Αγαπητή α,μπα;, είμαι η κοπέλα που πριν από 6 εβδομάδες έμαθα για την αναπάντεχη -λόγω γυναικολογικών και ενδοκρινολογικών ζητημάτων- εγκυμοσύνη μου και ένιωθα τύψεις που δεν ήμουν ενθουσιασμένη και αναρωτιόμουν πότε αρχίζεις να νιώθεις πιο μητρικά. Και τώρα σου στέλνω γιατί μπαίνοντας στον τρίτο μήνα, έξι εβδομάδες μετά, στις οποίες ακόμη και με τις πιο συγκρατημένες σκέψεις μου έκανα ήδη πλάνα και ένιωθα ότι μεγαλώνει μέσα μου ένα μωρό (και μάλιστα κορίτσι!) έμαθα ότι είχα μία επίσης αναπάντεχη αποβολή, αφού όλες οι προγεννητικές εξετάσεις βγήκαν εξαιρετικές, ο θυρεοειδής μου σε μεγάλο βαθμό εξισορροπήθηκε και όλα πήγαιναν θεωρητικά καλά. Δεν ξέρω αν έχει νόημα σαν ερώτηση, πλέον, ίσως να είναι πιο πολύ για τις προσωπικές ιστορίες ή για τις συζητήσεις ή ίσως να είναι απλά μία ανάγκη για κοινοποίηση ενός εσωτερικού διαλόγου. Αλλά ήθελα να πω, ότι τώρα που το έχασα ξέρω πόσο πολύ το ήθελα. Ότι τώρα που ακόμα κουβαλάω τον σάκο άδειο, καταλαβαίνω το μεγάλο “χάι” της εγκυμοσύνης, καταλαβαίνω πόσο πιο ευτυχής ξυπνούσα γνωρίζοντας ότι είμαι έγκυος. Ξέρω ότι αυτό που συνέβη συμβαίνει στο 25% των περιπτώσεων, ξέρω ότι δεν σημαίνει ότι δεν θα αποκτήσω παιδιά, ξέρω ότι και οι γύρω μου που είχαν μάθει ότι είμαι έγκυος δεν έχουν ιδέα τί άλλο να μου πουν, μήπως όμως εδώ μέσα μπορείτε να βάλετε ένα χεράκι; Να περάσει λίγο πιο απαλά; Τόσες είμαστε που συναποτελούμε αυτό το θλιβερό ποσοστό, μήπως κάποια έχει βρει τον τρόπο να πονάει λιγότερο η απώλεια;
-“Αυτά συμβαίνουν”
Μακάρι να υπήρχε τρόπος. Αν υπήρχε, θα τον ήξερες.
Οι απώλειες είναι ένα βάρος με το οποίο μαθαίνεις να ζεις. Αυτό κάνει ο χρόνος. Δεν εκπλήσσεσαι το ίδιο από τον πόνο. Δεν είναι κάτι που περνάει, ποτέ δεν γίνεσαι ξανά όπως πριν.
Αυτό από μένα. Νομίζω ότι θα ακούσουμε πολλές ιστορίες τέτοιου είδους, που είναι μια μεγάλη απώλεια που δεν παίρνουμε σοβαρά ως κοινωνία. Το “θα κάνεις άλλο”, και “αυτά συμβαίνουν” λέγονται πολύ εύκολα. Άλλος ένας γυναικείος θρήνος που πρέπει κάθε γυναίκα να ξεπεράσει χωρίς να το “κάνει θέμα” για να μην είναι “υπερβολική”, από τις πρώτες κράμπες της περιόδου, πάει καροτσάκι.
