Και η λιγότερο φεμινιστική χώρα στον κόσμο είναι η Δανία;

Ακολουθεί μετάφραση αυτού του ενδιαφέροντος άρθρου 

Είναι ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για να είσαι γυναίκα, με το μικρότερο μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών, ίσα εργασιακά δικαιώματα, εκτενή νομοθεσία για την φροντίδα των παιδιών από τους γονείς και κάποιες από τις πιο χαρούμενες συνταξιούχες στον κόσμο.

Εν γνώση των παραπάνω δεδομένων, ίσως έρχεται σαν έκπληξη το γεγονός ότι μια παγκόσμια έρευνα για τις συμπεριφορές των φύλων, τα ίσα δικαιώματα και το κίνημα #MeToo, βρήκε ότι η Δανία είναι μια από τις λιγότερες φεμινιστικές χώρες στον αναπτυγμένο κόσμο.

Η έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε από το YouGov-Cambridge Globalism Project, και συμπεριλάμβανε 25.000 ανθρώπους σε 23 μεγάλες χώρες, βρήκε ότι μόνο ένα στα 6 άτομα από τη Δανία θεωρεί τον εαυτό του/ης φεμινιστη/ρια. Το ένα τρίτο απάντησε ότι το σφύριγμα στο δρόμο είναι αποδεκτό και δυο στους πέντε έχουν αρνητική γνώμη για το κίνημα #MeToo. 

«Είναι μια δύσκολη ερώτηση, τι είναι μια μοντέρνα φεμινίστρια?», ερωτάται η 37χρονη Helene Frost Hansen. «Δεν θέλω να είμαι ίση στα πάντα».

«Εξαρτάται από το τι εννοείς. Είμαι μια απλή καθημερινή γυναίκα» λέει η 55χρονη Charlotte Venvike. «Δεν βγαίνω και σε πορείες στους δρόμους».

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, μόλις το ένα τέταρτο των Δανών γυναικών θεωρούν τον εαυτό τους φεμινίστρια, αποτέλεσμα δυσανάλογο με το ποσοστό των Σουηδών γυναικών, που το 46% ταυτίζεται με την ιδέα, αλλά και μικρότερο από το ποσοστό των γυναικών σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και το Ηνωμένων Βασίλειο (χώρες οι οποίες θα είχαν πολλά να μάθουν από τη Δανία σε θέματα φυλετικής ισότητας).

Ακόμα, οι Δανές θα προτιμούσαν να τους σφυρίζουν στο δρόμο, παρά να αποκαλούνται φεμινίστριες. Το ένα τρίτο των γυναικών υποστηρίζει το παραπάνω, ποσοστό μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα με εξαίρεση την Νιγηρία.

«Δεν με πειράζει να μου σφυρίζουν, αρκεί να είναι με ωραίο τρόπο», λέει η Hansen. «Το βλέπω σαν κομπλιμέντο βασικά. Πολλές Δανες λένε ότι θα ήθελαν οι Δανοί να είναι περισσότερο σαν τους άνδρες από τις μεσογειακές χώρες και να σου λένε ποσό όμορφη είσαι».

Η καθηγήτρια επικοινωνιακών σπουδών Rikke Andreassen θεωρεί ότι ένας από τους λόγους που οι Δανές υπομένουν ελαφριές μορφές παρενόχλησης είναι γιατί πιστεύουν ότι εάν κάτι συμβαίνει με καλές προθέσεις, θα πρέπει να συγχωρεθεί. «Στην κουλτούρα μας, μια συμπεριφορά δεν είναι ρατσιστική ή σεξιστική αν δεν θεωρείς ότι είναι. Μπορείς να ακουμπήσεις ανάρμοστα μια γυναίκα και να θεωρείς ότι το έκανες για «πλάκα» – τότε αυτή η συμπεριφορά δεν θα θεωρηθεί κατακριτέα».

Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που μόνο το 4% των ανδρών και το 8% των γυναικών στην Δανία είχε θετική στάση απέναντι στο κίνημα #MeToo, σε αντίθεση με την Σουηδία, με ποσοστά 16% και 34% αντίστοιχα, και με τις υπόλοιπες χώρες της έρευνας σε ποσοστά 19% και 24%.

Η έρευνα της Andreassen για το κίνημα #MeToo βρήκε ότι στη Σουηδία, τα ΜΜΕ έθεσαν το θέμα ως πολιτικό, ενώ στη Δανία ως θέμα «κουλτούρας και άποψης» στις εφημερίδες, και για πολλούς από τους άνδρες δεν αναγράφηκε η σεξουαλική τους ταυτότητα.

«Πολλές γυναίκες αναρωτιούνται για το αν όντως οι γυναίκες τους κινήματος παρενοχλήθηκαν, ή απλά ήταν πολύ ευαίσθητες. Και επίσης επικεντρώνονταν στο τι θα απογίνουν οι άνδρες που κατηγορήθηκαν άδικα».

Η Andreassen ακόμα αναφέρει ότι η μη παραδοχή της παρενόχλησης σαν ένα κοινωνικό πρόβλημα ίσως διαφαίνεται και στο ότι οι πολιτικοί στη Δανία θεωρούν ότι η παρενόχληση γυναικών υφίσταται μόνο στην μουσουλμανική κοινότητα της χώρας.

«Βέβαια ίσως υπάρχει και ένας άλλος λόγος, αλλά σας παρακαλώ μην τον βάλετε στο άρθρο σας. Ίσως απλά η χώρα μου είναι βαθιά μισογυνιστική»

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News