Λοιπόν Λένα, μόλις επέστρεψα σπίτι μετά από σαββατοκύριακο στο σπίτι πολύ αγαπημένης μου ξαδέλφης με τα παιδιά της, 5 και 1 ετων. Είναι και τα 2 πολύ καλά παιδάκια, ήρεμα, ο μεγάλος έχει πρόγραμμα, είναι ευγενικός, υπακούει σε κανόνες κι ο μικρός γκρινιάζει ελάχιστα, είναι χαμογελαστός και επικοινωνιακός. Η ξαδέρφη μου ζει μόνη της τον περισσότερο καιρό, ο άντρας της πάνω από το μισό μήνα λειπει στο εξωτερικό με τη δουλειά του. Ενώ πέρασα ωραία, παίξαμε, γελάσαμε, πήγαμε βόλτες, γύρισα νιώθοντας κουρασμένη! Κάποιες λίγες στιγμές ενιωθα ότι θέλω απλά να χαλαρώσω λίγο με το κινητό ή την τηλεόραση (κι εγώ μπορούσα να το κάνω). Αυτο που σκέφτομαι είναι: πόσο της βγάζω το καπέλο της ξαδέρφης! Πόσο δυσκολο και κουραστικό πράγμα είναι να πρέπει να έχεις συνεχώς οργάνωση και πρόγραμμα, πόσο τέλειος συντονισμός πρέπει να γίνει για μια απλή βόλτα: τί σνακ θα πάρω για καθένα, πώς να κατέβουμε και να μπούμε με ασφαλεια στο αμάξι, πώς θα κουβαλήσεις το καρότσι κτλ κτλ… Μετά ποιον θα βάλεις πρώτα για μπάνιο, παράλληλα να έχεις στο νου σου να ετοιμάσεις φαι για το καθένα κτλ κτλ. Τ απόγευμα παιχνίδι, δραστηριότητες, καμια δουλεια στο σπίτι. Ένας αδιάκοπος αγώνας. Δεν βαζω την πολύ συχνή πιθανότητα τα παιδιά να είναι ιδιοσυγκρασιακά λίγο πιο δύσκολα, γκρινιάρικα, απαιτητικά. Μη συνεχίζω, οι μάνες τα ξέρετε ήδη. Είμαι 34, σε μία πολύ καλή σχέση εδώ και 3 χρόνια, θα θέλαμε κι οι δύο να κάνουμε παιδιά κάποτε, αλλά μας πιάνει τρόμος στην ιδέα να μην έχουμε τον χρόνο ξεκούρασης, ηρεμίας και ξεγνοιασιάς που έχουμε κι απολαμβάνουμε τόσο πολύ τώρα. Και λέμε οκ αργοτερα.. Και σκέφτομαι: αργότερα πότε; Μήπως υπάρχουν και κάποια βιολογικά όρια; Και.μήπως αργότερα δλδ θα είμαστε εντάξει με το να χάσουμε την ελευθερία μας; Μπερδεύομαι και αγχώνομαι γιατί στ αληθεια θα θελα και θα θέλαμε παιδιά
– Και χωρίς και με παιδιά!
Ε ναι, φυσικά υπάρχουν βιολογικά όρια. Ναι, αργότερα μπορεί να είσαστε εντάξει με το να χάσετε την ελευθερία σας. Αν σας πιάνει τρόμος, μάλλον δεν είναι καλή ιδέα να τα κάνετε τώρα. Δεν υπάρχει κανένας κανόνας ότι πρέπει να κάνετε δύο, πάντως. Ούτε είναι υποχρεωτικό να λείπει ο άντρας το μισό μήνα, ούτε είναι υποχρεωτικό να τα μεγαλώνει μόνη της η μάνα. Υπάρχουν παιδικοί σταθμοί, νταντάδες. Και κάποτε μεγαλώνουν τα παιδιά, δεν είναι για πάντα μωρά.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να έχει κανείς οικογένεια, για να είναι γονιός. Δεν αντιλέγω, είναι τρομερά δύσκολο, χάνεις ηρεμία, χάνεις ξεγνοιασιά. Τι θα πει «στ ‘αλήθεια θα’ θελα παιδιά;» Αν σε τρομοκρατεί η απώλεια της ξεγνοιασιάς σου (που το σέβομαι πάρα πολύ) δεν ξέρω αν στ’ αλήθεια θέλεις παιδιά, πώς να σου το πω, δεν είναι ακριβής η δήλωση. Μοιάζει περισσότερο «στ’ αλήθεια μου αρέσει η ιδέα ενός παιδιού, αλλά όχι η πραγματικότητα ενός παιδιού». Μήπως θα σε βοηθούσε να πεις «δεν ξέρω αν θέλω παιδιά» ή «δεν θέλω παιδιά τώρα»; Δεν είναι κακό να κάνεις μια ενδιάμεση δήλωση.
