Ποια είναι η άποψή σου για τους κριτικούς κινηματογράφου/θεάτρου και για τα αντίστοιχα site; Εμπιστεύεσαι τη γνώμη τους ή έχεις παρατηρήσει ότι δεν ταυτίζεται με τη δική σου; Εμπιστεύεσαι πιο πολύ τις απόψεις του κοινού που γράφει σχόλια για κάτι που έχει παρακολουθήσει; Έχεις βρει κάποιον κριτικό/σάιτ που να εμπιστεύεσαι τυφλά; Ή τελικά το καλύτερο κριτήριο είναι απλώς να δεις την ταινία/παράσταση και να διαμορφώσεις τα δικά σου συμπεράσματα;
– Εδώ σε θέλω
Ε όχι, δεν εμπιστεύομαι κανέναν τυφλά, ούτε και διαβάζω ιδιαίτερα τις κριτικές. Μου αρέσει ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, συνήθως συμφωνώ μαζί του, αλλά τον διαβάζω έτσι κι αλλιώς, και για ταινίες που δεν πρόκειται να δω, γιατί μου φαίνεται μετρημένος και έμπειρος. Πρέπει να πω όμως ότι δεν βλέπω ούτε σινεμά, ούτε θέατρο, οπότε δεν έχει και πολύ νόημα να διαβάζω τις γνώμες των άλλων σε αυτά τα θέματα. Τον Λάνθιμο είδα, κι αυτό επειδή θέλω να πανηγυρίσω δικαίως αν τελικά σηκώσει την κούπα.
Αυτό που κάνω ως χόμπι πλέον, είναι να διαβάζω τις κριτικές εστιατορίων των NYT, ειδικότερα όσες έχουν ένα αστεράκι, για το διακριτικό βιτριόλι που στάζουν.
«Ενώ περίμενα να δροσιστεί το κοκτέιλ μου από ένα μοναδικό κομμάτι πάγου, ένας σερβιτόρος πάσχιζε να ανοίξει ένα μπουκάλι σαμπάνιας για ένα διπλανό τραπέζι με τουλάχιστον δέκα άντρες. Όταν βγήκε ο φελλός, κατάφερε να ψεκάσει τον χώρο με έναν τρόπο που συνήθως παρατηρείται στα αποδυτήρια των πρωταθλητών του super bowl. Όλοι όσοι ήταν στην περιφέρεια βράχηκαν λίγο, όπως εγώ και οι καλεσμένοι μου, αλλά κανείς δεν φάνηκε να το αντιλαμβάνεται.»
Τα είπε όλα για το μαγαζί. Επίσης, διαβάζεται καλύτερα από πολλά μυθιστορήματα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα πω κάτι, με κίνδυνο να θεωρηθώ τσόκαρο. Δεν μπορώ να καταλάβω την τόση υπερανάλυση με τις κριτικές. Είναι μια γ…νη ταινία απλά!!Πόσο να το ψειρίσουμε το θέμα, δεν αγοράζεις σπίτι να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά. Πήγαινε να τη δεις και αν σου αρέσει καλώς. Αν δεν έχεις χρόνο/λεφτά/αμφιταλαντεύεσαι κατέβασε τη με νόμιμο τρόπο ή νοίκιασε ένα DVD και μη μετράς πόσα αστεράκια έχει στο Αθηνόραμα.
Όταν ήμουν γύρω στα 13-14, είχα διαβάσει τον μέγα και τρανό Roger Eberts που έλεγε ότι “η ζωή είναι πολύ μικρή για να σπαταλήσεις δύο ώρες σε μια ταινία που δεν θα σου αρέσει”. Διάβασε τις κριτικές, κόσμε, κατέληγε, αλλά εμένα κατάφερε απλώς να με αγχώσει. Είκοσι χρόνια έχουν περάσει, κι ακόμα βλέπω τρέιλερ και διαβάζω κριτικές σχεδόν ψυχαναγκαστικά. Τελικά καταλήγω να “σπαταλάω” πολύ παραπάνω απ’ αυτό το ρημάδι 2ωρο προσπαθώντας να μαντέψω αν θα μου αρέσει η ταινία ή όχι.
Zanafia αν δεν σου αρέσει η ταινία, μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, απλά ζυγίζεις αν θα κλάψεις πιο πολύ τις 2 ώρες ή τα 7 ευρώ.
Γιατί να είσαι τσόκαρο καλέ Φούστα?
