την ίδια προσοχή είτε μιλάνε συνέχεια για τα δικά τους χωρίς να ενδιαφέρονται αρκετά δηλ. δεν ρωτανε πολλές ερωτήσεις (ίσως όχι τόσες όσες θα ήθελα) για μένα. Μου έχει μείνει σαν «απωθημένο» (μιας και είμαι ελεύθερη) θα ήθελα καποιος να με διεκδηκήσει και να νιώθω ότι πραγματικα ενδιαφέρεται να μάθει πράγματα για μένα. Γενικά σε όλες μου τις σχέσεις θεωρώ ότι είμαι καλή ακροάτρια ενώ πολύ λίγους έχω βρει να είναι σαν εμενα, όλοι θέλουν να μιλάνε για τους εαυτούς τους συνέχεια και μετά να ακούσουν. Μήπως έχω βάλει ψηλά τον πήχη;
-ακροάτρια
Το πολύ ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι κι εσύ για τον εαυτό σου θέλεις να μιλήσεις, όπως ακριβώς όλοι αυτοί. Η διαφορά σας είναι ότι δεν έχεις αρκετή αυτοπεποίθηση για να το κάνεις χωρίς να σε ρωτήσουν, κι έτσι δεν βλέπεις το σοβαρό πλεονέκτημα που σου δίνουν. Όσο πιο πολύ μιλάει κανείς για τον εαυτό του, τόσο περισσότερα αποκαλύπτει.
Υπάρχουν και αυτοί που προτιμούν να ακούν παρά να μιλάνε, επειδή δεν έχουν καμία όρεξη να εκτίθενται σε ανθρώπους που δεν ξέρουν καλά. Όσο περισσότερα λες, τόσο πιο ευάλωτος γίνεσαι. Οι άλλοι δεν σε θαυμάζουν παθητικά όταν μιλάς για τον εαυτό σου. Σε κρίνουν. Και συνήθως όχι με ευγένεια. Σε κρίνουν χωρίς λογοκρισία, στην ωμότητα του δικού τους μυαλού, όπου δεν χρειάζεται να κρατάνε κανένα πρόσχημα ευγένειας. Μην είσαι τόσο αφελής και πιστεύεις ότι όποιος σου κάνει ερωτήσεις σε διεκδικεί ή θέλει να μάθει πολλά για σένα επειδή τα έχει χάσει από τον θαυμασμό του.
Αν πέφτεις συνέχεια πάνω σε αυτούς που δεν θέλουν να ακούσουν, είναι επειδή για κάποιο λόγο τους ξεχωρίζεις. Ίσως επειδή τελικά κι εσύ αυτό θέλεις να κάνεις, και αναλαμβάνεις τον ρόλο της ακροάτριας μήπως και κάποιος καταλάβει τη θυσία σου, την εκτιμήσει, και σε αφήσει να μιλήσεις για σένα δίνοντας σου όμως πρώτα την άδεια να το κάνεις. Δεν έχεις βάλει ψηλά τον πήχη, τον έχεις βάλει χαμηλά για τον εαυτό σου. Θέλεις να μιλήσεις για σένα; Δοκίμασε να το κάνεις. Δεν χρειάζεται να σου το ζητήσει κανένας. Δοκίμασε το και δες πώς σου φαίνεται. Μπορεί να μην σου αρέσει τόσο πολύ τελικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αλήθεια? Εγώ το βρίσκω πολύ δύσκολο και άβολο όταν ο άλλος έχει ένα κάρο ερωτήσεις, λίγο σαν να περνάω συνέντευξη, λίγο σαν να υπάρχει λίστα: τι να συζητήσεις στο πρώτο ραντεβού. Ζορίζομαι κι όλας με τα: Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό, πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου, νιώθω κάπως μονοδιάστατη.
Νομίζω ότι μαθαίνεις και καλύτερα τον άλλο από απλά ενδιαφέρουσες, αβίαστες και διασκεδαστικές συζητήσεις, για οτιδήποτε βρε αδερφέ…
Γίνεται αυτό που λες, κ όντως είναι εκνευριστικό αλλά μπορεί να γίνει κ το αλλο: να σου κάνουν μια ερώτηση και να γίνει follow-up, δηλαδή συζήτηση. Να προσπαθήσει δηλαδή κάποιος να σε γνωρίσει καλύτερα (κι εσυ απ την μεριά σου) με γιατί και Πώς και όχι με λίστα με ερωτήσεις..
Ε, ναι και από την ερώτηση ξεκινά μια αβίαστη συζήτηση, έτσι οκ!
Ήμουν σαν κι εσένα κι ακόμα είμαι σε ένα βαθμό, δεν μιλούσα για μένα, αν δεν με ρωτούσαν. Ώσπου άρχισα να βγαίνω με έναν άντρα (πραγματικά πολύ εντάξει τύπος, άσχετα που δεν προχώρησε πολύ), ο οποίος μου τάραξε τις ισορροπίες σε αυτό το κομμάτι. Ανταλλάσσαμε καλημέρες και μου έλεγε τι κάνει χωρίς να τον ρωτήσω και δεν με ρωτούσε τι κάνω. Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι για κάποιους ανθρώπους είναι αυτονόητο ότι θα μοιραστούν κάποια πράγματα οι ίδιοι, αλλά κι εσύ χωρίς να ερωτηθούν. Δεν είναι κακό, αφού σου μιλάει ο άλλος για τη δουλειά του π.χ. να απαντήσεις κι εσύ για… Διαβάστε περισσότερα »
Σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι εγωκεντρικοι, δεν.ξερω σε τι τυπους εχεις τυχει. Στην περιπτωση μου, να σου πω οτι ενιωθα οπως εσυ. Καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι με αυτους που με ενδιεφεραν, γινομουν κατι σαν ψυχολογος τους. Να τους ακουσω, να τους συμβουλευσω. Ομως αυτη δεν ηταν θεση ισοτιμη. Επειδη δεν ηθελα να εκτεθω μιλωντας για εμενα, επελεγα να καθομαι πισω και να ακουω. Παρε λοιπον τη θεση που σου αξιζει. Αν βγεις ραντεβου, δεν εισαι ουτε φιλη, ουτε ψυχολογος. Εισαι μια κοπελα που βγαινει ραντεβου, και θελει να γνωρισει τον αλλον και να περασει καλα. 🙂