Αγαπημένη μου Α, μπα! Σε διαβάζω τον τελευταιο χρονο κ πραγματικά το σάιτ εχει προσφερει πολλα στον τρόπο σκέψης μου,κ σ ευχάριστω γι αυτο (οπως κ τους σχολιαστες ^^). Μπαίνω στο θεμα..Είμαι 25 κ ειμαι μαζί με το φιλο μου(23) τα τελευταια 2 χρονια. Το φιλο μου τον λατρευω. Ηταν τρελος ερωτας απο την πρώτη στιγμή, κι έχουμε τοσα κοινα που πριν τον γνωρισω δεν πιστευα οτι ήταν δυνατον να βρω σε κάποιον. Τον αγαπαω παρα πολυ και περναμε πολυ ομορφα μαζι,ομως δε νιωθω τοσο ερωτευμενη οσο ενιωθα στην αρχη. Λογικό ως ενα βαθμο,θα μου πεις..οι σχέσεις εξελίσσονται, κλπ κλπ. Μέχρι προσφατα σκεφτόμουν πως αυτός ειναι ο “αντρας της ζωής μου”.Δεν ειναι ο πρωτος μου,ουτε σεξουαλικά ουτε η πρωτη μου σχέση,απλως μπορουσα να φανταστω τη ζωη μου μαζι του. Κ ακομα μπορω.Όμως αρχισα ν σκέφτομαι οτι ειμαι πολυ μικρή,κι οτι θ ηθελα ν γνωρισω κι αλλους αντρες, να φλερταρω κι αλλο, γενικα να αποκτήσω περισσότερες εμπειρίες. Κ παραλληλα δν θελω ν χωρισω με το φιλο μου,ενω βλέπω πως τα δύο αυτα αλληλοαναιρουνται.. φαντάζομαι οτι ολες αυτες οι σκεψεις σημαίνουν οτι η σχέση εκανε τον κυκλο της κ πρεπει ν τελειωσει.το προβλημα μ ειναι ομως οτι δν πιστεύω οτι οταν χωρίσω θα βρω κάποιον καλύτερο απο εκεινον,η καποιον με τον οποιο θ ταιριαζουμε περισσοτερο. Θελω απλώς να δοκιμασω κ αλλα πράγματα. Δεν βγαζει καν νοημα,αλλα σ ενα φαντασιακο συμπαν θ ήθελα ν χωρισω,να βγω με αλλους, κ μετα να τα ξαναβρω με το φιλο μου. Θα επρεπε να εχω χωρίσει ηδη μαλλον ε;
-Τρικυμία εν κρανιω.
Αν πιστεύεις ότι πρέπει να γνωρίσεις κι άλλα πράγματα, αυτό πιστεύεις. Δεν γίνεται να αλλάξεις γνώμη, και δεν έχει σημασία αν έχεις δίκιο ή άδικο σε αυτό. Κάποτε θα νιώσεις ότι δεν θέλεις να γνωρίσεις άλλα πράγματα, τουλάχιστον έτσι ελπίζω, και ακόμα καλύτερα, κάποτε θα νιώθεις τεράστια κούραση και μόνο στην ιδέα να γνωρίσεις άλλα πράγματα.
Μπορεί να μην πιστεύεις ότι θα γνωρίσεις κάποιον “καλύτερο”, πιστεύεις όμως ότι θα είναι τρομερά διασκεδαστική διαδικασία το φλερτ και το σεξ με ανθρώπους που δεν ξέρεις ακόμα. Φαντάζεσαι ταξίδια, γοητευτικούς αγνώστους που μιλάνε άλλες γλώσσες, εμπειρίες σε βουνά και βροχές, αλλά πράγματα που δεν θέλεις να έχεις για πάντα στη ζωή σου, γιατί αυτό που θέλεις, το ρεαλιστικό, το έχεις ήδη. Τι να πω; Οι πιθανότητες να είναι έτσι αυτοί οι άγνωστοι άντρες που φαντάζεσαι είναι κοντά στο μηδέν. Πιο ρεαλιστικό είναι να πέσεις πάνω σε ψεύτες, ανασφαλείς, αλλοπρόσαλλους, που θα σε πάνε σε μέρη που δεν σου αρέσουν να σου γνωρίσουν ανθρώπους με τους οποίους δεν θα έχεις τίποτα κοινό, για να κάνεις σεξ αταίριαστο, βαρετό, ίσως και επικίνδυνο. Αλλά εμένα θα πιστέψεις; Το βλέπω και στην κόρη μου. Της λέω “αυτό καίει, μην το ακουμπάς” και το ακουμπάει για να μου πει μετά πολύ σοβαρή “καίει”. Αυτό ακριβώς θα κάνεις κι εσύ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αχ βρε Λένα, για αυτό σε αγαπάμε όλοι.