Εγώ έχω γίνει πλέον γραφική να λέω σε όλους πως δεν μπορείς να αξιολογήσεις μία εμπειρία με κλίμακα από το ένα ως το πέντε.
Έχει μία κάποια ελάχιστη λογική από την άποψη του ότι το Pearl Harbor ας πούμε δεν θα έπαιρνε ποτέ 5 στα 5, αλλά ταινίες όπως του Τρίερ είναι πώς θα σου κάτσει.
Φούστα, μου πάτησες τον κάλο! Και έχω και πολλούς! 1) Τσόκαρο; Δεν σε αντιλαμβάνομαι. 2) Μία “γαμ…η” ταινία; Οχι με συγχωρείς. Για να πάει ένα ζευγάρι, ένα Σαββατόβραδο στο σινεμά θέλει ένα εικοσάευρο. Συν, δύο-τρεις πολύτιμες ώρες, για να μην σου βάλω χρόνο προετοιμασίας, διαδρομής, πάρκινγ, κτλ. Από το να πάω να δω μια μούφα, δεν πάω για φαγητό, σε κάνα live ή δεν τα αποταμιεύω καλύτερα; Τεσπά, να σου πω τι κάνε εγώ. Αν είναι για σπίτι, κοιτάω λίγο τα αστεράκια στο imdb. Αν είναι κάτω από 6 /10 (με ένα ικανοποιητικό αριθμό ratings, απορίπτεται). Αν είναι για σινεμά/θέατρο,… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ, βρε velay, καταλαβαίνω γιατί παρεξηγήθηκε το σχόλιό μου. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που κάθονται και υπεραναλύουν σε ποιο blockbuster θα πάνε να δούνε, λες και πρέπει να διαβάσουν κριτική για να ξέρουν τι ταινία θα δουν. Και ακριβώς επειδή πλέον το σινεμά κοστίζει και χρόνο δεν εχουμε, λέω ή κάτσε σπίτι και κατέβασε την ταινία για την οποία είναι ντεμί-ντεμί ή δώσε τα λεφτάκια σου σε κάποια άλλη εμπειρία/θέαμα. “δεν θα είμουν ο ίδιος άνθρωπος εάν δεν έβλεπα κάποιες από τις ταινίες που έχω δει”. Ναι, συμφωνώ απόλυτα με αυτό! Κι εγώ έχω διαμορφωθεί (και) από ταινίες και κάποιες με… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά, ξέρω ‘γω μπορεί και το blockbuster να θέλει την κριτική του. Και το Fight club blockbuster ήτανε τη χρονιά που βγήκε. Το καταλαβαίνω που προτιμάς το σπίτι, σε γενικές γραμμές και γω, αλλά και η εμπειρία της μεγάλης οθόνης; Η μυρωδιά του φρεσκοψημμένου ποπ-κορν (λιχούδω αλέρτ!). Αφού θα πας και θα πας, και θα τα σκάσεις, να μην το ψάξεις λίγο για το που θα πας; Λες, αν σ’αρέσει καλώς; Αν δεν σ’αρέσει όμως; Κακώς; Μα είμαστε τώρα στα 37 για “κακά” Σαββατόβραδα; Τώρα, ταινιάρες και oi δυο που ανέφερες. Οντως, δεν χρειάζεται να διαβάσεις κριτική, το τρέιλερ του… Διαβάστε περισσότερα »
Ισως είμαι παραπάνω αυστηρή με τους άλλους, γιατί εγώ λειτουργώ λίγο με το ένστικτο σε αυτά τα πράγματα και δεν κάθομαι να σκάσω κιολας αν δω και μια ταινία λιγότερο καλή από αυτό που περίμενα. Εξάλλου, όπως ωραία λες κι εσύ, η συνολική εμπειρία του σινεμά με αποζημιώνει 🙂 Να σου πω την αλήθεια, μιας που αναφέρεις και τα πρωτοκλασσάτα ονόματα και επειδή είναι πανδύσκολο πλέον να βγω βράδυ, προτιμώ να πηγαίνω στις Νυχτες Πρεμιέρας ή σε άλλα αφιερώματα. Είναι πιο curated η κατάσταση, βολεύουν συνήθως και οι ώρες, είναι καλές και οι τιμές. Και μενα δε με πειράζει να… Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάζω κριτικές ταινιών αφού δω τη ταινία. Κυρίως ταινιών που μου άρεσαν γιατί μου αρέσει να μάθω πως την αντιλήφθηκε κάποιος άλλος. Συνήθως μου αρκεί να διαβάσω τη σύνοψη ή να δω το τρέιλερ για να καταλάβω αν θέλω να τη δω ή όχι.