Ρωτάς αν θα σου περάσουν οι ενδοιασμοί μέσα στο χρονικό όριο που είναι οκ να κάνεις προσπάθειες και δεν θεωρείσαι ηλικιωμένη για τέτοια. Η απάντηση είναι, δεν ξέρω. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα σου περάσουν. Μπορεί να είσαι πάντα στο ενδιάμεσο στο θέμα και να μην ξεκαθαρίσει ποτέ μέσα σου. Ακόμα και αν κάνεις παιδιά τελικά, ακόμα και τότε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σαν άνθρωπος που έχει παιδιά θα σου πω ναι…θα χασετε ως ένα βαθμό την ελευθερία σας. Επίσης ως ένα βαθμό θα χάσετε την ατομικότητά σας (δεν ειμαι καν σιγουρη οτι υπάρχει η λέξη) Για πολλά χρόνια θα είσαστε “ο μπαμπάς/η μαμα του …..” Θα έχετε κάποιες ανταμοιβές για τη χασούρα, μερικές φορές θα είναι αρκετές, μερικές φορές…..δεν θα είναι αρκετές. Θα μετανιώσετε πολλές φορές, και πολλές φορές θα πείτε “ας κάνουμε άλλο ένα”. Η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι λιβάδι να τρεχεις με ξέπλεκες κοτσίδες όλη την ώρα, δεν είναι και ανάβαση στο έβερεστ όλη την ώρα. Επίσης δεν θα… Διαβάστε περισσότερα »
Τα είπες ολα ολα ολα!
Ευχαριστώ για αυτό το ειλικρινές και ρεαλιστικό σχόλιο! Τόσες μαμάδες (οχι εδώ, αλλά στον έξω κόσμο) ρίχνουν ένα ροζ πέπλο πάνω από τα πάντα, ότι η αγάπη για τα παιδιά θα σε αποζημιώσει για όλες τις θυσίες, και αυτό δεν βοηθάει καθόλου στο να παίρνουμε συνειδητοποιημένες αποφάσεις.
Είσαι εγώ;;; ταυτίστηκα!
Ναι εγώ ημουν και το έχω ξαναπει σε παλιότερη ανάρτηση. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
βέβαια ανακαλύψαμε ότι οι ρυθμοί μας δεν….ταιριάζουν πλέον
Αλήθεια που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό; Τυχαίο; Φυσική φθορά απλώς;
Φυσική φθορά, μεγάλη ηλικία, πράγματα που ειπώθηκαν και πράγματα που δεν ειπώθηκαν, συσσωρευμένες πίκρες (έχω κάνει κάποια σχολια εδώ σχετικά με το γάμο μου), Συμπεριφορές που γιγαντώθηκαν με τον καιρό, προβλήματα υγείας, κοινωνικά. Πολλά πράγματα έπαιξαν το ρόλο τους. Εγώ είμαι κοινωνική, ενθουσιώδης, εξω καρδιά και αισιοδοξη. Ο άντρας μου εδώ και δέκα χρόνια δεν ενθουσιαζεται με τίποτα, δεν έχει φίλους, δεν έχει φιλοδοξίες, δεν βγαίνει καν από το σπίτι αν μπορεί να το αποφύγει. Έχει σίγουρα κάποιο αφρόντιστο θέμα υγείας και σίγουρα πρέπει να δει και ψυχολόγο. Δεν κάνει τίποτα από τα δύο όσο και αν έχω παρακαλέσει συζητησει… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν λέω ότι το ένα παιδί είναι λίγο πράγμα, αλλά τα 2 παιδιά είναι σα να παίζεις σε video game τελικό με τον αρχηγό. Αυτό έζησες. Είναι πολύ λογικό ότι σου φαντάζει κουραστικό γιατί πραγματικά είναι. Χαρά στο κουράγιο της ξαδέρφης που το αντιμετωπίζει μόνη.
