Αγαπητή Α,μπα και σχολιαστές, Τι να λέμε στα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη; Πότε μπορούμε να πούμε ότι δεν μας φέρνει δώρα και είναι συμβολικός ο μύθος του; Τα παιδιά μου είναι 6 και 10 χρονών. Αρχίζω και αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα παιδιά γιατί μιλάνε μεταξύ τους στο σχολείο και μετά παραπονιούνται αν πχ ο άγιος φέρει σε ένα άλλο παιδί ένα πολύ ακριβό δώρο ή ένα δώρο που εγώ δεν θέλω να πάρω στο παιδί μου, πχ, κινητό. Και έχουν ήδη αρχίσει οι ερωτήσεις κλπ. Ευχαριστώ πολύ και συγχαρητήρια για το υπέροχο site.
–Santa Claus
Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί είναι καλή ιδέα να παραμυθιάζουμε έτσι τα μικρά και μετά να μην ξέρουμε πώς θα τους το φέρουμε με τρόπο, αντί να τους λέμε ότι αυτά τα δώρα τα έφερε η μαμά και ο μπαμπάς που δούλεψαν σκληρά για να τα αγοράσουν.
Αν είναι συμβολικός ο μύθος, να τους το λέμε, γιατί τώρα τους λέμε ότι υπάρχει ένας παππούς με γένια που φέρνει δώρα στα καλά καθούμενα, μόνο μια φορά το χρόνο, και τον υπόλοιπο ταΐζει τους τάρανδους. Τα παιδιά σου είναι αρκετά μεγάλα για να αντέξουν την αλήθεια. Και τα δυο, αλλά ειδικά αυτό που είναι δέκα χρονών. Οι ερωτήσεις άρχισαν επειδή έχουν ξεκινήσει οι υποψίες ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή την ιστορία, οπότε καλύτερα να το μάθουν από σένα παρά από κάποιο μεγαλύτερο ξαδέρφι φίλου, που δεν θα τους το φέρει το ίδιο μαλακά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αργησα λιγο, αλλα προτεινω να το διαβασετε
https://www.tovima.gr/2013/12/23/science/afiste-ta-paidia-na-pisteyoyn-ston-ai-basili-lene-oi-psyxologoi/
Είμαστε στην πρώτη τάξη του δημοτικού σε λίγες μέρες θα κλείσουν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα. Η δασκάλα μας μας κάνει μάθημα όταν ξαφνικά χτυπάει η πόρτα. Πηγαίνει η κυρία μας να ανοίξει κι αντί να αντικρίσουμε κάποιον βλέπουμε ένα καλαθάκι γεμάτο μικρά δωράκια. Όλη η τάξη αναφωνεί: “Ο Άγιος Βασίλης!!!”. Επικρατεί ενθουσιασμός. Η δασκάλα αρχίζει με χαμόγελο να τα μοιράζει – ήταν πολύ όμορφα ξύλινα στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κι όταν επιστρέφει στην έδρα της μας εξηγεί, ότι αυτά δεν μας τα έφερε ο Άγιος Βασίλης, μας τα αγόρασε η ίδια γιατί είμαστε πολύ καλοί μαθητές και πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
❤❤❤❤❤
Έχω μία φίλη 7,5 χρονών (τη μικρή όχι τη μαμά, μεγάλη ιστορία) που τα Χριστούγεννα τη ρώτησαν τί θέλει να της φέρει ο Αγ. Βασίλης. Αφού δεν υπάρχει Αγ. Βασίλης, τους λέει. Μα πώς δεν υπάρχει, υπάρχει και θα σου φέρει και δώρο. Καλά, λέει εκείνη, να του ζητήσω τότε το καινούριο play station, να τον δω εγώ.
Απίστευτη η μικρή.
