Γιατι τα πιο ποιοτικά είναι συχνά πιο δύσκολα; παράδειγμα, στη μαγειρική. Το γκουρμέ φαγητό δεν είναι μαζικό και σε πολλούς φαίνεται πολύ δύσκολο. Η τέχνη. Μια “κουλτουριαρικη” ταινία vs μιας easy to watch κομεντί. Η λογοτεχνία. Γιατι είχε τόσο τεράστια επιτυχία το 50 shades if Gray ενώ όλοι το κορόιδευαν; Η μουσική. Κλασική μουσική vs pop. Ενα ντοκιμαντέρ vs ενός reality. Και πολλά άλλα. Δεν το λέω με κανέναν σνομπισμο, ίσα-ίσα, και σε εμένα μου φαίνεται πολύ πιο εύκολο να καταναλώνω τα μαζικά. Αναρωτιέμαι όμως γιατί αυτά που θεωρούμε “κουλτουριαρικα” δεν είναι μαζικά στις προτιμήσεις μας. Είναι ταξικό το θέμα; Είναι θέμα παιδείας; Και με αυτό εννοώ τι έχουμε εκπαιδευτεί (συνηθίσει) να καταναλώνουμε από παιδιά; Γιατι αυτό που αναγνωρίζεται ως πιο ποιοτικό δεν προτιμάται “φυσικά” από τον άνθρωπο;
– This is it
Θα έλεγα ότι είναι θέμα χρημάτων, άρα θέμα παιδείας, άρα ταξικό. Το γκουρμέ είναι πιο ακριβό, άρα δεν μπορεί να γίνει οικείο στον πολύ κόσμο, ώστε να γίνει δημοφιλές. Οι κουλτουριάρικες ταινίες παίζονται σε μεγάλες πόλεις, σε συγκεκριμένα σινεμά, και δεν μεταφέρονται μετά στα on demand. Όποιος ασχολήθηκε, έμαθε, πήγε, μόνο αυτός την είδε. Το ίδιο ισχύει για την τέχνη. Για τα έπιπλα, για τα χρώματα στους τοίχους. Οπότε το πιο φτηνό γίνεται και πιο αγαπητό, και πολλές φορές το φτηνό ταυτίζεται με το εύκολο με την έννοια του ευτελούς. Χρειάζεται τριβή με κάτι για να το συνηθίσεις. Φαντάζομαι ότι κάποιος που έχει μεγαλώσει με γκουρμέ δεν θα ενθουσιαστεί με φαστ φουντ την πρώτη φορά.
Υπάρχουν ωστόσο πολλά παραδείγματα ποπ κατανάλωσης που έχουν ποιότητα, αισθητική ή άλλη. Οι Pet Shop Boys. Τα αθλητικά παπούτσια μεγάλων εταιρειών. Τα τσοπ στικς. Πάρα πολλές ταινίες (θα διαβάσουμε πολλές στα σχόλια). Πολλά βιβλία που έγιναν μεγάλες επιτυχίες (θα διαβάσουμε πολλά στα σχόλια). Πλέον, οι τηλεοπτικές σειρές. Η μαζική παραγωγή περιορίζει τις επιλογές για την διατήρηση της ποιότητας, αλλά όχι πάντα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η μεγαλύτερη ελιτίστρια που έχω γνωρίσει, είναι μία συνάδελφος στη δουλειά, η οποία δεν έχει καμία οικονομική άνεση! Η διατροφή της αποτελείται από βιολογικά προιόντα που τα αγοράζει απευθείας απ τους παραγωγούς, φτιάχνει τις συνταγές της απ το μηδέν, ζυμώνει ψωμιά κλπ… Διαβάζει άπειρα βιβλία από τη δανειστική βιβλιοθήκη και τα ελάχιστα ρούχα της είναι από σούπερ υλικά που και τα αγόρασε σε φάσεις black Friday, τρελές εκπτώσεις κλπ.. (και φορά τα ίδια ατελείωτα χρόνια). Για εμένα το ποιοτικό μπορεί να είναι προσιτό αλλά θέλει τρελό ψαξιμο, επιμονή, χρόνο..
Οποιος θελει να ψαξει και να μαθει δεν τον εμποδιζει κανεις.
Δεν ειναι ταξικο .
Ακομα και αν εξοικειωνονταν οι απλοι ανθρωποι με την υψηλη τεχνη μεσω της συνεχους εκθεσης δεν θα ηταν σιγουρο οτι θα εκτιμουσαν την κουλτουρα και οι πολλοι.
Η εξοικειωση δεν αρκει γιατι η μαθηση δεν ειναι παθητικη διαδικασια αλλα ενεργητικη. Και προϋποθετει κοπο και ενεργεια για να αποκτηθει.
