Γεια σου Α,μπα. Σε παρακολουθώ απ τα 18 μου και σε νιώθω σαν 2η μαμά μου όταν σε διαβάζω. Το θέμα μου είναι το εξής. Είμαι κι εγώ στη γνωστή ΥπέΡοχΗ ΣχΕΣη μΕ έΝαν υΠέρΟχο ΆνθΡΩπο, αλλά.. Πρόσφατα συγκατοικήσαμε και όπως καταλαβαίνεις διαπιστώσαμε διαφορές που δεν είχαμε παρατηρήσει.. Μια μέρα λοιπόν που μαγείρεψα και άρχισα να σερβίρω στα πιάτα ήρθε και κάθισε πριν ετοιμάσω τραπέζι και τον μάλωσα, του είπα περίμενε να ετοιμάσω και θα φάμε. Και μου λέει γιατί; Και του λέω είναι αγένεια να τσιμπάς χωρίς να περιμένεις τους άλλους. Και μου λέει εγώ έτσι έχω μάθει, σπίτι μου δεν τρώγαμε όλοι μαζί, όποτε πεινούσα έβαζα και έτρωγα. Και τι να πω ρε α, μπα; Να τον εξαναγκάσω να αλλάξει τρόπους; Κι εγώ έχω μάθει όπως έχω μάθει και δε μ’αρέσει να τρώω μόνη μου, και δεν είναι ότι έχουμε διαφορετικά προγράμματα. Μπορεί να μαγειρέψει και να φάει χωρίς να με φωνάξει, ή να φάει 10 λεπτά αργότερα από εμένα ή να πάρει το πιάτο του και να κάτσει να φάει στο λάπτοπ βλέποντας Κοντοπίδη. Δηλαδή αν κάνουμε οικογένεια δε θα τρώμε όλοι μαζί; Δε μπορώ να το διανοηθώ αυτό. Και να φανταστείς όταν ήμουν μικρή και με σήκωναν απ το pc επειδή το φαγητό ήταν έτοιμο, νευρίαζα, αλλά τώρα κατάλαβα γιατί το έκαναν, και τι να κάνω δλδ εγώ τώρα; Είναι σαν να συγκατοικώ με φίλο και όχι με σύντροφό μου. (Που και με φίλη να συγκατοικούσα, πάλι τραπέζι θα ‘στρωνα.)
– σαγαπωμαγαπας?
Αν επιμένει ο καθένας σε αυτό που έχει μάθει από το σπίτι του, δεν θα δημιουργήσετε την δική σας οικογένεια, όπως την εννοείς. Τώρα έχετε το δικό σας σπίτι. Εσύ δεν χρειάζεται να αναπαράγεις ακριβώς αυτό που έμαθες – δηλαδή, τι έγινε αν κάποιος κάτσει στο τραπέζι πριν στρωθεί αυτό το έρμο το τραπέζι, τι έγινε αν τσιμπολογήσει, τι έγινε αν τρώει από την κατσαρόλα, γιατί τόσο αυστηροί κανόνες, σε τι βοηθάνε – και αυτός δεν είναι σωστό να επιμένει ότι αυτό το θέμα δεν έχει σημασία, εφόσον έχει σημασία για σένα. Είσαστε δυο τώρα, μόνοι σας, και πρέπει να συνεργαστείτε, να συμβιβαστείτε, να φτιάξετε δικές σας τελετουργίες αντί να ακολουθείτε τυφλά ό,τι έχετε μάθει.
Δεν ξέρω ποια είναι η συμβιβαστική λύση, αλλά δεν έχει και σημασία, μεταξύ σας πρέπει να τη βρείτε, αλλά για μένα τα τραπέζια στρώνονται από κοινού, δεν κάνει ο ένας τη δουλειά και φωνάζει τον άλλον να έρθει, λες και είσαστε σε εστιατόριο, εκτός αν υπάρχει λόγος που ο ένας δεν μπορεί να συμμετέχει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πωπω θυμήθηκα ένα φιλικό μου ζευγάρι που η γυναίκα επέμενε μέχρι θανάτου να τρώνε μαζί κάθε μέρα. Το κλου: ο σύζυγος σχόλαγε 3, εκείνη έφτανε σπίτι 7 το απόγευμα. Ο άλλος ξενηστικωμένος την περίμενε να βάλει μια μπουκιά στο στόμα του, γιατί δεν ήθελε να τρώει και κρυφά. Ξέρω ότι θα εκπλαγείτε, αλλά πήραν διαζύγιο.
