Αγαπητή μου, θα σου κάνω μια θεωρητική ερώτηση: Πρόσφατα ξαναδιάβασα το πρώτο βιβλίο της Αγκάθα Κρίστη στο οποίο εμφανίζεται η μις Μαρπλ . Την ιστορία την αφηγείται ο ιερέας του χωριού . Είναι ένας αφοσιωμένος στις μελέτες και το ποίμνιό του, συντηρητικός άνθρωπος , όχι πολύ νέος , αλλά παντρεμένος με μια νέα κι εντυπωσιακή σύζυγο που σε όλο το βιβλίο του προκαλεί πονοκέφαλο με την εκκεντρική συμπεριφορά της. Σε κάποιο σημείο τη ρωτάει ” όταν σε γνώριζα σε κυνηγούσαν ένας πλούσιος , ένας αριστοκράτης κι ένας όμορφος , γιατί διάλεξες εμένα; ” κι εκείνη του απαντάει : ” μα γιατί δεν το περίμενες “. Δεν θυμάμαι ακριβώς τον διάλογο , αλλά η ουσία ήταν αυτή. Τέτοια ζευγάρια σε βιβλία και σε ταινίες έχουμε συναντήσει πολλά , το αντίθετο όμως υπάρχει; Να είναι ο άντρας νέος και εντυπωσιακός και με πολλές κατακτήσεις και να επιλέγει μια χαμηλών τόνων γυναίκα, χωρίς αυτοπεποίθηση, η οποία του προσφέρει ασφάλεια και αφοσίωση και χωρίς ιδιαίτερα καλή εμφάνιση. Βρείτε μου μία τέτοια σχέση, γιατί τόσες μέρες σπάω το κεφάλι μου και δεν πάει πουθενά το μυαλό μου.
-Κερνάω τα επόμενα
Στην πραγματική ζωή συμβαίνει συνέχεια, ίσως γι’αυτό να είναι σπάνιο στη λογοτεχνία. Πολύ καλή παρατήρηση. Κι εγώ έσπασα το κεφάλι μου και δεν βρήκα παράδειγμα. Ίσως η Τζέιν Έιρ;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο Σωτήρης και η Στέλλα στο Είσαι το ταίρι μου.
Εεεεεε οχι και χαμηλών τονων η Στελλαρα!
Η Ανώνυμη ηρωίδα αφηγήτρια στο «Ρεβέκκα».
Η Μελάνια Χαμιλτον στο “όσα παίρνει ο άνεμος».
Η Βούλα Παπαδελη στο « Γιουγκερμαν»
Θα βρω κι αλλά. Διαφωνώ κάπως για τη Τζειν Ευρ, που είναι βέβαια φτωχή και μαλλον ασημαντης εμφάνισης, αλλά έχει ένα ξεχωριστό εντυπωσιακό χαρακτήρα, , δύναμη και πνεύμα, που γοήτευσαν τον Ροτσεστερ, ο οποίος την προτίμησε γι αυτά, όχι επειδή ένιωθε ασφάλεια κοντά της.
Θα συμφωνήσω. Υποτίθεται ότι τον ελκύει η διαφορετικότητα και η δύναμη που κρύβει. Τώρα που το σκέφτομαι το παίρνω πίσω για την Ελίζαμπεθ στο Περιφάνεια και Προκατάληψη. Η ηρωίδα είναι ναι μεν κοινωνικά, οικονομικά, μορφωτικά κατώτερη αλλά είναι έξυπνη και ξεχωρίζει γιατί δεν φοβάται να πει τη γνώμη της (όλα αυτά για τα δεδομένα της εποχής)
Η Βούλα του Γιουγκερμαν, ναι! Την είχα ξεχάσει, ευχαριστώ.
H Bridget Jones με τον Mr Darcy βεβαίως βεβαίως!
Μωρέ αυτή δεν ήταν καθολους χαμηλών τόνων !
Στην πραγματική ζωή συνέβη με τον πρώην μου και εμένα, πάντως.
το Twilight ρε παιδιά και το 50 shades of grey!
στα βιβλία περιγράφονται σαν όμορφες, ασχετα που διαλέξαν χαλια ηθοποιούς
Την κοπελιά απο τις αποχρωσεις εγώ τη βρίσκω πολύ γλυκιά κ όμορφη. Δεν καταλαβαίνω γτ την κραζουν για την εμφάνιση της.