Χαχα, κατάλαβα γιατί την έχεις φίλη, νομίζω. 😊👍
Ναι είναι πανέξυπνη 🙂
Μια φορά μιλούσαμε στο τηλέφωνο, είχα πολλά νεύρα και της λέω άσε με θα πάθω εγκεφαλικό. Ιιιι αλήθεια, μου λέει, να καλέσω ασθενοφόρο; Αφού της εξήγησα και πέρασαν λίγες μέρες μιλούσαμε πάλι στο τηλέφωνο και τη ρωτάω πώς πήγε το ποδόσφαιρο. Ασε, μου λέει, γιατί παραλίγο να πάθω εγκεφαλικό, άκου να δεις τι έγινε.
Την αγαπώ.
Το βρήκα πολύ γλυκούλι αυτό το * έχω μια φίλη 7.5 χρονών*.
Keep your friend !
10 χρονών και πιστεύει στον Άγιο Βασίλη;
Καλά εδώ άλλοι 110 χρονών και πιστεύουν στον Άγιο Φανουριο, ότι θα τους φανερωσει και κάτι – το οτιδήποτε(εκείνος μάλλον έχει πιο μαγικές ικανότητες από τον παππού της Κόκα Κόλα)
Τεσπα εγώ ήμουν μάλλον από τα ξενερωτα παιδάκια.. Μου’λεγε η μαμά μου “κοίτα τι σου πήρε ο Αη Βασίλης” και της έλεγα “άστα αυτά, εσύ μου το πήρες”. Τάπα 😎
Εγώ πιστεύω πολύ δυνατά στις φανουρόπιτες! Πω πω να είχα μία τώρα, σαν carrotcake είναι!
Αααααα! Έτσι το δέχομαι! Κι εγώ έχω μια βαθιά πίστη στα cheesecakes! 😋
Και εμενα, ο Άγιος Φανούριος αγαπημένος μου από πάντα. Στην γιορτή του στο χωριό, όλες οι κύριες έφερναν και από μια φανουρόπιτα, διαφορετικής έμπνευσης η κάθε μια. Επαιρνα και εγώ, ως χαρωπό δεκάχρονο, κέικ όλων των ειδών και το καταβρόχθιζα στο όνομα του Αγίου, μεγάλη η χάρη του 😂
Φανουρόπιτες όντως… Ή στα αγιασμένα στυλό των Πανελληνίων… Ή στις παντόφλες του Παϊσίου…
Ελπίζω ότι η μάνα μου δεν θα διαβάσει Α,μπα και δε θα δει το σχόλιο περί Αγίου Φανουρίου. Πρώτη θέση έχει στην καρδιά της,πιο πανω και απο Χριστο-Παναγία!
Είτε εξεταστική ειχα, είτε έχανα πράγματα,είτε ήμουν αδιάθετος,παντα μου έλεγε: «Να σε φωτίσει ο Άγιος Φανούριος!».Ακομα και στο αμαξι που πήρα,μου έβαλε στο ντουλαπάκι εικόνα του,συνδυασμένη με αγιασμό!
Πες της ότι για πανελλήνιες ειδικός είναι ο άγιος ευφραίμ, δεν τα ξέρει καλά. Ο Φανούρης είναι για να βρεθεί ο γαμπρός, που βέβαια μας καίει πάνω και πέρα απ’όλα τα άλλα
Και να της ανατρέψω το όνειρο μετα απο 10 χρονια;
Αν βρω γαμπρό,η μάνα μου θα δει απο κοντά τον Άγιο Φανούριο!(Μιας και ειμαι άντρας και η μάνα μου δεν συμπαθεί τους ομοφυλοφιλους 😅)
Ή μπορείς να τους πεις ότι δεν είναι αρκετά καλά παιδιά ακόμα για ένα τέτοιο δώρο, θα πρέπει να πλένουν τα πιάτα αν θέλουν να ανέβουν στη λίστα του Άγιου. Δεν μπορείς να παρέμβεις σε αντικειμενικές διαδικασίες.