Πολύ καλή, ναι.
Εμένα δεν μ΄αρεσε no_roots. Οποιος θέλει βουνά και βροχές, τα βρίσκει, και είναι και κρίμα να συμβιβαστεί με κανά ξεροπόταμο.
Αφού βρε Velay μου είναι ήδη στο βουνό (από ό,τι λέει), δεν είναι σε ξεροπόταμο. Τώρα οκ θέλει να γνωρίσει κι άλλα βουνά, μόνο που μακάρι να ήταν κυριολεκτικό και να υπήρχε χάρτης που να σου πει πώς να τα βρεις, αλλά δεν είναι, οπότε πιο πιθανό να βρεθεί όντως σε ξεροπόταμο.
Δεν ξέρω, είμαστε κι εμείς που κουραζόμαστε με τις πεζοπορίες. Εκείνη είναι μικρούλα βέβαια, έχει χρόνο ακόμα για να κουραστεί, οπότε αέρα στα πανιά της.
κι εμένα μου φάνηκε κάπως αρκετά προσωπική η απάντηση, κυρίως το πρώτο μέρος. δηλαδή διαφορετικοί άνθρωποι δεν ανακαλύπτουν διαφορετικά πράγματα σε αντίστοιχες καταστάσεις; π.χ. κάποιοι μπορεί να προτίμησαν ανοιχτές σχέσεις και να τους ταιριάζει μια χαρά σαν ζευγάρι μετά από κάποια χρόνια.
Ισχύει, και εγώ δεν κατάλαβα το “Κάποτε θα νιώσεις ότι δεν θέλεις να γνωρίσεις άλλα πράγματα, τουλάχιστον έτσι ελπίζω”. Γιατί η Λένα ελπίζει να σταματήσει να το νιώθει αυτό; Κάπως με άγχωσε.
koubi, δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι, αλλά νομίζω θα το καταλάβεις με τον καιρό. Είναι και ευχάριστο και δυσάρεστο συναίσθημα ταυτοχρόνως. Εγώ πιστεύω ότι πάντα πρέπει να διατηρούμε/καλλιεργουμε λίγο την αίσθηση του ανικανοποίητου, έτσι για το να νιώθουμε λίγο πιο ζωντανοί.
Η Λένα το λέει, από την άποψη, ότι είναι ωραία σε κάποια φάση να βρεις ακριβώς αυτό που θέλεις, να κουμπώσουν τα κομμάτια του παζλ και να πεις, αααχχχ, εδώ είμαστε, δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο.
Μου άρεσε η απάντηση.Και από την αστεία πλευρά κι από τη σοβαρή κι από την αγαπησιάρικη.Γιατί μπορείς να το διαβάσεις με πολλούς τρόπους και σε διάφορα επίπεδα.Λέει,ότι κάποια στιγμή,θα είναι πιο κατασταλαγμένη και δε θα μπαίνει σε τέτοια διλήμματα.Θα έχει ζήσει και θα ξέρει.Και κανένας δε θα την πείσει,αν δεν το ζήσει.Θα ξέρει και τον εαυτό της καλύτερα.Κάποια στιγμή ίσως κουραστεί,να αναζητά και καινούριες συγκινήσεις.Είναι το τίμημα της γνώσης και της εμπειρίας.Είναι γλυκόπικρο αυτό,γιατί καλό είναι να ξέρεις,είναι κατάκτηση,να έχεις μάθει,αλλά η νιότη,παρά την άγνοια της,είναι γεμάτη ενθουσιασμό,φρεσκάδα,δύναμη,ελπίδα.Και σ’αυτό το σημείο εγώ γελάω-δεν ξέρω αν είναι ακριβώς αναμενόμενη αντίδραση-συνειδητοποιώντας,ότι στην… Διαβάστε περισσότερα »
@ acantholimon “Νομίζω,ότι αυτό εννοεί η Λένα,όταν λέει,ότι ελπίζει να φτάσει στο σημείο,που να μη θέλει πια να ψάξει παραπάνω.” Αυτό που προσπαθούμε να πούμε παραπάνω βέβαια είναι ότι αυτό το σημείο μπορεί να ΜΗΝ υπάρχει για κάποιους ανθρώπους. Επομένως, είναι κάπως άσχημο να τρομοκρατούμε κάποιον που θέλει να ζήσει κι άλλα πράγματα, λέγοντας του ότι οι πιθανότητες να γνωρίσει τον γοητευτικό άγνωστο που θα του/της κάνει σούπερ κλικ είναι κοντά στο μηδέν, ενώ είναι πολύ πιο πιθανό να γνωρίσεις αλλοπρόσαλλους ψεύτες που ένας θεός ξέρει πως θα σου φερθούν. Ε δεν είναι έτσι. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες. Ας πούμε, μπορεί… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ κι εγώ,ότι είναι απαισιόδοξα τέτοια στατιστικά.Ο καθένας άλλωστε με την τύχη του.Κι αν έχω γίνει γκρινιάρα κι έχω κουραστεί,πάντα πιστεύω,ότι κάτι καλύτερο έρχεται.Έστω για τους άλλους.Αλλά δε στάθηκα εκεί,γιατί με ικανοποίησε το τελείωμα με το Α,μπάκι.