στα βιβλία παρουσιάζονται ως αδιάφορες και άχρωμες πάντως η Μπελα και η Αναστέζια και από άποψη εμφάνισης αλλά και προσωπικότητας. Κάπου ειχα διαβάσει ότι επίτηδες σε αυτά τα βιβλία δε δίνεται έμφαση στο πώς μοιάζει η ηρωίδα – ενώ έχουμε μάθει ακόμα και για τα φρυδια του Εντουαρτ- ώστε όλες οι γυναίκες να μπορούν να ταυτιστούν.
Έχοντας διαβασει πολυ παλια το πρωτο βιβλιο του 50 shades θυμαμαι οτι ο κριστιαν πανεμορφη την ανεβαζε κουκλαρα την κατεβαζε , καθε δευτερη λεξη του ηταν «you are so beautiful” , βεβαια εχει περασει και καιρος που το διαβασα μπορει να θυμαμαι λαθος. Νομιζω και ο εντουαρντ το ιδιο εκανε, και μετα κιολας η μπελα εγινε ενα πανεμορφο βαμπιρ και τρεχαν μαζι στα λιβαδια με το πανεμορφο παιδι τους
Μα αυτό είναι το θεμα! Ο Κρίστιαν και ο Εντουαρντ “στραβώθηκαν”, αλλά στο βιβλίο οι συγγραφείς δεν τις περιγράφουν καν. Το μόνο που τονίζεται ξανά και ξανά είναι το πόσο ντροπαλές και ατσούμπαλες και αμήχανες είναι. Α και παρθένες και άβγαλτες, όλο αυτό λοιπόν εξαιρετικός συνδυασμός αν το καλοσκεφτείς.
Υποσημείωση :Τοσο το twilight οσο και το 50 shades είναι γραμμένα σε α ενικό.. Η αφήγηση δηλαδή γίνεται μέσα απο τα μάτια των 2 κεντρικών ηρωίδων, δεν υπάρχει κάποιος εξωτερικός παρατηρητής που αφηγείται την ιστορία. Επομένως είναι λογικό να μην δίνεται η ίδια έμφαση στα χαρακτηριστικά των 2 πρωταγωνιστών στο εκάστοτε βιβλιο. Η Bella είναι ερωτευμένη με τον Edward οπότε και τον περιγράφει πολυ αναλυτικά στις σκέψεις της και πιθανότατα δεν είναι αμερόληπτη, τον βλέπει μέσα απο τον παραμορφωτικο φακό του έρωτα οπότε ουτε για την εμφάνιση του μπορούμε να μαστε τόσο σίγουροι. Είναι λογικό να μην δίνει τόση βαση… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικα δε μου αρεσει καμια απο τις δυο , γουστα ειναι αυτα, ισως το χανουν με τον τροπο που παιζουν στις ταινιες
Τα βιβλία Twilight είναι guilty pleasure για μένα και αυτό παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας… Η Mπέλα είναι ο ορισμός της εμφανισιακά αδιάφορης και awkward έφηβης. Το μόνο θετικό που έχει είναι ότι είναι ώριμη υποτίθεται για την ηλικία της, αν και δεν μας πείθει πολύ η συγγραφέας, τουλάχιστον εμάς που δεν τα διαβάσαμε σε εφηβική ηλικία. Οταν έγινε vampire άλλαξε και σε εμφάνιση και σε δεξιότητες.
όταν διάβαζα τα βιβλία είχα περάσει το όριο του guilty pleasure, μιλάμε για κόλλημα από τα λίγα και ήμουν στα 33, όχι καμιά παιδούλα.
Βίκτωρ Κραμ και Ερμιόνη Γκρέιντζερ, στο ο Χάρι Πότερ και το κύπελλο της φωτιάς. Ο διεθνής παίχτης, διάσημος και με κατακτήσεις σε όλο το γυναικείο πληθυσμό των τριών σχολείων, ζήτησε να τον συνοδεύσει στο Yule Ball το διακριτικό φυτό.
Η Ερμιόνη είχε πολλά χαρτιά ήταν αριστούχος και ενδιαφέρουσα και φιλη του Εκλεκτού- είχε στάτους. Ήταν και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ξωτικων και είχε άποψη για την κατάσταση. Καθόλου διακριτική.
