Αγαπημένη Α, μπα και σχολιαστές, σας χαιρετώ… Η αλήθεια είναι ότι δεν ξερω γιατι αποφάσισα να γράψω εδώ… Τα προβλήματα μου είναι τόσο κοινότυπα. Τόσο ίδια με τα προβλήματα των υπολοίπων που δεν ξερω καν αν πρεπει να τα αναφέρω… Απλα τις τελευταίες μέρες νιωθω τόσο μίζερη. Στεναχωρημενη. Η οικονομική μου κατάσταση μου προκαλεί ενα μόνιμο αγχος. Είμαι φοιτήτρια στην Αθήνα, μακριά από τους δικούς μου που μένουν στην επαρχία και δεν δουλεύω. Ντρέπομαι που κλαίγομαι για τα λεφτά όταν δεν δουλεύω καν. Απλα η σχολή μου – ιατρική – είναι πολύ απαιτητική (όπως και χιλιάδων άλλων παιδιών που δουλεύουν το ξέρω) και εχει περίεργα ωράρια (εφημεριες, υποχρεωτικες παρακολουθησεις, κλινικες καθημερινά τα πρωινά). Οι γονείς μου προσπαθούν να στηρίξουν εμενα και τα αδέρφια μου με καθε τρόπο που μπορούν. Δουλεύουν και οι δύο αλλά είναι πολύ δύσκολο να συντηρεις 5 παιδιά εκ των οποίων οι 4 είναι φοιτητές σε αλλη πολη. Τους είπα ότι σκέφτομαι να βρω μια δουλειά και μου είπαν ότι τώρα η δουλειά μου είναι να αφοσιωθώ στη σχολή μου και αν δεν μου φτάνουν τα χρήματα που μου στέλνουν θα προσπαθησουν να στέλνουν κι άλλα… Αλλά εγω δεν θελω να μου στείλουν αλλα. Στερούνται οι ίδιοι για να μας σπουδάσουν. Δεν περισσεύει ουτε 1 ευρώ. Όχι μόνο δεν περισσεύει τίποτα, δανείζονται συνεχώς για να τα βγάλουν περα. Δεν εχω κανενα παράπονο από τους γονείς μου. Κάνουν ότι μπορούν. Απλα νιωθω θυμο, δεν ξέρω για ποιον. Νιωθω αδικημενη, δεν ξέρω από ποιον. Ποτε δεν ηθελα να ειμαι πλούσια ή να ξοδεύω αλόγιστα σε ρουχα και καλοπεραση. Αλλα οταν μετραω τα διλεπτα για να βγαλω τον μήνα με κυριεύει ο θυμός, επειτα στεναχωρια, κλαμα και τέλος αγχος για το μέλλον. Αυτή η κατάσταση έχει επηρεάσει και την κοινωνική μου ζωή όπως είναι αναμενόμενο. Πολύ σπάνια λεω ναι σε προταση για έξοδο ακόμα και για εναν καφε. Καθε φορα που γιορτάζει ενας φίλος και ξερω οτι θα με καλέσει σε γιορτή κλπ αγχωνομαι για το δωρο που πρέπει να αγοράσω. Δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα. Δεν ζω. Μαλλον ήθελα απλά καπου να τα πω. Και την πληρώσατε εσεις. Λένα, σε ευχαριστώ πολύ για την παρέα που μου κάνεις όταν διαβάζω τη στήλη σου. Σε ευχαριστώ που μου δείχνεις το προφανές που δεν ειχα σκεφτεί. Ίσως να το κανεις και αυτή τη φορά, αν μου απαντησεις.
– Μπατίρω
Σπουδάζεις ιατρική. Κοίταξε να διαπρέψεις λοιπόν. Αυτή είναι η διέξοδος σου και δεν την έχεις δει ακόμα. Πάρ’ το στα σοβαρά. Γίνε καταπληκτική γιατρός και θα λυθούν όλα αυτά τα προβλήματα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αρχικά, μπορείς να τρως στη σχολή αφού είσαι κάθε μέρα εκει. Από όσο ξερω στα εστιατόρια των πανεπιστημίων σερβίρουν τρία γεύματα την ημερα και ειναι αξιοπρεπέστατα. Ειδικά τα σαββατοκύριακα που έχει μειωμένη κίνηση. Δεν ξέρω πως είναι οι εστίες για σας, αλλα στο ΕΜΠ, είναι επίσης αρκετά καλά για τους φοιτητές. Αν νοικιάζεις, ελπίζω να κυνηγάς όλα τα διαθέσιμα επιδόματα, όπως το στεγαστικό που είναι 1000 ευρώ το χρόνο και, όπως τα περιγράφεις, λογικά δεν ξεπερνάτε τα εισοδηματικά κριτήρια. Επίσης, το ΙΚΥ δινει ορισμένα επιδόματα σε οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές, πιθανόν και αλλοι φορείς, αλλα δε γνωρίζω κάποιον αλλο τώρα. Και… Διαβάστε περισσότερα »
Το ΙΚΥ λαμβάνει υπόψη το εισόδημα του γονιού, τώρα αν οι άνθρωποι έχουν 4 παιδιά σε άλλες πόλεις και τα σπουδάζουν με το εισόδημά τους, αποκλείεται να πληρεί η κοπέλα τα κριτήρια για να πάρει επίδομα.
