Λένα, δουλεύω σε ένα μαγαζί κ είμαστε δύο κοπέλες,. Έχουμε κ οι δύο από 2 μικρά παιδάκια, κοντινές ηλικίες. Η συνάδελφος, δεν σταματάει να μιλάει για τα παιδιά της. Αααχ θεέ μου. Δεν μ ενδιαφέρουν καθόλου αυτά που μου λέει! Μιλάει ακατάπαυστα, για το τι ειπαν(τίποτα δεν είπαν, δεν μιλάνε ακόμη!!!), πως εβηξαν, πως έστριψαν το κεφάλι, τι έφαγαν, τι δεν έφαγαν…Εγω,δεν μιλάω για τα δικά μου, γιατί προφανώς δεν ενδιαφέρει κανέναν εκτός από εμένα κ τον μπαμπά τους το γεγονός ότι λατρεύουν το αγγούρι για παράδειγμα. Έχει γίνει ανυπόφορο το 8ωρο,εξαιτιας αυτού. Τι να της πω όμως κιόλας; Σκασίλα μου; Με έπρηξες με τα παιδιά σου;! Βοήθεια…..!
–Να πάρω ωτασπιδες;
Τι θα της έλεγες αν μιλούσε επί οχτώ ώρες για μπάλα; Μη νιώθεις ότι επειδή έχεις παιδιά θα έπρεπε να ακούς με ενδιαφέρον, γιατί ίσως αυτή έτσι νομίζει (ίσως και όχι, ίσως αν δεν είχε παιδιά να ήταν πάλι αδιάφορη για το κατά πόσο ενδιαφέρουν τους άλλους αυτά που λέει). Προσπάθησε να αλλάξεις την κουβέντα, αν δεν πιάσει, σταμάτα να ανταποκρίνεσαι, αν δεν πιάσει, ξεκίνα την απομάκρυνση, αν δεν πιάσει, βάλε ακουστικά, αν δεν πιάσει, μίλα παιδί μου, πες ότι είναι πολύ τρισχαριτωμένα τα παιδάκια της, αλλά τώρα που δεν είσαστε μαζί τους, μήπως είναι ευκαιρία να πείτε κάτι άλλο, έτσι για αλλαγή;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ελπιζω μόνο να μην εχεις πάθει αυτο που έπαθα κι εγώ οταν εκανα το πρώτο παιδί! Εβγαινα λιγο εξω να γλιτωσω απ την ιδρυματοποιηση και όλοι μου μιλαγαν για τα παιδια τούς η μου διναν συμβουλές για το δικο μου.Εγω,ουσα εντελως πηγμένη,με αυτό το σκηνικό επεφτα χειρότερα!! Κι αντι να τους πω “ρε ξεκολλατε, πειτε τιποτε αλλο,αν ήθελα να ακουω τέτοια καθόμουν Και σπιτι”, καθόμουν και τα άκουγα, γιατί νομιζα πως αν κανω τίποτε άλλο, θα με πουν κακη μάνα!!!!!! Πωπω θεέ μου,τι βλακείες σκεφτόμουν!!!!!!!!!!
Δύσκολη κατηγορία συναδέλφου. Συμπάσχω φίλη μου. Εγώ συνήθως κάνω πως δεν ακούω, όταν τα λέει σε άλλους, κι όταν τα λέει σ’ εμένα χαμογελάω μην αφήνοντας περιθώριο να συνεχίσει την κουβέντα. Όπως έλεγε και μια φίλη “να πέσει το παιδί από τον τρίτο όροφο, και να μην πάθει τίποτα, μάλιστα. Αυτό να μου το πεις, έχει ένα ενδιαφέρον. Αλλά κατά τα άλλα, πόσα πράγματα ενδιαφέροντα για έναν τρίτο μπορεί να κάνει;”
Ώχουυυ μόνο που σκέφτομαι τι με περιμένει πάλι στο σπίτι με τα παιδιά με πιάνει πονοκέφαλος. Έλα να πιάσουμε κάτι άλλο να ξεχαστούμε, τον Edvard Munch ή τη Phoebe Buffay
Ακουστικά. Μεγάλη ανακάλυψη και δεν τα εκτιμάμε όσο πρέπει 🙂
Πχ στο νοσοκομειο που τρως στην μαπα γριες που εχουν φαει γλιστριδα και δεν το βουλωνουν με τιποτα ειναι ο,τι πρεπει ειδαλλως κινδυνευεις με αμοκ…
Αχ υπάρχουν κ κάποιοι όμως που δεν λαμβάνουν το μήνυμα (ακόμη κι αν φοράς ακουστικά σε μέγεθος κράνους, πόσο μάλλον ψείρες) 😭😭😭
Ναι άσε μεγάλη μάστιγα. Κ όταν κάνεις πως δεν ακούς έρχονται στο οπτικό σου πεδιο και κουνάνε χέρια σας παλαβοί . Αν δε τους ακούσεις, θα τους δεις. Θες δε θες .
Συμπάσχω! Στη δική μου περίπτωση η συνάδελφος έχει το μεγαλύτερό της παιδί σε ηλικία 19 ετών, αλλά πολύ συχνά θυμόμαστε την εξαιρετική μπομπονιέρα που μόνη της είχε φτιάξει στη βάπτιση του παιδιού. Ή ας πούμε για το δεύτερο παιδί (16 ετών τώρα) ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες για τη νοσηλεία του λόγω πνευμονίας που κράτησε ένα μήνα. Επίσης, πολύ συχνά γκρινιάζει για το πόσες δουλειές έχει να κάνει στο σπίτι, όλες φυσικά γυρίζουν γύρω από τα παιδιά. Όλη μέρα έχει να τους καθαρίζει και να τους μαγειρεύει και ποτέ δεν έχει χρόνο για τον εαυτό της. Και φυσικά “άντε φτάνει τόσο που… Διαβάστε περισσότερα »
Αν δεν πιάσει, άρχισε να της μιλάς Αγγλικά, Γαλλικα, Ιαπωνικά…
Ή και τα ξακουστα αλαμπουρνεζικα εξ Αλαμπουρνίας
– Αχ μολις μ´ επιασε ενας σουβλερος πονος στην τριχα μου.
– Πω εχθες ξυπνησα και το νυχι του αριστερου ποδιου μου ειχε γινει μπλε. Μηπως ξερεις γιατι; Λες να φταινε οι επικειμενες εκλογες;
– Εβγαλα κατι σπυρια στις μασχαλες που ολο τα ξυνω αλλα αυτα δεν λενε να φυγουν ρε παιδακι μου..
– Σου το ειπα που χθες μας κανανε φαρσα στο τηλεφωνο;
– Oops ..I just passed gas 🙁
– Το πηρες το μηνυμα ;
Αυτό
https://images.app.goo.gl/UoDqpgLboaPxKFAi8
Πες της με χαμόγελο “αχ τα παιδιά μας και τα παιδιά μας. Μακάρι να μιλούσαμε για κανένα γκόμενο”
και το χειρότερο: συνεχείς συμβουλές για το τι να κάνεις σε κάθε περίσταση, εννοείται έτσι όπως το κάνει αυτή ή η μάνα της ή η τάδε γνωστή της, χωρίς να τη ρωτήσεις. Ένιωθα διαρκώς μειονεκτικά γιατί ποτέ δεν έκανα τίποτα σωστά.