Ασχετο, αλλα ο παιδοψυχιατρος που πηγαιναμε με τον γιο μου, μου ειχε πει να μην λεμε “μη”. Δηλαδη, απο το να πουμε ” μην πιασεις το φουρνο θα καεις” ειναι προτιμοτερο να πουμε “αν πιασεις τον φουρνο θα καεις”. Στο πρωτο μου ειπε υπαρχει ματαιωση. Ενω στο δευτερο του εξηγεις και το παρακολουθεις και το προσεχεις να μην τραυματιστει αλλα να ανακαλυψει μονο του τον κοσμο χωρις ματαιωσεις. Σε μενα δουλεψε αυτο.
Ασχετο ειπαμε, αλλα ειπα να το μοιραστω 🙂
Piripiri τι ωραία ιδέα ήταν αυτή; Θα το δοκιμάσω γιατί μου τη δίνει στα νεύρα το “μη” και δεν θέλω να το λέω. Προσπαθώ να μάθω στην μικρή να μην πάει στην πρίζα και της λέω “ποτέ” κουνώντας το δάχτυλο δεξιά-αριστερά και αυτή ψοφάει στο γέλιο και κάνει το ίδιο. Δεν θα καταλάβει ακόμα, αλλά μπορεί και να ψαρώσει με τα πολλά λόγια και δεν θα λέω και το ρημάδι το “μη”.
🙂 κι εγω εφαγα τα νιατα μου με ενα “μη” στο στομα. Το παλευω ομως. Καλη υπομονη!
Πολύ ωραία ιδέα. Γενικά, ειναι καλό να μην εκφραζουμε κρίση αλλα να λεμε τα γεγονότα. Το μη εξορισμου εκφράζει ότι κρίνουμε αυτό που πάει αν κάνει ως κακό ενώ με το αν απλά λεμε γεγονότα. Όμως, αυθόρμητα δεν μας βγαίνει επειδή δεν το έχουμε μάθει.
Ναι μεν αλλά… Κι εγώ είπα στην κόρη μου “Αν τρως κάθε μέρα παγωτό, θα χαλάσουν τα δόντια σου” κι αυτή μου απάντησε “Έχω πολλά δόντια, ας χαλάσουν και μερικά!!” Οπότε, γυρίσαμε στο παλιό κι αγαπημένο “Μη!!”
Χαχαχα πληρωμενη απαντηση!
Σοκοφρετα ακριβως αυτο ειχε ρωτησει και ο αντρας μου στην επισκεψη εκεινη τη μερα. Για την πριζα. Και μου ειχε πει χαρακτηριστικα “δεν θα το αφησεις να βαλει το χερι στην πριζα, θα του πεις οτι αν το βαλει το χερι ειναι επικινδυνο, αλλα αν σε παρακουσει θα το παρεις και θα του αποσπασεις την προσοχη. Αν δεν το βαλει το χερι και σε ακουσει θα του δειξεις ποσο πολυ χαρηκες που το σκεφτηκε μονο του και θα του πεις μπραβο”. Και ετσι θα νιωθει οτι τα καταφερε και θα νιωσει περηφανο.