Αν έχουν 4 παιδιά θα έχει και ακόμα περισσότερα μόρια για τα επιδόματα του ΙΚΥ ως πολύτεκνη…
Είχα ένα φίλο από άλλη πόλη τα φοιτητικά χρόνια που δεν είχε χρήματα. Πολλές φορές δεν ήθελε να έρθει μαζί μας ούτε για καφέ, κυριολεκτικά σκεφτόταν το 1.5 ευρώ. Ή μπορεί να σκεφτόμασταν να παραγγείλουμε, αλλά αυτός δεν είχε να παραγγείλει. Δε μιλάω καν για άπλες του στυλ πάμε να πιούμε ποτό. Σε νιώθω λοιπόν πως είναι δύσκολα, κανένας δε θέλει να λύνει τέτοια προβλήματα πριν μπορέσει να πιει ένα καφέ, πόσο μάλλον αυτός που αισθάνεται ότι τα προκαλεί λόγω μπατιριάς. Να στεναχωριέσαι για την κατάσταση είναι ανθρώπινο, αλλά μη ντρέπεσαι. Δεν είναι επιλογή σου για να ντρέπεσαι γι’ αυτή.… Διαβάστε περισσότερα »
Οπως είπαν κ αλλοι, αν θελεις, υπαρχουν ελαστικες δουλειες που θα μπορουσες να κανεις για 100-200ε το μηνα. Δε θα γινεις πλουσια, αλλα θα εισαι ελαχιστα πιο ανετη, οποτε θα νιωθεις καλυτερα. Αυτο που θελω να σου πω ομως, ειναι πως εχοντας υπαρξει σε τετοια κατασταση σαν φοιτητρια, εκ των υστερων θεωρω πως μου εκανε πολυ καλο. Εκτιμησα πολυ και τις θυσιες μου, και την πρωτη μου δουλεια, και τα οποια χρηματα βγαζω πλεον. Δεν εισαι μονη. θα περασει. και οταν θα φτασει η ωρα που θα εισαι οικονομικα ανετη θα εχεις να λες για τοτε που ετρωγες 2 βδομαδες… Διαβάστε περισσότερα »
Και όταν γίνεις γιατρός και τα χρήματα αρχίσουν να μην είναι το πρόβλημα (ή μάλλον, η έλλειψή τους να μην είναι το πρόβλημα), προσπάθησε να αντισταθείς στον πειρασμό του να αναπληρώσεις όσα στερήθηκες με φακελάκια -λίγο από δω, λίγο από κει, έτσι κάνουν όλοι, αφού μου τα δίνουν, να μην τα πάρω κτλ κτλ. Κοινώς θυμίσου όσα λες τώρα, θυμίσου οτι θα έχεις απέναντί σου ανθρώπους που θα μετρούν το δίλεπτο όπως εσύ τώρα και μην δεχτείς ούτε μισό ευρώ μπαξίσι.
Η Λένα έχει δίκιο. Είναι τόσο απαιτητική η σχολή που είσαι, όχι μόνο αντικειμένου αλλά και προγράμματος που αυτό που πρέπει να κάνεις είναι μα αφοσιωθείς σε αυτό, να γίνεις όσο καλύτερη μπορείς και να κάνεις υπομονή. Καμία κατάσταση δεν μένει σταθερή και ιδιαίτερα η οικονομική, και εσύ επχεις μπροστά σου μια ταιράστια ευκαιρία να την αλλάξεις στο μέλλον.