Έκλαψα με αυτό το σχόλιο 😂
Ένα θα πω: Άνοιξα το παράθυρο να μπει αέρας.
Υπάρχει κι άλλο plot twist στην ιστορία όμως. Η σύζυγος δούλευε κάπου όπου παρήγαγαν φαγητό (δεν μπορώ να δώσω άλλες λεπτομέρειες, βάλτε τη φαντασία σας) αλλά νοσοκομειακού τύπου (ανάλατο, πολλοί πουρέδες κλπ) και επέμενε ότι θα τρώνε τα ταπεράκια που θα φέρνει από τη δουλειά της ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ. Και θεονήστικος λοιπόν ο σύζυξ όλη μέρα, αντί να περιμένει να φάει παστιτσάρα να αποζημιωθεί, έτρωγε βραστά λαχανικά.
Άλλοι βγαίνουν να πιουν και να τα σπάσουν μετά από χωρισμό, ο σύζυξ θα πήγε για πιτόγυρα 🤣
Αν η πρώην σύζυγος με το διαζύγιο αξίωσε και διατροφή, ελπίζω αυτός να την τάραξε στο φιδέ
θυμαστε την ταινια η δε γυνη να φοβηται τον ανδρα ?Που κανανε δικαστηριο διαζυγιου και μαρτυρας δικος του πηγε ενα ατομο και οι δικοι της γεμιζαν την αιθουσα?Καπως ετσι φανταζομαι και το διαζυγιο των γνωστων σου Φουστα.
Μπορει να τον μάλωνε.😊
Αν για αυτό το θέμα καταλήγεις στο διαζύγιο με το ναι (και μου φαίνεται μια χαρά λόγος για διαζύγιο), το πιθανότερο είναι πως εκεί θα κατέληγες και με το όχι. Όσο για το να μην της λέει, δεν είναι λίγο ξεφτίλα να κρύβεσαι σαν το παιδάκι που την έπεσε καταδρομικά στην Νουτέλα, μέσα στο σπίτι σου, για όλη σου τη ζωή; Το μόνο που μου κάνει εντύπωση σε αυτή την ιστορία, είναι που χρειάστηκε να φτάσουν στο γάμο για να φανεί ότι το πράγμα δεν τραβάει.
Μαζευτείτε γύρω μου να σας πω και ενα άλλο plot twist: το ζευγάρι αυτό δεν είχε μείνει μαζί ποτέ πριν από το γάμο. Μπήκαν στο σπίτι τους το κοινό τη νύχτα μετά το γλέντι του γάμου για πρώτη φορά. Δεν είναι και σε μια ελληνική ταινία με το Βουτσά αυτό το θέμα ή κάτι τέτοιο; Εκτός δηλαδή από κάτι ταξίδια σε ξενοδοχεία δεν είχαν ζήσει μαζί, οπότε έφτασαν στο γάμο για να δουν οτι δεν τραβάει όντως. Όπως και στο σημερινό γράμμα, το να τρώμε/τι τρώμε/πώς τρώμε σα ζευγάρι είναι μια από τις πολλές συμπεριφορές που πρέπει να μας προβληματίσουν… Διαβάστε περισσότερα »
Να πρέπει να επιστρέψει από τη δουλειά της στις 7 για να φάνε τα νοσοκομειακά φαγητά κάθε μέρα, τσιγκουνιά μου μυρίζει…
Κι εμένα αυτο μου μυρισε no-no γι αυτο ανοιξα παραθυρο 😅
δεν ήταν από τσιγκουνιά, ήταν θέμα αρχής (λολ)
Το πρόβλημα είναι αν θα φάτε διαφορετικές ώρες ή που σε αντιμετωπίζει σαν υπηρετικό προςωπικό; Του μαγείρεψες κι αυτός αντί να βάλει ένα χεράκι τουλάχιστον να ετοιμάσει το τραπέζι, στρογγυλοκάθισε για τσιμπολόγημα. Δε σας καταλαβαίνω ορισμένες, εκτός κι αν το όνειρό σας ήταν να υπηρετήσετε κάποιον, οπότε πάσο
Εγώ έτσι όπως το διάβασα, μου φάνηκε πολύ νορμάλ να έρθει να κάτσει μαζί της στο τραπέζι αντί να κάθεται εξορισμένος στο σαλόνι και να περιμένει να τον φωνάξει ο σεφ. Εξάλλου αναφερει η γράφουσα ότι και εκείνος μαγειρεύει
Καλέ κι αυτός μαγειρεύει, λέει.