Χαχσχαχα, πετυχημένο! Μόνο μια μικρή παρέμβαση, διάβαζα παιδαγωγικά γενικά και έλεγε ότι δεν λέμε ποτέ τα παιδιά “καλό παιδί/κακό παιδί” γιατί δεν είναι σωστό να ακυρώνεις όλο το παιδί ως κακό επειδή πχ δεν μάζεψε τα παιχνίδια του, η δεν το λες καλό επειδή τα μάζεψε γιατί έτσι εξαρτάται όλη η αυτοεκτίμηση του από κάτι λίγο χαζό και έτσι γινόμαστε και δεν μπορούμε να δυσαρεστήσουμε κανέναν κτλ. Προτιμάμε φράσεις όπως δεν έκανες αρκετές καλές πράξεις (για τον Άγιο Βασίλη) ή αυτή η συμπεριφορά ήταν καλή/κακή και έτσι δίνεις τη δυνατότητα να επικεντρωθεί στην συμπεριφορά και να την επαναλάβει/αποφύγει, είναι πιο… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτά είναι δικαιολογίες, go to your room.
😭😭😭
“Όχι αγάπη μου, μην κλαις, δεν είσαι κακό παιδί, είσαι το πιο καλό παιδί του κόσμου. PlayStation θες; Θα σου πάρω και xbox και ps4”
Όντως;;;Yaaay!!!! Μπορώ να τα πουλήσω να πάρω κάτι βιβλία που θέλω;
Όχι χειριστικό πλάσμα, με τι θα παίζει ο μπαμπάς, go to your room.
καλέ βάλε μια προειδοποίηση ότι θα κλάψουμε είμαι και στο γραφείο
Αν προτιμάς στο σπίτι μόνη κι έρημη, ευχαρίστως ν’αλλάξουμε. Τέτοια αστροπελέκια καλύτερα να σε βρίσκουν στη δουλειά.
Κοίτα είμαι περιπτωσάρα γιατί είμαι άνθρωπος που μ’αρέσει να κλαίω. Αν ήμουν σπίτι και το διάβαζα θα έμπαινα στο μουντ, θα έβαζα την κατάλληλη μουσική και θα του έδινα να καταλάβει. Στη δουλειά απλώς γίνομαι ρεζίλι (και καρφώνομαι ότι δε δουλεύω επίσης).
Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι δέκα χρονών και ακόμα καταφέρνει και πιστεύει στον Άγιο Βασίλη.
Η Βαμβουνάκη λέει ότι καλό θα ήταν να αφήνουμε τη φαντασία των παιδιών ελεύθερη. Η ίδια πάλι, ενώ λέει μερικά τόσο όμορφα πράγματα, μιλάει για τη θρησκεία. Εδώ στη μικρή μου πόλη πάντως μία ολόκληρη δεύτερα δημοτικού μάλλον έμαθε φέτος ότι δεν υπάρχει ο κύριος από ένα παιδί που κάνω ιδιαίτερα. Έπρεπε να γράψουν προτάσεις με διάφορες λέξεις και μία από αυτές ήταν ο άγιος βασίλης. Η μικρή μου ήθελε να γράψει “Δεν υπάρχει άγιος βασίλης”. Της είπα ότι μπορεί μερικοί συμμαθητές της να μην το ξέρουν και να τους έρθει λίγο απότομο αλλά δεν άλλαξε γνώμη.
Η Βαμβουνάκη λέει όντω πολύ όμορφα πράγματα. Σχετικά με το “ενώ” σου, για τη Βαμβουνάκη και πολλούς ακόμη, η θρησκεία είναι κάτι πολυ όμορφο, εξού και θρησκεύουμε.
Ναι αλλά άλλο είναι να αφήνεις εξαρχής ελεύθερη τη φαντασία των παιδιών, και άλλο να την έχεις τροφοδοτήσει με ένα μύθο και μετά να βγαίνεις απ’ έξω από τη διαδικασία. Δεν ξέρω αν το διατύπωσα σωστά, εννοω αν θες να αφήσεις τη φαντασία των παιδιών ελεύθερη, μην τους πεις εξαρχής ότι υπάρχει άγιος Βασίλης.