Αχ, βρε κορίτσι μου. Και μόνο που νιώθεις την ανάγκη να δικαιολογείσαι επανειλημμένα που τολμάς και “γκρινιάζεις” ενώ υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε πιο δύσκολα, εμένα με συγκίνησες. Γκρίνιαξε ελεύθερα, βγάλτα από μέσα σου. Μην ντρέπεσαι, η οικονομική στενότητα επουδενί δεν είναι λόγος να ντρέπεσαι. Μοιράσου το πρόβλημα με τους κοντινούς φίλους σου. Θα φτιάξουν τα πράγματα. Σου εύχομαι να διαπρέψεις και να θυμάσαι τις σημερινές σου δυσκολίες ως κάτι πολύ μακρινό.
Σε συμπονώ απεριόριστα και σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά! Προτείνω να προσπαθήσεις να εργάζεσαι τα καλοκαίρια είτε να προσπαθήσεις να βρεις κάποια μορφή εργασίας μέσω διαδικτύου. Πιστεύω πως μια φοιτήτρια ιατρικής με γνώση μιας ξένης γλώσσας θα μπορέσει να βρει κάτι. Σου εύχομαι καλή τύχη και καλή υπομονή μέσα από τη καρδιά μου!
Τελικά δουλειά δεν πιάνεις επειδή δεν προλαβαίνεις ή επειδή οι γονείς σου σού είπαν να μην το κάνεις; Θεωρώ ότι θα υπάρχουν και άλλοι συμφοιτητές που θα έχουν παρόμοιο πρόβλημα. Συζήτα μαζί τους και δες για δουλειά που δε θα σε αποσπά από τη μελέτη – πχ σε μπαρ, κάτι τελος πάντων. Επίσης δεν ξέρω αν ως παιδί πολυτέκνων δικαιούσαι κάτι σαν επίδομα.
Είναι πραγματικά πιο σημαντικό ν αφοσιωθείς στη σχολή σου τώρα. Εγώ σαν φοιτήτρια δούλευα τα σκ σε φροντιστήριο κ έβγαζα κάτι ψιλά αλλά δεν ήμουν σε τόσο απαιτητική σχολή. Εσείς λιώνετε στο διάβασμα.. Να λες στους φίλους σου ότι δεν έχεις λεφτά κ γι αυτό δεν θες να πας για καφέ. Οι φίλοι γι αυτό είναι. Μ έχουν κεράσει εμενα οι φιλενάδες κουβάδες καφέ. Για χρόνια. Δεν ντρεπόμουν. Τώρα κερνάω εγώ!!
Το να δουλεύεις μια δυο μέρες σε ένα καφέ ή κάτι τέτοιο δεν παίζει; Και ας τελειώσεις κανα χρόνο αργότερα τη σχολή, προκειμένου να ξαλαφρώσουν λίγο οι γονείς σου.
Για τα χρόνια που απαιτούνται για να γίνει κανείς γιατρός, δεν είναι τα 5 μόνο του πτυχείου. Το να χάσει κανείς κανα χρόνο δεν είναι αστείο.
Δεν είναι 5 χρόνια για το πτυχίο, είναι 6.
Δεν είπα ότι είναι αστείο ή εύκολο, αλλά αν την ενοχλεί τόσο το να μη ζει όλα αυτά τα χρόνια και να ταλαιπωρούνται έτσι οι γονείς της, μπορεί να αξίζει η θυσία.
6 χρόνια είναι η σχολή. Ίσως θα ήταν εφικτό να εργαστεί στα 2 τελευταία έτη της σχολής, ανάλογα με το πρόγραμμα σπουδών της σχολής της φυσικά, και το πόσα μαθήματα +/- μαθήματα με υποχρεωτικές παρακολουθήσεις χρωστάει. Ή μπορεί να κάνει υπομονή να πάρει το πτυχίο της στην ώρα της, εάν θεωρεί ότι δε βγαίνει το πρόγραμμα μαζί με εργασία.
Όπως και να’ χει, η εμπειρία μου μού λέει ότι πολλές ειδικότητες σε πολλά νοσοκομεία δεν έχουν πλέον καθόλου αναμονή, λόγω μεγάλης διαρροής στο εξωτερικό. Οπότε, υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες μετά το πτυχίο σου, η έναρξη ειδικότητας ή αγροτικού να είναι άμεση.
Για σκέψου αυτό που λες… πόσα θα βγάζει αν δουλεύει 1-2 μέρες; Πόσα χρήματα είναι τα ενοίκια και τα πάγια ενός χρόνου για ένα φοιτητή; Τα δύο ποσά αντισταθμίζονται;