Μαγειρεύει για την πάρτη του, δεν τη φωνάζει. Πείτε με ιδιόρρυθμη βρε κορίτσια αλλά κάτι τέτοιες λιλιπούτειες περιφρονήσεις δεν τις βλέπω με καλό μάτι
Δεν σε λέμε ιδιότροπη. Απλώς εγώ τον καταλαβαίνω και λίγο γιατί του μοιάζω. Θεωρώ το φαγητό χάσιμο χρόνου. Θέλω να φάω κάτι να ξεμπερδευω. Είτε θα διαβάζω με το φαγητό μου, είτε θα βλέπω τηλεόραση. Δεν θεωρώ σημαντικό το να τρώω μαζί με τον σύντροφο μου πάντα και απαρέγκλιτα. Ασφαλώς και θα φάμε μαζί όταν συμπίπτει το πρόγραμμα και η όρεξη μας. Και τα Σαββατοκύριακα. Αλλά πέρα από αυτό, η καθημερινότητα είναι ήδη δύσκολη για ολους μας. Είναι ανάγκη να τη δυσκολευουμε κι άλλο με ιεροτελεστίες και κανόνες; Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι παραμελώ τον άλλον.
Δεν είσαι ιδιόρρυθμη, Ιζόλδη ! Συμφωνώ μέχρι κεραίας με την απάντησή σου, Αλουτερο. Αλλα τι λέμε “μαγειρεύει και δεν τη φωνάζει”; Σε ένα σπίτι μένουν, δεν ακούει η άλλη κατσαρόλες ξέρω γω; Δεν έχει στο νου της ότι ετοιμάζεται ένα φαι κάπου εκεί μέσα; Περιμένει ειδική πρόσκληση, να χτυπήσει ο μπάτλερ το καμπανάκι για να πάει η μυλαίδη στην κουζίνα;
Καλέ δεν είπα ότι με είπατε ιδιότροπη, έδωσα το ελεύθερο να με πείτε που ψειρίζω τις λεπτομέρειες😋 Στο διαφορετικό ωράριο, κι εγώ μαζί του εξαρχής, με το ζόρι να τον μπουκώσεις αν δεν πεινάει; Αλλά αφού πεινάς χριστανέ, σήκωσε το κουλό σου να ετοιμαστεί το τραπέζι μια ώρα αρχύτερα αντί να κάνεις παπάρα, θα έχεις φάει και το πιάτο μέχρι να σερβιριστεί η κοπέλα. Κι αφού μαγειρεύεις που μαγειρεύεις, βάλε μια τρυφερή φωνή “εεε, φαίιιι”, σε περίπτωση που πεινάει κι ο άλλος να φάτε παρέα. Γιατί δεν ενημερώνεις, το μυστικό δείπνο έκανες; Να, σ’αυτά τα μικροπράγματα που δε δείχνουν ούτε… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη,μετά από συσωρρευση εμπειρίας αρκετών σχέσεων ένα έχω να πω: το πιο βασικό από οοοοολα είναι άμα τρώει,να βάζει το πιάτο του στο νεροχύτη να μουλιασει. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Να το πλένει, σκουπίζει και να το βάζει στη θέση του, ουτέ καν, ε;