Ζουζούνα
Βεβαίως και είναι ταξικό. Όταν δουλεύεις σε 2-3 χαμηλόμισθες θέσεις ημιαπασχόλησης για να τα βγάλεις πέρα, ή στο Amazon πακετάροντας πολλά προϊόντα κάθε λεπτό και περπατώντας χιλιόμετρα επί 10 ώρες, κατά πάσα πιθανότητα δεν έχεις ούτε το σθένος ούτε το χρόνο να ψάξεις το ποιοτικό.
Το ποιοτικό είναι πιο δύσκολο. Να το φτιάξεις, να το καταλάβεις, να το ξεχωρίσεις, να το αποκτήσεις. Ανάλογα τι είναι, είναι πιο δύσκολο από κάποιες απόψεις, σχετικά με τα όμοια του. Επειδή είναι δύσκολο, όσοι το φτιάχνουν, το καταλαβαίνουν, το ξεχωρίζουν ή το αποκτούν, θεωρούνται από τους υπόλοιπους σνομπ, ελιτιστές, κουλτουριάρηδες και δεν ξέρω τι άλλο. Αυτοί οι υπόλοιποι, ουσιαστικά βαριούνται να σκεφτούν κατ’αρχήν. Αν βαριέσαι, συμβιβάζεσαι με τα εύκολα. Ή απαιτείς να τα βρίσκεις έτοιμα. Ένα χωριάτικο αυγό χρειάζεται μόνο ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και ψωμάκι. Αυτό το αυγό, εγώ το βρίσκω έτοιμο, γιατί άλλος ανοιγοκλείνει το κοτέτσι πρωί-βράδυ, άλλος… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα που το σκέφτομαι, ο χρόνος είναι αυτός που κάνει κάτι ποιοτικό. Αν εγώ φτιάχνω κάτι γρήγορα και είναι ποιοτικό, σημαίνει ότι το ξέρω καλά, άρα στη ζωή μου, έχω ξοδέψει πολύ χρόνο για χάρη του. Αν είναι ποιοτικό χάρη στα υλικά, αυτά φέρουν πάνω τους τον χρόνο που χρειάστηκε για να αποκτήσουν αυτή την καλή ποιότητα, είτε τα δημιούργησε η φύση, είτε συνέβαλε ο άνθρωπος-με τον δικό του χρόνο και τον χρόνο που επένδυσε στη γνώση-στη δημιουργία τους. Ουσιαστικά, όταν πληρώνουμε, τον χρόνο των άλλων πληρώνουμε, για να αποκτήσουμε κάτι που θέλουμε, χωρίς να χάσουμε χρόνο εμείς. Και κάπου… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό. Χρόνο για αναζήτηση, παρασκευή και τελειοποίηση, χρήμα για αγνά υλικά και συμμετοχή από γνώστες συμβουλάτορες/εκτελεστές. Ισχύει από το αυγό και τη σαλάτα, μέχρι το πλέξιμο, το διάβασμα, τη συγγραφή τραγουδιών και το γύρισμα ταινιών.
Ως λάτρης του φαγητού, θα μιλήσω για το φαγητό. Το φθηνό δεν είναι πάντα και φθηνιάρικο. Ειδικά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τους μεγάλους σεφ να κάνουν μια στροφή στα απλά υλικά, των παιδικών τους χρόνων. Φρέσκια ντοματούλα, τυρί από το χωριό, καταφρονεμένη μαρίδα. Σίγουρα βάζουν και την τέχνη τους και είναι ένας λόγος που το γκουρμέ πιάτο κοστίζει περισσότερο. Δεν παραγνωρίζω καθόλου την τέχνη του κάθε επαγγελματία, το αντίθετο. Αλλά γκουρμέ δεν σημαίνει αυτόματα καλύτερο από κάθε άλλο φαγητό. Πάντως επειδή έχει τύχει να έχω στον ευρύτερο κύκλο μου επαγγελματίες σεφ και να έχω δουλέψει για λίγο διάστημα σε γκουρμέ… Διαβάστε περισσότερα »
συμφωνώ! έχει τεράστια σημασία η πρώτη ύλη να είναι καλή και να είναι η εποχή της! μου έχει τύχει να λατρέψω πιάτο, που δεν είχε κάποια ιδιαίτερη παρασκευή, μόνο από το εξαιρετικό ελαιόλαδο που το απογείωνε. μου έτυχε ωστόσο και το ανάποδο· σε σαλάτα να βάζω, να βάζω ελαιόλαδο μπας και αποκτήσει γεύση αλλά… nada.
Δυο πράγματα έχω να πω:
1. Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση
2. Pet Shop Boys ♥️
και τώρα φυσικά ακούμε pet shop boys.