Χαχαχαχαχα, μετά έρχεται κρυμμένο boss η/ο πεθερά/ος με σχόλια για καθάρισμα/δουλειά/ανατροφή παιδιών/άντεναβάλετεμπροστάγιατοτρίτο να σε αποτελειώσουν.
😂 Νομίζω στο τρίτο έχεις μαζέψει πια αρκετές ζωούλες law
Είναι σαν να παίζεις πρώτη φορά στη ζωή σου video game και να πηγαίνεις τελικό κατευθείαν. Πριν έρθουν τα παιδιά με κούραζε τρομερά να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο και να παίζω με τα ανήψια μου. Τρο-με-ρά! Είναι σαν να ήρθες από το χωριό που είχες συνηθίσει στην ησυχία και να σε πετάξανε στο Μανχάταν, το οποίο σου αρέσει, αλλά παθαίνεις πολιτισμικό σοκ. Αν σου αρέσει όμως, σε λίγο καιρό συνηθίζεις και μαθαίνεις τα κόλπα. Επίσης το ότι η ξαδέρφη σου είχε ένα στιλ ανατροφής των παιδιών δεν σημαίνει ότι σας ταιριάζει και εσάς (π.χ. εμένα το στρατιωτικό πρόγραμμα θα με… Διαβάστε περισσότερα »
Εν τω μεταξυ , εχει επικρατησει να ακουμε συνεχεια το ´ ποτε θα κανεις παιδια;;´ (πληθυντικος) . Θεωρειται απο τους αλλους τοσο αυτονοητο οτι οταν αποφασισεις να γινεις γονιος θα πρεπει οπωςδηποτε να κανεις παιδια( δυο τουλαχιστον) που η συζητηση για τεκνοποιηση θα εχει παντα τον πληθυντικο. Μιλαμε σχεδον παντα για τα ´ παιδια’ και σπανια για το παιδι. Αν θελει δηλαδη καποιος παιδι ( ενικος , ενα ) τοτε δεν το θελει αρκετα να γινει γονιος?! Ή αν το κανει τοτε δεν ειναι αρκετα γονιος και κατι λειπει ας πουμε; Ή μηπως δεν ειναι αρκετα ωριμος κα υπευθυνος αν… Διαβάστε περισσότερα »
Seagull, αυτή την ΑΤΑΚΑΡΑ την κλέβω ξεδιάντροπα και θα την χρησιμοποιώ με κάθε ευκαιρία!!!
Το να μεγαλώσεις παιδιά είναι μια τεράστια ταλαιπωρία, συμπεριλαμβάνει μήνες έως έτη διακεκομμενου υπνου, 2 έως 4 έτη ξεσκατισματος, δεκαετιες καθημερινής επιστράτευσης υπομονής και επίμονης. Και φυσικά είσαι υπεύθυνος εξολοκλήρου για έναν άλλο άνθρωπο για τουλάχιστον 18 έτη (στην Ελλάδα μπορεί και πολύ παραπάνω). Κάνοντας παιδιά επωμίζεσαι υποχρεώσεις,φυσικά χάνεις την ανεμελιά σου και γενικά κουραζεσαι. Στον αντίποδα τώρα το να μεγαλώνεις παιδιά σημαίνει επισης ότι (Καλώς εχόντων των πραγμάτων) έχεις έναν άνθρωπο που αγαπάς τόσο πολύ που νιώθεις ότι θα σκάσεις από αγαπη, πως είναι όταν είσαι ερωτευμένος στα 16; Ε επί 100. Σημειωση: Η αγάπη αυτή δεν είναι υποχρεωτικό… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτο το πρωτη φορα Ζωρζ Σαρρη μου εφερε αναμνησεις δυνατα και ξαφνικα σα χαστουκι, σ ευχαριστω! Εννοειται και το σχολιο εξαιρετικο, και συμφωνω σε ολα.