Οσον αφορά το θέατρο-αν και πηγαίνω σπανια θα διαβάσω γιατί τα ερεθίσματα σε αυτή τη περίπτωση είναι πολύ περιορισμένα αλλα συνήθως με αποπροσανατολίζει.
Αχ, κι εγώ το κάνω αυτό, αλλά το κάνω επίσης πολύ και με τις ταινίες που δεν μου άρεσαν. Ψάχνω να δικαιωθώ, ειδικά αν είναι ταινίες που γενικά άρεσαν σε κόσμο/κριτικούς
Ναι, η κριτική στο θέατρο είναι άσ’τα να πάνε. Προτιμώ να ακούω από φίλους μου που ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν τα γούστα μας.
Ακόμα θυμάμαι Το κτήνος στο Φεγγάρι σε σκηνοθεσία Λιβαθινού που το είχαν εκθειάσει και εγώ έπαθα σοκ. Ήταν παράσταση εντελώς άλλης αισθητικής, ένα πράγμα όλο στόμφο και επιτήδευση.
Πόσο συμφωνώ για την θεατρο-κριτική. Πρόσφατα συζητούσα πόσο με εκνευρίζει ακόμα και η γλώσσα που χρησιμοποιούν, και πετάει τον κόσμο έξω λες και το θέατρο είναι κάτι δυσνόητο, αυστηρά για ανθρώπους που το έχουν σπουδάσει.
(Usurpadora, αχ, ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης, μεγάλο ποζέρι βέβαια όλα να τα λέμε, πολύ κόσμο εκνευρίζει η πομπώδης σκηνοθεσία του, αλλά εγώ στις παραστάσεις του περνάω εξαιρετικά).
Προσωπικά, διαβάζω πάντα τις κριτικές, ακριβώς επειδή οι άνθρωποι που τις γράφουν συνήθως έχουν γνώση του χώρου και σοβαρές σπουδές και είναι σε θέση να κρίνουν τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τη φωτογραφία κλπ. πολύ καλύτερα από ό, τι εγώ. Τρελαίνομαι για τις κριτικές του Χρήστου Μήτση στο Αθηνόραμα (κυριολεκτικά, μεγάλωσα διαβάζοντας τις κριτικές του Αθηνοράματος), εσχάτως και του old boy στο elculture. Για ταινίες που με ενδιαφέρουν πολύ διαβάζω και κριτικές σε άλλες γλώσσες. Και όταν θέλω να σπάσω πλάκα (ή να εκνευριστώ), διαβάζω τις κριτικές του Δανίκα: για κάποιο λόγο, πάντα μα πάντα οι ταινίες που δεν του αρέσουν… Διαβάστε περισσότερα »
Καθώς γράφω τη διπλωματική μου αυτή την περίοδο, έγραφα μεταξύ άλλων για τη γνώμη των κριτικών και τη σημασία της στο κινηματογραφικο μάρκετινγκ. Διάβαζα ότι η γνώμη των κριτικών ενδιαφέρει κυρίως αυτούς που παρακολουθούν τον λιγότερο εμπορικό κινηματογράφο, πάντως αυτές οι κριτικές συμβάλλουν σημαντικά στο Word of mouth. Προσωπικά, βασίζομαι κυρίως στο τρέιλερ που είναι και το ισχυρότερο εργαλείο μάρκετινγκ. Αν ψάξω κριτικές θα κοιτάξω κυρίως τη γνώμη του κοινού. Τον Κουτσογιαννοπουλο τον εκτιμώ ιδιαιτέρως και διαβάζω ο,τι γράφει ακόμα κι αν δε μ’ενδιαφέρει.
Αν και μου αρέσουν πολύ τα τρέιλερ συνήθως τα αποφεύγω. Ακόμα και όταν προτείνω σε κάποιον μια καλή ταινία του λέω να μην δει το τρέιλερ. Προτιμώ να μην ξέρω τι θα δω και να μην έχω προσδοκίες…
Τα τελευταία χρόνια βέβαια τα τρέιλερ έχουν γίνει καταπληκτικές ταινίες μικρού μήκους και αυτό είναι λίγο ύπουλο. Περιμένεις να δεις μια ταινία που φαίνεται αριστούργημα από το τρέιλερ και τελικά οι μόνες καλες στιγμές ή ατάκες ήταν αυτές που έδειχναν και στο τρέιλερ. Oh the horror! Δεν έχω χειρότερο, αλήθεια!
