Αγαπητή «Α, μπα»: Ο άντρας μου δεν μπορεί να συγχωρέσει τον πατέρα του

Άμπα καλησπέρα.Σου γράφω για κάτι που δεν αφορά εμένα αλλά ένα πρόσωπο που αγαπώ πολύ και θέλω να βοηθήσω….Τον σύντροφο μου.Είμαστε 4 χρόνια μαζί εκ των οποίων τον τελευταία 1 χρόνο παντρεμένοι.30 εκείνος,28 εγώ. Από όταν τον γνώρισα,ήξερα πως με τον πατέρα του δεν έχει επαφές.Ο σύντροφος μου είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε μια τελείως δυσλειτουργική οικογένεια.Οι γονείς του δεν ήταν ούτε καν 20 όταν παντρεύτηκαν και έκαναν εκείνον .Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός,ασκούσε βία τόσο ψυχολογική όσο και σωματική απέναντι στη μητέρα του.Τον άντρα μου δεν τον χτύπησε ποτέ αλλά καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσε σε ένα καθεστώς τρόμου τόσο αυτός όσο κι η αδερφή του,συνεχώς με τον φόβο μην πει τη λάθος κουβέντα,μην κάνει κάτι που θα τον εξοργήσει.Τέλος πάντων ο πατέρας του ευτυχώς για όλους τους εγκατέλειψε όταν ο σύζυγος μου ήταν 12 γιατί η μητέρα του πιστεύω δεν θα χε τη δύναμη να τον αφήσει ποτέ αν δεν το ‘χε κάνει εκείνος πρώτος(και δεν το λέω επικριτικά μην παρεξηγηθώ). Πάμε λοιπόν στο σήμερα όπου έχουν περάσει 15+χρόνια.Ο πεθερός μου κατάφερε και γύρισε εντελώς τη ζωή του.Μπήκε σε κλινική με τη βοήθεια των γονιών του,απεξαρτήθηκε,έφτιαξε τη δική του δουλειά και γενικώς πλέον είναι ένας τύπος ευκατάστατος.Άλλαξε πόλη,ξαναπαντρεύτηκε,έκανε κι άλλο παιδί.Έστελνε χρήματα αφότου ξεκίνησε να δουλεύει και προσπάθησε να ξαναφτιάξει τη σχέση του με τα παιδιά του.Το κατάφερε με την κουνιάδα μου αλλά όχι με τον άντρα μου ο οποίος δεν θέλει ούτε να τον βλέπει.Έχουν κάνει άπειρους καβγάδες με την αδερφή του για το συγκεκριμένο ζήτημα αλλά δεν βγάζουν κάπου,μπορεί να μεγάλωσαν μαζί αλλά ο καθένας μας υποθέτω αντιμετωπίζει ίδια βιώματα με διαφορετικό τρόπο. Ποιο είναι το δικό μου θέμα τώρα.Μας είχε καλέσει η αδερφή του σπίτι της,στο παιδικό πάρτυ της μικρής της κόρης.Ο άντρας μου δούλευε και δεν μπορούσε να ρθει οπότε πήγα μόνη μου.Δεν είχα ενημερώσει την αδερφή του ότι εκείνος δεν θα ρθει τελικά γιατί ήταν κάτι πολύ της τελευταίας στιγμής συν ότι έχουμε πολύ καλές σχέσεις και δεν θεώρησα ότι θα ‘ναι άβολο.Και πάω κι ήταν εκεί ο πατέρας τους με την τωρινή του σύζυγο και την μικρή τους κόρη που ‘ναι 10-11.Έμεινα ρε συ Άμπα,δεν είχε ενημερώσει καν και κατάλαβα αμέσως ότι σκόπευε να φέρει τον άντρα μου προ τετελεσμένου προσπαθώντας να πετύχει δεν ξέρω και γω τι αφού γνωρίζοντας τον είμαι σίγουρη ότι μόνο καλά δεν θα κατέληγε όλο αυτό.Να προσθέσω εδώ ότι με την πεθερά μου μιλάει κανονικά αυτός,δεν είναι φίλοι αλλά συναναστρέφονται πολιτισμένα. Πιάνω λοιπόν την κουνιάδα μου μια στιγμή που μένουμε μόνες και τη ρωτάω προς τι όλο αυτό,δικαίωμά της φυσικά να ήθελε τον πατέρα της στα γενέθλια της κόρης της αλλά όφειλε να μας το πει εξαρχής,εδώ μιλάμε για μάζωξη 15 ατόμων σε ένα σπίτι δεν θα ήταν σαν τον γάμο της που μπορούσαμε να τους αποφύγουμε,θα έφερνε τον αδερφό της σε πάρα πολύ δύσκολη θέση.