Πολυ ωραίο σχόλιο!!! ❤️
Εμένα το ΜΟΝΟ που μου έχει λείψει από τη ζωή μου πριν τα παιδιά, είναι ένα αίσθημα που είχα πολύ συχνά παλιά, ότι όλα είναι υπό έλεγχο! Υπήρχαν φορές που είχα προετοιμαστεί τέλεια για τη δουλειά μου, είχα κάνει γενική το σπίτι και αμά λάχει έκανα κι έναν διαλογισμό. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το ποστ το μυαλό μου παράλληλα σκέφτεται πως τα παιδιά θέλουν κούρεμα, χρωστάμε ένα εμβόλιο, χρειάζεται η μεγάλη παπούτσια, δεν έχουμε μπανάνες, ακόμα δεν έχουν κοιμηθεί για μεσημέρι και θα κουτουλάνε απ της 7 και τον ήπιαμε κλπ κλπ… Αχ, και τί δε θά δινα… Διαβάστε περισσότερα »
Εμενα παλι αυτο που μου ελειψε ειναι να μεινω για λιγο home alone. Αυτο το αισθημα να μπαινεις στο σπιτι κ να ειναι αδειο. Ησυχια
Και να ακούγεται μόνο ο ήχος του ψυγείου…
Με άγχωσες βρε bella ciao. Πες μου πού μένεις να σου φέρω μπανάνες!!
Οι μπανάνες είναι το λιγότερο! Αν μπορείς να τα πας νοσοκομείο για το εμβόλιο και κομμωτήριο χωρίς να τα γυρίσεις με κομμένα αυτιά, σου στέλνω άμεσα ταξί να σε φέρει!!!
Αν μπορούσα bella ciao θα είχα κάνει δικά μου. Μη γίνεσαι άπληστη 😀
Το να μη θέλεις να χάσεις την ξενοιασιά σου, είναι ένας πάρα πολύ σοβαρός λόγος για να μη θέλεις να κάνεις παιδιά. Δεν είναι ούτε εγωιστικό, ούτε ανώριμο και σπάνια αλλάζει “μόλις πιάσεις στην αγκαλιά σου το παιδάκι σου”. Είμαι από αυτούς που δεν έκαναν παιδιά και ένας από τους λόγους είναι αυτός. Είμαι 44 και δεν έχω αλλάξει γνώμη. Βλέπω την καθημερινότητα των φίλων και παλιών συμμαθητριών και επιβεβαιώνεται η αρχική μου απόφαση. Πολλές φορές έχω νιώσει τυχερή που δεν υπέκυψα σε διάφορες ανασφάλειες και κοινωνικές πιέσεις. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι αυτό θα συμβεί σε εσένα. Απλώς… Διαβάστε περισσότερα »
Τα είπες όλα για μας που δεν θέλουμε παιδιά ❣❣
Συμφωνώ Aloutero μαζί σου και να προσθέσω ότι δεν προστατεύεις μόνο τον εαυτό σου με μια τέτοια απόφαση, αλλά και το παιδί που θα έφερνες στον κόσμο αν υπέκυπτες στις επιταγές της κοινωνίας και στις διάφορες πιέσεις.
Μόνο ανώριμο δε μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο που έχει αποφασίσει να μην κάνει παιδιά και ξέρει πολύ καλά τους λόγους, όποιοι κι αν είναι αυτοί.
Συμφωνώ απόλυτα
Συμφωνώ, κι εγώ έτσι νιώθω. Άλλο ένα θέμα που συχνά παραβλέπεται είναι το πώς αλλάζει η δυναμική του ζευγαριού που από ερωτικοί σύντροφοι γίνονται γονείς. Έχω δει σχέσεις να αλλάζουν δραματικα, και φίλες μου μου έχουν πει ότι είναι πολυ δύσκολο και τσακώνονται συχνά επειδή είναι συνέχεια κουρασμένοι. Για σεξ ούτε λόγος βέβαια, ούτε χρόνος αλλά ούτε διάθεση υπάρχει.
Πριν αποκτήσω τη μικρή, συνηθιζαμε στο πατρικό μου μία Κυριακή το μήνα να φέρνουμε τη βαφτισιμιά της μάνας μου που τώρα είναι 8 και την αδερφούλα της που τώρα είναι 13 (αυτό γινόταν από τότε που η μικρή ήταν 2). Όλη μέρα έπαιζα μαζί τους, κάναμε χορογραφίες, έκανα πως τις έβαφα, πηγαίναμε σε θέατρα και δραστηριότητες για παιδάκια, είχα απίστευτη όρεξη και διάθεση. Σκεφτόμουν πόσο τυχεροί ήταν οι γονείς τους που τις είχαν όλη μέρα! Μετά έκανα παιδί. Και τι δε θα ‘δινα να έρθει κάποιος και να μας πει “φέρε τη μικρή όλη την Κυριακή να παίζω μαζί της… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ με ένα παιδί: Ω ΘΕΟΊ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΌΤΕΡΟ ΠΡΆΓΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΣΥΜΒΕΊ ΠΟΤΈ.