Εγώ προτιμώ τις κριτικές του κοινού (πχ imdb) είναι απείρως πιο αξιόπιστες και αντικειμενικές από τη γνώμη του κάθε κριτικού. Υπάρχουν site (βλεπε αθηνόραμα) που χαντακώνουν ταινιάρες μονο και μόνο για να γίνεται ντόρος στα σχόλια, μην αναλώνεσαι σε αυτά.
IMDb saved my life!
Άσχετο και μπορεί να συμβαίνει παντού, έχω όμως την αίσθηση ότι έχουμε γίνει γεμίσει κριτικούς για τα πάντα, λες και είναι η Νο 1 υπηρεσία της χώρας.. κριτική μαγείρων, κριτική ντυσίματος, κριτική πείνας σε συνδυασμό απλυσιάς και αθλοπαιδιών, κριτική σχέσης, και στα πρωινό-μεσημεριανά κριτική κριτικών.
Τόση ενέργεια πια, η μισή να διοχετευόταν παραγωγικά..
Εξαρτάται από το αν είσαι σινεφίλ ή όχι. Εγώ ως σινεφίλ από παιδί, βλέπω φανατικά ταινίες στο σινεμά και στο σπίτι και βλέπω ότι κριτική (εξαιρούνται κάτι σούργελα τύπου Δανίκας) και τρέιλερ βρεθεί μπροστά μου. Αν και είμαι επιλεκτική, δε θεωρώ χάσιμο χρόνου (χρημάτων μόνο αν μιλάμε για σινεμά αλλά συνήθως πάω σε μέρες και σινεμά με 1&1 προσφορές) να δω ακόμα και μια κακή ταινία, ποσο μάλλον και κριτική που μπορείς συνήθως να καταλάβεις αν συμφωνείς με τον κριτικό από τον τρόπο που γράφει. Επίσης είναι ευρεως γνωστό και ψιλό κοινή λογική το ότι οι κριτικοί γουστάρουν τις “κουλτουριάρικες”… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικα δε θελω να ξερω τιποτα ΤΙΠΟΤΑ. ΤΙ ΠΟ ΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α για την ταινια. Δε θελω σποιλερς. Γι αυτο κ.σιχαινομαι τα τρειλερ. Δυστυχως τα εχουν καταντησει μινι-μι της ταινιας και νιωθω οτι την εχω δει ολη.
Γι αυτο θα πω, για σινεμα, δες τα τρειλερ. Καταλαβαινεις απο το υφος, τη σκηνοθεσια, ηθοποιια τα παντα ολα. Καταλαβαινεις αν θα αξιζει το χρονο και τα λεφτα σου. Γκαραντι.
τι εννοείς, Λένα, ότι δε βλέπεις σινεμά; Δεν πηγαίνεις σινεμά ή δε βλέπεις πια ταινίες. Εγώ πηγαίνω σπάνια σε αίθουσα και συνήθως με πιάνω να προτιμώ να δω σήριαλ κι όχι ταινία στο λάπτοπ, κι αναρωτιόμουν αν είμαι υπερβολική!
Ούτε σινεμά πηγαίνω, ούτε ταινίες βλέπω. Βλέπω μόνο σειρές.
Λένα αυτό γιατί?
Εγώ ας πούμε γενικά δεν βγαίνω πολύ και δεν βλέπω ταινίες αλλά ειμαι ευγνώμων που είδα ας πούμε το la la land,βασικά που άκουσα αυτή τη μουσικη.
Οι κριτικές λειτουργούν λίγο σαν πυξίδα αλλά, όπως κάθε πυξίδα που σέβεται τον εαυτό της, καμιά φορά τρελαίνεται. Πας ας πούμε στην ψυχρή καταδίωξη, που αξιολογήθηκε ως μετριότατο θρίλερ, και τελικά βλέπεις μια απολαυστική μαύρη κωμωδία
Πραγματικά το θρίλερ πώς προέκυψε;; 😆
Την ίδια απορία έχω κι εγώ! Αλλά μάλλον όχι όλοι: μπροστά μου διάφοροι που είχε παγώσει το αίμα τους γύριζαν και με κοιτούσαν απορημένοι και βλοσυροί κάθε φορά που γελούσα, με ύφος “βλαμμένη είσαι;” Εκεί γελούσα ακόμα περισσότερο!