Μην ακούς συμβουλές αγνώστων στο ίντερνετ για το τι θα κάνεις στη ζωή σου. Έχεις τη μοναδική ευκαιρία να τα κάνεις σκατα μόνη σου, να μάθεις πολλά για σενα και τον κόσμο και μετά να δίνεις συμβουλές σε αγνώστους στο ίντερνετ για τη δική τους ζωή, συναρπαστικό δε νομίζεις? 😊
Chublis, πέθανα στο γέλιο, it’s funny ’cause it’s true!
Έτσι πίστευα κι εγώ στα 25 μου. Και χωρισα από έναν υπέροχο άνθρωπο, για να ζήσω κι άλλες εμπειρίες και άλλους άντρες και και… Το έζησα. Έχω ιστορίες να πω και στα εγγόνια μου. Όμως για να βρω άλλον άνθρωπο να ταιριάξουμε και να χαραξουμε μαζί πορεία ζωής, πήγα πια 42. Έχοντας φαει το σκ** με το κουτάλι. Έχοντας γνωρίσει ανθρώπους που μόνο ουλές άφησαν πίσω τους. Ίσως αν δεν είχα περάσει όλα αυτά να μην μπορούσα να εκτιμήσω τον άνθρωπο που έχω τώρα στη ζωή μου. Ίσως αν είχα μείνει με τον άνθρωπο που είχα στα 25 τώρα να… Διαβάστε περισσότερα »
Ρε συ Λέγκω, αν διάβαζα τις 2 πρώτες παραγράφους σου θα χώριζα χωρίς δεύτερη σκέψη. Τι plot twist ήταν αυτό…
Εμένα πάντως μου έχει μείνει από παλιότερη απάντηση πως όταν είσαι καλά στη σχέση σου προτιμάς να καταπιείς ένα κουβά γυαλιά από το να γνωρίσεις καινούριους, μυστηριώδεις τύπους που δεν ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει ο καθένας. Αν προτιμάς το δεύτερο χώρισε.
Συμφωνώ Εντελβάις.
Όταν ακούω: Είμαι με έναν καταπληκτικό άνθρωπο και τα πηγαίνουμε υπέροχα, αλλά σκέφτομαι τον καινούριο που ήρθε στο γραφείο…
Ε πόσο καταπληκτικά μπορεί να περνάς με τον νυν, πραγματικά;
υπάρχει και η ρουτίνα που συνήθως θέλει έναν βαθμό ωριμότητας για να καταλάβεις τι συμβαίνει, να το συζητήσεις, να το δουλέψεις. καθόλου εύκολο δεν μου φαίνεται προσωπικά, μακάρι να το πετύχω στο μέλλον (το μακρινό).
Ένα πράγμα ο ντουβρουτζάς που μπορεί να πάθεις με μια τυχαία νέα γνωριμία, άλλο να καίγεσαι για νέες γνωριμίες. Το πρώτο μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε ακόμα και αν έχει καταπληκτική σχέση, το δεύτερο… χλωμότερο.
Ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά ο νέος είναι ωραίος.
Ελα βρε παιδιά, οι άνθρωποι έχουμε ένα εύρος από ανάγκες και επιθυμίες. Ακόμα και ο Javier o Bardem δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει όλες. Λογικό μου φαίνεται να υπάρχει πάντα κάποιο κομματάκι μας που μένει ανικανοποίητο.
α εχω και εγω τετοια ιστορια (οχι δικη μου, εγω ειμαι κοτα δεν τα κανω αυτα) ταιριαστο ζευγαρακι εκει στα 25 ομορφοι χαρουμενοι, χωριζουν “για εμπειριες” προφανως δεν βρηκαν τιποτα τα ξαναφτιαξαν ενα χρονο μετα, πατρευτηκαν εκαναν δυο παιδια.
Ε καλα και αυτοί σε ένα χρόνο τι περίμεναν να βρουν;
ελα μου ντε! εμας μας πηρε 200χρονια να βρουμε εναν οχι μαμακια που να πλενει κανα πιατο!
