Γεια σου Λένα..ελπίζω να μου απαντήσεις γιατί χρειάζομαι μια ηρεμη αντικειμενική αποψη απίστευτα πολύ.Είμαι 28 και μένω μόνος απο τα 20 χωρις καμια απολυτως βοήθεια -ακόμα και σε περιόδους που είχα ανάγκη- από τους δικούς μου με μισθο 500 ευρω. Αυτό σημαίνει πως για να τα βγάλω πέρα ζω ας τολμήσω να πω φτωχικά. Επειδή είμαι αρκετά κοινωνικός μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο και για λόγους αν θες δικιάς μου απορίας πάντα ρωτάω για τις συνθήκες ζωής τους. Μάντεψε.. ούτε ένας και στο υπογράφω αυτό δεν ζει μόνος του ενω παίρνει τα δικά μου χρήματα. Είτε θα ζει με γονείς και τα χρήματα θα είναι όλα στην διάθεση του ή θα μένεις μόνος και θα τσοντάρουν οι δικοί του τουλάχιστον το ενοίκιο. Και αυτό με κάνει και νιώθω άσχημα γιατί λόγω μεγαλύτερης άνεσης ζουν ταξίδια στο εξωτερικό ,αγοράζουν ότι θέλουν ,πάνε όπου θέλουν ενω εμένα τρέμει το φυλλοκάρδι μου μην μου συμβεί κάτι και δεν έχω ούτε για τα βασικά.. Έχω ψάξει για καλύτερη δουλειά, ούτε για δείγμα και δεν σου κρύβω πως σε μια περίοδο της ζωής μου εκπορνεύτηκα για μια πιο ποιοτική ζωή αλλά δεν άντεξα και σταμάτησα.. Όλοι μου λένε “μπράβο σου που είσαι ανεξάρτητος” αλλα το να το κάνω αν δεν μπορω να βρω ηρεμία;;Δεν ξερω ακριβως πια ειναι η ερώτηση και ζητώ συγνώμη για την φλυαρία μου αλλά πεθαίνω να ακούσω την άποψη σου
-Νίκος
Νίκο, αν δεν μπορείς να βρεις ηρεμία στη ζωή σου δεν θα σε βοηθήσει καμία απάντηση από μένα. Χρειάζεται πολλή κουβέντα για αυτά που γράφεις. Καταρχάς δεν μας λες το πιο σημαντικό, που είναι για ποιο λόγο δεν έχεις βοήθεια από τους δικούς σου. Δεν θέλουν να σε βοηθήσουν ή για κάποιο λόγο αρνείσαι να ζητήσεις βοήθεια; Νομίζω ότι πίσω από όλα αυτά που γράφεις βρίσκεται η σχέση σου με την οικογένεια σου, και τα οικονομικά προβλήματα είναι αποτέλεσμα, όχι αιτία, όχι ότι υποτιμώ την έλλειψη πόρων ως ουσιαστικό, πολύ ουσιαστικό πρόβλημα. Υπάρχουν τρόποι για να βελτιώσεις την ζωή σου, όπως είναι η συγκατοίκηση, αλλά δε νομίζω ότι ψάχνεις αυτού του είδους την απάντηση. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και γι αυτό ακριβώς σ αυτή τη χώρα σχεδόν κανείς δεν μένει μόνος στα 28 η μένει κ τον υποστηρίζουν οι γονείς. Για να μην πειραματιστει με επαγγέλματα που θα τον βαλουν σε κίνδυνο.
