Το δικο μου προβλημα εχει να κανει με τη ζηλια. Ενα πολυ συγκεκριμενο ειδος ζηλιας που τις λιγες φορες που κανει την εμφανιση της γινεται ενα τερας που μου ρουφαει απιστευτη ενεργεια και καλη διαθεση. Ζηλευω την προσωπικη ζωη των φιλων μου. Εγω απο γκομενικα δεν και πολυ, ειχα τις εμπειριες μου αλλα ειμαι κατα βαση μονη και μου λειπει ξεκαθαρα ο ρομαντισμος απο τη ζωη μου, ειμαι σε φαση που νιωθω ετοιμη να ερωτευτω και δεν ερχεται. Ε λοιπον οταν μια φιλη μου βρισκει σχεση πραγματικα δεν μπορω να τη βλεπω μπροστα μου! Δεν θελω να της μιλαω, δεν θελω να ακουω για την ευτυχια της, δεν θελω να μου λεει για το σεξ που κανει, τα ραντεβου που βγαινει τιποτα. Προσπαθω πολυ σκληρα να καταπολεμησω αυτη τη ζηλια, προσποιουμαι τη χαρουμενη, την υποστηριζω με λογια και με εργα, αλλα μεσα μου ποναω πολυ. Μετα απο λιγο προφανως το συνηθιζω και μου φευγει αλλα αυτο το πραγμα κατανταει τοξικο, για μενα και για τους αλλους. Γιατι ειμαι ετσι? Νιωθω απιστευτα σκατοψυχη που δεν θελω την ευτυχια των φιλων μου. Να σημειωσω οτι γενικα θεωρω τον εαυτο μου εναν χαρουμενο ανθρωπο με αυτοπεποιθηση, στους αλλους τομεις δεν ζηλευω ιδιαιτερα (οικονομικη κατασταση των αλλων κλπ) και δεν ξερω απο τι εσωτερικευμενο κομπλεξ πηγαζει αυτος ο (φθονος?). Επισης τη μοναξια μου, αν και ιδανικα θα ηθελα να σταματησει να υπαρχει, τη διαχειριζομαι καλα οταν δεν βλεπω τους φιλους μου ζευγαρωμενους, δηλαδη δεν επηρεαζει ιδιαιτερα τη ζωη μου κατα τα αλλα, δεν ειμαι μιζερη, βρισκω αρκετη ευτυχια στην καθημερινοτητα μου. Συμπεριφερομαι λες και αν δεν εχουν αυτες σχεση ως δια μαγειας λυνεται το προβλημα μου. Θελω υποστηριξη στην μοναξια μου? Θελω αν δεν ευτυχω εγω να μην το κανει κανενας? Ποσο απαισια ειναι η ανθρωπινη φυση τελος παντων? I want this to stop
–Με απειρες τυψεις
Είναι ξεκάθαρο ότι έχεις πολλές ερωτήσεις για τον τρόπο που λειτουργείς και ακόμα δεν έχεις ξύσει την επιφάνεια για την απάντηση. Κανείς δεν μπορεί να σου απαντήσει, παρά μόνο ο εαυτός σου, αν αποφασίσεις και κάνεις την σκληρή δουλειά που απαιτείται, μαζί με έναν ειδικό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ θα αποκαλύψω ένα ένοχο μυστικό μου… Δυστυχώς έχω κι εγώ αυτό το ελάττωμα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ζήλευα.Όταν ήμουν μικρή, τις κούκλες της φίλης, μεγαλώνοντας το σώμα της γειτόνισσας, τους γάμους,τα παιδιά, τα λεφτά.. Να σου πω κάτι; Αυτό είναι πρόβλημα και όντως θέλει ειδικό, Και ο Brad Pitt να σου κάτσει, και το λαχείο να κερδίσεις και Νόμπελ να σου δώσουν, θα θες κάτι άλλο.. Εγώ το δουλεύω χρόνια με ειδικό και είμαι σε απείρως καλύτερο στάδιο απ’όταν ξεκίνησα!!
Μπράβο σου που το μοιράστηκες εδώ και που προσπαθείς. Συνέχισε έτσι!
Από που πηγάζει όμως? Πες μας κι άλλα αν θες.