Όχι αγαπητή και θα εξηγήσω: Το σκούπισμα και η τοποθέτηση στη θέση,δε χρειάζεται,θέλω να πω δε θα πάθουμε τίποτα αν δεν σκουπίστει το πιάτο ή αν μείνει εκεί που στεγνώνει για πάντα. Το μουλιασμα του πιάτου, από την άλλη,σημαίνει ότι μιλάμε για άνθρωπο ο οποίος στο παρελθόν έχει πλύνει πιάτα και ξέρει ότι δύσκολα καθαρίζεται το ξεραμενο το πιάτο. Αντιλαμβάνεται επίσης τον κόπο που απαιτείται από μεριά μας και θέλει να μας διευκολύνει. Μας σκέφτεται,μας νοιάζεται.χαλαλι άμα δεν τα πλύνει,που είμαι σίγουρη πως άνθρωπος που μουλιασμα το πιάτο του δεν πλένει τα πιάτα για λόγους πέρα και πάνω από αυτόν.… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, σεβαστό το τραύμα σου. Αλλά το 2019, το θέμα μας δεν (πρέπει να) είναι να “βοηθάνε” οι άντρες στις δουλειές ή να μας κάνουν τη ζωή λίγο πιο εύκολη. Αυτά είναι διεκδικήσεις της γενιάς της μάνας μου (70’ς-80’ς). Τώρα δεν συμβιβαζόμασται με τίποτα λιγότερο από ισότιμη συνδιαχείριση των οικιακών θεμάτων. Δεν θέλω να ακουστώ σαν να κάνω κύρηγμα. Αλλά μην δίνουμε και λάθος μηνήματα σε νέες κοπέλες, ότι ο πασάς είναι “οκ” αν βάζει το πιάτο να μουλιάσει (μη χέσω). Υ.γ. Αν εσείς αφήνετε τα πιάτα να στραγγίξουν για πάντα, δικό σας θέμα αυτό. Αυτό που έχω πρόβλημα εγώ… Διαβάστε περισσότερα »
Αχαχαχαχαχα, είσαι θεά, κοπέλα μου!! Τελείωσε!!
Πάντα με ένα πιάτο που μουλιάζει στον νεροχύτη ξεκινάει το κακό. 🙂 🙂 🙂
Εμένα περισσότερο ο Κοντοπίδης θα με ενοχλούσε.
Λοιπόν δεν κρατιέμαι άλλο πχια, θα σας πω για ένα ζευγάρι. Ο άντρας πήρε σχεδόν σηκωτή τη γυναίκα από το σπίτι της, γιατί εκείνη ένιωθε καταπιεσμένη κι εκείνος υποσχέθηκε να τη σώσει. Από την αρχή ακόμα της σχέσης τους, προκειμένου να της ανοίξει τα μάτια, να την κάνει φεμινίστρια ώστε να καταλάβει πόση καταπίεση υπέστη στο σπίτι της, της πήρε μέχρι και το Δεύτερο Φύλο δώρο ενώ παράλληλα την είχε βασίλισσα. Μικρή λεπτομέρεια, την πήρε και ζούσαν μέχρι το γάμο, με τους γονείς του, επειδή οι δικοί του δεν ήταν καταπιεστές όπως οι δικοί της. Τους περιποιόταν και τους δυο… Διαβάστε περισσότερα »
Αν ακούς ένα παρατεταμένο κλαπ κλαπ, εγώ είμαι!
για τους γονείς σου λες, Πόντια;
Noooooo, no-no!
Ασε που αν επροκειτο για τους γονεις μου, θα μου ηταν αδυνατον να μπορεσω να γραψω τοσο δυσαρεστες καταστασεις. Οχι, ήμουν τυχερο παιδι απο αυτη την αποψη. Τα παιδια αυτου του ζευγαριου ηταν ατυχα.