Και μου έβαλε την κασέτα πάλι,ότι ο άντρας μου θα λυτρωθεί αν τον συγχωρήσει,ότι χρειάζεται έναν πατέρα και δεν το ξέρει ,ότι ο πατέρας τους ήταν εθισμένος έχει μετανιώσει και υποφέρει που δεν του μιλάει ο γιος του κλπ κλπ.Εγώ θύμωσα,της είπα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να ανακατεύεται έτσι κι ότι κατανοώ την καλή της πρόθεση αλλά το ζήτημα δεν την αφορά κι έφυγα.Πριν φύγω όμως δεν γλίτωσα το τετ α τετ με τον λεγάμενο και τη σύζυγο.Δεν μπορώ να πω πολύ ευγενικοί και συμπαθητικοί κι οι 2,όμως γνωρίζοντας όσα γνωρίζω ομολογώ πως είμαι προκατειλημμένη. Με ρώτησε ο πατέρας του πως και δεν ήρθε μαζί μου ο γιος του,αν δεν ήρθε εξαιτίας του κι άλλα πράγματα.Κάναμε small talk για κανένα 5 λεπτο το οποίο ήταν ότι πιο άβολο έχω ζήσει και μετά ήρθε το ακόμη πιο άβολο,εκείνος συγκινήθηκε και ψιλοδάκρυσε και μου ζήτησε να προσπαθήσω να πείσω τον γιο του έστω να δεχτεί να μιλήσουν στο τηλέφωνο,ότι έχει μετανιώσει,ότι του λείπει και γενικώς φαινόταν να εννοεί κάθε λέξη που έλεγε.Ομολογώ τον λυπήθηκα ίσως γιατί η εικόνα του ευπρεπούς κυρίου που είδα εγώ δεν έχει καμία σχέση με τις αναμνήσεις του αλκοολικού βίαιου πατέρα που σημάδεψαν την παιδική ηλικία του άντρα μου. Και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω,να του μιλήσω για όλο αυτό το σκηνικό?Ξέρω ότι θα τσακωθούν άσχημα με την αδερφή του και δεν το θέλω αλλά από την άλλη θα θυμώσει μαζί μου που δεν του το πα αν τύχει και το μάθει από σπόντα.Σκέφτομαι δεν σου κρύβω και μήπως έχει δίκιο κι η αδερφή του,μήπως αντί να κρατάω την στάση που κρατάω δηλαδή ουδέτερη θα έπρεπε να του πω τη γνώμη μου,ότι στη θέση του θα έκανα μια απόπειρα να του μιλήσω.Αλλά κι αυτό εκ του ασφαλούς το λέω,δεν μπορώ να μπω στη θέση του κι αυτό θα μου πει κι εκείνος γιατί ήμουν τυχερή στους γονείς που μου έτυχαν.Δεν ξέρω τι να κάνω.Σίγουρα επηρεάστηκα συναισθηματικά κι από την εικόνα του πατέρα του τόσο θλιμμένου μπροστά μου.

-Μ

Δεν κατανοώ γιατί μπερδεύτηκες. Δεν είναι δική σου δουλειά να αποφασίσεις τι θα κάνει ο άντρας σου με το θέμα του πατέρα του, αλλά είναι απολύτως δική σου δουλειά να του πεις τι έγινε στη γιορτή της ανιψιάς. Πώς το σκέφτηκες; Θα σε ρωτούσε για το πώς πέρασες και θα έλεγες “καλά, ωραία τούρτα;” Πώς είναι δυνατόν να του κρύψεις κάτι τέτοιο; Για να προστατέψεις ποιον;

Θα του πεις ό,τι έγινε, και αν τσακωθεί με την αδερφή του, είναι ευθύνη της αδερφής του που προσπάθησε να τον παγιδέψει χωρίς προειδοποίηση. Αν σε ρωτήσει πώς σου φάνηκε ο πατέρας του, πες τι εντύπωση σου έδωσε. Αν σου ζητήσει τη γνώμη σου για το τι να κάνει, πες του τη γνώμη σου, αλλιώς κράτα τη για τον εαυτό σου. Είναι πραγματικά πολύ απλά τα πράγματα – για σένα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News