Κι εγώ στα 25 νόμιζα οτι ο φίλος που έχω ηταν το 10 το καλό.Και μετά περασαν χρόνια,έκανα άλλες σχέσεις, γνώρισα τον εαυτό μου πιο καλά ακόμα, έζησα πράγματα, άνοιξε κι άλλο το μυαλό μου και σήμερα σκεπτόμενη το τότε φίλο δεν εχω την ίδια άποψη🙃Εφόσον σε έχει πιάσει το “μυρμήγκιασμα του φευγιού” για μένα πρέπει να φύγεις. Ισχύει αυτό με την κούραση που λέει η Λένα και ότι δεν θα θές να γνωρίσεις άλλα πράματα αλλά δεν είναι απαραίτητο οτι στο μέλλον θα κάνεις σέξ αταίριαστο, βαρετό ή επικίνδυνο (μόνο).Καλή τύχη. Είμαι πολύ υπέρ στο να ακολουθούμε το ένστικτό… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ! Τώρα στα 25 μπορεί να φαντάζει ο ένας ο μοναδικός ο τέλειος, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αισθάνεται το ίδιο και 5 χρόνια μετά.
Αν σε πιάσει το μυρμηγκιασμα στα 45, που έξω υπάρχει η Σαχάρα και όχι το ανδρολιβαδο, τι κάνεις; Μένεις με το μυρμηγκιασμα, κάνεις μώκο και ενδεχομένως και το σταυρό σου που έχεις κάτι, whatever?
Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι Ederra, εγώ για τον εαυτό μου μιλώ. Και στα 45 αυτό θα έκανα.”Που έχεις κάτι”; τί; κάτι που βαριεσαι και δε περνάς καλά; Όχι, όχι.Ούτε κάν.
Στην ηλικία σου κι εγώ έτσι ακριβώς είχα σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο, αλλά μπήκε μέσα μου το σαράκι να γνωρίσω τη ζωή. Δεν έφυγα αμέσως, αλλά με έτρωγε κι έτσι έφυγα λίγα χρόνια αργότερα. Και βατράχους φίλησα και γοητευτικούς αγνώστους γνώρισα που μιλούσαν άλλη γλώσσα και ταξίδια σε βουνα και βροχές και σκατά έφαγα και τις πληγές μου τις απέκτησα και πολλή μαγεία και ομορφιά έζησα. Και είναι πολλές οι φορές που σκέφτηκα πως, αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δεν θα ξαναέφευγα ποτέ από εκεινο το αγρόκτημα κι άλλες που δε μετανιώνω γι αυτό που πάνω από όλα ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Μια χαρά ωραίες μεταφορές έκανες. Και, ναι, το ταξίδι είναι πολύ σημαντικό.
Πόσο to the point η απάντηση της Λένας. Ιδανικά, στο δικό μου φαντασιακο συμπαν, όλοι μου οι έρωτες δεν έχουν λήξει ποτέ, με αγαπούν και με εκτιμούν στον αιώνα των αιώνων, και είμαστε όλοι αγαπημένοι. (anybody else?) Στα 25 μας ΟΛΟΙ έτσι σκεφτόμαστε. ‘Oλοι; ΟΧΙ όλοι, ένα μικρό γαλατικό χωρίο… καλά, οκ, οι περισσότεροι τελοσπάντων, καλά οκ, οι περισσότεροι που ξέρω. 😛 Στα 35 μας, κάθε φορά που σκεφτόμαστε το “νέο, διαφορετικό τις περισσότερες εμπειρίες”, αμέσως μετά σκεφτόμαστε ότι είναι καλύτερο να καταπιούμε μία χούφτα σπασμένα γυαλιά, οπώς-πάλι-σοφά έχει πει η αγαπημένη μας Λένα. Αλλά έτσι είναι η κατάσταση, ίσως… Διαβάστε περισσότερα »
Χμμ. Εγώ δε θα σου έλεγα πως οι πιθανότητες να γνωρίσεις κάτι τόσο καλό όσο ο νυν σου είναι μηδενικές. Έχω φίλες που υπήρξαν στην κατάστασή σου και έφυγαν και πήγαν από φρούτο σε φρούτο και ακόμα λένε “Είχα τον “τάδε” και η χαζή τον άφησα, αναζητώντας τον “πρίγκιπα” στη ζούγκλα”. Έχω και φίλες που πολύ σύντομα βρήκαν άτομα να ταιριάζουν εξίσου. Εσύ, από ότι καταλαβαίνω δεν είναι ότι αναζητάς άλλη σταθερή σχέση, αλλά ότι θέλεις να αποκτήσεις και άλλες εμπειρίες μέχρι να “αράξεις”. Δεν μπορείς να ξέρεις όμως πότε θα γνωρίσεις ξανά έναν άνθρωπο με τον οποίο θα ταιριάξεις;… Διαβάστε περισσότερα »