«Φίλος δεν είναι αυτός που θα σε παρηγορήσει στη δυστυχία σου,αλλά αυτός που δε θα ζηλέψει την ευτυχία σου» μου είπε κάποιος..
Ωστόσο είναι πολύ συνηθισμένη συμπεριφορά…
Όταν εμείς δεν είμαστε ολοκληρωμένοι,γεμάτοι & ευτυχείς μας πληγώνει να βλέπουμε άλλους να είναι έτσι…
χαχαχα το όνομα Α,ΜΠΑ; κάτω δεξιά αν το διαβάσεις σαν συνέχεια του κειμένου, ακυρώνει το ίδιο το κείμενο
Πλακάτ με το μάντρα της Αμπα:
ήταν δίκαιο κ έγινε πράξη !
Ναι! Μ’ άρεσε πολύ το “τελεία και παύλα” με σημεία στίξης μετά το “η μόνη λύση που έχουμε είναι να πάμε στον ψυχολόγο”. Spot on, period.
Γεγονός είναι πως το προηγούμενο banner ήταν λίγο αισθητικά διαταραγμένο.
Και γω ζηλέυω, αλλά όχι τους στενούς φίλους. Για τις κολλητές μου χαίρομαι τόσο, λες και συμβαίνει σε μένα (πχ με τα πτυχία τους που ήρθαν νωρίτερα απο το δικό μου ή με εγκυμοσύνη κολλητής που χοροπήδαγα και φώναζα “θα κάνουμε μωρό”, ευτυχώς δεν άρχισαν να μου εύχονται οι γείτονες). Πάντως ειδικά για το θέμα εγκυμοσύνη, με έχει προβληματίσει το πώς νιώθω (επειδή εγώ θε΄λω και δεν μπορώ). Όποτε μαθαίνω ότι κάποια είναι εγκυος, ακόμη και άγνωστη σε μένα, πχ μια διάσημη, στον εγκεφαλο μου φτάνει κατά 90% η είδηση ότι εγω δεν είμαι έγκυος, και κατά 10% ότι η… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι βρε iwm μου συνέβαινε και σε εμένα. Είναι αυτό που όταν κανείς δεν το αναφέρει, καταφέρνεις κάπως να ξεχαστείς, αλλά μόλις κάποια μείνει έγκυος επανέρχεται στο προσκήνιο και θυμάσαι πως εσύ πάντως δεν είσαι. Και συμβαίνει και είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Είχε γράψει η Λένα μια πολύ ωραία απάντηση σε ανάλογη ερώτηση, με ένα γρήγορο ψάξιμο (γιατί δεν έχω πολύ χρόνο) δεν τη βρήκα αλλά αν μπορεί κάποια ας μας διαφωτίσει.
Συμβαινει σε πολύ κόσμο. Ειδικά όταν βλέπεις την ευκολία που σε μερικές γυναικες έρχονται οι εγκυμοσύνες ( και χωρις να το προγραμματισουν ή να το θέλουν) ενω εσύ προσπαθείς χρόνια με ότι τρόπο υπαρχει και εχεις κατεβασει ενα σωρο ορμόνες αλλα το σωμα απλά δε συνεργάζεται. Και εκει σε πιανει το παράπονο. Ειναι αυτό που συνηδειτοποιείς μεγαλώνοντας, ότι ο κοσμος δεν ειναι αγγελικά πλασμένος, ούτε δικαιος και πολλά άλλα…
iwm το βρήκα και ελπίζω να το δεις και να το διαβάσεις:
https://ampa.lifo.gr/apantiseis/i-a-mpa-apantaei-i-epiktiti-oikogeneia/
iwm, νομίζω πως αν ήθελα και δε μπορούσα και οι φίλες μου γεννοβολούσαν, όσο και να τις αγαπούσα, μια πικρία θα την ένοιωθα.
Ειχα και εγω μια τετοια φιλη. Ηθελε οσο τιποτα αλλο στον κοσμο να παντρευτει να κανει παιδια. Οποτε μια φιλη μας παντρευοταν εκεινη απο πισω καταρες και μπροστα της η πιο γλυκεια αγαπημενη. Ειναι πολυ τοξικο να εχεις μια τετοια φιλη και πιο τοξικο να εισαι τοξικη η ιδια. Ευτυχως εκοψα σχεσεις και ηρεμησα. Δεν ειναι ωραιο να νιωθεις τον αλλο οτι εχει κακια.