Εγώ με δύο παιδιά: Βασικά αν είχα μόνο ένα το πιθανότερο είναι πως αυτή τη στιγμή θα σνιφάραμε κόκες στην Ίμπιζα.
το μάθημα που πήρα το 2019: η ανεμελιά χάνεται με πολλούς τρόπους. Με τη γέννηση της κόρης μου και έπειτα δεν ένιωσα ποτέ τόσο πολύ ότι έχασα την ξενοιασιά μου. Δεν το λέω γιατί εγώ είμαι γ@μ@τη και οι άλλοι χαζοί. Είναι αρκετά θέμα χαρακτήρα και state of mind. Εγώ ξαναέγινα παιδί και μαζί της ανακάλυψα τον κόσμο από την αρχή. Αλλά δε θέλω να πλατειάσω. Θέλω να πω ότι τα “δύσκολα” χρόνια τα παιδικά δε με κούρασαν καθόλου. Φέτος όμως ήρθαν άλλα προβλήματα, άλλης φύσεως στο σπίτι. Από εκεί και μετά ένιωσα ότι χάνω τη ζωή μου, την ανεμελιά… Διαβάστε περισσότερα »
Ειλικρινής απορία, επειδή δεν έχει τύχει είμαι μπροστά όταν συμβαίνει: Σε τι φάση και ποιοι άνθρωποι κάνουν αυτή την άκυρη ερώτηση, “γιατί έκανες παιδί;”. Και σε τι τόνο γίνεται, πού αποσκοπεί; Είναι κάζουαλ ερώτηση; Συμφωνώ πολύ μ’αυτά που λες, λυπάμαι που περνάς αυτή τη φάση, ελπίζω να είναι ένα περαστικό σύννεφο. Η μεταμόρφωση είναι στο χέρι μας να μη συμβεί, σου το λέω μετά βεβαιότητος. Χρειάζεται να δώσεις στον εαυτό σου το περιθώριο να αγχωθεί και να μιζεριάσει, να δείξεις κατανόηση στην ανάγκη του να τα νιώσει αυτά, χωρίς τον φόβο ότι θα μεταμορφωθεί και θα τον ξαναβρείς. Αν τον… Διαβάστε περισσότερα »
Το “γιατί έκανες παιδί” ή “γιατί θες να κάνεις παιδί” το έχω ρωτήσει σε άτομα που με ανέκριναν για το γιατί δε θέλω να κάνω παιδί κι έβγαζαν ολους τους λόγους μου “εγωιστικούς”. Ότι δηλαδή όσοι κάνουν παιδιά τα κάνουν από αλτρουισμό.
ο μοναδικός “σωστός” τροπος να το δεις. κανοντας παιδια καταρχάς ξανακερδιζεις το perspective της παιδικοτητας – κατανοεις τον ευατο σου καλυτερα τους γονεις σου γιατι μεγαλωσες οπως μεγαλωσες αποκτας βιωματικο perspective ρε παιδί μου. Και απο στενα προσωπική οπτικη κανοντας παιδι μπορεις να αντικρισεις τον πληρες κυκλο της ζωης – γινεσαι πραγματικος ενηλικας.ναι χανεις την βολη σου χανεις πραγματα που θα ηθελες να κανεις (γιατι δεν τα εκανες ομως ΗΔΗ;) αλλα κερδιζεις αφανταστα περισσοτερα και σε προσωπικό επίπεδο. Θα ελεγα οτι σε κοσμικο επιπεδο το να βλεπεις ενα παιδι να μεγαλωνει – να γινεται ο εαυτος του (διαδικασία στην οποια… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν πιστεύω ότι είμαστε ποτέ πραγματικά ξέγνοιαστοι. Αν είμαστε τυχεροί, πραγματικά ξέγνοιαστοι είμαστε τα παιδικά μας καλοκαίρια. Τότε δεν έχουμε καμία ευθύνη, ούτε διάβασμα, ούτε υποχρεώσεις, ούτε μαγείρεμα, ούτε ωράριο, ούτε τιποτα. Αν είμαστε τυχεροί. Στην ενήλικη ζωή, υπάρχουν κάποιες ώρες ξεγνοιασιάς, αν είμαστε τυχεροί. Με αυτό το σκεπτικό, θεωρώ πως ένα παιδί δεν μου στερεί ξεγνοιασιά. Προσθέτει μια ακόμα ευθύνη στη ζωή μου και ένα συναίσθημα που δεν υπάρχει αντίστοιχο του. Όλες οι ευθύνες έχουν κάποιο αντίκρυσμα, ή θα έπρεπε να έχουν. Για τις ευθύνες που έχουμε μας πληρώνουν σε μια δουλειά, για τον χρόνο που διαθέτουμε από τη… Διαβάστε περισσότερα »