προσωπικά αγαπημένο, west end girls.
Σκέφτομαι και κάτι ακόμα, ότι συχνά επιλέγουμε και αυτό που απαιτεί λιγότερο κόπο απο εμάς, μας προβληματίζει λιγότερο, μας προκαλεί λιγότερο. Μια ‘κουλτουριάρικη’ ταινία απαιτεί και προηγούμενη ενασχόληση ή μετέπειτα έρευνα, το ίδιο και η κλασική μουσική, ανήκουν σε κάτι ευρύτερο και συχνά δεν είναι stand-alone, έναντι μιας ρομ-κομ, της ποπ μουσικής που ‘καταναλώνονται’ ως έχουν και δεν μας προβληματίζουν άπαξ και τελειώσουν.
Νομίζω ισχύει αυτό που είχε πει κάποτε και η Λένα, ότι ενίοτε το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα αφρόλουτρο στον εγκέφαλό σου.
Είναι πρωτίστως θέμα εκπαίδευσης. Ναι μπορείς να φας ένα εξαιρετικής ποιότητας φαγητό σε μια ταβερνα του χωριού αλλά το γκουρμέ φαγητό απαιτεί εκπαίδευση, γνώσεις, ταξίδια στον κόσμο για να δοκιμάσεις γεύσεις να εξελίξεις τη γευστική σου παλέτα στο μέγιστο. Όταν εγώ τρώω πατατάκια με ξύδι κάθε μέρα και γύρους με μπόλικο λίπος οι γευστικοι μου κάλυκες δεν νομίζω να ικανοποιηθούν με πιο λεπτές γεύσεις ούτε θα τις αναγνωρίσω. Απαιτεί χρόνο, προσπάθεια και και χρήματα και πολύ καλά θα κάνεις να θέλεις να βγάλεις χρήματα για να χρηματοδοτήσεις ταυτοχρόνως αυτό για το οποίο κοπιάζεις και πολύ λογικά βρίσκω να είναι ακριβά… Διαβάστε περισσότερα »
Το ποιοτικό θέλει χρόνο, σκέψη και μεράκι καί από τις δυο πλευρές. Καί από αυτόν που το παράγει/δημιουργεί καί από αυτόν που το καταναλώνει/δέχεται.Δεν είναι πάντα χρηματικό το θέμα, όσο ενδιαφέροντος, να ξέρεις πού να ψάξεις, πώς να φας, τί να δεις.
Είναι καθαρά θέμα τριβής.
Ας πούμε εγώ αγαπώ την ποίηση. Την γνώρισα όταν ήμουν έφηβη από κάποια ποιητική ανθολογία που είχαμε σπίτι (ο μπαμπάς μου είχε μανία με τις βιβλιοθήκες) και έκτοτε κόλλησα.
Είναι θέμα ανθρώπου, ούτε αυστηρά ταξικό ούτε μόνο παιδείας. Κάποιοι απλά δεν ικανοποιούνται από πιό ευτελείς επιλογές, χωρίς να είναι ελιτιστές. Το γιατί μπορεί να είναι τόσο θέμα nature όσο και nurture. Στο παρελθόν, τα χρήματα ήταν ξεκάθαρο εμπόδιο. Ωστόσο, αν μιλήσουμε για τις μέρες μας άνθρωποι με “παιδεία” πέφτουν θύματα των herding effects και ταυτίζονται με τους οικείους τους, χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνουν το γιατί. Αντίστοιχα συμβαίνει και για τους ανθρώπους με πολλά χρήματα (δες τι έκανε ο Banksy στους συλλέκτες τέχνης). Αυτές οι επιλογές δεν είναι τόσο ασήμαντες. Κάποια στιγμή γίνονται επιλογές ζωής από τις οποίες δεν μπορείς… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι τόσο πολλοί οι λόγοι και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Βιώματα, ψυχολογία, χρόνος, χρήμα, διάθεση, περιβάλλον, παιδεία, τριβή, ανάγκες. Ακόμα και πεδία: μπορεί να είσαι εξαιρετικά απαιτητικός στις ταινίες σου, και όχι στα βιβλία σου. Μπορεί να ακούς Σοπέν και να τρως πιτόγυρα. Μπορεί να κάνεις διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές περιόδους. Ακόμα και το τι θεωρείται “εύπεπτο” και τι “ποιοτικό” έχει να κάνει με τις προσλαμβάνουσές σου, καθώς και με το πώς θα το αντιμετωπίσεις. Μπορεί να δεις μια ρομ-κομ και μία ατάκα να γίνει αφορμή για συζήτηση 7 ωρών πχ. Πολύ ωραία ερώτηση, αλλά δεν έχει μία και… Διαβάστε περισσότερα »