Και μ αυτό το μαλλί δεν κρυβόταν και ν θελε
Απεναντίας. Στο 4ο βιβλίο ο Χάρι Πότερ δεν ήταν ακόμα “ο εκλεκτός”. Δεν είχε διαρρεύσει η προφητεία. Αντιθέτως ήταν μια από τις περιόδους που ήταν ανεπιθύμητος – το μισό Χόγκουαρτς φορούσε κονκάρδες που έγραφαν “ο Πότερ είναι κάθαρμα” κι η Ρίτα Σκίτερ τον διεσυρε ως “πειραγμένο” στα άρθρα της. Η Ερμιόνη είχε άποψη κι εξυπνάδα φυσικά, αλλά ήταν πάντα μια γήινη και ήρεμη παρουσία. Ξημεροβραδιαζόταν στη βιβλιοθήκη. Έκανε μακρινούς περιπάτους με τον Χάρι για να τον πάρει πέρα από τα κουτσομπολιά και το θαψιμο. Ο Κραμ δεν μπορούσε να δει ούτε τον χαρακτήρα της, ούτε τον ακτιβισμό της. Ήταν διακριτική… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι εντάξει ήταν διεθνής παίκτης του κουιντιτς και διάσημος, αλλά ωραίο δεν το περιέγραφε.. ίσα ίσα, έλεγε ότι ήταν ατσουμπαλος στο έδαφος σε αντίθεση με το πώς ήταν όταν πετούσε..
Καλέ εμένα μου φαίνεται ότι αντιθέτως ένα κάρο χαζοιστοριες είναι έτσι! Βλέπε Σταχτοπούτα και όλα τα παράγωγα, high school musical, twilight, college movies κλασικά με την ήσυχη που καταλήγει με τον ωραίο!!! Απόρησα με την ερώτηση εγω το αντίθετο αισθάνθηκα ότι δεν έχουμε δει τόσο!
Η Ελίζαμπεθ-Περιφάνεια και Προκατάληψη, σαφώς και δεν είναι πρότυπο ομορφιάς, άλλωστε την απορρίπτει ως όμορφη από την αρχή ο Ντάρσυ. Τα μισά βιβλία της Τζέιν Ώστιν μη σου πω ότι έχουν τουλάχιστον μία τέτοια περίπτωση. Και viper-nora τύπου : “ταπεινό χαμομηλάκι που γύρισε ο σούπερ-ντουπερ γκόμενος και τις κοίταξε και τις έκανε κιουρίες με παπά και με κουμπάρο. 50 αποχρώσεις του γκρι (υποθέτω ότι αυτή ήταν όμορφη αλλά δεν είχε ιδέα)? Ελάτε παιδιά παντού είναι, η γυναίκα αν δεν είναι μοιραία, θα είναι ιδανική για σύζυγος – μητέρα των παιδιών και δική του – που δεν θα του κάνει την… Διαβάστε περισσότερα »
Τζουλι Αντριους στην μελωδια της ευτυχιας με εκεινο το ανεκδιηγητο μαλλι καπελακι.
α και το he is not that into you ..με την καλη κοπελιτσα και τον αλλον..που τελικα την ερωτευτηκε.
Ίσως η Μέλανι Χάμιλτον και ο Άσλεϊ Γουίλκς από το Όσα Παίρνει ο Άνεμος;
Ιου, ο Λέσλι Χάουαρντ, ο πιο νερόβραστος ηθοποιός στην ιστορία των νερόβραστων. Κάθε φορά που βλέπω την ταινία είμαι σίγουρη ότι η Μέλανι το παιδί το έχει κάνει με άλλον γιατί ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να έκανε σεξ με τον Άσλεϊ.
Δεν λέμε για την ωραία Ολίβια ντε Χαβιλαντ και τον ξενερωτο Λέσλι Χαουαρντ, αλλά για τους ήρωες όπως περιγράφονται στο βιβλίο.
Και στο βιβλίο ξενέρωτος μου κάνει ο Άσλεϊ, δεν ξέρω αν φταίει που είδα πρώτα την ταινία και τον ταυτίζω αυτοματα με τον Χάουαρντ.
Είναι ξενέρωτος, αλλά ωραίος, ρομαντικος, κλπ γι αυτό και τράβηξε τη Σκαρλέτ που ήταν η καλύτερη γκομενα της περιοχης