Αυτά από μένα. Καλύτερα να μιλήσουν οι γυναίκες που ξέρουν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω βιώσει κι εγώ την αποβολή, οπότε καταλαβαίνω πώς είναι. Και οι περισσότερες φίλες και γνωστές μου έχουν περάσει κι εκείνες το ίδιο. Μην κοιτάς που δεν το συζητάμε και το κρύβουμε κάτω από το χαλί. Ναι, είναι κάτι συνηθισμένο αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικό και ότι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε όσο ανώδυνα περνάμε ένα συνάχι. Στη δική μου περίπτωση έμεινα έγκυος μετά από 1-2 χρόνια προσπάθειας να μείνω έγκυος λόγω θεμάτων υγείας. Απέβαλα όταν έκλεισα το 2ο μήνα, πριν καλά καλά συνειδητοποιήσω ότι ήρθε η πολυπόθητη εγκυμοσύνη. Όταν το συζήτησα με τους δικούς μου ανθρώπους αντιμετώπισα… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά έχω της αδερφής μου που, πριν κάνει τα 2 πλέον παιδιά της, είχε δύο παλίνδρομες τη μία μετά την άλλη. Οι υπόλοιποι γύρω της είχαν πέσει σε μαύρη θλίψη (εκτός από τον άντρα της, σημαντικό), όμως εκείνη ήταν σίγουρη πως παιδί θα κάνει. Απλά ο δρόμος ο δικός της για να κάνει θα είναι πιο δύσκολος από άλλων γυναικών. Συμβαίνουν αυτά, το έλεγε και το πίστευε. Έλεγε τουλάχιστον γίνεται, τουλάχιστον ξέρω πως μπορούμε να μείνω έγκυος, οπότε κάποια στιγμή θα γίνει. Αυτός ήταν ο δικός της τρόπος. Φρόντιζε τον εαυτό της και το σώμα της… Διαβάστε περισσότερα »
☺️
Λυπάμαι πολύ αγαπητή φίλη, σου εύχομαι καλή ανάρρωση και τα καλύτερα σε ο,τι και αν αποφασίσεις για συνέχεια. Θα μοιραστώ και τη δική μου εμπειρία όχι γιατί μου αρέσει, αλλά γιατί όταν και εγώ είχα αποβολή πριν ένα χρόνο, αναρωτιόμουν πού είναι αυτές οι γυναίκες του 25%, μα γιατί δεν το λέμε; Είχα ανάγκη να ακούσω και αλλες. Έμεινα έγκυος από τον πρώτο μήνα ελεύθερων επαφών. Για τους ίδιους λόγους που ανέφερες και εσύ, από τη στιγμή που το έμαθα, μπλοκαρα από το άγχος. Οι λειτουργίες στο ρελαντί, έτρωγα σαλάτες, τσάι και φρυγανιές.Ενα μήνα μετά βλέπω αίμα, συνεχίστηκε την επόμενη… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγώ θα σε σκέφτομαι , φίλη! Να σου πάνε όλα καλά!
Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Σου στέλνω μια αγκαλιά, μεγάλη και σφιχτή διαδικτυακά. Δεν το έχω ζήσει και δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερη βοήθεια. Αγκαλιά μόνο.