Άλλο φθόνος και κακία και άλλο απλά να νιώθει άσχημα με τον εαυτό της επειδή δεν έχει σύντροφό.Αναγνωριζει τα αισθήματα της και δεν ρίχνει κατάρες στις φίλες της ούτε τις κακολογει
Been there, για αρκετό καιρό κιόλας. Καταρχάς, άλλο ζήλια, άλλο φθόνος. Το να βλέπεις κάτι όμορφο που έχει κάποιος άλλος και να το ζηλεύεις γιατί το επιθυμείς κι εσύ για τον εαυτό σου είναι ένα συνηθισμένο ανθρώπινο συναίσθημα και μη μαστιγώνεις τον εαυτό σου γι’αυτό, είναι οκ να το νιώθεις. Φθόνος είναι το να θες να μην είναι οι φίλες σου ζευγαρωμένες και χαρούμενες επειδή δεν είσαι κι εσύ, για να μη νιώθεις ότι μένεις πίσω. Αυτό δημιουργεί το πρόβλημα και μπορεί να οδηγήσει σε κακία και εμπάθεια απέναντι στις φίλες σου, που θα είναι άδικο για όλους σας. Εμένα… Διαβάστε περισσότερα »
Ιωάννα εσύ;; Κάποτε έκανα παρέα με μία κοπέλα που όταν τη γνώρισα είχε σχέση από απόσταση με έναν που μιλούσε ακατάπαυστα και έλεγε βλακείες. Όταν έκανα εγώ τη πρώτη μου σχέση αυτή ζήλευε πάρα πολύ και δε μπορούσα να καταλάβω γιατι, ενώ είχε σχέση. Αργότερα διαπίστωσα ότι αυτή ζηλεύει όποια φίλη της κάνει σχέση, ακόμα και αν ίδια έχει σχέση. Εγωισμός;; Κτητικότητα;; Δε θέλει κανένας να είναι καλά παρά μόνο αυτη;; Πάντως με αυτή τη συμπεριφορά πολύς κόσμος την έκανε πέρα. Ελπίζω να καταλάβει το προβλημά της και να αναζητήσει βοήθεια ειδικού.
Εχω χίλια δύο ελαττώματα, αλλά ζήλια για τη χαρά, ομορφιά ή επιτυχία σε οποιοδήποτε τομέα κάποιου δεν έχω νιώσει… θαυμασμό ναι, χαρά ναι ή ίσως να με αφήσει απλά αδιάφορη. Οταν ρωτάω “μα γιατί φέρθηκε έτσι αυτός/ή ή γιατί το είπε αυτό;” πολλές φορές ακούω την απάντηση γιατί ζηλεύει και αδυνατώ να το πιστέψω. Εφτασα 36 χρονών και ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι υπάρχουν άτομα που ζηλεύουν και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό. Πάντα υποθέτω ότι κάτι άλλο συμβαίνει ακόμα και αν μετά από καιρό μου πει ο άλλος/η ότι π.χ “ξέρεις τότε είπα αυτό ή συμπεριφέρθηκα έτσι επειδή ζήλεψα”.… Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι το αναγνωρίζεις είναι πολύ θετικό για σένα.Αν ήσουν καμια φθονερη φίλη-φιδι δεν θα το παραδεχοσουν ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό(είχα μια τέτοια) Παραταύτα,έχω μια μικρή ένσταση ως προς την στάση των φιλων σου.Ξερουν πως νιώθεις για την έλλειψη συντρόφου?ότι νιώθεις μοναξιά και ανασφάλεια? Γιατί αν τα γνωρίζουν όλα αυτά και μιλάνε διαρκώς για το απίστευτο σεξ και τις ρομαντικές τους βόλτες είναι ολίγον αναισθητες. Είναι σαν να έχει μείνει κοντινή μου φίλη άνεργη και να της λέω συνέχεια για το πόσο τυχερή είμαι που εργάζομαι,ότι θέλω προαγωγή κλπ Δεν λέω να μην χαίρεσαι και να μουτρωνεις με… Διαβάστε περισσότερα »