Μια σκέψη μόνο πάνω στο πολύ όμορφο σχόλιο σου: Δεν πάει πακέτο η απεριόριστη αγάπη με τη μητρότητα ή μόνο με αυτήν, πολλές φορές δεν υπάρχει ούτε λίγη. Θεωρώ ότι όλους μας αγγίζει η ιδέα της απεριόριστης αγάπης, απλώς την αναζητούμε με άλλα μέσα, είναι κάτι άλλωστε που σε βάθος χρόνου κερδίζεται ακόμα και εντός της οικογένειας. Είναι λίγο αφοριστικό να πιστεύουμε ότι σαν έννοια η απεριόριστη αγάπη προυποθέτει μητρότητα, κι ότι αν απορρίπτεις τη μητρότητα ή αν δεν σου τύχει, δεν θα τη γνωρίσεις ποτέ.
Έτσι αισθάνομαι εγώ, Neverladner μου. Είναι η δική μου προσωπική άποψη για κάτι εντελώς προσωπικό. Αν κανείς διαφωνεί, ας μη θεωρήσει ότι αφορίζω όποιον δεν αισθάνεται όπως εγώ. Γιατί ούτε κι εγώ θεωρώ τις απόψεις μου, δόγμα. Ίσως δεν τα γράφω καλά, από την άλλη όμως, μερικές φορές, όταν υπογραμμίζω ότι γράφω την άποψη μου, μου φαίνεται τόσο αυτονόητο ότι απόψεις γράφουμε, που αυτή η διευκρίνιση τελικά υπογραμμίζει ότι αν δεν την κάνεις, σημαίνει ότι λες μια πανανθρώπινη αλήθεια. Η κοπέλα στην ερώτηση, τα δικά της συναισθήματα εκφράζει. Οι μητέρες που συμφωνούν μαζί της, δεν αγαπάνε λιγότερο τα παιδιά τους… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολύ ρομαντική αυτή η οπτική της μητρότητας/πατρότητας. Η ιδέα της απεριόριστης αγάπης, ακόμα κι αν υπάρχει, δεν εξασφαλίζει ότι αυτό θα σου αρκεί οταν πάρεις την απόφαση να γίνεις γονιός. Και καλό θα είναι να μην σου αρκεί.
Νομίζω λειτουργεί όπως λειτουργούν όλες οι αγάπες. Δεν πρέπει να περιμένουμε να γεμίσουν τα κενά στην ζωή μας. Μετατρέπονται σε σχέσεις εξάρτησης.
Ειμαι στη φαση της ξαδερφης σου, δηλ δυο παιδια και με αντρα που τον μισο καιρο λειπει εξωτερικο. Ειναι δυσκολο πολυ ναι. Αν συγκρινουμε τις καθημερινοτητες μας τωρα, τη δικη μου και τη δικη σου, ηλικιακα πανω κατω στα ιδια, εσεις μονοι με τον αντρα σου και εμεις με παιδια, εσυ περνας καλυτερα απο μενα. Η καθημερινοτητα σου ειναι πιο ευκολη, οι στιγμες διασκεδασης πολυ περισσοτερες, οι στιγμες χαλαρωσης κ ξεκουρασης απειρως περισσοτερες. Εισαι διατεθιμενη να φερεις τη ζωη σου τουμπα; Γιατι πισω δεν γυρναει. Ειπα και χθες σε μια ερωτηση, οποτε με ρωτανε για μητροτητα θελω να πω να… Διαβάστε περισσότερα »