Δεύτερη εγκυμοσύνη. Παλίνδρομη κύηση στο δεύτερο μήνα, μόνο ένας κενός σάκος στην κοιλιά φαινόταν. Απόξεση. Αποδοχή, σε δύο μήνες προσπαθείτε ξανά. Βιοψία κενού σάκου δείχνει μύλη κύηση (πρώτη φορά ακούγαμε κάτι τέτοιο). Νεότερη οδηγία του γιατρού: καμία προσπάθεια για ένα χρόνο, μπορούσε να ξανασυμβεί παλίνδρομη και να δημιουργούνταν ένας ατέρμων κύκλος αποβολών… Ο χρόνος πέρασε γρήγορα. Είμαστε στη διαδικασία προσπαθειών εδώ και 5 μήνες αλλά δεν έρχεται το πολυπόθητο. Θέλει πολλή υπομονή και προσπάθεια. Το πρώτο μας παιδάκι έκλεισε τα τρία και μας δίνει πολλές χαρές. Εύχομαι να του χαρίσουμε σύντομα αδερφάκι. Πολλές αγκαλιές σε όλες όσες έχουν περάσει αντίστοιχες… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι γι’ αυτό που σου συνέβη και για το πώς νιώθεις τώρα. Στη ζωή μου έχω περάσει δύο αποβολές, με χρόνια διαφορά και σε διαφορετικές συνθήκες. Τη δεύτερη φορά ήταν πιο εύκολο γιατί ήξερα πια ότι είναι πολύ συνηθισμένο και το είχα στα ενδεχόμενα – την πρώτη φορά ήταν έκπληξη, σοκ, έφυγε η γη κάτω απ’ τα πόδια μου. Γι’ αυτό πρέπει να μιλάμε γι’ αυτό – αν μπορούμε να προφυλάξουμε κάποιες γυναίκες από το σοκ, δεν είναι λίγο. Αυτό που με βοήθησε πολύ και τις δύο φορές ήταν η γνώση, η απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτή ήταν η καλύτερη έκβαση… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι για την απωλεια σου. Αυτό που θυμάμαι έντονα να έχω στο μυαλό μου εγω, ήταν η ερώτηση “γιατί εγώ”/”γιατί σε μένα”. “Όλες οι άλλες γυναίκες έμαθαν οτι είναι έγκυες και παρέμειναν έγκυες. Εγώ γιατί όχι?”. Και τότε άρχισα να μαθαίνω σιγά σιγα οτι δεν ήμουν μόνο εγώ. Οτι το ποσοστό γύρω μου που είχε ζήσει μια αποβολή ήταν μεγάλο, απλώς μέχρι να το πω εγώ, δεν το είχε πει καμία. Μόλις μίλησα, άρχισα να ακούω “κι εγώ”. Κι έπειτα, μ έπιασε ο φόβος, που επίσης θεωρώ είναι συχνός, του αν ήταν όντως ένα τυχαίο γεγονός ή αν είχα εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγώ είχα μια χαμένη εγκυμοσύνη στις αρχές της. Σε νιώθω. Είναι πένθος τίποτα λιγότερο. Μια μεγάλη αγκαλιά από εμένα και μη πιέζεις τον εαυτό σου να αισθανθεί καλύτερα με το ζόρι. Είναι απώλεια και περνάει σιγά σιγά με το χρόνο και τη συμπαράσταση από αγαπημένα σου πρόσωπα. Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι και μαγικές συνταγές. Μίλα και πες ακριβώς ότι αισθάνεσαι και μην αφήνεις τους άλλους να υποτιμούν αυτό που περνάς.
Είχα μια αποβολή ανάμεσα στις δύο γέννες. Αυτό που με βοήθησε να ξεπεράσω την απώλεια ήταν ότι σκεφτόμουν πως για να μη προχωρήσει η εγγυμοσυνη υπήρχε σίγουρα σημαντικός λογος σχετικά με την ανάπτυξη του εμβρύου οπότε ίσως να ήταν καλύτερα έτσι.
Έχω ενα παιδάκι 2,5 χρονών, μετά 2 αυτοματες αποβολές back to back στην 6η βδομαδα (2 σε 3 μηνες δηλαδή) και διανυω τις τελευταιες μερες της επιτυχημενης εγκυμοσυνης μου, που,ηρθε 5 μηνες μετα τις αποβολες. Παντα ηξερα οτι οι αποβολες ειναι μια πιθανοτητα αλλα φυσικα οταν συνεβη με βυθισε σε κατι περιεργο που αργοτερα, με την βοηθεια της ψυχολογου μου, το προσδιορισα ως θυμο προς το σωμα μου που με ειχε απογοητευσει, ως αποτυχια. Απο την πρωτη στιγμη που εμαθα την αποβολη καθε φορα η πρωτη μου σκεψη ηταν «αυτο δεν ηταν το παιδι μου» αλλα σωματικα και ψυχικα η… Διαβάστε περισσότερα »