Εντάξει, ο άνθρωπος προφανώς νόμιζε ότι το φαγητό ετοιμάζεται μόνο του, το σπίτι αυτοκαθαρίζεται κλπ. Ξέρω κι εγώ έναν τύπο που αν αποφάσιζε ότι ήθελε να φάει και δεν ήταν έτοιμο το φαγητό ακόμα, έτρωγε από τη κατσαρόλα που έβραζε, έβγαζε το φαί από το φούρνο, τέτοια κουλά και το φαί αντικειμενικά ΔΕΝ ήταν έτοιμο αλλά αυτός ήθελε να φάει. Τέλος !! Επίσης παραπονιόταν ότι η γυναίκα του δεν ασχολιόταν μαζί του, όπου με τον όρο ασχολία ήθελε να βλέπουν μαζί τηλεόραση όλη μέρα. Αδιάφορο αν η γυναίκα του και δούλευε και μεγάλωνε και 2 παιδιά. Ποτέ δεν του πέρασε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ παιδιά έχω φτάσει να πιστεύω οτι αν αυτά τα απλά πράγνατα δεν κυλάνε, χωρίζεις :p Οχι με την έννοια οτι αν δεν ειστε ίδιοι σε όλα δεν γίνεται, αλλά αν θέλει παρέμβαση ΟΗΕ για να φάμε ενα μεσημεριανό με ηρεμία, ε άστο.
Θέλει παρέμβαση του ΟΗΕ όταν και οι δύο είναι αμετακίνητοι στις θέσεις τους άνευ λόγου. Αν το φαγητό πρέπει και καλά να τρώγεται με συγκεκριμένο τρόπο κάτι δεν πάει καλά.
Τον μάλωσες;
Χαχαχαχα! Ε ναι…. Αφού είναι η μαμά του, όχι η κοπέλα του! Χαχαχα!! Τι καταπίεση και αυτή!
😊 Μια μπουκια στο ορθιο πηγε να φαει, να ανοιξει η ορεξη βρε παιδι και εγινε ανατολικό.
Τον μάλωσες; Δεν είναι το παιδί σου, ούτε ο σκύλος σου να τον μαλώσεις. Είναι ένας ενήλικας με δικές του συνήθειες. Αν το συζητούσες μαζί του χωρίς να προβάλλεις το προφίλ της “μαμάς” που πρέπει να τον διορθώσει, μπορεί και να ήταν πιο δεκτικός.
Και για ποιο λόγο “ο τρόπος που έχεις μάθει εσύ” είναι πιο σημαντικός από τον τρόπο που έχει μάθει αυτός και πρέπει να επικρατήσει μέσα στο σπίτι;
Δεν έχει νόημα να μαλώνεις και να διορθώνεις το σύντροφό σου σαν να είναι ανήλικο ή κουτάβι. Η αντίδραση του θα είναι αντίστοιχη (και δικαιολογημένα).
Να τρώτε μαζί να στρώνετε τραπέζι με υπέροχα τραπεζομάντηλα να ανάβετε κεριά να συζητάτε να μην χάνεστε στα Pc και στην τηλεόραση να δίνετε χρόνο και προσοχή ο ένας στον άλλο
Μεγάλη κουβέντα είπες. Το έκανα αυτό με τα κεριά και πώς προέκυψε: Έχουμε μικρή κουζινούλα και εγώ είμαι του φωτός. Οπότε άναβα το κυρίως φως, είχα τον απορροφητήρα που άφηνα ανοιχτό για το φως, είχα και κάτι Led αναμμένα, στα ντουλάπια. Οπότε μια μέρα μου λέει ο γλυκός μου, ότι το κουράζει τόσος φωτισμός, γιατί είναι κι απ’το γραφείο (χειμώνας ήταν), αν με πειράζει να σβήνουμε έστω το κυρίως. Εγώ κόντεψα να πάθω συγκοπή γιατί αυτό σήμαινε ότι η κουζίνα θα με πλάκωνε χειρότερα, μιας και είχα μάθει σε μεγάλη. Αλλά καταλάβαινα και τη δική του ανάγκη, είναι του χαμηλού… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που χαρακτηρίζει και τους δυο σας είναι το “εγώ έτσι έχω μάθει, σπίτι μου” το κάναμε με αυτόν τον τρόπο. Πάνε αυτά τώρα, τώρα δεν υπάρχει σπίτι μου και σπίτι σου, τώρα υπάρχει το κοινό σπίτι που έχει τους δικούς του κανόνες και τρόπο λειτουργείας.
Αυτό πρέπει να ξεπεράσετε, και εσύ και αυτός, και μακάρι πραγματικά το μόνο σας πρόβλημα να είναι το πότε τρώει ο καθένας και αν τρώτε μαζί ή όχι.