Ε όχι κι έτσι! είναι πολλά παιδιά που τα καταφέρνουν μόνα τους και δε χρειάζεται να πληγωθούν τόσο.Γνωρίζω κοπέλες που σπουδάζουν και εργάζονται οχτάωρο και κάνουν και ιδιαίτερα σε παιδάκια για επιπλέον χαρτζιλίκι.Ασφαλώς και είναι κουραστικό , δεν είναι εύκολο και ευχάριστο όταν ζεις σε μια κοινωνία που τρέφεται και ζει και καταναλώνει αχόρταγα από την παραοικονομία των ετών μετά τη μεταπολίτευση. Αλλά εξαρτάται και με ποιούς κάνεις παρέα. Αν οι φίλοι σου και οι γνωστοί σου έχουν ως αξία το τριήμερο στη Μύκονο πάση θυσία, ε ! έχεις θέμα. Ομως μπορείς να κάνεις εξίσου υπέροχες διακοπές και στην Εύβοια… Διαβάστε περισσότερα »
Στην πόλη μου, δεν βρίσκεις γκαρσονιέρα με κάτω από 250-300 €, χώρια λογαριασμοί ΔΕΚΟ. Με 500 € μισθό, απλά δεν βγαίνεις μόνος σου. Ή θα πρέπει να βρεις συγκάτοικο (σε γκαρσονιέρα λίγο δύσκολο αν δεν μένεις με τον σύντροφό σου) ή θα πρέπει να σε βοηθούν οι δικοί σου. Για απόκτηση επιπλέον προσόντων που λες, αν μένει επαρχία, δεν υπάρχουν πολλές οικονομικές επιλογές. Αλλά ακόμη κι αν μένει σε μεγάλη πόλη, αν ψαχτείς για τα προσόντα που θες να αποκτήσεις και δεν πας απλά να πάρεις ένα χαρτί, πληρώνεις αδρά (προσωπικά στον κλάδο μου οι καλές-εξειδικευμένες εκπαιδεύσεις κοστίζουν πολύ). Τέλος… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, και αυτοί που παίρνουν βοήθεια από γονείς δεν είναι ότι κολυμπάνε στα λεφτά. Είναι σίγουρα λίγο πιο άνετοι, αλλά όχι να κάνουν και ο,τι θέλουν.
Και αυτοί που μένουν με γονείς.. Σκέψου ότι Ναι μεν τους περισσεύουν λεφτά αλλά μένουν με ΓΟΝΕΙΣ ! Στα 28 και στα 30 Κ στα 35. Δεν βλέπω τι να ζηλέψεις σε αυτό..
Εγώ πάντως είμαι 28, δουλεύω, ζω μόνη μου και δεν έχω βοήθεια από τους γονείς μου. Ναι βγάζω τον μήνα δύσκολα. Ναι κάποιοι μήνες κλείνουν με χρέη που μεταφέρονται στους επόμενους μήνες. Ναι ίσως να μη πάω καν διακοπές φέτος. Αλλά στο τέλος της ημέρας όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Δηλαδή (τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της ζωής μου) εκτιμώ περισσότερο τον προσωπικό μου χώρο και έτσι θυσιάζω την άνεση, τα ρούχα, τα ταξίδια κτλ κτλ. Μακάρι να μπορούσα να τα έχω και τα δύο αλλά μιας και δεν γίνεται για την ώρα ζορίζομαι 🙂 Παρόλα αυτά σε καταλαβαίνω γιατί και… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι 26λ7 και ζω μόνη μου από τα 18. Δεν κατάφερα να πάρω το πτυχίο. Δουλεύω ασταμάτητα σε Ελλάδα (babysitting) και εξωτερικο (σερβιτορα) καταφέρνοντας να έχω κάποια χρήματα στην ακρη για ώρα ανάγκης και να ζω αξιοπρεπώς. Είμαι ορφανή από τα 3 κι έχω μόνο τον έναν γονιό, που έκανε άλλη οικογένεια στέλνοντας με στη γιαγιά και τώρα προσπαθεί να γεφυρώσει τις σχέσεις. Καταφέρνω κάθε χρόνο να πάω ένα ταξίδι για 4 μέρες στο εξωτερικο για διακοπες. Δεν είναι ιδανική η κατάσταση μου και ζηλεύω τους ανθρωπους που έχουν την ασφάλεια της οικογένειας τους. Και εμένα μου λένε “τι τυχερή… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμφωνήσω με την Α, μπα πως αν πιέζεσαι σε βαθμό που δεν αντέχεις, να συζητήσεις με έναν/μία ψυχολόγο, υπάρχουν δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης. Αυτό θα σε βοηθήσει να αποτινάξεις από πάνω σου το βάρος που έχεις μέσα σου και κυρίως να βρεις τις πραγματικές αιτίες για να δουλέψεις πάνω σε αυτό. Δεν αναφέρεις πολλά για την τωρινή σου δουλειά, πέρα από τον μισθό σου. Θα σου πρότεινα να αφιερώνεις όσο χρόνο μπορείς από την καθημερινότητά σου στο να πηγαίνεις αυτοπροσώπως σε πιθανούς εργοδότες, λέγοντας πως είσαι διαθέσιμος για εργασία, αν η δουλειά σου σηκώνει και την αποστολή CV, κάντο,… Διαβάστε περισσότερα »