Εγώ το έμαθα πριν ακόμα πάω σχολείο. Νομίζω κάπου στο νήπιο μου’χε πει η μητέρα μου. Πώς γίνεται 10 χρονών να πιστεύει στις ιστορίες με την καμινάδα; Νομίζω έχεις αργήσει λίγο
Συγχαρητήρια για την ψύχραιμη απάντηση, αν ήμουν στη θέση σου Λένα θα είχα χάσει πολλές αναγνώστριες. Να απαντήσω λέγοντας ότι παρόλο που έχω ΤΙΣ μνήμες από σκηνοθετημένες επισκέψεις Αγ. Βασίλη που θα έπαιρναν όσκαρ, πολλά δώρα, πολλή έκπληξη, πολύ παραμύθι, δε θυμόμουν καθόλου πώς έμαθα ότι δεν υπάρχει, δεδομένου ότι εννοείται πως είχε έρθει και σπίτι μου και τον είδα και βγήκαμε και φωτο και θυμάμαι ακόμα την έκπληξη μου. Οπότε ρώτησα την αδερφήΝο2, τη σκηνοθέτιδα και μου είπε τι σου είπαμε, τίποτα, σου δώσαμε τα δώρα μια χρονιά, ρώτησες για Αγ. Βασίλη και σου είπαμε ότι είσαι μεγάλη τώρα,… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα που λες για σκηνοθεσία, θυμήθηκα όταν ήταν μικρά τα βαφτιστήρια μας (μικρα λεμε, όχι δέκα χρονών) συνηθίζαμε να περνάμε παραμονή χριστουγέννων σπίτι τους όλοι μαζί και να κάνει ο αη βασίλης (δηλαδή ο πατέρας μου ντυμένος) καθιερωμένη εμφάνιση-κόλαφο για να μοιράσει τα δώρα. Κάποια στιγμή μετά από χρόνια που έγινε η συζήτηση ότι δεν υπάρχει αηβασίλης/ζει στις καρδιές μας τα παιδιά επέμεναν τόσο πολύ ότι υπάρχει. Μα αφού έρχεται κάθε χρόνο! Τον έχουμε δει! Του έχουμε μιλήσει!
Η μια μου ανεψιά ακόμα ρωτάει για πόσο χαζά τα περνούσαμε που δε θα αναγνώριζε τουλάχιστον εκείνη, το περπάτημα του μπαμπά της. Τι γέλιο κάναμε τότε. Ήταν γύρω στα 8 παιδάκια κι εμείς διπλάσιοι και βάλε, η σκηνοθεσία σούπερ: Θα κλειδώναμε την “καλή” είσοδο του σπιτιού, στο χωριό, όπου είχε τζαμάκια που φαίνεται μόνο η σκιά, και θα ερχόταν εκεί ο Άγιος, θα χτυπούσε κουδούνι, θα φωνάζαμε ήρθε-ήρθε, θα τρέχανε τα παιδιά, θα προσπαθούσαν ν’ανοίξουν, θα κάναμε ότι δε βρίσκουμε τα κλειδιά, θα τα μπερδεύαμε/εμποδίζαμε να βγουν από την άλλη πόρτα και στο μεταξύ ο Άγιος Μπαμπάς θα διέσχιζε τον… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορείς να τους πεις για τον αληθινό Μέγα Βασίλειο, που είχε νοσοκομεία, λεπροκομεία, ορφανοτροφεία, που βοηθούσε ο ίδιος τους ασθενείς και ήταν πολύ αδύνατος από τα λιτά φαγητά που έτρωγε.
Και το μάθημα θα είναι ότι οι αξίες και η προσφορά είναι σημαντικότερα από την ευδαιμονία της κατανάλωσης.